ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进化系统) - ตอนที่ 611 : โกง

ตอนที่ 611 : โกง

ทุกคนต่างก็เสียงดังจนไม่รู้ว่าพวกเขาพูดอะไรกันบ้าง

แทบทุกคนไม่อาจจะอยู่เฉยได้ พวกเขาเริ่มมองหาเป้าหมายและแลกเปลี่ยนสิ่งของกัน

เมื่อการแลกเปลี่ยนยังดำเนินต่อไป คะแนนบนจอก็เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ แต่แค่ว่าไม่ได้ชัดเจนแบบเดิม

เมื่อหวังเย่าเดินเข้ามา ทุกคนต่างก็พากันหยุดและมองมาที่เขาเป็นตาเดียว

ตอนนี้คะแนนของหวังเย่าบนจอยังเป็น 0 คะแนนอยู่ แต่ทุกคนรู้ว่าเมื่อเขาเคลื่อนไหวแล้ว คะแนนนี้อาจจะมีการเปลี่ยนแปลงขึ้น

แม้ว่าในสนามรบจะไม่มีใครเอาชนะหวังเย่าได้ แต่หากเป็นเรื่องการโกงแล้ว พวกเขาไม่คิดว่าพวกเขาจะด้อยไปกว่า หวังเย่า

ในหมู่พวกนั้นแล้ว มีหลายคนที่คิดว่าตัวเองนั้นมีภูมิหลังที่โดดเด่น พวกเขามาจากตระกูลที่ร่ำรวยและประเทศที่มั่งคั่ง

ไม่ว่ายังไงพวกนี้ก็คิดว่าตัวเองคงได้แร่มามากกว่าหวังเย่าอย่างแน่นอน

พวกคนระดับสูงเองต่างก็พากันมองดูฉากนี้พร้อมกับลุ้นไปตาม

ถึงจะโดนหวังเย่าปล้นไป แต่พวกนายพลของอดีบียาก็ยังประคองสถานการณ์ได้ หลังจากที่หวังเย่าปล้นพวกเขาไป พวกเขาก็ได้กลับไปยังสนามรบและอิชิโวก็มาช่วยพวกเขาไว้ ซึ่งทำให้พวกเขาพอมีแร่เอามาแลกเปลี่ยนในครั้งนี้บ้าง

ตอนนี้พวกเขาน่ะน่าจะได้ตำแหน่งมาครอง

หัวหน้าทีมของอดีบียา ได้คะแนนไป 3,258 คะแนน มันไม่ใช่ตัวเลขที่สูงแต่ก็ถือว่านำหน้าอันดับสองถึง 500 คะแนน

ตอนนี้ 500 คะแนนนั้นไม่ใช่ว่าตามได้ง่าย ๆ

ทุกคนต่างก็อยากได้ตำแหน่งที่ดี พวกเขาจึงไม่คิดจะยกแร่ที่มีให้กับคนอื่นไป

“นี่คืออันดับสุดท้ายแล้วสินะ ? ”

“หวังเย่าไม่คิดจะแข่งกับเรารึไง ? ”

เมื่อเห็นว่ารายชื่อไม่ได้เปลี่ยนไปกว่า 3 นาที ทุกคนจึงพากันมองไปที่หวังเย่าด้วยความคาดหวัง

หลังจากที่พูดคุยกับคนอื่น ๆ ได้สักพัก หวังเย่าก็ได้เดินไปที่ห้องแลกเปลี่ยน

“ดูนั่นหวังเย่าลงมือแล้ว ! ”

หวังเย่าเปิดประตูเข้าไปในห้องแลกเปลี่ยนแร่ พร้อมกับที่คนอื่น ๆ พากันเงียบไปทันที

“นายว่า หวังเย่าจะส่งแร่เท่าไหร่ ? ”

“ ไม่น้อยกว่ารูดอฟแน่ ฉันเดาว่า 3,500 ! ”

“ฉันเดาว่า 5,000 ! ”

“ นายฝันไปรึไง ขนาดแม่ทัพนอร์แมนที่ได้อันดับหนึ่งไป ยังส่งแร่ไปแค่ 4,780 กิโลกรัม ขนาดเขาแกร่งขนาดนั้นยังได้แร่แค่นี้เอง หวังเย่าไม่มีทางแกร่งไปกว่าเขาได้แน่”

“นั่นก็มีเหตุผล งั้นฉันเดาว่าหวังเย่าต้องได้อย่างน้อย 4,500 กิโลกรัม ! ”

ตั้งแต่ที่หวังเย่าเข้าไปในห้องแลกเปลี่ยน สายตาของทุกคนก็จับต้องไปที่หน้าจอเป็นตาเดียว

…

ในห้องแลกเปลี่ยนนี้ไม่ได้ใหญ่นัก มันมีเจ้าหน้าที่ระดับสูงแค่คนเดียวกับผู้ช่วยอีก 2 คนเท่านั้น

ห้องนี้ใช้เป็นคลังเก็บแร่ที่นายพลส่งมา รวมถึงทรัพยากรอื่น ๆ กล่องแต่ละใบในห้องนั้นมีหมายเลขเขียนกำกับเอาไว้กล่องพวกนี้ถือว่าเป็นอุปกรณ์มิติที่มีขนาดความจุหลายสิบเท่าของแหวนมิติ

เมื่อเห็นหวังเย่าเดินเข้ามา พนักงานสาวก็ได้ยิ้มให้กับเขา “ฉันคิดว่านายจะไม่มาซะอีก”

หวังเย่าแปลกใจ “เธอรู้จักฉันด้วยหรือ ? ”

“แน่นอน นายน่ะคือคนที่โดดเด่นที่สุดในกลุ่มนี้ ฉันจะไม่รู้จักนายได้ยังไง ? ”

ผู้ช่วยอีกสองคนยิ้มออกมา “หวังเย่า เรารอนายนานมานานแล้ว ฉันหวังว่านายจะได้คะแนนมากที่สุด เดาว่าคนด้านนอกรวมถึงคนในห้องประชุมต่างก็พากันลุ้นกันแทบตายแล้ว ฮ่าฮ่า..”

“ไม่เกินไปหน่อยรึไง ? ” หวังเย่าพูดขึ้นพร้อมกับส่งแหวนมิติให้อีกฝ่าย

สาวสวยรับแหวนไปด้วยรอยยิ้มแต่เมื่อตรวจสอบแหวนนี้ดูแล้ว เธอก็ต้องอ้าปากค้างทันที

มือของเธอสั่น เธอเงยหน้าขึ้นช้า ๆ มองไปที่หวังเย่า ก่อนจะรวบรวมสติแล้วถามออกมาว่า “นาย…นายมั่นใจหรือว่านี่คือแร่แม่เหล็กที่นายเก็บมาได้ในวันนี้จริง ๆ ? ”

หวังเย่าพยักหน้าและพูดขึ้น “แน่นอน ก่อนที่จะทำการทดสอบมันมีการค้นร่างกายเพื่อที่จะได้ไม่มีใครแอบเอาของส่วนตัวมารวมด้วยไม่ใช่รึไง ? ”

เธอเองก็คิดแบบนั้น ยังไงซะก่อนที่การทดสอบจะเริ่ม เธอเองก็ได้ตรวจสอบอุปกรณ์ของทุกคนแล้ว

มันมีเครื่องตรวจจับแร่แม่เหล็กอยู่ เครื่องมือนี้คล้ายกับแมลงที่บินวนรอบร่างกาย หากรับรู้ถึงแร่แม่เหล็กแล้วมันจะส่งสัญญาณเตือนออกมา มันเป็นการรับรองว่าเหล่านายพลจะไม่เอาแร่ส่วนตัวมารวมด้วย

“มันเยอะรึไง ? ทำไมเธอถึงดูตกใจแบบนี้ได้ ? ” ผู้ช่วยหัวเราะออกมา

“เยอะ เยอะจริง ๆ ! ” เธอพูดขึ้นพร้อมมือที่สั่น

“ฉันขอดูหน่อย”

ผู้ช่วยทั้งสองเดินเข้ามา เมื่อเห็นแร่ที่กองเป็นภูเขาอยู่ในแหวนแล้ว ทั้งสองก็ตัวแข็งทื่อไป และเงยหน้าขึ้นมองหวังเย่า ราวกับเห็นว่าเขาเป็นสัตว์ประหลาด

“ชั่งมันได้รึยัง ? ” หวังเย่าพูดขึ้น

“ได้สิ ขอโทษที”

เธอเอาแหวนมิติของหวังเย่าเข้าไปใส่ในตู้ ตู้นั้นสั่นไหวก่อนที่แร่ทั้งหมดในแหวนจะถูกเทออกมา

จากนั้นเธอก็กลับไปที่คอมแล้วทำการวิเคราะห์แร่ทั้งหมด เมื่อยืนยันได้ว่าพวกนี้คือแร่แม่เหล็กทั้งหมด จากนั้นผลลัพธ์ก็ได้ถูกแสดงขึ้นบนจอ

แม้ว่าจะเตรียมใจเอาไว้แล้วแต่ทั้งสามคนก็ยังคิดว่ามันคือความฝันเมื่อได้เห็นตัวเลข 5 หลักบนจอนี้

“นี่…นี่มันเป็นความจริงงั้นหรือ ? ”

“เราฝันอยู่รึเปล่า ? ”

ทั้งสามคนพากันมองไปที่หวังเย่าเป็นตาเดียว

“ฉันไปได้รึยัง ? ” หวังเย่าพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม

ทั้งสามคนได้สติกลับมาและตอบกลับเป็นเสียงเดียวกัน “ได้สิ เชิญ”

หวังเย่าพยักหน้าก่อนจะเดินออกมาจากห้องไป

“นาย…นายไม่อยากรู้คะแนนงั้นหรือ ? ” ผู้ช่วยตะโกนถาม

ตอนนั้นประตูห้องก็ได้ปิดลงแล้ว หวังเย่ายังเดินล้วงกระเป๋าออกมาด้านนอกโดยไม่แม้แต่จะหันกลับไปเลย

ที่ดาดฟ้านั้นเงียบลงไปทันที เมื่อเห็นว่าหวังเย่าเดินออกมา

หวังเย่ายิ้มและมองไปที่บนจอคะแนนก่อนที่ทุกคนจะมองไปที่จอคะแนนเช่นกัน

ตอนนั้นเอง ที่บนจอก็เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นมา !

ทุกคนพากันฮือฮาออกมา และต่างก็อึ้งเมื่อพบว่าอันดับหนึ่งนั้นได้คะแนน 13,567 คะแนน !

หลังจากที่ตะลึงไปสักพักทุกคนก็ฮือฮาออกมาและมองไปที่หวังเย่า

“พระเจ้า ! ”

“เขาโกงแน่ ๆ ! ”

“ไม่มีทาง มันเป็นไปไม่ได้ หวังเย่าไม่ใช่พระเจ้า คนธรรมดาจะเก็บแร่ได้มากแบบนี้ได้ยังไง ? ”

แม้ว่าจะโกรธและรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรม แต่ทุกคนก็รู้ว่าการโกงการทดสอบนั้นยากแค่ไหน

เพราะก่อนจะเริ่มการทดสอบพวกเขาได้ทำการตรวจร่างกายไปแล้ว

ตอนนี้พวกระดับสูงในห้องประชุมต่างก็พากันลุกขึ้นยืนและมองไปที่ตัวเลขบนจอด้วยสีหน้าตะลึง

“นี่…มันเป็นไปได้จริง ๆ หรือ ? ” ทุกคนพากันพึมพำออกมา

ไม่มีใครตอบคำถามนี้ได้

อัลเฟรดมองไปรอบ ๆ ก่อนจะมองไปที่นอร์แมน และถามขึ้น “นอร์แมน นายคิดยังไงกับแร่ที่หวังเย่าได้มานี้ ? ”

นอร์แมนคิ้วขมวดและเงียบอยู่สักพัก จากนั้นเขาก็พูดขึ้น “มันมีความเป็นไปได้เดียวคือ หวังเย่าจะต้องโดนเซลล์ดำกลืนกินเข้าไป และเขาต้องได้เข้าไปในคลังพลังงานของหนวด ไม่งั้นแล้วคงเป็นไปไม่ได้ที่จะได้แร่จำนวนมากแบบนี้มา”

“นายบอกว่าเขาโดนเซลล์ดำกลืนกินไป ไม่ใช่แค่ได้แร่แม่เหล็กมา แต่ยังรอดออกมาด้วยงั้นหรือ ? ” คนระดับสูงคนหนึ่งถามขึ้นมาด้วยความตะลึง

“มันคือความเป็นไปได้อย่างเดียวเท่านั้น ฉันคิดหาความเป็นไปได้อื่นไม่ได้เลย” นอร์แมนตอบกลับ

เมื่อได้ยินแบบนั้น อัลเฟรดก็คิ้วขมวดยิ่งกว่าเก่า “ฉันคิดถึงเรื่องดี ๆ ไม่ได้เลย ถ้าการคัดเลือกนี้มีการโกงเกิดขึ้น แต่เราไม่มีหลักฐาน งั้นเราจะทำยังไง ? ”

“นี่..”

ทุกคนพากันมองไปที่อัลเฟรด แต่ไม่รู้ว่าจะต้องตอบกลับยังไง เพราะเรื่องนี้ก็ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

“เราคงต้องจับตาดู ถ้ามันมีปัญหาตามมาค่อยจัดการต่อ”

“แต่ถ้าจะให้คัดเลือกใหม่คงเป็นไปไม่ได้ เพราะถ้ามันมีปัญหามากเกินไป มันคงยากที่กองกำลังดวงดาวจะมีอำนาจในดาวได้อีก ”

“แล้วถ้าเขาโกง เราจะส่งอำนาจของกองกำลังดวงดาวให้กับคนแบบนี้จริง ๆ หรือ ? ”

อัลเฟรดเงียบอยู่นาน เขาได้ตบเข่าตัวเองแล้วลุกขึ้น “ฉันแค่ถามว่าถ้าปัญหามันเกิดขึ้น แต่ฉันยังเชื่อในตัวของหวังเย่า ฉันจะไปคุยกับเขา ฉันจะถามเขาว่าเอาแร่จำนวนมากแบบนี้มาได้ยังไง ถ้าเขาไม่ให้คำตอบที่น่าพอใจ งั้นฉันจะจัดการเขาเอง”

อัลเฟรดเปิดประตูออกแล้วเดินออกไปทันที

นอร์แมนเห็นแบบนั้นก็รีบตามไปทันที