ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进化系统) - ตอนที่ 621 : แกะเข้าปากเสือ

ตอนที่ 621 : แกะเข้าปากเสือ

หลังจากที่มาพบคูลีแล้ว หวังเย่าก็ได้กลับไปยังกองกำลังดาวในคืนนั้นทันทีพร้อมกับแฟนธอมและเอไนน์

ตามที่หวังเย่าสั่งการมา กองกำลังดาวได้ส่งยานออกไปแค่ 2-3 ลำเพื่อบินสำรวจรอบหนวดปีศาจ

“รายงานแม่ทัพ ตอนนี้ได้ทำการสำรวจหนวดปีศาจแล้ว ! ”

ทหารคนหนึ่งได้ส่งรายงานให้กับหวังเย่า เมื่อกดเปิดดูแล้วก็มีจอขยายขนาดขึ้นมา หวังเย่าเลื่อนข้อมูลลงไปอย่างรวดเร็วและอ่านข้อมูลที่ได้จากการสำรวจ

แค่ 4-5 ชั่วโมงหนวดปีศาจนี้ก็ขยายใหญ่ขึ้นมาหลายล้านกิโลเมตร อัตราการเติบโตของมันเป็นสองเท่า มันกำลังจะมาถึงชั้นบรรยากาศในอีก 20 ชั่วโมงข้างหน้า

“หวังเย่านายมั่นใจหรือว่าตระกูลมูลหลางจะส่งกองทัพมาช่วยเรา ? ” อัลเฟรดเดินมาข้าง ๆ หวังเย่าแล้วถามขึ้นมา

“พวกนั้นไม่มีทางเลือก ยังไงซะพวกนั้นก็อยู่ในกำมือของผมแล้ว”

“เมื่ออำนาจของพวกเขาอยู่ในมือของนายแล้ว นายต้องการจะให้พวกเขาทำอะไรกันแน่ ? ”

“เสือถึงจะเสียเขี้ยวไปแต่ก็มีขาที่แข็งแกร่ง สถานีอวกาศด้านนอกคือขาของพวกเขา แต่ครั้งนี้ผมอยากให้มันพังไปทั้งหมด”

อัลเฟรดมองออกไปภายนอกแล้วถอนหายใจออกมา “แต่คูลีไม่ได้โง่ มีรึที่เขาจะยอมเสียกองกำลังของตัวเองไป ? ”

“ผลแห่งการกระทำบีบคั้นให้เขาต้องเลือก การเสียกองกำลังไปนั้นจะทำให้พวกเขาเสียอำนาจไปด้วย แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังรักษาเกียรติของราชวงศ์เอาไว้ได้ เขาไม่มีทางที่จะทิ้งมันแน่ ”

อัลเฟรดยิ้มออกมาก่อนจะหันกลับ “นายต้องการให้พวกเขาเป็นราชวงศ์ที่ไร้อำนาจสินะ นายนี่กล้าหาญจริง ๆ ? ”

“เราก็ควรทำแบบนั้นไม่ใช่รึไง ? ถ้าเขาไม่อยากจะเสียอำนาจ งั้นเขาก็ต้องยอมแบกรับการสูญเสียเอาไว้”

“นายมั่นใจกับความแข็งแกร่งของฮาร์วี่ในการนำทัพรึ ? ”

หวังเย่ายิ้มออกมา “เขาทำไม่ได้ แต่ดาไฮทำได้”

อัลเฟรดยิ้มออกมาอย่างพอใจ “มารอดูกัน”

เมื่ออัลเฟรดเดินออกไป จากนั้นหวังเย่าก็มองออกไปภายนอกก่อนจะมองไปยังสัตว์อสูรทั้งสองของเขาแล้วเผยรอยยิ้มออกมา หวังเย่าเหลือบมองคนสองคนที่ยืนกอดกันดูดาวและยิ้มอย่างสบายใจ

เอไนน์และแฟนธอมจะมีลูกแบบไหนออกมานะ หวังเย่าคิดไม่ออกจริง ๆ

เขาหันกลับไปยังห้องรับรองและตั้งใจจะนอนพักสักเล็กน้อย เดาว่าต่อไปคงต้องไม่ได้พักอีกนาน

….

เช้าวันต่อมาก็มีเสียงเพลงดังขึ้นที่บนดาดฟ้า

ใจกลางเวทีนั้นหวังเย่าพร้อมกับนอร์แมน ได้เข้ามาตรวจสอบทหารของพวกเขา

เมื่อเห็นว่าทหารทุกคนเตรียมตัวกันมาดีแล้ว หวังเย่าก็พยักหน้าด้วยความพอใจ

หลังจากที่ประชุมกับพวกระดับสูงมาแล้ว หวังเย่าก็รู้ว่าได้มีการปรับแผนการรบรวมถึงมีการซุ่มโจมตีเพื่อรับมือกับการโจมตีของดาวเฟนเซอร์ด้วย

ตราบใดที่กองทัพราชวงศ์ถ่วงเวลาจนกว่ากฎโลกจะกลับมาเป็นปกติและหนวดนั้นก็จะถอยกลับไป ตอนนั้นกองกำลังดวงดาวก็จะรับมือกับการบุกโจมตีของดาวเฟนเซอร์ได้ด้วยกองกำลังที่พร้อมเต็มที่ พวกเขามั่นใจว่าจะชนะได้

ประมาณ 30 นาทีหลังจากที่ประชุมเสร็จ หวังเย่าก็ได้รับข้อความจากสถานีที่ 1 ทางทหารราชวงศ์ได้ขอให้หวังเย่าไปตรวจสอบความพร้อมของพวกเขา

หวังเย่ายิ้มออกมาและพานักรบดวงดาว 6 คนบินไปยังสถานีที่ 1

สถานีที่ 1 นี้คือสถานีที่ใหญ่ที่สุดในเขตนี้ มันมีพื้นที่เท่ากับดาดฟ้าของยานหลัก

นายพลของราชวงศ์ได้ยืนเรียงแถวอยู่ที่นั่น คนที่เหลือเองก็ยืนเรียงรายอยู่รอบ ๆ รอคอยคำสั่งจากหัวหน้าของตน

ในตอนที่ยานของหวังเย่าลงจอด มันก็มีเสียงเพลงดังขึ้นมา

ฮาร์วี่ยืนอยู่หน้าสุด แม้ว่าจะไม่ได้เต็มใจมารบในครั้งนี้ แต่เขาก็รับคำสั่งมาจากคูลี ว่าต้องฟังคำสั่งของดาไฮและรับคำสั่งของหวังเย่า หวังเย่าไม่ได้เกี่ยวข้องกับกองกำลังนี้โดยตรง แต่เขาก็ถือว่ามีฐานะที่สูงกว่า ที่แม้แต่ดาไฮก็ยังต้องฟังเขา

“ สวัสดี นายพลหวังเย่า นายพลฮาร์วี่จากราชวงศ์ขอรายงานตัว” ฮาร์วี่ทำความเคารพหวังเย่าและส่งรายชื่อทหารให้กับอีกฝ่าย

หวังเย่าตรวจดูรายชื่อและมองไปรอบ ๆ แต่เขาไม่เห็นดาไฮเลย ซึ่งมันทำให้เขาแปลกใจอย่างมาก

“ดาไฮไม่มารึไง ? ” หวังเย่าถามขึ้นมา

“ตอนนี้เรายังไม่ทราบว่าดาไฮอยู่ไหน ทางตัวแทนได้ตามหาเขาอยู่ ถ้าพบตัวเขาอีก 1 ชั่วโมงคงจะมาร่วมทีม”

หวังเย่าสงสัยขึ้นมา แม้ว่าฮาร์วี่จะฉลาดและรู้ว่าเขามีหลักฐานในการขายแร่หินและใช้มันมาขู่ราชวงศ์ให้ออกมารับมือกับหนวดปีศาจ แต่มันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับดาไฮ นอกซะจากว่าจะมีเหตุไม่คาดคิดเกิดขึ้นจริง ๆ ดังนั้นเขาจึงไม่อาจจะมารายงานตัวกับคูลีได้ทัน

หวังเย่าไม่ได้แสดงสีหน้ากังวลออกมามากนัก หลังจากที่จับมือกับเจ้าหน้าที่หลายคนและตรวจสอบทหารคนอื่น ๆรวมถึงรับรู้สถานการณ์ต่าง ๆ แล้ว เขาก็ได้เข้าไปปรึกษาแผนการกับฮาร์วี่และทหารคนอื่น ๆ

ในตอนประชุมนั้น หวังเย่าได้ให้แผนที่ที่ทำการสำรวจหนวดปีศาจมาให้กับฮาร์วี่ และทหารคนอื่น ๆ

หลังจากที่การประชุมสิ้นสุดลง ฮาร์วี่ก็บอกว่าพร้อมที่จะโจมตีในอีก 5 ชั่วโมง

ตอนนั้นทหารราชวงศ์ไม่ได้คิดจะเอาชนะหนวดปีศาจ แต่ตราบใดที่พวกเขาสามารถเป็นแนวป้องกันและยื้อเวลาเอาไว้ได้ งั้นก็ถือว่าพวกเขาชนะแล้ว

จากนั้นหวังเย่าก็ได้เข้าไปในห้องรับรองพิเศษด้านบนสถานี ที่มีเพื่อรับรองฮาร์วี่

มันมีกล้องไว้ตรวจสอบสถานการณ์การรบในตอนนี้

หวังเย่าสังเกตการณ์การกระจายกำลังของทหารโดยรอบ ก่อนที่จะมีทหารเข้ามาเสิร์ฟกาแฟให้กับเขา

เขามองไปที่แก้วในมือทหารสาว ไม่นานก็พบว่าทหารสาวที่ยกกาแฟเข้ามาให้กับเขานั้นคือหลินฉี

ฮาร์วี่ไม่รู้ว่าน้องสาวของเขาก็มาที่นี่ด้วย แต่เป้าหมายของหลินฉีนั้น หวังเย่าก็พอจะเดาออก

หวังเย่าไม่ได้แสดงท่าทีออกมาว่าจำหลินฉีได้ แต่เขากลับถามขึ้นมาแทน “มีหลอดรึเปล่า ? ”

“หือ ? ”

หลินฉีไม่ทันได้ตั้งตัว เธอคิดถึงความเป็นไปได้ทุกอย่างที่หวังเย่าจะถามออกมาอย่างมีน้ำตาลรึเปล่า ? มีช้อนรึเปล่า ?

แต่เธอไม่คิดเลยว่าหวังเย่าจะถามถึงหลอด มันน่าแปลกใจจริง ๆ !

“นายพล นายมั่นใจหรือว่าจะดื่มกาแฟด้วยหลอด ? ”

หวังเย่าทำท่ามองไปที่หน้าจอแล้วตอบกลับ “อืม”

หลินฉีได้แต่ต้องทำตามคำสั่งของเขา

ตอนที่เธอเดินออกจากห้องไป หวังเย่าก็หยิบกาแฟขึ้นมาดูก่อนจะใช้ระบบตรวจสอบ

ประเมิน : ผงยาขับเหงื่อที่มีฤทธิ์แรง 10 กรัม พิษของมันเพียงพอที่จะฆ่าสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งได้ เตือน : พิษนี้สามารถใช้หญ้าล้างพิษ สมุนไพรในแหวนมิติแก้พิษได้ในแหวนมิติมีสมุนไพรนี้อยู่เยอะ แต่มันยังไม่ได้ถูกกลั่นหลอมให้เป็นของเหลวหวังเย่าเอาหญ้าล้างพิษออกมาก่อนจะป่นเป็นผงแล้วใส่ลงไปในกาแฟ เขาแสร้งทำท่ามองไปที่หน้าจอพร้อมกับคนกาแฟไปด้วย

ตอนนั้นประตูก็เปิดออกก่อนที่หลินฉีจะเดินเข้ามาปักหลอดลงในแก้ว แล้วยกส่งให้กับหวังเย่า

“นายพล นี่กาแฟพร้อมหลอดดูด”

เสียงของเธอนั้นอ่อนหวาน มันง่ายที่ผู้คนจะไม่ทันระวังตัวและกินพิษนี่เข้าไป

หวังเย่ารับกาแฟไป แต่ตาของเขายังคงจับจ้องไปที่หน้าจออยู่ ปากเขาคาบไปที่หลอดและไม่ลังเลที่จะดูดกาแฟเข้าไปจนหมด

หลินฉีรับแก้วมาพร้อมกับยิ้มออกมาด้วยความดีใจ แต่เธอก็ไม่อาจจะส่งเสียงใด ๆ ออกมาได้

“นายพล กาแฟอร่อยรึเปล่า ? ” หลินฉีถามขึ้นมา

หวังเย่าแสร้งทำเป็นตัวสั่น เขายื่นมือขึ้นมาจับหน้าผากเอาไว้ ตัวของเขาเหมือนกับจะหมดแรงก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะ

“นายพลหวังเย่า นายพลหวังเย่า…” หลินฉีตะโกนเรียกออกมาและลองเขย่าตัวหวังเย่าดู

เมื่อเห็นว่าหวังเย่าไม่ได้สติ เธอก็ยิ้มออกมาทันที ก่อนจะดึงมีดออกมาจากเอว

เธอค่อย ๆ เดินเข้ามาพร้อมกับมีดที่จ่อเข้าไปที่คอของหวังเย่า ตอนนี้เธออยากจะกรีดคอของเขาให้ตายเสียตรงนี้ แต่อยู่ ๆ ก็มีมือหนึ่งมาจับข้อมือของเธอเอาไว้

“นาย…นายไม่ได้หมดสติรึไง ? ” หลินฉีลนลาน เธอพยายามสลัดมือให้หลุดแต่ก็ไม่อาจจะสลัดมือของหวังเย่าออกได้

“ เธออยากให้ฉันตายขนาดนั้นเลยหรือ ? ”

หวังเย่าไม่ได้ใช้แรงมากนัก เขาดึงเธอเข้ามา ตอนนั้นเธอราวกับลูกแกะที่ได้แต่ดิ้นไปมา

สุดท้ายมีดก็ตกลงไปที่พื้นพร้อมกับหลินฉีที่ใจเต้นรัว

ตอนแรกหวังเย่าอยากจะขู่เธอเฉย ๆ แต่เมื่อเธอเข้ามาในอ้อมกอดของเขา กลิ่นหอมของตัวเธอก็เป็นตัวกระตุ้น เมื่อรวมกับความอุ่นที่ส่งผ่านมาจากตัวเธอ มันก็ทำให้ใจของหวังเย่าที่เฉยชามาตลอดหลายปีกลับเต้นรัวขึ้นมาอีกครั้ง

“นาย…นายคิดจะทำอะไรกันแน่ ? ”

เธอรีบหดตัวทันที

ยิ่งเธอกลัวเท่าไหร่ เธอก็รับรู้ถึงสัมผัสที่โดนตัวเธอมากเท่านั้น

เมื่อเห็นใบหน้าที่มีเสน่ห์ของหลินฉี หวังเย่าก็ไม่ลังเลที่จะจูบเธอ มือของเขาได้บีบเข้าไปที่หน้าอกของเธอเบา ๆ

หลินฉีอึ้งไป เธอถึงกับตั้วแข็งทื่อและร้องออกมา

เขาบีบได้ไม่นานนักก่อนจะเงยหน้าขึ้นแล้วมองไปที่เด็กสาวตรงหน้า

“ฉัน..ฉันจะฆ่านาย..”

เธอลุกขึ้นเพื่อจะลงมือกับหวังเย่า แต่หวังเย่ากลับใช้สันมือตบไปที่คอของเธอ ก่อนที่เธอจะสลบไป

“เธอชอบการแสดงนักไม่ใช่รึไง ? ครั้งหน้าฉันจะเล่นกับเธอก็ได้” หวังเย่าเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา