ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] - ตอนที่ 16 หอคอยปราบอสูรแตกออก ปีศาจถูกปลดปล่อย!
ตอนที่ 16 หอคอยปราบอสูรแตกออก ปีศาจถูกปลดปล่อย! (รีไรท์)
มันเป็นใคร?
ผู้ใดคือจักรพรรดิยุทธ์ผู้แข็งแกร่งที่หลบซ่อนอยู่ภายในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน?
ลี่ฉิงเทียนไม่อาจเข้าใจ เขาอยู่ภายในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ตั้งแต่ยังเยาว์ และเขาก็เป็นจักรพรรดิยุทธ์ผู้แข็งแกร่งด้วยเช่นกัน เขาควรจะต้องทราบเรื่องนี้
แต่ในหลายปีผ่าน นอกจากออร่าของหลัวชิงเซียนแล้ว เขาไม่เคยสัมผัสถึงออร่าของจักรพรรดิยุทธ์จากผู้อื่นได้เลย
“ไม่สำคัญว่ามันจะเป็นใคร สิ่งสำคัญคือภายในสามวันนี้ เจ้าจะต้องปลดปล่อยเจ้าสำนักคนก่อนของสำนักอสูรกลืนกินออกจากหอคอยปราบอสูร สำหรับจักรพรรดิยุทธ์ที่หลบซ่อนอยู่ เจ้าสามารถสังหารมันได้ทันทีหากสามารถ หรือหากไร้ความสามารถก็ปล่อยให้เจ้าสำนักคนก่อนจัดการเสีย”
“หากทำสำเร็จ เจ้าจะกลายเป็นวีรบุรุษแห่งสำนักอสูรกลืนกิน และยังสามารถเลื่อนตำแหน่งของตนได้ แต่หากเจ้าทำไม่สำเร็จ คงจะทราบถึงผลลัพธ์ที่จะตามมา!”
อสุรกายตนนั้นกล่าวเตือน
“เข้าใจแล้ว!”
ลี่ฉิงเทียนเงียบงัน
แม้เขาจะรู้สึกอยู่เสมอว่าการเป็นอาวุโสสูงสุดของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนนั้น สะดวกสบายกว่าการเป็นสายลับของสำนักอสูร แต่ชีวิตของเขาอยู่ในมือของผู้อื่น เขาจึงมีทางเลือกเพียงแค่เชื่อฟัง
“ไปได้แล้ว!”
เมื่ออสุรกายตนนั้นโบกมือ สติของลี่ฉิงเทียนกลับคืนสู่ร่างหลักทันที
ทุกสิ่งรอบตัวคือสภาพแวดล้อมที่คุ้นเคย ลี่ฉิงเทียนทราบดีว่าหลังจากนี้อีกสามวัน สถานที่แห่งนี้จะไม่ใช่ของเขาอีกต่อไป
“ในเมื่อเจ้าอยากจะเล่น ก็จงเล่นให้มากกว่านี้ จะเป็นอย่างไรหลังจากข้าปล่อยจักรพรรดิปีศาจออกมา!”
“อยากทราบเหลือเกินว่าผู้ใดคือจักรพรรดิยุทธ์ที่หลบซ่อนอยู่! ฮ่า ๆๆ!”
แววตาของลี่ฉิงเทียนสั่นไหวอย่างบ้าคลั่ง
…
สามวันต่อมา ลี่ฉิงเทียนเดินออกจากตำหนักไท่ซั่ง และมุ่งตรงสู่หอคอยปราบอสูร
“เคารพอาวุโสสูงสุด!”
“เคารพอาวุโสสูงสุด!”
“เคารพอาวุโสสูงสุด!”
ระหว่างทาง เหล่าศิษย์และอาวุโสอื่น ๆ ล้วนแต่ทำความเคารพเขา
ลี่ฉิงเทียนเพียงพยักหน้าราวกับอาวุโสผู้อ่อนโยนเช่นเคย
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็มาถึงภูเขาด้านหลัง
เหล่าอาวุโสผู้พิทักษ์ที่หลบซ่อนอยู่ในความมืดปรากฏตัวขึ้นเพื่อทำความเคารพเขา
“เมื่อเร็ว ๆ นี้คนจากสำนักอสูรออกอาละวาด ข้าจะอยู่ที่นี่เพื่อตรวจสอบว่ามีสิ่งผิดปกติใดในหอคอยปราบอสูรหรือไม่ พวกเจ้ากลับไปซะ!”
หลังจากลี่ฉิงเทียนกล่าวคำ อาวุโสผู้พิทักษ์อื่น ๆ จึงกลับออกไป
ลี่ฉิงเทียนเดินตรงไปยังด้านล่างของหอคอยปราบอสูร
หอคอยปราบอสูรมีความสูงกว่าพันชั้น แต่ละชั้นมีปีศาจถูกคุมขัง และจักรพรรดิปีศาจแห่งสำนักอสูรกลืนกินถูกคุมขังไว้บนสุด
“จากวันนี้ไป ในโลกใบนี้จะไม่มีดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน เหลือเพียงจักรพรรดิปีศาจฉิงเทียนเท่านั้น!”
ลี่ฉิงเทียนเงยหน้าขึ้นบนท้องฟ้าพร้อมคำรามลั่น ดวงตาของเขาเปล่งประกายเย็นชา
ตู้ม!
ทันทีที่กล่าวจบ ลี่ฉิงเทียนปลดปล่อยพลังงานขนาดใหญ่ขึ้นบนฝ่ามือ บังเกิดลมกระโชกแรง ท้องฟ้าร้องคำราม แล้วเขาก็ทุบมันลงที่หอคอยปราบอสูรตรงหน้า
“หอคอยปราบอสูร เปิดออก!”
ตู้ม!
ด้วยเสียงดังสนั่นหวั่นไหว พลังการทำลายล้างของลี่ฉิงเทียนทำลายหอคอยปราบอสูรแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ในทันที
ครืน!
ปราณปีศาจพวยพุ่งออกปกคลุมทั่วภูเขาด้านหลังในพริบตา
“ฮ่า ๆ! หลังจากผ่านไปหลายสิบปี ในที่สุดข้าก็เป็นอิสระ!”
“ฮ่า ๆๆ! ข้าถูกคุมขังกว่าร้อยปี และข้าจะสังหารทุกคนที่อยู่ภายในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน!”
“เพ้ย! ข้า จักรพรรดิปีศาจฉิงเทียนยืนอยู่ตรงนี้ นอกจากจักรพรรดิปีศาจแล้ว ผู้ใดกล้าหาญคิดต่อต้านข้า!”
“โฮ่โฮ่โฮ่ ข้า นักบวชเต๋ามังกรอสูรได้เห็นเดือนเห็นตะวันอีกคราแล้ว!”
“…”
หลังจากหอคอยปราบอสูรพังทลายลง พลังที่ถูกผนึกเอาไว้พลันหายไปหมดสิ้น ปีศาจจำนวนมากในขอบเขตราชันยุทธ์ถูกปลดปล่อยออกในทันที
โฮก!
ในเวลานี้จักรพรรดิปีศาจแห่งสำนักอสูรกลืนกินที่อยู่ชั้นบนสุดสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงในหอคอยปราบอสูร มันส่งเสียงร้องสนั่นหวั่นไหวจนโลกาสั่นสะเทือนคล้ายจะพินาศ
การเปลี่ยนแปลงภายในภูเขาด้านหลังสั่นสะเทือนทั่วดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน และมันดึงดูดความสนใจของผู้คนทั้งหมดทันที
โดยเฉพาะเหล่าอาวุโสผู้พิทักษ์ตรงทางเข้าของภูเขาด้านหลัง พวกเขาพุ่งไปหยุดยืนหน้าหอคอยทันทีเมื่อเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่
“อ๊ะ! เรื่องนี้…”
“อาวุโสสูงสุด ท่านทำสิ่งใดลงไป!”
“เหตุใดท่านจึงต้องทำลายหอคอยปราบอสูร ท่านคิดปลดปล่อยปีศาจทั้งหมดงั้นหรือ!”
“หยุดเขา! เขาบ้าไปแล้ว! หยุดเขาเดี๋ยวนี้!”
“…”
ใบหน้าของอาวุโสเผยความประหลาดใจ และพวกเขาก็ตื่นตระหนกกับพฤติกรรมบ้าคลั่งของลี่ฉิงเทียน!
“หุบปาก!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ลี่ฉิงเทียนหันกลับมาคำรามเย็นชาก่อนจะประทับฝ่ามือรุนแรง พลังอันน่าสะพรึงกลัวบดขยี้เหล่าอาวุโสผู้พิทักษ์ให้กลายเป็นเศษเนื้อโดยตรง พวกเขาตายตกในเสี้ยววินาที
โฮก! โฮก! โฮก!!!
ในเวลานี้ เสียงคำรามของปราณปีศาจที่ชั้นบนสุดของหอคอยปราบอสูรดังขึ้นจนแทบไม่อาจทนไหว
“จักรพรรดิปีศาจทวนซื่อ หากท่านไม่ออกมาในเวลานี้ ท่านจะรอเมื่อไหร่!”
ในเวลานี้ลี่ฉิงเทียนตะโกนอีกครั้ง และออกแรงตบหอคอยด้วยพลังในฝ่ามือ มันเพียงพอที่จะสร้างเสียงดัง และทำลายหอคอยปราบอสูรให้พังทลายลงโดยสมบูรณ์!
ปราณปีศาจไร้สิ้นสุดพวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ปกคลุมดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนในพริบตา
“โฮ่! ผ่านมากว่าสามร้อยปี! จักรพรรดิปีศาจองค์นี้ถูกปราบปรามมาสามร้อยปี! ในที่สุดข้าก็ได้เป็นอิสระ!”
ท่ามกลางปราณปีศาจที่ปกคลุมทั่วท้องฟ้าและดวงอาทิตย์ เกิดเสียงคำรามครอบงำ ปราณปีศาจไร้สิ้นสุดรวมตัวกันบนท้องฟ้าเผยให้เห็นใบหน้าขนาดใหญ่น่าสะพรึงกลัว รอยยิ้มนั้นเต็มไปด้วยความสุขสมที่สามารถหลุดพ้นจากพันธนาการได้
ตู้ม!
การเคลื่อนไหวอันน่าสะพรึงดังกล่าวสั่นสะเทือนไปทั่วดินแดนศักดิ์สิทธิ์
“เกิดเรื่องเลวร้าย หอคอยปราบอสูรพังทลาย ปีศาจทั้งหมดได้รับอิสระ!”
“เกิดอะไรขึ้น? หอคอยปราบอสูรพังทลายได้อย่างไร?!”
“อาวุโสสูงสุดเป็นผู้ทำลายหอคอยปราบอสูรและปลดปล่อยปีศาจทั้งหมด!”
“เป็นเช่นนั้นได้อย่างไร อาวุโสสูงสุดเสียสติไปแล้วแน่!”
“…”
ในเวลานี้ อาวุโสจำนวนนับไม่ถ้วนแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนรีบรุดไปที่ภูเขาด้านหลังทันที
ภายในพระราชวังจักรพรรดินี หนิงฝานที่กำลังเข้าสู่การฝึกฝนอย่างสันโดษก็ตื่นตระหนกกับการเคลื่อนไหวที่ภูเขาด้านหลังด้วยเช่นกัน
เมื่อใช้สัมผัสเทวะตรวจสอบ เขาจึงมองเห็นฉากที่ลี่ฉิงเทียนทำลายหอคอยปราบอสูรในทันที
“หืม? เกิดอะไรขึ้น ลี่ฉิงเทียนเป็นบ้าไปแล้วหรือไร!”
หนิงฝานขมวดคิ้วแน่น แต่เขาไม่มีเวลาคิดเรื่องนี้ มือกระชับกระบี่วิญญาณฟ้าไว้แน่น
…
ในช่วงเวลานี้ ณ สถานที่ห่างไกลจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ภายในสมรภูมิรบของสำนักฝ่ายธรรมและสำนักอสูร
ภายในเทือกเขา ศิษย์จากสำนักฝ่ายธรรมและอสูรกำลังต่อสู้กันอย่างเดือดดาล
บนท้องฟ้า เป็นการต่อสู้ของจักรพรรดิผู้ทรงพลังทั้งสาม จักรพรรดินีหลัวชิงเซียนกำลังต่อสู้กับจักรพรรดิปีศาจเสวี่ยเหลียนและจักรพรรดิปีศาจเชียงอวี้โดยไม่เป็นรองแม้แต่น้อย นางสามารถรับมือกับทั้งสองได้อย่างยอดเยี่ยม
“ฮ่า ๆ!”
แต่จักรพรรดิปีศาจทั้งสองกลับไม่ตื่นตระหนกแม้แต่น้อย เวลานี้จักรพรรดิปีศาจเสวี่ยเหลียนเงยหน้าขึ้นฟ้าพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะบ้าคลั่ง
“เจ้าหัวเราะสิ่งใด!” เมื่อเห็นจักรพรรดิปีศาจเสวี่ยเหลียนหัวเราะ หลัวชิงเซียนถึงกับขมวดคิ้วแน่น ลางสังหรณ์เลวร้ายผุดขึ้นในจิตใจ
“ฮ่า ๆ! แน่นอนว่าข้าหัวเราะเจ้า ข้าไม่เห็นรู้สึกว่าข้ากำลังจะตายเลย!”
จักรพรรดิปีศาจเสวี่ยเหลียนเย้ยหยัน
จักรพรรดิปีศาจเชียงอวี้ที่หยุดยืนด้านหลังกล่าวคำ “แม่นางหลัว ข้ากำลังจะบอกเจ้าว่าเวลานี้อาวุโสสูงสุดแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน ลี่ฉิงเทียน ซึ่งเป็นเบี้ยหมากที่เราเลี้ยงดูไว้ตั้งแต่ยังเยาว์ทำภารกิจสำเร็จแล้ว เวลานี้เขาน่าจะทำลายหอคอยปราบอสูร และรวมมือกับจักรพรรดิปีศาจทวนซื่อเพื่อทำสังหารจักรพรรดิยุทธ์ ที่ซุกซ่อนตัวอยู่ภายในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนของเจ้า!”
“หลังจากสังหารคนผู้นั้นแล้ว พวกเขาจะมาเสริมกำลังที่นี่ เวลานั้นข้าจะจับกุมเจ้าแล้วทำลายดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนซะ ฮ่า ๆ ผู้ใดเล่าจะกล้าต่อต้านเก้าสำนักมหาอสูร!”
“ว่ากระไรนะ!”
“ลี่ฉิงเทียนเป็นคนของสำนักอสูร?”
“จักรพรรดิยุทธ์ที่ซุกซ่อนอยู่?”
ข้อมูลใหม่จากจักรพรรดิปีศาจเชียงอวี้ค่อนข้างยิ่งใหญ่ ทำให้หลัวชิงเซียนถึงกับตกตะลึงไปชั่วขณะ
อย่างไรก็ตาม ความภาคภูมิใจบนใบหน้าของจักรพรรดิปีศาจทั้งสองคล้ายจะไม่เสแสร้ง
“ถอย!”
หลัวชิงเซียนเป็นกังวลยิ่ง
นางไม่ทราบอะไรมากนักเกี่ยวกับจักรพรรดิยุทธ์ที่หลบซ่อนอยู่ แต่นางทราบว่าหากลี่ฉิงเทียนผู้ทรยศปลดปล่อยปีศาจทั้งหมดภายในหอคอยปราบอสูร มันย่อมเป็นหายนะแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนอย่างแน่นอน!
“ฮ่า ๆ อยากจะกลับไปช่วยงั้นหรือ? สายไปแล้ว!”
“เจ้าต้องอยู่ที่นี่!”
จักรพรรดิปีศาจเสวี่ยเหลียนและจักรพรรดิปีศาจเชียงอวี้ไม่คิดจะปล่อยให้หลัวชิงเซียนทำในสิ่งที่ต้องการ ทั้งคู่เข้าโจมตีหลัวชิงเซียนด้วยกำลังทั้งหมดทันทีเพื่อขัดขวางนาง
ในเวลานี้หลัวชิงเซียนไม่อาจหลบหนีหรือล่าถอยได้ ในใจของนางกระวนกระวายยิ่งนัก