รวยชั่วข้ามคืน?！ - ตอนที่ 628 แชมป์

บทที่ 628 แชมป์

ทุกคนต่างรู้ดี แชมป์ถ้วยเปี่ยนเชวี่ยนำพาผลประโยชน์อะไรมาให้กับองค์กรเย็นจีนได้บ้าง

"นี่มัน นี่มัน……"

เห็นท่าทีของพวกหวางเสินหนง อู๋เสี่ยวฮุยรู้สึกว่าแก้มของตนเอง ถูกฉินหลั่งตบซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างไม่มีเสียง

หน้าของเย้นนีเองก็ร้อนระอุขึ้นมา มองฉินหลั่งอย่างไม่อยากจะเชื่อ

เธอยังคงรับไม่ได้ ฉินหลั่งที่หลงใหลในตัวเธอ มาสอบที่นี่จริงๆ ทั้งยังเป็นอัจฉริยะทางการแพทย์

"ประธาน นี่คือคำถามที่ผู้อำนวยการอู๋ทำการสอบฉินหลั่ง"

"ฉินหลั่งทำเสร็จแล้ว แต่ผู้อำนวยการอู๋ปรายตามองแค่สองครั้งแล้วโยนออกไปนอกหน้าต่าง ทั้งยังบอกว่าเขาทำมั่ว"

เวลานี้ ผู้คุมสอบในหอประชุมวิ่งออกไป หยิบกระดาษที่ยับยู่ยี่เข้ามา ตอกหน้าอู๋เสี่ยวฮุยอย่างไม่เกรงใจ

หวางเสินหนงรับมาดู นี่เป็นตัวอย่างโรคเกี่ยวกับ《ตำราซางหานลุ่น》ที่ตนเขียนขึ้นมา

คำตอบถูกทั้งหมด

"ใส่ร้ายป้ายสีผู้เข้าสอบ ไม่กล้ายอมรับ ทำให้เกิดความเข้าใจผิด……"

แววตาเย็นชาของประธานหวางเสินหนงจับจ้องไปที่อู๋เสี่ยวฮุย

"ผู้อำนวยการอู๋ คุณไม่มีจรรยาบรรณทางการแพทย์ ต้องถูกไล่ออกจากสมาคมแพทย์แผนจีน ทั้งยังต้องเพิกถอนใบอนุญาตของคุณด้วย"

"คุณกลับไปสำนึกที่บ้าน สำนึกได้แล้ว ถ้ายังอยากจะทำงานด้านการแพทย์ ก็ไปสอบใบอนุญาตใหม่"

ถ้าไม่ใช่เพราะตนมาได้ทันเวลา ต้นกล้าที่ดีอย่างฉินหลั่งคงถูกทำลายทิ้งไปแล้ว ดังนั้นเขาจึงโกรธอู๋เสี่ยวฮุยมาก

น่าอับอายจนเกินไปแล้ว ตบหน้าเขาเกินไปแล้ว อายจนแทบแทรกแผ่นดินหนีไม่ทัน

ใบหูของอู๋เสี่ยวฮุยแดงระเรื่อ แก้มทั้งสองข้างเหมือนถูกแผดเผา

เขาไม่สามารถทนอยู่ได้แม้แต่วินาทีเดียว ทำได้เพียงออกไปจากหอประชุมเท่านั้น……

ฉินหลั่ง ยินดีด้วย นายได้รับสิทธิ์ในการจีบฉันแล้ว"

เย้นนีเดินไปตรงหน้าฉินหลั่ง ยิ้มแล้วยื่นมือออกไป“หลังจากนี้ทำตัวดีๆ มีโอกาสสูงที่จะได้เป็นแฟนของฉัน"

ฉินหลั่งพูดสามพยางค์อย่างไม่เกรงใจ

"ไสหัวไป！”

สำหรับคนอย่างเย้นนี ฉินหลั่งไม่คิดจะสนใจอีกแล้ว ไม่อย่างนั้นวันไหนจะตายยังไงก็ไม่รู้

เขาไม่ได้สนใจเย้นนี และปฏิเสธคำเชิญไปงานเลี้ยงของพวกหวางเสินหนง

สำหรับฉินหลั่ง อยู่กับพวกร้านหุยชุนสบายใจกว่าเยอะ

ทิ้งช่องทางติดต่อเอาไว้ กลับมาจากอาคารแพทย์แผนจีน ฉินหลั่งบอกกับพวกจงยู่ วันนี้ตนผ่านด่านได้อย่างราบรื่น

ทุกคนพากันดีใจ พากันร้องบอกจะฉลองให้กับฉินหลั่ง

ฉินหลั่งเองก็ไม่ได้ปฏิเสธ ให้สวี่ซีเหวินจองที่นั่งในไนท์คลับ เตรียมพาทุกคนไปผ่อนคลายในตอนค่ำ

สวี่ซีเหวินวิ่งออกไปโทรโทรศัพท์

เวลานี้ ฉินหลั่งได้รับอีเมลจากหลงเย้น หลังจากกวาดตามองเขาก็พุ่งตัวเข้าไปในห้องยา ใช้เวลากว่าหนึ่งชั่วโมงปรุงยาได้หนึ่งขวด

เรื่องบางเรื่อง เขาจำเป็นต้องทำ ก็เหมือนกับคนบางคน ไม่ว่าจะช้าหรือเร็วเขาต้องเอาคืน

รอให้ฉินหลั่งเดินออกมา พวกสวี่ซีเหวินเตรียมมื้อค่ำไว้แล้ว เห็นขวดยาในมือฉินหลั่ง ทุกคนพากันสงสัย

"เถ้าแก่ ที่อยู่ในมือเถ้าแก่คืออะไรคะ?"

ดวงตาสวี่ซีเหวินเป็นประกาย“ครีมหิมะรุ่นอัพเกรดหรอคะ?"

เมื่อได้ฟังคำนี้ พวกอานซินพากันจ้องไปที่ฉินหลั่ง แววตาเคล้าไปด้วยความนับถือที่ไม่สามารถพูดออกมาได้

พวกเขาได้ทดลองสินค้าทั้งสามรุ่น ทั้งยังเป็นรุ่นที่ดีที่สุด ดังนั้นจึงรู้ดีว่าสิ่งที่ฉินหลั่งทำออกมานั้น ต้องเป็นสิ่งที่ดีมากแน่นอน

แนหลั่งไม่ได้ตอบ เพียงแค่ถามอิงจิ่งหลิง“กลัวเจ็บไหม?"

อิงจิ่งหลิงอ้าปากพะงาบๆ จากนั้นยืดคอตรงแล้วพูดขึ้น“ไม่กลัวค่ะ"

"เยี่ยมมาก！”

ฉินหลั่งยิ้ม จากนั้นหยิบมีดเล่มเล็กออกมา เอียงศีรษะให้กับอิงจิ่งหลิงเล็กน้อย“ยื่นมือออกมา……"

อิ่งจิ่งหลิงชะงัก สีหน้าลังเล แต่สุดท้ายก็ยื่นมือออกไป

"ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วยค่ะ คุณหมอ！”

ในเวลานี้เอง ประตูใหญ่ของร้านหุยชุนมีคนเคาะดังขึ้น พร้อมทั้งเสียงกรีดร้องน่ากลัวของหญิงสาว“คุณหมอคะ ช่วยลูกของฉันด้วย ช่วยลูกของฉันด้วย"

ถึงแม้หลังจากห้าโมงครึ่งร้านหุยชุนจะไม่รับรักษาแล้ว แต่ถ้าเจอเคสด่วนก็ยังคงรักษา ทั้งยังได้ยินเสียงร้องกระวนกระวายของหญิงสาว เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่การเจ็บป่วยเล็กน้อย

ดังนั้นอิงจิ่งหลิงและสวี่ซีเหวินรีบพุ่งตัวออกไปทันที เปิดประตูใหญ่เสียงดังครืด

ฉินหลั่งเองก็พาพวกอานซินเดินออกมา

แทบจะเวลาเดียวกับที่ประตูใหญ่เปิด หญิงสาวอุ้มเด็กน้อยอายุประมาณสี่ห้าขวบพุ่งเข้ามา ด้านหลังยังมีเด็กชายและเด็กสาวอีกหลายคนตามมาด้วย

เนื้อตัวของพวกเขาเปื้อนไปด้วยเลือด

"หมอคะ หมอคะ รีบช่วยลูกชายของฉันด้วยค่ะ"

หญิงสาวอุ้มเด็กน้อยพร้อมกับเสียงคุกเข่าดังขึ้นในห้องโถงใหญ่“เขาถูกมีดฟัน เลือดไหลเยอะมาก ห้ามยังไงก็ห้ามไม่อยู่"

พวกสวี่ซีเหวินรีบรับเด็กมาพร้อมกับวางเด็กน้อยไว้บนเก้าอี้เอนหลัง

สายตาของฉินหลั่งมองกวาดไปทั้งตัว เห็นตั้งแต่คอไปจนถึงท้องของเด็กน้อย มีรอยแผลลึกสีแดง ทั้งยาวทั้งลึก

เลือดสีแดงสดไหลลงมาตลอดเวลา ห้ามยังไงก็ห้ามเอาไว้ไม่อยู่

เด็กน้อยหมดสติไปแล้ว ดังนั้นจึงไม่ได้ร้องไห้

อานซินทำความสะอาดไปด้วย พร้อมกับพูดตำหนิ“ดูแลเด็กยังไง?"

"ทำไมถึงปล่อยให้บาดเจ็บขนาดนี้?"

"ตอนที่ลูกดูหนัง หยิบมีดปอกผลไม้ขึ้นมาแล้วฝึกคว้านท้องแบบคนญี่ปุ่น ไม่ทันระวังก็เลยกลายเป็นแบบนี้ค่ะ"

หญิงสาวร้องไห้จนน้ำหูน้ำตาไหล“หมอคะ หมอช่วยลูกของฉันด้วยนะคะ เลือกนี้หยุดยังไงก็หยุดไม่อยู่ ผงขาวตระกูลหยางลงไปสองขวด ไม่มีผลอะไรทั้งนั้น"

"เลิกเหลวไหลได้แล้ว"

อานซินใช้กรรไกรตัดเสื้อผ้าของเด็กไปด้วย พร้อมกับต่อว่าหญิงสาว“ไม่รู้จักดูแลลูกให้ดีหน่อย ทั้งยังตรงบริเวณท้องอีก แผลนี้ลึกมาก และเสียเลือดมากด้วย พวกเราทำได้แค่ทำแผลเล็กน้อยเท่านั้น"

"ทางที่ดีที่สุดเดี๋ยวพวกคุณพาเด็กไปรักษาที่โรงพยาบาล"

เด็กน้อยอ่อนแอมากแล้ว นอกจากต้องห้ามเลือด ยังต้องเติมเลือดเข้าไปจำนวนมาก ดังนั้นอิงจิ่งหลิงจึงแนะนำหญิงสาวให้ไปรักษาตัวที่โรงพยาบาล

หญิงสาวเช็ดน้ำตาแล้วพูดขึ้น“พวกเราอยากพาไปโรงพยาบาลค่ะ แต่เห็นเลือดไหลออกมาแบบนี้ พวกเราเป็นกังวลว่าจะไปไม่ถึงโรงพยาบาล"

"พวกเราห้ามเลือดให้เด็กก่อน"

อานซินหยิบเข็มเงินออกมาอย่างรวดเร็ว แต่ตัดเสื้อผ้าทิ้งแล้วมองดูบาดแผล จู่ๆเขาก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี

มีเลือดไหลออกมาทุกที่ ใช้เข็มเงินห้ามเลือดเกรงว่าต้องใช้เวลาถึงสิบนาที แต่ใช่ว่าเด็กน้อยจะสามารถให้เลือดไหลอีกสิบนาที

อานซินและพวกสวี่ซีเหวินเองก็รู้สึกกลัว

ในเวลานี้เอง ฉินหลั่งที่มองดูอาการของเด็กน้อยมาโดยตลอดก้าวเดินออกมา“ฉันจัดการเอง"

สีหน้าของอานซินเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด จากนั้นยื่นเข็มเงินให้กับฉินหลั่ง

"คนไข้บาดเจ็บสาหัส ใช้แค่เข็มเงินผลลัพธ์ไม่ดี"

ฉินหลั่งไม่ได้รับเข็มเงินมา เพียงแค่หยิบขวดยาเล็กๆออกมา“ลองยารักษาบาดแผลที่ผมผสมขึ้นมาใหม่กันเถอะ"

"คุณหมอคะ ยารักษาบาดแผลไม่ได้ผลค่ะ พวกเราใช้ยาผงขาวตระกูลวางกับลูกสองขวดแล้ว แต่แผลลึกเกินไป ไม่สามารถห้ามเลือดเอาไว้ได้"

"จริงด้วย เพิ่งเทลงไป ไม่กี่วินาทีเลือดก็พุ่งออกมาแล้ว"

"พวกหมอใช้เข็มเงินห้ามเลือดเถอะค่ะ แค่ห้ามได้นิดหน่อยก็พอแล้ว เดี๋ยวพวกเราพาลูกไปโรงพยาบาล"

เห็นฉินหลั่งจะใช้ยารักษาบาดแผลกับเด็ก คนในครอบครัวสองสามคนพากันส่ายหน้าห้ามปราม ขอร้องฉินหลั่งอย่าทำอะไรที่เปล่าประโยชน์อีกเลย

หญิงสาวพูดด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย“หมอคะ พวกหมอเองก็ไม่มีวิธีรักษาใช่ไหมคะ?"

อิงจิ่งหลิงและพวกอานซินเองก็มีสีหน้าลังเล บาดแผลสาหัสขนาดนี้ ยาหนึ่งขวดใช้ได้ผล?

"วางใจเถอะ ลูกของคุณไม่เป็นอะไรหรอก"

ฉินหลั่งพูดปลอบ จากนั้นเปิดฝาขวดยา กลิ่นหอมของใบสะระแหน่ลอยฟุ้ง ทำให้ทุกคนพากันสะดุ้ง

พวกเขาพากันมองไปยังขวดยาในมือฉินหลั่ง ครุ่นคิดว่ายานี้ปลุกความสดชื่นเกินไปแล้ว

จากนั้น สิ่งที่พวกเขาเห็นก็ยิ่งทำให้ตกตะลึง

ฉินหลั่งเทผงยาสีขาวลงไป บาดแผลยาวสมานอย่างรวดเร็ว เลือดสีแดงสดก็ค่อยๆหยุดไหล

จากนั้น บาดแผลกลายเป็นแผลนูนสีแดงเข้ม ดูเหมือนตะขาบนอนอยู่บนบาดแผล น่าตกใจมาก ทว่าเลือดไม่ไหลออกมาแล้ว ลมหายใจของเด็กน้อยก็คงที่มากขึ้น

"ผงยานี้สามารถห้ามเลือดได้ในสามวินาที หยุดความเจ็บปวดในสิบวินาที และทำให้กลายเป็นรอยแผลเป็นในหนึ่งนาที！”

ฉินหลั่งเก็บขวดยาที่เหลือประมาณครึ่งขวด“ยี่สิบสี่ชั่วโมง แผลก็จะหายเป็นปลิดทิ้ง"

ครอบครัวของคนไข้ตกตะลึง

อิงจิ่งหลิงและสวี่ซีเหวินเองก็ตกตะลึง

อานซินและหมอทั้งแปดท่านเองก็ตกตะลึง

ผงยานี้ ผลลัพธ์ดีขนาดนี้เชียว?

อัศจรรย์ขนาดนี้?