ตอนที่ 13 วันหยุด

 

 

「พรุ่งนี้ก็จะได้หยุดแล้ว….」

 

ผมพูดออกมาขณะนั่งอยู่ตรงโต๊ะของผม เนื่องจากเป็นช่วงพักกลางวันช่วงก่อนวันหยุด ห้องเรียนมันก็เลยจะวุ่นวายกว่าปกตินิดหน่อย

 

「ยูโตะ」

 

「ฮายาคาว่าเหรอ ว่าไง」

 

「นายมีแผนอะไรช่วงวันหยุดนี้ไหม ?」

 

「อื้ม ก็จะว่าจะนอนที่บ้านสบายๆอ่ะ」

 

「ว่าแล้วเชียว ทางฉันว่าจะไปถ่ายวิดีโอที่ดันเจี้ยนเมืองข้างๆน่ะ นายสนใจจะไปด้วยกันไหม ?」

 

「ถ้าจำไม่ผิด เด็กอย่างพวกเราสามารถเข้าได้ด้วยเหรอ ?」

 

เพราะผมไม่เคยเข้าไปที่แบบนั้นมาก่อน ก็เลยอยากจะถามอายาคาว่าเผื่อไว้ก่อน

 

──ดันเจี้ยนเมืองข้างๆถ้าจำไม่ผิดจะชื่อ「อากะที่8」

 

「ถ้าไม่ถึง 18 ปีก็ต้องไม่ได้อยู่แล้ว แต่อย่างน้อยเราก็สามารถถ่ายวิดีโอข้างนอกดันเจี้ยนได้นะ แค่สามารถถ่ายของที่พวกนักสำรวจดันเจี้ยนนำออกมาได้ก็คุ้มค่าแล้ว」

 

「เธอเคยไปที่ดันเจี้ยนมาก่อนแล้วเหรอ」

 

「ก็แน่สิ ยูโตะไม่เคยเหรอ ?」

 

「แหงอยู่แล้ว」

 

「หายากนะเนี่ยที่คนสมัยนี้จะไม่เคยไปดันเจี้ยนมาก่อน ตอนมอต้นโรงเรียนก็เคยพาไปอยู่ไม่ใช่หรือไง」

 

「ถ้าจำไม่ผิดตอน มอต้นวันไปทัศนศึกษาฉันป่วยน่ะ」

 

「ช่วยไม่ได้สิน้า แล้วว่าไงล่ะ ?」

 

ฮายาคาว่าเชิญชวนผมอีกครั้ง

 

ทั้งที่คิดว่าจะนอนสบายๆอยู่ที่บ้านแท้ๆ แต่พอฮายาคาว่ามองด้วยสายตาที่จริงจังแบบนี้แล้วก็ช่วยไม่ได้แฮะ

 

「ก็ได้ งั้นขอเป็นก่อนเที่ยงแล้วกันนะ」

 

「เป็นอันตกลงแล้วนะ ถ้างั้นเดี๋ยวพวกเราเจอกันตอน 11 โมงโอเคไหม ?」

 

ฮายาคาว่าพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม ดูเธอจะมีความสุขกว่าที่ผมคิดไว้ซะอีก สุดท้ายผมก็ไหลไปตามเธอ

 

◇◆

 

「นั่นน่ะเหรออุปกรณ์ใหม่ที่เธอซื้อมา ?」

 

「อื้อ สุดยอดเลยใช่ไหมล่ะ」

 

ผมเดินทางไปเจอฮายาคาว่าที่สถานี พอเจอกันเธอก็เอาของในกระเป๋าสะพายบนไหล่ออกมาให้ดูอย่างภาคภูมิใจ ภายในนั้นก็มีอุปกรณ์สำหรับการถ่ายวิดีโอใส่อยู่เต็มไปหมด

 

「ไม่ได้พกโดรนมาด้วยเหรอ ?」

 

「ถ้าเอาของแบบนั้นมาบินในเมืองจะโดนว่าเอาได้นะ โดยเฉพาะแถวดันเจี้ยน หากไม่มีการขออนุญาตก่อนก็เอามาไม่ได้หรอก」

 

「เธอนี่รอบรู้จังเลยนะ」

 

「ก็แย่แล้ว นี่มันเรื่องสามัญสำนึกพื้นฐานเลยต่างหาก」

 

พวกผมเดินออกจากสถานีขณะพูดคุยเรื่องต่างๆ

 

จากนั้นไม่นานนัก แผงลอยขายอาหารก็เริ่มผุดมาให้เห็นซ้ายขาวตามข้างทาง กลื่นซอสมันโชยมาโดนจมูกเลยวุ้ย

 

「ข้างหน้านี้ก็จะถึงแล้ว」

 

 

「หื้ม บรรยากาศรอบๆนี้อย่างกับจะมีเทศกาลชมดอกซากุระเลยแฮะ」

 

ผมมองไปรอบๆขณะนึกถึงภาพของงานเทศกาล

 

「แน่นอนอยู่แล้วสิ เพราะโดยปกติแล้วดันเจี้ยนก็มักจะเป็นแหล่งท่องเที่ยวของคนทั่วไป ที่มีบริษัทผู้เชี่ยวชาญในการจัดการดันเจี้ยนดูแลอยู่ หากได้ลองเดินไปตามถนนสายนี้เรื่อยๆก็จะเห็นบริษัทพวกนี้เรียงรายกันเต็มไปหมดเลย แถมบางทีเราอาจจะได้เห็นของแปลกๆที่พวกนักสำรวจดันเจี้ยนเอาออกมาด้วยนะ」

 

「จะว่าไปฮายาคาว่า เธอเคยเห็นของแปลกๆอะไรมาบ้างล่ะ?」

 

「ของที่แปลกที่สุดเหรอ ฉันว่าคงจะเป็นชิ้นส่วนของมอนสเตอร์ที่เหมือนปลาแต่ดันลอยได้ละมั้ง มันถูกผูกเอาไว้ด้วยเชือกเหมือนกับลูกโป่งเพื่อไม่ให้หลุดลอยไปไหน」

 

「พอได้ยินแล้วก็อยากเห็นเหมือนกันนะ」

 

「อ๊ะ ตรงนั้นไง พวกเรามาถึงดันเจี้ยนแล้ว」

 

พอพูดจบฮายาคาว่าก็ชี้ไปตรงหน้าของเธอ