ระบบอัพเกรดเทพชาย - ตอนที่ 26 ทุกคนที่นี่เป็นแค่ไก่อ่อน!

โดโจศิลปะการต่อสู้เทียนฉวน

“พี่หวัง พี่คิดว่าไอ้ลูกไก่จากหนานเฉิงจะมาหรือเปล่า” ป่าน คันโถว ถาม

หวังหนิงเหลือบมองเขาและพูดอย่างเย็นชา “มีอะไรรีบร้อนกัน! ไม่ว่ามันจะมาหรือไม่ก็ตาม ฉันจะสั่งสอนบทเรียนให้กับมันในไม่ช้าก็เร็ว!”

ขณะที่พวกเขากำลังคุยกันและหลิงเซียวและอีกสองคนก็เดินเข้ามา

“สิ่งอำนวยความสะดวกของโดโจศิลปะการต่อสู้นี้สมบูรณ์จริงๆ!” จางรุ่ยอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา ขณะที่เธอมองไปที่อุปกรณ์ที่มีมากมายในโดโจศิลปะการต่อสู้แห่งนี้

หลิงเซียวเพิกเฉยต่อเธอและซูเหยาเขาเดินไปที่กลางเวที

เมื่อเห็นการกระทำของหลิงเซียว จางรุ่ย และ ซูเหยา ก็พลันตื่นตระหนกทันที

พวกเธอคาดการณ์ไว้แล้วว่าหลิงเซียวกำลังจะทำอะไร ผู้ชายคนนี้จะต้องก่อปัญหาอย่างแน่นอน

แน่นอนว่าพวกเธอได้ยินหลิงเซียวพูดเสียงดัง “ฉันหลิงเซียววันนี้ฉันจะทุบตีทุกคนที่นี่!”

เวง!

ทั้งโดโจราวกับเกิดระเบิด ฝูงชนต่างก็พากันมองมาที่เขา ชายคนนี้บ้าหรือเปล่า? หรือว่าเขาไม่มีสมอง?

“ผู้ชายคนนี้สมองของเขามันไม่ปกติใช่ไหม”

“ฉันกลัวจนขี้จะเล็ดแล้วเนี้ย ฮ่าฮ่าฮ่า!”

“ไม่มีใครได้รับอนุญาติให้แย่งมันไปจากฉัน ฉันจะเป็นคนแรกที่ขึ้นไปทุบตีมันจนกว่ามันจะดูแลตัวเองไม่ได้!”

“ฮึ่ม หนุ่มสาวสมัยนี้เป็นบ้ากันไปหมดแล้วเหรอ?”

“ถ้าไม่อยากตาย ก็ออกไปซะ!”

“…”

มีเสียงพูดคุยวุ่นวายจำนวนมากในโดโจ มีทั้งดูถูกเหยียดหยามและกระตือรือร้นที่จะลองขึ้นไปอัดไอเจ้าคนปากเสียคนนั้น

ในเวลานั้นเองหวังหนิงก็เดินออกจากห้องซ้อม

“เงียบ! เสียงดังอะไรกัน!” เสียงของหวังหนิงไม่ดังเกินไป แต่มันก็เต็มไปด้วยพลังอันแข็งแกร่ง

ทันใดนั้นการสนทนาในโดโดทั้งหมดก็หยุดลง

หลังจากนั้นนักสู้ทั้งสามสิบหรือมากกว่านั้นก็กล่าวว่า “สวัสดีพี่หวัง!”

หวังหนิงพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ การกระทำของพวกเขานั้นทำให้เขาพอใจมาก

เขามองไปที่ซูเหยาซึ่งอยู่ไม่ไกลออกไปนัก เขาต้องการเห็นสีหน้าตกใจและประหลาดใจบนใบหน้าของเธอ

แต่น่าเสียดายที่ดวงตาของซูเหยาเรียบเฉยราวกับว่าฉากนี้ในสายตาของเธอมันไม่นับว่าเป็นอะไร

การแสดงออกของหวังหนิงเปลี่ยนไปทันที จากนั้นเขาก็มองไปที่หลิงเซียวอย่างเศร้าหมอง

“ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้บ้านี่ บางทีซูเหยาก็คงนอนอยู่บนเตียงฉันแล้ว!” หวังหนิงคำรามอย่างบ้าคลั่งในใจ ความแค้นของเขาที่มีต่อหลิงเซียวยิ่งฝังลึกขึ้นเรื่อยๆ

หวังหนิงพูดอย่างเย็นชา “ฉันไม่คิดเลยว่าแกจะกล้ามาจริงๆ!”

“อะไร แกมันก็เป็นแค่ไอไก่อ่อน ฉันจะไม่กล้ามาได้ยังไง?” หลิงเซียวพูดด้วยรอยยิ้ม

มีรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเขา แต่สิ่งที่เขาพูดราวกับมีดคมที่ฟาดเข้าที่ใบหน้าของหวังหนิงทำให้เขาเสียหน้า!

ป่าน คันโถว ที่อยู่ข้างๆหวังหนิงได้ยินคำพูดนั้นเขาก็โกรธขึ้นมาทันที “แก! แกหมายความว่ายังไง! แกต้องการที่จะตาย?”

“โทษที โทษที ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น!” หลิงเซียวกล่าวขอโทษ

ป่าน คันโถว ตะคอกอย่างเย็นชา “ฉันจะยกโทษให้แก เห็นแก่ความที่แกไม่กล้า!”

ใบหน้าของ หวังหนิง เริ่มดีขึ้นเล็กน้อย แต่สายตาของเขายังคงเย็นชา

เมื่อ ซูเหยา ได้ยินคำพูดนั้น เธอก็รู้สึกราวกับว่ากำลังจะมีบางอย่างที่ไม่ดีเกิดขึ้น

พวกเธอรู้จักหลิงเซียวมาบ้างแล้ว และพวกเธอก็เข้าใจดีว่าปกติแล้วผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนที่จะพูดอะไรแบบนั้น

พวกเธอต้องการปิดปากของหลิงเซียวเพื่อไม่ให้เขาพูดอะไร

แต่เห็นได้ชัดว่าสายเกินไป หลิงเซียว ได้พูดออกไปแล้ว “หวังหนิง ฉันไม่ได้หมายความว่าแค่แก ฉันหมายถึงทุกคนที่นี่มันเป็นแค่ไก่อ่อน!”

เสียงของหลิงเซียวลดลงและในโดโจศิลปะการต่อสู้ทั้งหมดก็เงียบลง แม้กระทั่งอากาศก็ดูเหมือนว่าจะกลั่นตัวเป็นน้ำแข็ง

จางรุ่ยและซูเหยาตัวแข็งทื่อหัวใจของพวกเธอเต้นแรงราวกับว่ามันจะกระโจนออกมาจากอก!