ตอนที่ 16 ผู้เชี่ยวชาญกับมือใหม่

 

「ห๊า~ว」

 

 

สัปดาห์ใหม่ได้มาเยือน ผมหาวระหว่างที่ปั่นจักรยาน

 

 

 

──พอมาคิดๆดูเช้านี้คุโระก็ไม่ได้ลงมาที่ครัวด้วย เห็นบอกว่ากำลังจัดการ การรับรองเคสของเขตพิเศษ…พอผมถามว่าไอนั่นมันอะไร เธอก็ตอบกลับมาว่าเป็นเรื่องการยกระดับความปลอดภัย ผมก็เลยบอกไปว่า”พยายามเข้าล่ะ” ถึงจะไม่รู้ก็เถอะว่าจริงๆมันคืออะไรก็เถอะ ถ้าให้เดาก็คงเป็นการอัพเดทระบบอะไรภายในของคุโระนั่นแหละ

 

ระหว่างที่ผมนึกถึงเรื่องของคุโระเมื่อเช้า ภาพฉากระหว่างทางไปโรงเรียนของผมก็ไหลผ่านสายตาไปเรื่อยๆ แต่วันนี้ดันมีสิ่งที่แปลกปลอมอยู่ในทิวทัศน์ที่แสนคุ้นเคยนี้ด้วย

 

 

 

 

เป็นร่างของผู้ชายคนหนึ่ง

 

 

ผมก็ออกบ้านมาไม่ไกลเท่าไหร่เลยน้า

 

 

 

──หายากเหมือนกันแฮะที่จะเห็นคนผ่านไปมาแถวบ้านของผม

 

 

แต่พอเห็นแบบนั้นแล้วผมก็เลยลดความเร็วของจักรยานลงนิดหน่อย

 

 

 

ชายคนนี้จากที่เห็นเป็นชายวัยกลางคนไปแล้ว ถึงจะมองจากไกลๆก็รู้ว่ารูปร่างของเขาได้สัดส่วน เหมือนเป็นนักสำรวจดันเจี้ยนเลย

 

 

 

「โอ้ เจ้าหนู」

 

 

ชายคนนั้นเรียกผม

 

ผมก็เลยจอดจักรยานฟังอยู่ห่างๆนิดหน่อย

 

 

 

 

「ขอโทษที่มาหยุดเอาไว้นะ แต่ตรงนี้ใช่ดันเจี้ยนอากะที่ 8 หรือเปล่า?」

 

 

「ไม่ใกล้เลยสักนิดครับ แถมเป็นทางตรงข้ามด้วยซ้ำ แนะนำว่าให้ย้อนกลับไปถามถนนนี้แล้วเลี้ยวซ้ายที่หัวมุมแรก ไปทางสถานี──」

 

 

ผมบอกวิธีการเดินทางไปยังอากะที่ 8 ให้ตาลุงนี่ แต่ก็นั่นแหละถึงจะไปสถานนีรถไฟแล้วต่อไปอีกทีมันก็ค่อนข้างไกลอยู่นะถ้าจะเดินจากตรงนี้

 

 

 

「จะว่าไปนี่คุณเดินมาจากสถานีเลยเหรอครับ? ค่อนข้างจะไกลนะเนี่ย……」

 

 

「ก็นะ ฉันไม่ค่อยเก่งเรื่องทิศทางเท่าไหร่น่ะ ก็เลยเดินไปตามความรู้สึกตัวเองที่บอกว่าแถวไหนมีดันเจี้ยนอยู่ แต่ขอบอกไว้ก่อนนะว่าปกติมันแม่นตลอด」

 

 

「ที่แท้ก็เป็นนักสำรวจนี่เอง แต่แบบนั้นจะไหวเหรอครับ?」

 

「ก็ได้ผลมาตลอดนะเอ้อ」

 

「ครับๆ」

 

 

ว่าแล้วตาลุงนี่ก็หัวเราะออกมา

 

 

 

「ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ」

 

「โอ้ ขอบใจนะ เจ้าหนู」

 

ผมเริ่มปั่นจักรยานต่ออีกครั้ง

 

หลังจากที่ผมออกไปแล้ว นักสำรวจวัยกลายคนอย่าง──ทาโรมาโระ──ก็ยืนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ก่อนจะหันไปรอบๆแล้วเดินกลับไปตามทางที่ผมบอกเขา

 

 

 

　◇◆

 

 

 

「นี่ ยูโตะ」

 

 

ฮายาคาว่าที่อยู่ในห้องเรียนเข้ามาคุยกับผม

 

 

「หือ」

 

 

「จำนักสำรวจหญิงที่มาคุยกับนายตอนอยู่ใน อากะที่8 ได้ไหม」

 

「อ้อ ถ้าจำไม่ผิดพวกนั้นจะเรียกเธอว่าไคไคสินะ」

 

「ใช่แล้ว! ฉันก็เลยลองไปหาดู แล้วก็เจอว่าเธอเป็นนักสำรวจที่มีชื่อเสียง โดยชื่อจริงของเธอคือ ไคไค โฮมูระ」

 

「ขยันหาน่าดูเลยนะ」

 

「นายกำลังพูดอะไรของนายเนี่ย มันก็แน่อยู่แล้วไหมว่าก่อนที่เราจะลงวิดีโออะไรจะต้องตรวจสอบแล้วยืนยันก่อนจะขออนุญาตเจ้าตัวก่อนน่ะ」

 

「อ๋อ แบบนี้นี่เอง มีของแบบนี้ด้วยสิน้า? ลำบากเหมือนกันเนอะ ว่าแต่ไปขอแล้วได้ไหมล่ะ?」

 

「ไม่ได้ไปขออะไรเธอหรอก นอกจากนี้ แค่วิดีโอที่เห็นนักสำรวจออกมาจากดันเจี้ยนมันจะไปมีอะไรกันล่ะ ถ้าเป็นฉากอย่างการที่พวกเขาจัดการกับมอนสเตอร์พิเศษที่หลุดออกมาจากดันเจี้ยนก็ว่าไปอย่าง」

 

「อื้มๆ」

 

 

อันที่จริงใน วิดีโอที่ฮายาคาว่าถ่ายด้วยมือถือของเธอเอาไว้ก็มีภาพของ「เงาหลงสีทมิฬ」ติดอยู่แว๊บหนึ่งเหมือนกัน

 

และทันทีที่มือของผมแตะเงานั่น มันก็บึ้มหายไปในทันที

 

 

 

แต่ก็เป็นตัวของฮายาคาว่าเองที่ไม่รู้ว่านั่นคือมอนสเตอร์ เธอคิดแค่ว่านั่นนาจะเป็นฝุ่นที่มาเกาะเลนส์ของกล้อง ดังนั้นวิดีโอดังกล่าวก็คงจะถูกผนึกไว้ในมือถือของเธอตลอดกาล

 

 

 

นี่แหละนะเส้นกั้นระหว่างผู้เชี่ยวชาญกับมือใหม่ คงไม่ต้องบอกว่าฮายาคาว่าอยู่ในตำแหน่งไหนหรอกมั้ง