ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进化系统) - ตอนที่ 614 : มีปัญหา ?

ตอนที่ 614 : มีปัญหา ?

“ โมนิก้าเธอเคยได้ยินเรื่องชารูดูรึเปล่า ?” หวังเย่ามองไปที่เจ้าหน้าที่สาวและถามขึ้น

โมนิก้ามองไปที่หวังเย่าด้วยความแปลกใจ “ หือ ? นายพลหวังเย่ารู้เรื่องชารูดูด้วยหรือ ดูเหมือนว่านายก็เคยศึกษาเรื่องหนวดนี่มาไม่น้อย” เธอแปลกใจ “ชารูดูรู้จักกันในนามของเซลล์ที่ระบุอายุขัยของหนวดปีศาจ มันบันทึกข้อมูลพื้นฐานของหนวดเอาไว้ นักวิทยาศาสตร์สามารถสรุปผลอายุของมันได้และบอกได้ว่าหนวดนี่อายุ 2 พันล้านปี”

“ชารูมีชีวิตอยู่ในหนวดปีศาจได้จนกว่าหนวดนั้นจะถูกทำลาย แต่เมื่อออกมาจากหนวดแล้ว มันจะมีชีวิตรอดได้หนึ่งวันเท่านั้น ”

“ชารูดูคือหัวข้อวิจัยหลักบนดาวต่าง ๆ ในจักรวาล มันยากที่จะดึงชารูดูออกมาจากหนวดปีศาจได้ เทคโนโลยีของเราตอนนี้คงต้องใช้เวลา 3-5 วันกว่าจะดึงชารูดูออกมาได้ ”

หวังเย่าพยักหน้าและมองไปที่โมนิก้า “งั้นฉันอยากถามเธอหน่อย ถ้ามีคนเก็บแร่จำนวนมากมาจากหนวดแล้วเอามันออกมาก่อนจะใส่มันกลับเข้าไปในหนวดและรอจนกว่าจะมีคนไปเก็บมันออกมา งั้นแร่นี่ก็จะพบชารูดูที่ตายไปแล้ว มันสามารถคำนวนได้รึเปล่าว่าแร่นี่ถูกเอาออกมาเมื่อไหร่โดยคิดจากเวลาการตายของชารูดู ? ”

โมนิก้าคิดสักพักก่อนจะพยักหน้า “ ในทางทฤษฎีก็ทำได้”

ทุกคนพากันฮือฮาขึ้นมา

ตอนนั้นสีหน้าของอิชิโวก็บิดเบี้ยวไป มือของเขาถึงกับสั่น เขากำหมัดแน่นด้วยความหงุดหงิดแต่สุดท้ายก็ได้แต่ต้องอดทนเอาไว้

เขาทำท่าใจเย็นและยิ้มออกมา “หวังเย่า ฉันชื่นขมความรู้ที่แกมี แต่ฉันน่ะไม่ได้โกง เรื่องนี้คือความจริง….แกคิดจะให้ทุกคนเสียเวลาไป 3 วันกับการคาดเดาของแกรึไง ? ธรรมเนียมของกองกำลังดวงดาวมีมามากกว่าพันปีแล้ว ผลลัพธ์ของการคัดเลือกต้องจบลงในวันนี้ มันจะเปลี่ยนแปลงเพราะแกไม่ได้ ? ”

อัลเฟรดและคนอื่น ๆ มองหน้ากันราวกับถามความเห็นของอีกฝ่าย

หวังเย่ายิ้มออกมาและตะโกนขึ้น “ไม่จำเป็นต้องใช้เวลาถึง 3 วันหรอก แค่ 30 นาทีก็เพียงพอแล้ว รอแค่ 30 นาที ฉันมั่นใจว่าจะแสดงหลักฐานที่แกต้องการออกมาให้ดู ! ”

พวกคนระดับสูงต่างก็พากันพยักหน้าก่อนที่อัลเฟรดจะพูดขึ้น “หวังเย่า นายมีวิธีที่จะดึงเอาชารูดูออกมาใน 30 นาทีจริง ๆ หรือ ? ”

“แน่นอนสิ เพราะผมไม่มีทางทำเรื่องที่ไม่มั่นใจเด็ดขาด ! ”

ความมั่นใจของหวังเย่านั้นทำให้อิชิโวถึงกับต้องใจสั่น ตัวของเขาเริ่มสั่นสายตาของเขาก็ยังสั่นไหว เขากลัวว่าคนอื่นจะมองเขาเป็นตัวตลก

“หัวหน้า อย่าเพิ่งคิดมากไป การแยกชารูดูออกมานั้นมักจะมีปัญหา ฉันไม่เชื่อว่าหวังเย่าจะทำได้” ลูกน้องจากรัฐอดีบียาพูดขึ้นมา

“อืม” อิชิโวยกมือขึ้นมาปาดเหงื่อ

อัลเฟรดพยักหน้า “ได้ หวังเย่า ฉันจะให้เวลานาย 30 นาที เพื่อความยุติธรรมสำหรับการคัดเลือก ฉันมั่นใจว่าทุกคนคงไม่ถือสากับการรออีกแค่ 30 นาทีนี้”

“แน่นอน ” ทุกคนพากันตะโกนออกมา

เมื่อทุกคนตกลง หวังเย่าก็ได้พูดขึ้น “แต่คุณอัลเฟรด ผมมีคำขอร้อง ถ้าทำการตรวจสอบแล้วพบว่าอิชิโวโกง ผมอยากให้แจ้งกับทั้งดาวว่าเขาทำการโกง ! ”

“อะไรนะ…หวังเย่า แกทำเกินไปหน่อยแล้ว ! ” สุดท้ายอิชิโวก็ไม่อาจจะอดทนได้

“ฉันทำเกินไปงั้นหรือ ? แกไม่ให้ความร่วมมือกับการตรวจสอบ แกไม่อยากบอกวิธีการที่ได้แร่นี้มา นี่ไม่ใช่ว่าตั้งใจโกงเอาตำแหน่งแม่ทัพไปรึไง ! ”

“แกเป็นตัวอย่างที่แย่ให้กับทุกคน กองกำลังดวงดาวควรสร้างตัวอย่างขึ้นมาเพื่อในอนาคตจะได้ไม่มีคนทำแบบนี้อีก ! ”

“ไม่ต้องพูดแล้ว หวังเย่า เราตกลง ! ” พวกระดับสูงพากันพยักหน้า

“เพื่อความยุติธรรมสำหรับการคัดเลือก เราจะลงโทษพวกที่โกง ในอนาคตคนที่โกงจะถูกประจานไปทั่วทั้งดาว ! ” อัลเฟรดพูดขึ้น

เฮ….

เสียงเฮของทุกคนดังก้องในหูของอิชิโว มันราวกับบทลงโทษประหารสำหรับเขา

มันทำให้เขาเหงื่อชุ่มไปทั่วทั้งหลัง

“โมนิก้า นี่คือขวดน้ำยาแยกเซลล์ โดยทั่วไปเอาแร่มาแช่ประมาณ 10 นาที มันจะแยกชารูดูออกมาจากแร่ สำหับแร่ที่ชารูดูตายไปแล้วต้องแช่กว่า 20 นาที เพราะชารูดูที่ตายไปนั้นจะแห้งติดกับแร่ และจะทำให้ความเร็วในการแยกตัวนั้นช้าลง เราจะเห็นความต่างของมัน จากนั้นคงต้องรบกวนเธอในการทดสอบผลลัพธ์นี้เพื่อความยุติธรรมด้วย ”

ในตอนที่พูดนั้นเขาก็ได้เอาน้ำยาแยกเซลล์ออกมาจากแหวนมิติเพื่อส่งให้กับโมนิก้า

โมนิก้าใช้มือทั้งสองข้างรับมันไว้ราวกับได้สมบัติ “พระเจ้า นายพลหวังเย่าก่อนหน้านี้ฉันได้ยินคุณอัลเฟรดบอกว่านายเป็นอัจฉริยะ ไม่คิดเลยว่านายจะมีความสามารถในเรื่องวิทยาศาสตร์ด้วย ฉันหวังว่าเราจะได้พูดคุยกันต่อหลังจากนี้”

หวังเย่ายิ้มออกมา “ชมเกินไปแล้ว หลังจากนี้เราไปคุยกันหน่อยไหมล่ะ ? แต่ตอนนี้เธอต้องรีบสรุปผลให้ฉันก่อน”

“ไม่มีปัญหา ไว้ใจฉันได้เลย”

โมนิก้าอุ้มขวดน้ำยาเอาไว้ราวกับลูกรักแล้วเดินไปที่ห้องทดลอง

หวังเย่าเงยหน้าขึ้นมองเวลาบนจอแล้วยิ้มออกมา “มาเริ่มจับเวลากันดีกว่า หลังจากนี้ 30 นาทีเราจะได้คำตอบที่ทุกคนพอใจ”

นายพลจากรัฐอดีบียาพากันถากถางออกมา “หวังเย่า ถ้าหัวหน้าเราไม่ได้โกงแล้วแกจะทำยังไง ? ”

“ไม่โกงงั้นหรือ ? ” หวังเย่ายิ้มออกมาและมองไปที่อิชิโว ที่ตอนนี้เหงื่อชุ่มไปทั้งตัว

“มันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่โกง ! คนหน้าด้านแบบนี้ แกกล้ามองเข้ามาในตาฉันแล้วบอกว่าตัวเองไม่โกงไหมล่ะ ? ” หวังเย่าหัวเราะออกมา

อิชิโวปากสั่นแต่ก็ยังดื้อด้านเหมือนเดิม “ฉันไม่ได้โกง แก..แกไม่ต้องมาขู่ฉัน ! ”

“โอ้ ฉันขู่แกงั้นหรือ ? ”

“ใช้เวลาแค่ 30 นาที รับรองว่าแกจะได้รู้ผล จากนี้แกจะเป็นแค่หนูข้างถนนที่ไม่มีใครใส่ใจ”

“แกคิดว่าแกจะได้ตำแหน่งแม่ทัพมาง่ายๆอย่างนั้นหรือ?”

“ฉันคิดว่าคนจำนวนมากคงรอสมน้ำหน้าแกอยู่ แกพยายามหน่อยก็แล้วกัน”

“โอ้ …ใช่สิ ฉันจำได้ว่าตระกูลของแกใหญ่โตน่าดู แกเป็นคนแรกที่จะได้รับการสืบทอดอำนาจ แกมีพี่น้องอยู่นี่ แต่พวกนั้นแค่ไม่แกร่งเท่าแก ไม่รู้ว่าหลังจากที่รู้เรื่องนี้ไปแล้ว แกจะเป็นผู้สืบทอดเหมือนเดิมอยู่รึเปล่า ? ” หวังเย่ายิ้มออกมา

อิชิโวแทบจะยืนไม่ไหว จนลูกน้องของเขาต้องรีบวิ่งเข้ามาประคอง

“หัวหน้า….นายไม่เป็นไรนะ..”

ลูกน้องเหล่านั้นไม่รู้ว่าอิชิโวทำผิดอะไร พวกเขาคิดว่าอิชิโวจะได้ตำแหน่งและพวกเขาจะได้ประโยชน์ไปด้วยก็เท่านั้น เพราะพวกเขามาจากคนละประเทศกัน

ถ้าหวังเย่าพูดถูก งั้นแร่ที่อิชิโวให้กับพวกเขามาก็มีปัญหาเหมือนกัน

หลังจากที่ได้รับแร่จากอิชิโวแล้ว พวกเขาก็ได้เอาแร่นี้ส่งให้กับทางห้องแลกเปลี่ยนเพื่อชั่งน้ำหนักก่อนที่จะได้อันดับสูง ๆ มา งั้นพวกเขาก็จะมีปัญหาไปด้วย !

“ไม่ใช่ว่า…ชื่อของเราก็จะโดนประจานไปด้วยรึไง ? ”

พวกนั้นต่างก็ใจสั่นขึ้นมา พวกเขาพยายามกันอย่างหนักเพื่อประเทศของตัวเอง

ถึงเสียโอกาสที่จะได้ตำแหน่งใหญ่โตในกองกำลังดวงดาวไป แต่พวกเขาก็ยังกลับบ้านได้ แต่สถานการณ์ตอนนี้นั้นมีแต่พวกเขาที่จะเสียหน้า !

เหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นมาที่หน้าผากของอิชิโว เขากำหมัดแน่นและมองไปยังจอด้วยความกังวล

เวลาผ่านไปช้า ๆ จนไม่นานก็ครบ 30 นาที

หวังเย่าได้พูดคุยและหัวเราะกับเจนกิ้นและโอพีเลียอยู่ตลอด เขาเหมือนมั่นใจอย่างมาก

ครืน…

ประตูห้องถูกเปิดออกพร้อมกับโมนิก้าที่เดินเข้ามา

อิชิโวทรุดลงไปคุกเข่าทันที

เขาคลานไปหาอัลเฟรดพร้อมกับคำนับให้ เขาเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา “ แม่ทัพเก่า นี่เป็นความผิดครั้งแรกของผม อย่าบอกทั้งโลกเลยว่าผมโกง”

นายพลจากรัฐอดีบียาพากันลนลานและรีบคุกเข่าทันที “แม่ทัพเก่า เราไม่ได้โกง เราโดนอิชิโวหลอก เราไม่รู้ว่าแร่ที่เขาให้เรามานี้มีปัญหา อย่าประกาศว่าเราโกงเลย ”

ทุกคนต่างก็พากันแปลกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

อัลเฟรดมองไปยังพวกที่คุกเข่าตรงหน้าและถอนหายใจออกมา “สายเกินไปแล้ว…สายเกินไป …”

“ไม่ แม่ทัพเก่า ผมรู้แล้วว่าผมผิด ผมรู้ตัวแล้วจริง ๆ ! ” อิชิโวคลานเข้าไปกอดขาของอัลเฟรดเอาไว้ แต่อัลเฟรดกลับสลัดอีกฝ่ายทิ้งแล้วเดินไปหาโมนิก้า

“โมนิก้า ผลลัพธ์เป็นยังไง ? ” อัลเฟรดถามขึ้นมาด้วยสีหน้าเยือกเย็น

“หือ ? ”

เมื่อเห็นสถานการณ์นั้น โมนิก้าก็รู้สึกดดันนิด ๆ “ไม่มีผลลัพธ์อะไรทั้งนั้น นายพลหวังเย่าแค่ให้น้ำแร่กับฉัน”

“อะไรนะ ! ”

ทุกคนต่างก็เบิกตากว้าง

“นายพลหวังเย่า ฉันถามนายที นายให้น้ำยาแยกเซลล์กับฉันไม่ใช่รึไง แต่ทำไมมันถึงกลับกลายเป็นน้ำแร่ไปได้ ? ” โมนิก้าถามขึ้นมา

หวังเย่ายิ้มออกมา “ ใช่ ฉันให้น้ำแร่กับเธอ ! ฮ่าฮ่า….”

เสียงหัวเราะของหวังเย่าดังก้องไปทั่ว