ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม - ตอนที่ 424 อาวุธลับของข้า
หงส์ดำยืนตระหง่านกลางเวหา กางปีกแล้วกระพือเพียงหนเดียว เปลวไฟสีดำก็เริ่มม้วนตัวไปทั่วผืนฟ้า เสมือนว่าโลกหล้าอยู่ท่ามกลางเตาไฟ
กระบี่เหมันต์เก้าดารา อาวุธวิเศษขั้นกลางในมืออันหลินเริ่มมีรอยร้าวสีทองนับไม่ถ้วนปรากฏตามผิวกระบี่
เพล้ง
กระบี่สีขาวแตกกระจายเหมือนกระจก
คมกระบี่แหลกลาญเป็นเศษมีดสีขาวมากมายหลายชิ้น คล้ายเกล็ดหิมะ เหมือนแสงดารา
พลังแห่งมรรคาอันมหัศจรรย์แผ่ซ่านไปทั่วทุกสารทิศ
เวียนว่ายตายเกิด ตายแล้วเกิดใหม่
คล้ายว่าหงส์ดำจะสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากล พลังทั้งหมดปะทุออกมา ปีกคู่นั้นกระแทกพื้นอย่างแรง
“ตายเสียเถอะ!”
เพลิงดำมหาศาลเริ่มดิ่งลงมา แฝงด้วยอานุภาพอันแผดเผาทุกสรรพสิ่ง ประดุจตาข่ายยักษ์ที่แผ่คลุมฟ้าดิน หนีอย่างไรก็หนีไม่พ้น
อันหลินชี้หงส์ดำที่อยู่เหนือเวหาด้วยมือข้างเดียว “กระบี่พิฆาตเหมันต์เก้าดารา เปลี่ยนกระบี่เป็นดวงดาว เซ่นวิญญาณเกล็ดน้ำแข็งก่อตัว ล้างบางความอหังการ!”
สิ้นเสียงตะโกนของเขา ลำแสงสีขาวที่ลอยอยู่กลางอากาศก็กลายเป็นดวงดาวพร่างพรายเหลือคณานับโดยพลัน พุ่งออกจากแผ่นดินที่ถูกเพลิงดำปกคลุม
กระบวนท่าที่เกิดจากแก่นแท้ของหนึ่งกระบี่ ความเฉียบคมอันหนาวสะท้านของมันทำให้มิติเริ่มบิดเบี้ยว
เพลิงดำหล่นร่วงจากท้องนภาอย่างไม่สิ้นสุด จู่ๆ ก็ถูกพลังเกล็ดน้ำแข็งของกระบี่พิฆาตแช่แข็ง พุ่งชนจนเกิดช่องโหว่วงกลมขนาดใหญ่ ลำแสงสีขาวก่อตัวเป็นรูปร่างของกระบี่อยู่ไรๆ พุ่งเข้าไปในช่องโหว่หมายฟันหงส์ดำตัวนั้น
เปลวไฟทั่วกายหงส์ดำลุกโชน พ่นเพลิงสีดำออกจากปากเป็นสายธารกระแทกกระบี่แสงดาวเล่มนั้น
พรึ่บ
กระบี่แสงดาวแหวกเพลิงดำเป็นสองซีก กลายเป็นดาราจักรแห่งนภาลัย พุ่งลงมาพร้อมกับอานุภาพฟ้าดิน!
หงส์ดำผู้สูงส่งที่อยู่กลางอากาศมองกระบี่ที่ก่อตัวจากดวงดาวจำนวนนับไม่ถ้วน แววตาเจือความหวาดกลัวและสิ้นหวัง หนึ่งอึดใจต่อมา ร่างของมันก็ถูกกระบี่พิฆาตตัดเป็นสองท่อน!
เพลิงดำสลายตัว เลือดหงส์ดำสาดกระจายทั่วผืนฟ้า ร่างที่ถูกตัดเป็นสองท่อนดิ่งสู่พสุธาทันใด
พลังปราณอนธการของอันหลินเริ่มเลือนหาย เงยหน้ามองท้องฟ้า สีหน้าชะงักไปเล็กน้อย
เห็นวัตถุสีแดงรูปทรงหยดน้ำลอยอยู่กลางอากาศหลังร่างของหงส์ดำฉีกขาด
อันหลินไม่พูดพร่ำทำเพลง สำแดงพลังคว้าวัตถุนั่นมา เก็บใส่แหวนมิติทันที!
สิ่งที่ได้จากบอสใหญ่ต้องเป็นสุดยอดไอเทมแน่นอน เก็บก่อนค่อยว่ากัน!
เขามองหงส์ขาวที่อยู่ไกลออกไป สงครามบริเวณนั้นยังคงหยุดนิ่ง
ความสามารถของหงส์ขาวด้อยกว่าหงส์ดำ แต่ก็น่ากลัวสุดแสน แม้ซ่างกวนอี้กับม่อไห่จะใช้อาวุธลับ ความสามารถเหนือกว่าระดับแปลงจิตขั้นปลายแล้ว แต่ก็ถูกมันกำราบอย่างสิ้นเชิงอยู่ดี
อันหลินจะไปช่วยพวกเขา กลับพบว่าตนออกแรงไม่ได้แล้ว
ซ่างกวนอี้กับม่อไห่ก็รู้เช่นกันว่า ตอนนี้ถึงช่วงเวลาตัดสินชะตาแล้ว
จานหงส์ลงทัณฑ์ของม่อไห่แตกร้าวแล้ว เขาตะโกนเกรี้ยว กระตุ้นพลังทั้งหมดของจานหงส์ลงทัณฑ์ ดาบยาวทอดข้ามอากาศดุจลำแสงสีแดง เสียงหงส์แผดร้องทะลุเมฆา
คมดาบสีแดงปล่อยลำแสงสีแดงทอดยาวพันเมตร ภายในแฝงด้วยพลังทั้งหมดของจานหงส์ลงทัณฑ์กับม่อไห่ การโจมตีนี้เพียงพอจะตัดขุนเขาทั้งลูกให้เป็นสองท่อน
หงส์ขาวพับปีก ก่อเป็นเปลือกไข่กึ่งโปร่งแสงอยู่ภายนอก
ครืน
ลำแสงสีแดงโจมตีเปลือกไข่จับเปาะ คลื่นลูกหลงบดขยี้แผ่นดินในรัศมีหลายร้อยเมตรให้ละลาย
พลังเพลิงและลำแสงที่แข็งแกร่งยิ่งฉีกเปลือกไข่ให้ปริแตกเป็นชั้นๆ สุดท้ายกระทบร่างของหงส์ขาว เลือดสีขาวสาดกระเซ็น เล่นเอาพญาหงส์ขาวร้องคร่ำครวญ
ซ่างกวนอี้เท้าย่ำเกล็ดน้ำแข็งมาเยือน กระบี่กลายเป็นกระบี่เหมันต์ยาวร่วมร้อยจั้ง ทำให้ดินแดนในบริเวณพันเมตรปกคลุมด้วยหิมะ พลังอันหนาวเหน็บแผ่ทั่วฟ้าดิน
“นี่เป็นการโจมตีครั้งสุดท้าย!”
หยดน้ำสีน้ำเงินบนลำคอซ่างกวนอี้ส่องแสงสว่างไสว พลันก็มีภาพมายาที่ใหญ่โตมโหฬารปรากฏขึ้นด้านหลัง
นั่นเป็นจักรพรรดินีเหมันต์ที่ยืนตระหง่านบนชั้นฟ้า ศีรษะสวมมงกุฎแดนเทวะ กายคลุมด้วยชุดจักรพรรดิสีน้ำเงิน นัยน์ตาแฝงด้วยทะเลดวงดาวน้ำแข็งวน อานุภาพอันเหลือล้นครอบคลุมทั่วแผ่นดิน กำราบหงส์ขาว
การมาเยือนของนางทำให้หิมะโปรยปราย พสุธาขาวโพลน
จักพรรดินีชี้กระบี่เหมันต์ อานุภาพของกระบี่พุ่งทะยานอีกครั้ง สีค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินเข้ม มิติรอบกายล้วนถูกอุณหภูมิที่น่ากลัวแช่แข็ง
“เกล็ดน้ำเก้าสวรรค์ น้ำแข็งพิฆาตสรรพสิ่ง!”
เรือนร่างอรชรของซ่างกวนอี้ยืนตระหง่านกลางแผ่นดินหิมะ ปากมีอาญาสิทธิ์ มือชี้หงส์ขาว
กระบี่เหมันต์กลายเป็นลำแสงสีน้ำเงิน กระแสความเย็นที่น่ากลัวรอบๆ หั่นธรณี ทุกสรรพสิ่งที่อยู่ตามรายทางถูกแช่แข็งตัดขาด มุ่งหน้าไปอย่างไร้เทียมทาน
ขอบเขตเพลิงเทวะของหงส์ขาวถูกลำแสงสีน้ำเงินทลายอีกครั้ง ในสายตาหยิ่งยโสของหงส์ขาวเผยความสิ้นหวังให้เห็นครั้งแรก กระบี่ตัดผ่าน หงส์ขาวร่วงหล่น
เลือดสีขาวเคล้าด้วยเปลวไฟสาดกระจายทั่วหล้า
พญาหงส์ที่เคยโอหังยิ่งใหญ่ถูกหั่นเป็นสองท่อน ตกลงกลางดินโคลนในบัดดล
“ชนะแล้วหรือ” ม่อไห่มองพญาหงส์ที่จมลงไปในธุลีดิน ใบหน้าฉายความโล่งอก
ซ่างกวนอี้สะพายกระบี่ขึ้นหลัง ใบหน้าก็มีรอยยิ้มที่อ่อนโยนดุจลมวสันต์ผุดขึ้น “ลมหายใจของพญาหงส์ขาดสะบั้นแล้ว ไม่มีทางรอดแล้ว”
ร่างของอันหลินโซเซ ก้นจ้ำเบ้านั่งลงกับพื้น ใบหน้าเปื้อนยิ้ม “ฮ่าๆ ๆ…ไม่ง่ายเลยจริงๆ ในที่สุดก็ชนะแล้ว…”
“หงส์ขาวช่วยข้า…”
“หงส์ขาวรีบมา…”
เสียงที่ดังขึ้นกะทันหันทำให้อันหลินสะดุ้งโหยง ความเย็นแผ่ซ่านทั่วทั้งใจ
อันหลินเบนสายตามองร่างสองท่อนของหงส์ดำ ตรงนั้นมีเปลวไฟสีดำกำลังลุกโชน
ขณะเดียวกัน ร่างของหงส์ขาวก็เริ่มกลายเป็นลูกไฟสีขาวลอยขึ้นฟ้า จากนั้นพุ่งไปหาเปลวไฟสีดำ!
เปลวไฟสองชนิดผสานกัน ทำให้ฟ้าดินกลายเป็นทะเลเพลิงขาวดำ ชีวิตใหม่กำลังก่อกำเนิด
เพลิงขาวดำดุจดั่งมัจฉาคู่ที่ส่งเสริมกับและควบคุมกัน พญาหงส์นิพพานเกิดใหม่อีกครั้ง!
ร่างของหงส์ดำกำลังก่อตัว แต่ด้านหลังกลับเป็นปีกสีขาว พลังขัดเกลาและทำลายล้างผสานกัน การรวมตัวที่ขัดแย้งของพลังชีวิตที่การดับสูญกำลังถือกำเนิดในโลกหล้า
ดวงตาของมันเป็นดำข้างหนึ่งขาวข้างหนึ่ง ราวกับเป็นแผ่นดินที่มีแสงสว่างและความมืดสลับหมุนเวียน
“เหล่ามดตุ่น ควรสิ้นหวังแล้วกระมัง”
หงส์ดำก้าวออกจากกองเพลิงด้วยใบหน้าเรียบเฉย กวาดตามองซ่างกวนอี้กับม่อไห่ที่สูญสิ้นพลังปราดหนึ่ง สุดท้ายจับจ้องไปที่อันหลิน
อันหลินกัดฟันหยัดกายลุกขึ้นยืนหน้าหงส์ดำ กระบี่พิชิตมารในมือแผดร้องไม่หยุด ราวกับว่าความฮึกเหิมกำลังเพิ่มพูน
แต่ผลข้างเคียงจากการใช้พลังปราณอนธการของอันหลิน กลับทำให้เขาระดมพลังปราณไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
หงส์ดำหัวเราะเยาะ “หึๆ เจ้าที่พลังปราณแห้งขอด แม้แต่อาวุธก็จับไม่มั่น จะเอาอะไรมาสู้กับข้า”
มันกางแขนออก เปลวไฟสีขาวผุดขึ้นบนมือซ้าย เปลวไฟสีดำผุดขึ้นบนมือขวา ปานเทพเจ้าปีศาจผู้บงการความตาย เดินไปหาอันหลินทีละก้าว
อันหลินมองหงส์ดำที่ย่างเข้ามาทีละก้าว จู่ๆ ก็หัวเราะขึ้นมา “ใครว่าพลังปราณแห้งขอดแล้วจะใช้พลังไม่ได้กันล่ะ”
ฝีเท้าของหงส์ดำชะงักงัน พูดด้วยสีหน้าเย็นเยือกว่า “จะตายอยู่รอมร่อแล้ว ยังจะอวดเก่งอีกหรือ”
อันหลินยิ้ม “กระบี่ที่สาม!”
ประโยคนี้เป็นดุจคำสาปร้าย ทำให้หงส์ดำที่อยู่ห่างไกลสะท้านใจ
บัดนี้อันหลินอ้าปากแล้ว พลังงานที่น่าสะพรึงก่อตัวในช่องปากของเขา จากนั้นพุ่งทะลักออกมา!
ครืน
เสาแสงสีทองดุจกระบี่แหวกอากาศ ทะลุมิติ ทะลวงหน้าอกของหงส์ดำในพริบตา!
เสียงแผดร้องสะเทือนฟ้าดังขึ้น!
เสาแสงสีทองทอดยาวไปร่วมพันจั้ง แผ่นดินในรัศมีหลายลี้ก็ถูกคลื่นโจมตีอันน่ากลัวกระแทกจนแหลกลาญแล้วเช่นกัน
วงโคจรของเสาเพลิงทำให้อากาศบิดเบี้ยว ถึงขั้นว่าเกิดรอยร้าวที่หนาแน่นปานใยแมงมุม แผ่กระจายกลิ่นอายทำลายล้างและโกลาหล
หงส์ดำจ้องมองร่างที่ถูกทะลวงเป็นรูใหญ่ด้วยความมึนงง เลือดสีดำไหลออกจากมุมปาก
“เป็นไปได้อย่างไร…นี่มันท่าอะไรอีก”
มันต้านทานไม่ไหว ทรุดลงคุกเข่ากับพื้น แหงนหน้ามองอันหลินด้วยความสนเท่ห์และตกตะลึง
อันหลินเองก็จ้องหงส์ดำอย่างเฉยชาเช่นกัน “นี่เป็นการโจมตีด้วยไขมันอันยิ่งใหญ่ เจ้าไม่มีทางเข้าใจ”
“ฟื้นคืนชีพอีกสิ ข้าจะคอยดูว่าเจ้าจะคืนชีพได้กี่ครั้ง!”
“สามกระบี่ของข้าฆ่าเจ้าไม่ตายสักครั้ง แต่ข้ากลับเอาชีวิตเจ้าได้ทุกกระบี่! หากเจ้าจะคืนชีพอีก คืนชีพครั้งหนึ่งข้าจะฆ่าเจ้าหนึ่งหน ข้ายังมีกระบี่ที่สี่ กระบี่ที่ห้า กระบี่ที่หก ดูสิว่าชีวิตเจ้าเยอะกว่าหรือกระบี่ข้าเยอะกว่า!”
เสียงของอันหลินดังก้องโสตประสาทของหงส์ดำ ทำให้มันเกิดความรู้สึกสิ้นหวัง
“ตัวประหลาด…” หงส์ดำเข่นเขี้ยว
“ใช้ได้นี่นา ในที่สุดข้าก็เปลี่ยนจากมดตุ่นเป็นตัวประหลาดในสายตาเจ้าแล้ว” อันหลินเอ่ยยิ้มๆ
เขาเดินไปหาหงส์ดำทีละก้าว มายังตรงหน้าของมันและมองต่ำลงมาที่มัน
“ในเมื่อเจ้าเป็นหงส์ดำ ก็คู่ควรแค่สั่นระริกภายใต้กระบี่ของข้า”
อันหลินตวัดมือ มายากระบี่สีดำก็แหวกอากาศ ศีรษะของหงส์ดำหลุดร่วงลงไป…
ลำแสงสีขาวปรากฏวาบในหัวของหงส์ดำ พุ่งชนหน้าอกอันหลินโดยพลัน
รวดเร็วเหลือเกิน อันหลินไม่ทันได้หลบหลีกด้วยซ้ำ!
ซิ่ว ลำแสงแทรกซึมสู่ร่างกายของอันหลิน จากนั้นก็เกิดเสียงดังสะเทือนเลือนลั่นขึ้นในทะเลปราณของเขา!
YOU MAY ALSO LIKE
![[นิยายแปล] เจ้าหญิงแวม Kyuuketsu hime wa barairo no yume o miru](https://www.xn--72c5afc3e6a4acd3tpa.com/wp-content/uploads/2024/10/นิยายแปล-เจ้าหญิงแวม-Kyuuketsu-hime-wa-barairo-no-yume-o-miru-75x106.jpg)
