ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进化系统) - ตอนที่ 786 : เขตดาวโบไลด์ - โรม่าลงมือ

ตอนที่ 786 : เขตดาวโบไลด์ – โรม่าลงมือ

“ถ้าหากพวกแกยังดื้อด้านกันแบบนี้ ฉันจะจัดให้ตามที่พวกแกต้องการ” หวังเย่าพูดขึ้น

เพราะเขาเพิ่งจะยกระดับตัวเองขึ้นมา เขาอยากใช้โอกาสนี้ทดสอบผลลัพธ์ตัวเอง

ปัง !

คนแรกที่ลงมือไม่ใช่หวังเย่าหรือเล่ยหยาน แต่เป็นคนที่แอบอยู่ด้านหลัง กระสุนได้พุ่งออกมาจากลำปืน ยิงเข้าใส่หวังเย่า ระยะห่างระหว่างทั้งสองคนห่างกันแค่ไม่กี่สิบเมตรเท่านั้น ระยะเท่านี้แม้แต่คนอย่างชิรูก็ยังยากที่จะหลบได้ เพราะนี่คือการลอบโจมตี

หวังเย่าคอยระวังตัวตลอดเวลาอยู่แล้วตั้งแต่ที่โดนหยุนเชาลอบโจมตีครั้งแล้ว เพราะแบบนั้นเขาจึงรับรู้การโจมตีของ เชิงเฟิงได้

หลังจากที่เลเวลเพิ่มขึ้นมาแล้ว การควบคุมไฟของหวังเย่าก็ชำนาญมากกว่าเก่า แม้ว่าจะเป็นไปไม่ได้ที่จะเปลี่ยนกฎไฟเป็นรูปร่างต่างๆได้ตามใจ แต่การควบคุมไฟพื้นฐานก็ยังพอทำได้ทรงพลังอยู่

อุณหภูมิของไฟนี้สูงอย่างมาก ตอนที่กระสุนพุ่งผ่านไฟไป กระสุนกลับละลายไปในทันที ถึงการโจมตีนี่จะไม่ได้ผลแต่ก็เป็นการชวนให้เริ่มการต่อสู้

เล่ยหยานได้พุ่งเข้าใส่หวังเย่าก่อนที่หวังเย่าจะต่อยออกมา และสุดท้ายเล่ยหยานก็ต้องยกโล่ขึ้นมากันเอาไว้

ตูม !

หมัดของหวังเย่าอัดเข้ากับโล่จนเกิดเสียงระเบิดดังก้องขึ้น สายฟ้าได้กระจายไปทั่ว ในเวลาเดียวกันชิรูก็อ้อมมาอยู่ด้านหลังของหวังเย่าแล้วทำการแทงเข้าใส่จุดสำคัญทันที

“ พวกแกสองคนนี่ไร้เยื่อใยจริง ๆ อุตส่าห์ผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกันแท้ ๆ ” หวังเย่าพูดขึ้นมา

มือของหวังเย่าไม่ได้เคลื่อนไหวช้าเลยแม้แต่น้อย เขาคอยกันการโจมตีของเล่ยหยานพร้อมกับขาที่ฟาดเข้าไปใส่ชิรูที่อยู่ด้านหลัง

ลูกเตะนี้ทรงพลังอย่างมาก แม้แต่อากาศก็ยังบิดเบี้ยวไปเพราะการเตะนี้

ก่อนที่การโจมตีจะมาถึงตัว ชิรูก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บที่ผิวของเธอ ถ้าเธอรับการโจมตีนี้เอาไว้ มันอาจจะทำให้เธอบาดเจ็บหนักก็เป็นได้

ต่อหน้าความเสี่ยงเช่นนี้ ชิรูก็เลือกที่จะหลบ มันจึงเปิดโอกาสให้หวังเย่าได้โจมตีต่อได้

หวังเย่าได้หายตัวไปตรงหน้าเล่ยหยานทันที ต่อมาคนอื่น ๆ ยังไม่ทันได้รู้ตัว หวังเย่าก็ได้ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าของหยุนเชาแล้ว

“ไปให้พ้น ! ” หวังเย่าจับเอาหอกที่หยุนเชาใช้แทงเข้าใส่เขาตบเข้าใส่อีกฝ่ายอย่างจัง

“เป็นไปได้ยังไง ! ” เมื่อเห็นความเร็วที่น่ากลัวของหวังเย่า ทุกคนต่างก็พากันตกตะลึง ความเร็วแบบนี้เหนือกว่าพวกเขาไปแล้ว นี่ไม่ต้องพูดถึงพวกคนที่เด่นเรื่องการป้องกันอย่างเล่ยหยานเลย เพราะแม้แต่ชิรูที่ชำนาญเรื่องการลอบสังหารก็ยังอาจจะเทียบไม่ได้

นี่คือผลของการเพิ่มความแข็งแกร่งขึ้นมา การที่เลเวลเพิ่มขึ้นมาหลายเลเวลนี้ทำให้สถานะต่าง ๆ เพิ่มขึ้นไปด้วย ไม่ใช่แค่นั้น ในฐานะผู้ใช้อสูรแล้ว สถานะของหวังเย่าส่วนมากก็ได้มาจากสัตว์อสูรของตน หวังเย่าคือข้อจำกัดของแมว เมื่อเลเวลของหวังเย่าเพิ่มขึ้น เลเวลของแมวก็เพิ่มขึ้นไปด้วย มันจึงทำให้หวังเย่าได้ค่าสถานะที่มากขึ้นไปตาม แมวเด่นเรื่องความเร็วและการโจมตีระยะประชิด ดังนั้นตอนนี้หวังเย่าจึงมีความเร็วที่น่าทึ่งแบบนี้ได้

หวังเย่าตบเข้าใส่หยุนเชาทันที พร้อมกับรอดูท่าทีของทุกคน จากนั้นเขาก็ได้พุ่งออกไปปรากฏตัวตรงหน้าเชิงเฟิงอีกครั้ง

นอกจากหยุนซีแล้ว นี่คือคนที่เขาเกลียดที่สุด เขาเกือบโดนอีกฝ่ายลอบฆ่ามาแล้ว หลังจากที่หลุดออกจากวงล้อมมาได้ เป้าหมายแรกของเขาจึงเป็นเชิงเฟิง

“ดูสิว่าแกจะไปไหนได้ ! ” หวังเย่าฮึดฮัดออกมา

เชิงเฟิงเองก็ตอบโต้ได้อย่างรวดเร็ว เมื่อเขาเห็นว่าหวังเย่าหมายหัวเขา จึงรีบถอยออกมาโดยหวังว่าจะเว้นระยะห่าง แต่ความเร็วของหวังเย่านั้นมากเกินไปจนเขาไม่อาจจะเทียบได้ เขาไม่อาจจะหนีได้เลย สีหน้าของเชิงเฟิงตอนนี้หม่นลงและตะโกนออกมา “อย่าดูถูกนักรบของดาวเค่อเซวียไป !”

เชิงเฟิงพลิกปืนก่อนจะเล็งไปที่คิ้วของหวังเย่า ด้วยระยะห่างที่น้อยนิดแบบนี้ แม้ว่าจะรู้ตัวเร็วแต่ก็ยากที่จะกันกระสุนได้ อย่างน้อยเท่าที่เขาเคยเห็นมาก็ไม่มีใครต้านทานพลังของระเบิดเทพในระยะห่างแบบนี้ได้มาก่อน

แต่ตอนที่เขายังไม่ทันได้ลั่นไก หวังเย่ากลับเร็วกว่าและจับลำกล้องของเขาเอาไว้แล้ว

ปัง !

ตอนที่เชิงเฟิงลั่นไกนั้นก็เกิดเสียงดังสนั่นขึ้นมาจากปืน แต่มันกลับไม่มีกระสุนพุ่งออกมาแม้แต่เม็ดเดียว หวังเย่าเตะ เชิงเฟิงออกไป พร้อมกับฟาดหลังมือเข้าใส่ปืนด้วย

เชิงเฟิงที่โดนเตะจนกระเด็นเมื่อเริ่มประคองตัวเองได้ ก็ดึงเอาปืนพกออกมาก่อนจะยิงเข้าใส่หวังเย่าต่อ

“เป็นแมลงวันที่น่ารำคาญจริง ๆ ” หวังเย่าพุ่งหลบกระสุนก่อนจะโผล่มาที่ด้านหลังของเชิงเฟิง

เชิงเฟิงไม่คิดว่าหวังเย่าจะเร็วได้ถึงขนาดนี้ ทั้ง ๆ ที่อยู่ตรงหน้าแต่กลับหายไปในพริบตา ตอนที่เขาได้สติ หวังเย่าก็ได้ทำการโจมตีเข้าใส่เขาแล้ว

หวังเย่าฟาดลงไปที่หัวของเชิงเฟิง ก่อนที่จะฟาดอีกฝ่ายลงกับพื้น

ในฐานะพลซุ่มยิงแล้ว หน้าที่ของเขาคือการโจมตีศัตรูจากแนวหลัง เขาต้องเว้นระยะห่างกับศัตรูเอาไว้

ดังนั้นเมื่ออยู่ต่อหน้าการโจมตีระยะประชิดของหวังเย่าแล้ว เขาจึงไม่อาจจะต้านทานได้

ตูม !

ร่างของเชิงเฟิงอัดลงไปกับพื้นหินอย่างแรง

ร่างส่วนบนของเขาปักลงไปกับพื้นเหลือโผล่มาแค่ขาทั้งสองข้างเท่านั้น

การโจมตีแบบนี้ไม่เพียงพอที่จะฆ่าเชิงเฟิงได้ แต่มันก็รุนแรงเพียงพอที่จะทำให้เชิงเฟิงหมดความสามารถที่จะสู้ต่อ

แต่ตอนนั้นเองชิรู, เล่ยหยาน และหยุนเชาก็ได้เข้าล้อมเขาเอาไว้

“การโจมตีของแกนี่มีแต่รูปแบบเดิม ๆ มีแบบใหม่รึเปล่า ? ” หวังเย่าหลบหอกของหยุนเชาและบอกกับทั้งสามคน

ตอนนี้ในหมู่ทั้งสามคนนี้ คนที่เป็นภัยต่อเขามากที่สุดก็มีแค่ชิรูเท่านั้น เล่ยหยานแกร่งก็จริงแต่ก็มีแค่การป้องกันเท่านั้นที่น่ากลัว เมื่อเผชิญหน้ากับความเร็วของเขาที่มากกว่าชิรูแล้ว เล่ยหยานไม่อาจจะเข้าใกล้เขาได้เลย แม้ว่าหยุนเชาจะอยู่ด้วย แต่ไม่ว่าจะมีเกราะที่ดีแค่ไหน แต่ก็ไม่อาจจะเทียบกับความเร็วของเขาได้

โดยทั่วไปแล้วหยุนเชาเลเวลแค่ 120 แม้ว่าจะมีเกราะคอยช่วยแต่ก็ยังมีจุดอ่อนอยู่

เมื่อเผชิญหน้ากับหวังเย่าในตอนนี้แล้ว มันจึงยากที่จะเทียบได้ นี่ไม่ต้องพูดถึงการที่เขาใช้เกราะที่ไม่ชำนาญเท่ากับทหารคนอื่น ๆ เลย

ถ้าไม่ใช่เพราะหอกในมือที่ทรงพลังแล้ว งั้นภัยที่มีต่อหวังเย่าก็อาจจะเทียบกับภัยที่เล่ยหยานมีไม่ได้ด้วยซ้ำ

ติ๊ง !

หวังเย่าดึงดาบออกมากันการโจมตีของชิรูเอาไว้จากด้านหลัง

“สาวน้อยอย่างเธอเล่นกับมีดไม่ดีหรอกนะ” หวังเย่ายิ้มออกมาพร้อมกับฟาดดาบกลับเข้าใส่ชิรู

“ไม่ใช่เรื่องของนาย ! ” เสียงอันเย็นชาของชิรูดังขึ้นมาภายใต้หน้ากาก มีดในมือของเธอแทงเข้าใส่หัวใจของหวังเย่าโดยที่ไม่ลังเลแม้แต่น้อย

“นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราอยู่ในสถานการณ์เป็นตาย ก่อนหน้านี้ก็ในทะเลมังกร ฉันช่วยชีวิตเธอไว้นี่” หวังเย่าพูดขึ้นมา

เมื่อได้ยินคำพูดของหวังเย่า ชิรูก็ชะงักไปเล็กน้อย ความเร็วในการโจมตีก็ช้าลงไปด้วย

หวังเย่าใช้โอกาสนี้ปัดไปที่หลังมือของเธอ จนทำให้เธอต้องปล่อยมีดทิ้ง

หวังเย่าจับมีดเอาไว้และใช้โอกาสนั้นตบเข้าใส่ที่ก้นของชิรูอย่างแรงจนเกิดเสียงดัง

เมื่อรู้สึกได้ถึงความนุ่มนิ่มของก้นเธอ หวังเย่าก็ถอนหายใจออกมา “รู้สึกดีจริง ๆ สาวสวยแบบนี้แต่กลับให้มาเป็นนักฆ่า น่าเสียดายซะมัด”

ชิรูที่โดนหวังเย่าปั่นประสาท ก็มองมาที่หวังเย่าด้วยสายตาเย็นชา “ไอ้บ้ากาม ! ” เมื่อได้ยินที่ชิรูพูดมา หวังเย่าก็แสดงท่าทีกวนประสาทออกมายิ่งกว่าเก่า

ที่ด้านนอกสนามรบ หยุนซียังจับตาดูการต่อสู้อยู่ เขาได้บอกให้นายพลที่อยู่ข้าง ๆ เข้าไปจบการต่อสู้ทันที

ตอนที่โรม่ามองมาที่หวังเย่า หวังเย่าก็รู้สึกได้ถึงแรงกดดันทันที

โร่มานี้เหนือกว่าทุกคนที่นี่อย่างมาก !

แม้ว่าหวังเย่าจะเคยโดนไล่ล่ามาก่อน แต่โรม่านั้นก็เหมือนกับหยุนซี เขาไม่เคยลงมือเองเลย ดังนั้นหวังเย่าจึงคอยระวังตัวจากอีกฝ่ายมาโดยตลอด

“นายแข็งแกร่งและมีพรสวรรค์ที่สูง แต่นายหาเรื่องคนที่นายไม่ควรจะหาเรื่อง” ฝ่ามือของโรม่ามีสายฟ้าก่อตัวขึ้นมา

ลูกบอลสายฟ้านี้อัดแน่นขึ้นมาในพริบตา จากนั้นโรม่าก็ได้พุ่งเข้าหาหวังเย่า เขายกมือขึ้นก่อนจะยิงบอลสายฟ้าเข้าใส่หวังเย่า

แม้ว่าหวังเย่าจะเห็นการเคลื่อนไหวนี้ชัดเจนแต่มันเร็วกว่าคนอื่น ๆ ที่เขาได้สู้มา มันเร็วแทบจะเท่ากับการเคลื่อนไหวของหวังเย่าแล้ว

หวังเย่าไม่กล้าที่จะประมาทแม้แต่น้อย เขายกมือขึ้นกันการโจมตีเอาไว้ สุดท้ายบอลสายฟ้านี้ก็โดนหวังเย่าปัดทิ้งไป

บอลสายฟ้าพุ่งอัดเข้าใส่หน้าผา ก่อนจะมีเสียงระเบิดดังขึ้นมา หุบเขาทั้งหุบเขาสั่นไหว หุบเขากว่าครึ่งก็โดนระเบิดไปเพราะบอลสายฟ้านี้เช่นกัน

เมื่อเห็นพลังของบอลสายฟ้า หวังเย่าก็ต้องอึ้ง ต้องรู้ก่อนว่าที่หุบเขาแห่งนี้คือเขตห้ามบิน

ภายใต้การปกป้องของค่ายกล พวกเขาจึงไม่อาจจะบินได้เลย การต่อสู้ของหวังเย่าก่อนหน้านี้ทำให้ค่ายกลบางส่วนพังลงไปแต่ไม่อาจจะทำให้ค่ายกลหลักสะเทือนได้ และการโจมตีของหยุนเชาก็ไม่อาจจะทำให้หน้าผาสั่นสะเทือนได้ด้วยซ้ำ

แต่การโจมตีของโรม่านั้นกลับทำลายหน้าผาไปได้กว่าครึ่ง การโจมตีนี้รุนแรงกว่าของคนอื่น ๆ อย่างมาก

โรม่าคือคนที่แข็งแกร่ง !