รวยชั่วข้ามคืน?！ - ตอนที่ 705 ประจันหน้า

บทที่ 705 ประจันหน้า

ขณะที่ฉินหลั่งกำลังยุ่งอยู่นั้น ด้านนอกมีเสียงติ๊ดดังขึ้น เป็นเสียงร้องของแตรรถยนต์ รถยนต์คันหรูจอดด้านหน้าโรงหมอ

ตามด้วย ด้านหลังมีรุหรูขับตามมาคันแล้วคันเหล่า เป็นรถหรูประมาณหกคัน จอดเรียงตรงหน้าโรงหมอ

เวลานี้ใกล้เลิกงาน เดิมทีฉินหลั่งกำลังจะปิดโรงหมอแล้ว เห็นภาพนี้ จึงส่งคนไข้ในมือให้กับคนอื่น จากนั้นเดินออกไปดูด้านนอก

ผู้หญิงหลายคนเดินออกมาจากรถ แต่ละคนดูแพงมาก อีกทั้งท่าทียังเย็นชาและทระนงตน

รถที่จอดเป็นคันแรก คนที่เดินเข้ามาคือเหอซินหย่า

ฉินหลั่งมองดูอยู่พักหนึ่งกว่าจะดูออก เพราะเหอซินหย่าคนนี้ พวกเขาเองก็เคยเจอกันโดยบังเอิญบนรถไฟฟ้าเท่านั้น หากไม่ใช่เพราะเกิดเรื่องขึ้นระหว่างนั้น ฉินหลั่งจำผู้หญิงคนนี้ไม่ได้จริงๆ

เหอซินหย่าในตอนนี้สีหน้าดูอิดโรยมาก แต่ไม่สามารถปกปิดออร่าที่ผู้หญิงคนนั้นมีเฉพาะตัวได้ สวมชุดยีนส์ ร่างอ้วมท้วม ล่างใบหูคือสร้อยคอเส้นยาวสองเส้น เธอดูกระฉับกระเฉงและสวยมาก ทั้งยังไม่สูญเสียความสดใสของวัยสาว

ผู้หญิงที่เหลือสวมรองเท้าส้นสูง เผยเรียวขาสวยท่ามกลางลมหนาว แต่งกายแตกต่างจากเหอซินหย่า อายุก็ดูมากกว่าเหอซินหย่าเล็กน้อย

ยี่สิบสามมั้ง อายุของเหอซินหย่า เหอซินเหย่าในตอนนั้น ใช้สายตากวนประสาทมองไปยังร้านหุยชุน มองพิจารณาจากบนลงล่าง ย่นจมูก และผู้หญิงคนอื่นที่มากับเธอก็ทำหน้าตาดูถูก ดูไม่เหมือนคนมาหาหมอแม้แต่น้อย

ฉินหลั่งเหยียดตัวลุกขึ้น ตนเคยบอกแวว่าภายในสามเดือนเหอซินหย่าจะป่วยหนัก ไม่รู้ว่าเหอซินหย่ายังจำได้หรือไม่

หลังจากพวกผู้หญิงเดินเข้ามา ด้านหลังมีบอดี้การ์ดติดตามมาด้วย ในมือของพวกเขาต่างถือกล่องเอาไว้ ใบหน้าเย็นชาและเท่ห์

ฉินหลั่งมองพักหนึ่งก็รู้สึกคลื่นไส้ ร่วมกับเขาและเหอซินหย่าเคยมีปัญหากัน วันที่ตนมาถึงเมืองเจียง ก็มีปัญหากับเหอซินหย่าแล้ว เหอซินหย่ายังอยากให้แฟนหนุ่มของตนมาสั่งสอนฉินหลั่ง ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อบ้านเหลียนออกโรง คงประจันหน้ากันไปนานแล้ว

ฉินหลั่งหรี่ตาลงแล้วพูด：“สาวๆ เลิกงานแล้ว อยากมาหาหมอพรุ่งนี้มาเช้าหน่อย"

"ฉินหลั่ง ไม่ต้องพูดพล่าม ฉันเนี่ยนะจะมาหาหมอที่โรงหมอของนาย? นายทระนงตนเองเกินไปแล้ว" เหอซินหย่ายังคงรักษารูปแบบกดขี่ข่มเหงคนอื่น มองฉินหลั่งเป็นคนบ้านนอกที่ไม่เคยเห็นโลกกว้างมาก่อน

เหอซินหย่าถอนหายใจยาว："ฉันมาวันนี้เพื่อให้นายไปช่วยรักษาหุ้ยเฉียวที่โรงพยาบาล"

"ขอแค่นายรักษาหุ้ยเฉียวได้ ปัญหาของเราในอดีตหักล้างกันจนหมด"

"นายคงไม่รู้ใช่ไหม อำนาจของฉันในเย็นจีนไม่ใช่สิ่งที่นายสามารถจินตนาการได้ คราวที่แล้วตอนอยู่บนรถไฟฟ้านายหาว่าฉันป่วย สาปแช่งฉัน ตอนนี้ฉันสบายดี นายมีอะไรจะพูดอีก ได้ยินว่านายไล่ป้าของฉันออก? ไอ้ขี้แพ้！”

ฉินหลั่งพูดด้วยความเย็นชา ：“ป้าของเธอ? อ่อ ซูเวย?"

"ใช่！ ขอบอกนายเอาไว้ ขอแค่นายสามารถรักษาหุ้ยเฉียวได้ ฉันสามารถไม่ผูกใจเจ็บกับเรื่องในอดีต ลบทุกอย่างทิ้งหมด ไม่ถือสาเอาความอะไรทั้งนั้นเอายังไง?"

เธอพูดข่มขู่ฉินหลั่ง：“ไม่อย่างนั้นฉันไม่จบกับนายแน่……."

"ส้งหุ้ยเฉียวเกี่ยวข้องอะไรกับเธอ?" ฉินหลั่งหัวเราะด้วยความโมโห เจ้าเด็กคนนี้หัวใหญ่แต่กลับไร้สมอง โง่ไม่รู้อะไรทั้งนั้น

"พ่อของเขาคือเพื่อนของตระกูลฉัน ฉันได้ยินว่าให้นายรักษาอาการป่วยแต่นายกลับไม่ยอมไป ฉันรู้จักนาย ฉันเลยตามเพื่อนๆมาด้วยไม่กี่คน มาจัดการนาย? เป็นยังไงยอมแพ้รึยัง?" เหอซินหย่าเคยชินกับการทระนงและข่มคนอื่น

"ขอโทษด้วยนะ เธอไปเถอะ" ฉินหลั่งวางอุปกรณ์ในมือลง พูดเสียงเรียบ：“ช่วยไม่ได้แล้ว"

ฉินหลั่งเองก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เห็นการวางอำนาจบาตรใหญ่ของเหอซินหย่า เขาเพิ่งรู้ว่า ที่เหอซินหย่าขวางผ่าซากแบบนี้ ที่แท้ก็มีเหตุผลนี่เอง รู้จักคนนั้นรู้จักคนนี้ เป็นธรรมดาที่จะรู้สึกว่าตนเองเก่งกาจ

"อะไรคือช่วยไม่ได้ๆ บอกให้นายไป นายยังวางท่าใช่ไหม? ฉันไม่ชอบท่าทีของนายจริงๆ"

ใบหน้าสวยของเหอซินหย่าเคร่งขรึม：“ฉินหลั่งนายอย่าบ้าให้มันมาก นายไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง！คิดว่าตัวเองมีทักษะทางการแพทย์ก็สามารถไปได้ทั่วแล้วหรือไง? ต้องนับถือเฉพาะฉันคนเดียว?"

"หึ ทั้งๆที่ฉันไม่ได้ป่วยเป็นอะไร แต่นายก็วินิฉัยผิดไม่ใช่เหรอ? ฉันว่าทักษะทางการแพทย์ของนายก็แค่เรื่องหลอกลวง เอาไว้โกหกคนอื่น"

"โลกใบนี้ ใหญ่กว่าที่นายคิด นายอย่าคิดว่าตัวเองแน่” เหอซินหย่าจ้องหน้าฉินหลั่ง：“ฉันและป้าของฉันให้เกียรตินายมากแค่ไหน นำพาชื่อเสียงมาให้โรงหมอของนาย นายอย่าทำตัวเป็นเด็กไปหน่อยเลย"

พวกผู้หญิงที่ตามมามองดูการแต่งกายธรรมดาๆของฉินหลั่ง จึงพูดด้วยความดูถูก：“จริงด้วย พูดดีๆไม่ชอบต้องใช้กำลัง ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีความหมายอะไรแล้ว ได้คืบเอาศอก ไม่รู้จักตัวเอง นั่นต่างหากที่เป็นเรื่องเศร้า"

เหอซินหย่ามาเชิญคนแทนส้งฉางเว่ย นั่นถือเป็นเกียรติมากแล้ว ด้านหลังยังมีผู้หญิงอีกมากมาย ล้วนเป็นลูกสาวของตระกูลที่มีฐานะ ฉินหลังยังเอาแต่พูดโอ้อวด ต่างๆนานาเกินไปแล้ว

เวลานี้ฉินหลั่งพูดด้วยความใจเย็น：“ถูกต้อง เธอบอกว่าฉันไม่มีความเชี่ยวชาญ วินิจฉัยเธอผิดไป ถ้าอย่างนั้นฉันก็ยิ่งช่วยลูกสาวของผู้กำกับส้งไม่ได้แล้ว ไม่ต้องมาหาฉัน ไม่อย่างนั้นจะเสียเวลารักษาของทุกคน"

"นาย……"

เหอซินหย่าโมโหแทบตาย ตามด้วยร้องตะโกน：“ฉินหลั่ง ฉันเข้าใจแล้ว！นายต้องการเงิน！”

"ถ้าอย่างนั้นก็ได้ ฉันเจรจากับนายเอง！สิบล้าน ร้อยล้าน หรือสองร้อยล้าน? นายพูดมาสิ！”

"หรือนายต้องการอะไรถึงจะยอมช่วยหุ้ยเฉียว?"

เธอเดินมาตรงหน้าฉินหลั่งพร้อมกับมองด้วยสีหน้าที่ว่า ผู้ชายคนนี้ไม่ยอมช่วย ให้ตายสิ เห็นชัดๆว่าต้องการเงิน เธอแค่มองก็เข้าใจแล้ว

"พี่สะใภ้ของฉันบอกแล้ว ขอแค่ทำได้ ไม่ว่าจะมีเงื่อนไขอะไรก็ได้ทั้งนั้น ไม่มีปัญหา"

เธอเดินมาตรงหน้าฉินหลั่งพร้อมกับมองด้วยสีหน้าอ่อนออก แต่ก็ไม่เข้าใจจริงๆ คนระดับส้งฉางเว่ย ทำไมฉินหลั่งถึงไม่ประจบประแจงช่วยเหลือ?

ฉินหลั่งพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเฉย：“ไม่มีกำลังจะทำได้ พวกเธอเชิญกลับไปเถอะ"

"พอได้แล้ว！”

เหอซินหย่าทนไม่ได้อีกแล้ว หยิบกล่องขึ้นมาแล้วโยนไปตรงหน้าฉินหลั่ง ธนบัตรสีแดงทะลักออกมา

ตามด้วย เธอก็เอากล่องที่เหลือ ปาไปตรงประตูโรงหมอ มีทั้งเงินดอลลาร์สหรัฐ เงินยูโรและเงินฮ่องกงทะลักออกมาจนหมด

"ไม่ต้องแสแสร้งแล้ว！ไอ้คนขี้แพ้！”

"รักษาหุ้ยเฉียวหาย เงินพวกนี้เป็นของนายทั้งหมด"

เธอหยิบเงินมาปึกหนึ่งแล้วโยนไปที่ตัวของฉินหลั่ง：“พอไหม? ถ้าไม่พอเดี๋ยวพวกฉันเขียนเช็คให้"

"ฉินหลั่ง พอประมาณก็พอแล้ว"

"ตระกูลซ่งและนายรู้จักกัน เงินมากขนาดนี้ก็พอแล้ว"

"ความโลภที่ไร้ขีดจำกัดแบบนี้ของนาย สุดท้ายจะไม่ได้อะไรทั้งนั้น ทำแทบเป็นแทบตายด้วยความหน้าด้าน แม้แต่หมอนายก็ไม่ได้เป็น"

พวกผู้หญิงไม่พอใจอย่างมาก ออกมาพูดแทนเหอซินหย่า พวกเธอถูกคนประจบมาโดยตลอด เคยต้องทนรับอารมณ์ของคนอื่นเสียที่ไหน

"เงินที่นี่ รวมกันก็เยอะมากแล้ว เป็นเงินสดเกือบสิบล้าน ความจริงใจมีมากพอแล้ว"

เหอซินหย่ายืนอยู่ตรงหน้าฉินหลั่ง ใบหน้าสวยฉายความเย็นยะเยือกออกมา：“น่าจะเชิญนายได้แล้วมั้ง ถ้าไม่ได้ก็ตามเป้ยเป้ยมา? ให้เธอคุกเข่าโค้งคำนับให้นาย ขอร้องนาย?"

ฉินหลั่งยิ้มด้วยความเย็นชา：“โม่เป้ยเป้ย? สนิทกับพวกเธอมากเหรอ?"

เห็นได้ชัดว่าต่อให้โม่เป้ยเป้ยมา ฉินหลั่งก็ไม่ไว้หน้า

ความเป็นจริงก่อนมาเหอซินหย่ารู้สึกว่า ถึงแม้ฉินหลั่งจะพูดเถียงเธอ แต่เพราะอะไรถึงพูดโต้เถียงเธอ นั่นเป็นเพราะแอบชอบเธอ เธอมั่นใจในความสวยของตนเองมาก คิดไม่ถึงว่าพอมาถึงกลับถูกปิดประตูไม่รับแขก สิ่งนี้ทำให้เธอรู้สึกแพ้มาก

ฉินหลั่งวางมาดครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้เหอซินหย่าและพวกผู้หญิงโมโหเป็นอย่างมาก

"ถ้าอย่างนั้นนายออกมาสิ แสดงความจริงใจของนายออกมา เพื่อหุ้ยเฉียว พวกเราจะทำตามความต้องการของนาย"

เหตุที่พวกเขาแพ้แล้วแพ้เล่า เป็นเพราะส้งฉางเว่ยไม่เชื่อมั่นในตัวฉินหลั่ง ทั้งยังกล่าวโทษน้องชายของเขาด้วยความโมโห ขอเพียงแค่เขาและคุณหญิงส้งลดทิฐิลง เชิญฉินหลั่งให้ไปช่วยคนด้วยความจริงใจ ฉินหลั่งต้องเห็นแก่หน้าของส้งฉางซิงแล้วช่วยอย่างแน่นอน

ฝ่ายนั้นเอาแต่พูดด้วยท่าทีโอหัง เหมือนไม่ได้เชิญฉินหลั่งไปรักษา แต่กลับเป็นฉินหลั่งไปประจบพวกเขา ด้วยเหตุนี้ฉินหลั่งจึงรู้สึกว่า ทำไมต้องทำลายทักษะทางการแพทย์ของตนเองแล้ว

"สำหรับฉันเรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา" ฉินหลั่งพูดด้วยน้ำเสียงที่เคล้าไปด้วยความหยอกล้อ：“นายอย่าคิดว่าตัวเองแน่มาก อยากให้ฉันบีบส้งหุ้ยเฉียวมาหาหมอเหรอ?"

"ไม่ใช่บอกว่า เธอจริงใจมากไม่ใช่เหรอ?"

"แบบนั้นก็ได้！” ฉินหลั่งกระตุกยิ้ม หมุนตัวหันหลังแล้วยื่นมีดคัตเตอร์ไปตรงหน้าเหอซินหย่า：“ตัดนิ้วตัวเองหนึ่งนี้ฉันจะไปช่วยส้งหุ้ยเฉียวที่โรงพยาบาลทันที"

เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ：“ยอมเสียสละเพื่อเพื่อน นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธออยากจะแสดงออกมาเหรอ ได้ ฉันจะทำให้เธอดู สิ่งที่ฉันต้องการไม่ใช่เงิน แต่เป็นความจริงใจ"

เงียบกริบทันที

หนังตาเหอซินหย่ากระตุก มองดูมีดคัตเตอร์ตรงหน้าด้วยใบหน้าซีดขาว ทั้งยังอดไม่ได้ที่จะถอยหลังหนึ่งก้าว：

"ไอ้บ้า！ไอ้ปัญญาอ่อน！ประสาทเสีย！”

"ฉันเป็นใคร? ฉันเป็นถึงคุณหนูใหญ่ตระกูลเหอ！ส้งหุ้ยเฉียวคือใคร? คุณหนูใหญ่ตระกูลซ้ง เป็นคนที่สามารถใช้นิ้วนับได้ นายจะให้ฉันตัดมือตัวเองเพื่อให้นายไปรักษาหุ้ยเฉียว? นายบ้าไปแล้วใช่ไหม?！”

"ฉินหลั่ง นายบ้าไปแล้ว ไม่รู้ขอบเขตเลยสักนิด"

"การกระทำของนาย นายไม่ต้องอยู่ในเย็นจีนแล้ว ไม่มีใครช่วยนายได้……"

พวกผู้หญิงก็พากันโมโห ด่าทอฉินหลั่ง

สีหน้าของฉินหลั่งไม่เปลี่ยนแม้แต่น้อย ยื่นมีดคัตเตอร์ออกไป：“ทำไม เธอให้ความสำคัญกับมิตรภาพมากไม่ใช่เหรอ? ส้งหุ้ยเฉียวป่วยอันตรายถึงตาย ทำไมแม้แต่นิ้วข้างเดียวก็ไม่ยอมตัด?"

"ไม่ยอมตัดก็เชิญกลับไป ไม่มีใครบีบบังคับเธอ"

ฉินหลั่งพูดส่งแขกอย่างไม่เกรงใจ ถอนหายใจแล้วเอ่ยพูด：“มิตรภาพปลอมๆแสร้งทำเป็นยอมตายแทนอะไรกัน"

"ฉินหลั่ง พูดดีๆไม่ชอบใช่ไหมอยากให้ใช้กำลัง?"

สีหน้าของเหอซินหย่าเคร่งขรึม：“นายแกล้งฉัน หลายครั้งแล้ว！นายรู้สึกว่า มีตระกูลเหลียนคอยปกป้องนายใช่ไหม พวกฉันก็เลยทำอะไรนายไม่ได้?"

ความแข็งกร้าวของฉินหลั่ง และการไม่ไว้หน้าของฉินหลั่ง ทำให้เหอซินหย่ารู้สึกกระอักกระอ่วนใจอย่างมาก

เธอตัดสินใจ ไม่ว่ายังไงวันนี้ก็จะให้ฉินหลั่งก้มหน้าให้ได้

เผชิญหน้ากับสายตาเย็นยะเยือกของเหอซินหย่า ฉินหลั่งคลายยิ้มเล็กน้อย ：“พูดดีๆ หรือใช้กำลัง ฉันไม่เอาอะไรทั้งนั้น"

"หึ นายไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจ！”เหอซินหย่าโมโหอย่างมาก

"ฉันเองก็ไม่ได้กระจอก ก่อนจะมาฉันเตรียมตัวมาพร้อมแล้ว นายอย่าคิดว่าฉันที่เป็นคนเมืองเจียงเพียงคนเดียว จะจัดการนายไม่ได้"

"พี่หลิง โทรหาดับเพลิง ตามที่พวกเราแจ้งเอาไว้ ให้พวกเขามาดูว่าระบบดับเพลิงของร้านหุยชุตมีอะไรผิดปกติรึเปล่า"

"พี่ยู่ จากที่พวกเรานัดหมายเอาไว้เมื่อตอนกลางวัน ให้สำนักงานคณะกรรมการยามาที่นี่ ตรวจสอบดูว่าสิทธิ์ในการประกอบการของฉินหลั่งผ่านเกณฑ์รึเปล่า"

"ฉันไม่เชื่อว่า จะตรวจสอบไม่เจออะไรของนาย ระหว่างนั้นจะไม่มีเงื่อนงำอะไร" เหอซินหย่ามองฉินหลั่งอย่างมีเลศนัย