ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进化系统) - ตอนที่ 683 : สั่งสอน

ตอนที่ 683 : สั่งสอน

ไฟหยินหยางนั้นเป็นพลังกฎ มันมีพลังมากกว่าไฟทั่วไป แม้แต่นกไฟเองก็ยังไม่อาจจะต้านทานได้ แต่ฟู่หมิงได้ฝึกฝนกฎไฟจนถึงระดับสูง ในจักรวาลนี้ไม่มีใครเทียบกับเขาได้ ดังนั้นเขาจึงถูกเรียกว่าเทพไฟที่แกร่งที่สุดในจักรวาล

อสูรน้ำนั้นโจมตีอย่างรวดเร็ว ทักษะการซ่อนตัวของมันถือว่ายอดเยียมอย่างมาก แม้แต่แมวเลเวล 150 ก็ยังไม่อาจจะรับรู้ถึงการโจมตีของมันได้

โชคดีที่หวังเย่าเตรียมตัวไว้ก่อนแล้ว ในตอนที่อสูรน้ำโจมตี ไฟหยินหยางก็พุ่งอัดเข้าใส่อสูรน้ำและกันการโจมตีของมันเอาไว้ หากอสูรน้ำยังคงฝืนโจมตีเข้าใส่แมว งั้นมันก็ต้องโดนหวังเย่าโจมตี

อสูรน้ำนั้นกลัวไฟอย่างมาก ไฟเลเวล 120 ถือว่าเป็นภัยร้ายแรงสำหรับมัน

ครืน !

แน่นอนว่าเมื่อเผชิญหน้ากับภัยที่ถึงชีวิต อสูรน้ำก็เลือกที่จะป้องกันตัว กฎน้ำรอบตัวของมันก่อตัวเป็นชั้นน้ำแข็งล้อมรอบมันเอาไว้

ฝ่ามือไฟได้อัดเข้ากับโล่น้ำแข็งทำให้เกิดการระเบิดขึ้นมา ไฟได้เผาจนโล่เกิดช่องว่าง แต่อสูรน้ำใช้โอกาสนั้นหนีจากการโจมตีออกมาได้

ทั้งหมดเกิดขึ้นในเสี้ยววินาทีตั้งแต่ตอนที่แมวเปิดช่องว่าง รวมถึงอสูรน้ำโจมตีและหวังเย่าตอบโต้กลับ

แมวได้จัดการชายชุดดำตรงหน้าด้วยกรงเล็บของมัน ตอนนี้ที่ขาของมันมีเลือดไหลออกมา จนตอนนั้นมันถึงรู้ว่ามันโดนลอบโจมตี มันหันไปจ้องอสูรน้ำด้วยสายตาอาฆาต

“ฉันช่วยชีวิตแกไว้ ตอนนี้แกคงรู้แล้วสินะว่าฉันไม่ใช่ศัตรู ? ” หวังเย่ามองไปที่แมวแล้วพูดขึ้น

แมวฮึดฮัดและมองไปที่หวังเย่า จากนั้นมันก็มองไปยังศัตรูรอบตัว แม้ว่าการโจมตีของอีกฝ่ายจะล้มเหลวแต่แมวก็ยังไม่ได้ลดความระวังลงแม้แต่น้อย มันหรี่ตาลงและเพิ่มความระวังจนถึงขีดสุด

“มันกลัวไฟ ปล่อยให้ฉันจัดการเอง แกน่าจะไปจัดการกับพวกคนชุดดำคงไม่มีปัญหาอะไรสินะ ? ” หวังเย่าถามขึ้นมา

แมวกลับเงียบ มันเหมือนจะโกรธกับการโดนลอบโจมตีเมื่อตะกี้ มันจึงพุ่งเข้าหาพวกคนชุดดำด้วยความเร็วสูงสุด แม้ว่าจะโดนพวกคนชุดดำล้อมเอาไว้แต่พวกนั้นก็ไม่อาจจะแตะต้องได้แม้แต่ขนของมัน

มันโผล่มาด้านหลังชายชุดดำแล้วจัดการไปทีละคน ๆ

ธนูน้ำแข็งพุ่งเข้าใส่ตำแหน่งที่แมวอยู่ แมวรับรู้ถึงการเคลื่อนไหวก่อนที่มันจะพุ่งหลบออกไป

ในอีกด้าน หวังเย่าก็เตรียมจะจัดการกับอสูรน้ำ เขาไม่อยากจะเสี่ยง ตอนนี้เมื่ออีกฝ่ายปรากฏตัวแล้ว เขาก็ไม่ยอมทิ้งโอกาสที่จะโจมตีมัน

เมื่อเห็นหวังเย่าพุ่งเข้าหาตัวเอง อสูรน้ำก็กรีดร้องออกมา ตัวของมันหายไป เมื่ออสูรน้ำคิดจะซ่อนตัว งั้นแม้ว่า หวังเย่าจะอยากหาตัวมันแต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย

ในตอนที่ร่างของมันกำลังจะหายไปอย่างสมบูรณ์ ดาบนับไม่ถ้วนก็แทงเข้าใส่จุดที่อสูรน้ำอยู่ อสูรน้ำที่กำลังจะซ่อนตัวกลับแตกออกเป็นหยดน้ำ

ดาบจิต !

หวังเย่าคาดการณ์ไว้แล้วว่าอีกฝ่ายจะซ่อนตัว ดังนั้นตอนที่อสูรน้ำกำลังจะซ่อนตัวนั้น เขาก็ได้เตรียมดาบจิตไว้ล่วงหน้าเพื่อกันไม่ให้อีกฝ่ายหนีไป

แน่นอนว่าเขาเดาถูก ว่าถึงแม้อสูรน้ำจะต้านทานการโจมตีทางกายภาพ แต่การโจมตีทางจิตนั้นมันป้องกันได้ไม่ดีนัก แม้ว่าดาบจิตนี้จะไม่ได้ทรงพลังอะไร แต่การที่จะฟื้นฟูบาดแผลในพริบตานั้นก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

“กรร….” อสูรน้ำร้องออกมาด้วยความโกรธ ร่างที่กระจายออกไปของมันนั้นกลับมารวมตัวกันอีกครั้ง ดูเหมือนว่ามันจะแค้นหวังเย่าอย่างมาก สัตว์อสูรธาตุนั้นเป็นสัตว์อสูรพิเศษ ส่วนมากมันจะขับเคลื่อนด้วยสัญชาตญาณ แม้ว่าเลเวลจะเพิ่มขึ้นมาแต่อสูรน้ำก็ไม่อาจจะทิ้งสัญชาตญาณของตัวเองได้

มันไม่คิดถึงปัญหาที่ซับซ้อน ส่วนมากมันจะทำตามสัญชาตญาณ ตะกี้นี้หวังเย่าทำให้มันบาดเจ็บ จึงเป็นธรรมดาที่มันจะแค้นหวังเย่า และตอนนี้สัญชาตญาณของมันก็บอกว่า มันต้องฆ่ามนุษย์ตรงหน้านี้ให้ได้

“หมัดมังกร ! ” เมื่อเห็นว่าอสูรน้ำไม่ถอย หวังเย่าก็ยิ้มออกมา ไฟได้รวมตัวกันที่หมัดของเขาก่อนจะพุ่งเข้าใส่อสูรน้ำ

ปัง ปัง ปัง !

สุดท้ายด้วยเลเวลที่มากกว่าหวังเย่า แม้ว่าร่างกายจะแพ้ไฟ แต่มันก็สามารถเปลี่ยนเป็นของแข็งเพื่อรับการโจมตีเอาไว้ได้อยู่

หมัดของหวังเย่าอัดเข้าที่ลำตัวของมัน ทุกหมัดที่ต่อยออกไปจะเปลี่ยนเป็นดาบอัดเข้าใส่ตัวอสูรน้ำ แต่ไม่ได้สร้างความเสียหายมากนัก

แกร๊ก…

หมัดของหวังเย่าทำลายน้ำแข็งรอบ ๆ นับไม่ถ้วน เขาพยายามยกมือจับตัวอสูรน้ำเอาไว้ แต่อีกฝ่ายกลับถอยออกไปก่อนได้

การต่อสู้ระหว่างทั้งสองคนอยู่เหนือจากพื้นไปหลายร้อยเมตร ที่พื้นมีรอยดาบนับไม่ถ้วนรวมถึงการโจมตีของอสูรน้ำจึงทำให้หิมะโดยรอบละลายพร้อมกับรอยไหม้ ต้นไม้โดยรอบโดนเผาเป็นเถ้า นี่คือผลจากการใช้ไฟหยินหยางของหวังเย่า

อสูรน้ำรับรู้ได้ว่าไม่อาจจะใช้วิธีทั่วไปในการโจมตีชายคนนี้ได้ แม้แต่การลอบโจมตีก็ไม่อาจจะทำอะไรได้

ภายใต้การจับตามองของหวังเย่า ก็มีหมอกขาวแผ่ออกมารอบตัวอสูรน้ำ มันทำให้ร่างของอสูรน้ำเปลี่ยนแปลงไป มันได้เปลี่ยนร่างกลายเป็นหมอกก่อนจะพุ่งไปที่ป่า

“หนีงั้นหรือ..” หวังเย่าเห็นการเปลี่ยนร่างของอสูรน้ำก็แสดงสีหน้าหนักใจออกมา สกิลหมอกนี้คือสกิลเทพของมัน พลังของมันไม่อาจจะประมาทได้

ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็รู้ถึงคำอธิบายของสกิลนี้ที่อาจจะทำให้เขาตายได้ !

ทันทีที่หมอกขยายตัวออกไปถึงป่าและครอบคลุมทั้งพื้นที่การต่อสู้ ไม่ใช่แค่พื้นที่ที่หวังเย่าอยู่ แม้แต่แมวและพวกคนชุดดำเองก็อยู่ในหมอกนี้ด้วย

“ออกไปให้พ้นจากหมอกนี่ ! มันจะดูดซับพลังชีวิตของแก ! ” หวังเย่าตะโกนบอกแมว

เมื่อได้ยินคำพูดของหวังเย่า แมวก็เลิกสนใจพวกคนชุดดำก่อนจะคาบสาวครึ่งมนุษย์แล้วหนีออกจากพื้นที่นั้น

“หนีเร็วจริง ๆ ! ” เมื่อเห็นว่าแมวหนีไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็หายลับไปจากสายตา หวังเย่าก็ได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ ออกมา

แมวนี้เลเวล 150 มันรวดเร็วอย่างมาก การออกจากระยะหมอกนี่ไม่ใช่ปัญหาอะไร แต่พวกคนชุดดำนั้นไม่เหมือนกัน

เมื่อใช้สกิลนี้ออกมาแล้ว ศัตรูในหมอกก็ต้องตาย ทุกชีวิตในหมอกนี้จะกลายเป็นเหยื่อ ความเร็วและจิตจะอ่อนแอลงอย่างมาก พวกคนชุดดำที่บาดเจ็บนี้ไม่อาจจะต้านทานได้ และก็ต้องกลายเป็นเหยื่อของหมอกนี้ไปในที่สุด

หวังเย่าเห็นพวกคนชุดดำเริ่มต้านทานไม่ได้ ไม่นานพวกนั้นก็กลายเป็นศพแห้ง ๆ ด้วยความเร็วที่เห็นได้ด้วยตาเปล่า

แต่โชคดีที่หวังเย่าเชี่ยวชาญกฎไฟ หมอกนี้แม้ว่าจะทรงพลัง แต่ก็ใช้พลังไฟต้านทานได้ ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังรู้สึกว่าพลังของเขาลดลงอย่างน้อย 30 เปอร์เซ็นต์ พลังชีวิตเขาถูกดูดออกไป

แม้แต่เขาก็ไม่อาจจะต้านทานได้นาน หวังเย่าพบว่าไม่ว่าเขาจะเคลื่อนไหวยังไงแต่ก็ไม่อาจจะออกจากระยะหมอกนี้ได้ หมอกดำนี้เหมือนกับเล็งเป้ามาที่เขาแล้ว

หวังเย่าใช้ไฟหยินหยางเพิ่ม ตอนนี้รอบตัวของเขาในระยะ 3 เมตรล้อมรอบไปด้วยไฟ เขายกมือขึ้นใช้ฝ่ามือฉลามดำออกมา ฉลามที่หลอมรวมกับไฟได้พุ่งออกไปกว่าสิบเมตรก่อนจะสลายไป พื้นที่ที่โดนเผานั้นไม่นานก็โดนหมอกเข้ามาเติมเต็มอีก

หลังจากที่ทดสอบอยู่หลายครั้ง หวังเย่าก็ไม่อาจจะฝ่าออกไปได้ หมอกที่นี่เหมือนจะไม่มีวันหมด หากโจมตีต่อไปแบบนี้เดาว่าเขาคงไม่อาจจะทำลายมันได้ มันมีแต่เขาที่ต้องหมดพลังไป

ด้วยพลังที่ลดลงไปนี้ แม้ว่าอยากจะหนี แต่หวังเย่าก็ไม่อาจจะทำได้

แต่ตอนนั้นแมวก็ได้พุ่งเข้ามา เมื่อเห็นว่าหวังเย่าไม่อาจจะหนีออกมาได้ แมวก็ได้ใช้พายุซัดเข้ามาในหมอก

“หือ ! ” หวังเย่าไม่ทันได้ตอบโต้ก็โดนพายุพัดออกมาก่อนจะถูกอุ้งมือตะปบเอาไว้ จากนั้นแมวก็หันกลับไปทันที

พายุนี่คือสกิลของแมว มันคือใบมีดที่รวมตัวกัน ครั้งที่แล้วเขาเห็นแมวใช้สกิลนี้กับฟู่หมิง หวังเย่าไม่คิดว่าแมวจะฉลาดพอที่จะนึกถึงวิธีนี้ออก

หมอกที่ถูกพัดหายไปจนสุดท้ายก็ฟื้นฟูกลับมา

“แกช่วยเป่าหมอกพวกนั้นออกหน่อย ฉันอยากสั่งสอนมัน ! ” หวังเย่าดึงแขนเสื้อขึ้นและกัดฟันแน่นก่อนจะบอกกับแมว