ตอนที่ 1 อยู่ดีๆ ก็ดังเฉย

 

「มาอีกแล้วเหรอเนี่ย」

 

 

ผมถอนหายใจขณะยืนอยู่ในครัวเก่าๆ

 

เพราะผมต้องใช้เวลาถึง 2 ชั่วโมงในการเดินทางไปโรงเรียนมัธยมด้วยจักรยาน จึงทำให้ผมต้องตื่นนอนในช่วง 4.30น. ของทุกวันเพื่อทำอาหารเช้าและกลางวันไปโรงเรียน

 

 

 

พอเจอเจ้าพวกนี้ตั้งแต่เช้าตรู่ ก็ไม่วายต้องจัดการพวกมันทุกครั้งไป

 

 

 

 

「ไอ้แบบนี้มันจะไหวไหมเนี่ย?ก็เข้าใจหรอกนะว่ามันเป็นบ้านเก่าบนเขา แต่แมลงมันจะเยอะไปไหนฟะ เล่นโผล่มาให้จัดการไม่เว้นวันเลย……」

 

 

จากนั้นผมก็หยิบเอาหนังสือพิมพ์ซึ่งถูกเก็บเอาไว้ภายในห้องครัวขึ้นมา ก่อนจะม้วนมันให้กลายเป็นดาบ เพื่อเสริมความทนทานให้กับมัน

 

 

 

 

「พอทำแบบนี้แล้ว แม้แต่หนังสือพิมพ์ก็กลายเป็นดาบชั้นยอดได้──」

 

 

──ก็นั่นแหละถึงจะรู้ว่าพูดไปก็ไม่มีใครมาฟัง แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะพูดคนเดียวนี่นา

 

ขณะที่คิดแบบนั้นอยู่ ผมก็ทำการเล็งดาบหนังสือพิมพ์ไปยังสิ่งมีชีวิตที่คลานไปมาตามพื้นครัว โดยลักษณะของมันเป็นแมลงที่ลำตัวสั้นสีฟ้า──ซึ่งดูไปดูมาก็คล้ายตะขาบหน่อยๆ

 

 

 

ถึงผมจะเหวี่ยงข้อมือเพียงเล็กน้อยในการฟาดดาบหนังสือพิมพ์ไปยังร่างของมัน แต่ผลที่ได้คือการโจมตีที่แสนดุดันและรวดเร็วถึงสามหน

 

 

ถึงมันจะพยายามหนีอย่างสุดชีวิต แต่ด้วยการโจมตีต่อเนื่องถึง 3 ครั้งของผม ในที่สุดเสียงป๊าบก็ดังสะท้อนแสงแดดยามเช้าที่เงียบสงบ ร่างของมันกลายเป็นผุยผงไปในเสี้ยววินาที

 

 

พอยกดาบหนังสือพิมพ์ขึ้นก็จะเห็นซากของมันติดกับตัวดาบหนังสือพิมพ์

 

 

 

「โย้ช!」

 

ผมใช้มืออีกข้างกำกำปั้นของตัวเองไว้ ราวกับได้ลิ้มรสชัยชนะแสนเล็กน้อยนี้

 

 

 

ทว่าพอหันไปมองดูนาฬิกา หัวใจผมก็เต้นไม่เป็นจังหวะทันที เพราะเอาแต่วุ่นไปมาในช่วงเช้าเวลาจึงแทบไม่เหลือแล้ว ผมรีบทำความสะอาดเศษซากของแมลงแล้วก็เตรียมตัวสำหรับการไปโรงเรียนในเช้านี้

 

 

 

 

◆◇

 

 

 

「นี่ ยูโตะ」

 

「หือ?」

 

 

หลังจากปั่นจักรยานไปโรงเรียนโดยใช้เวลาถึง 2 ชั่วโมง นี่ก็เป็นเวลาช่วงพักระหว่างคาบเรียน ฮายาคาว่า ที่นั่งอยู่ข้างๆ ผมก็เรียกชื่อผมขึ้นมา

 

 

「ฉันว่าจะลองเริ่มอัปวิดีโอลงเน็ตดูน่ะ」

 

「เหーก็ดีนี่ แล้วเป็นไงบ้างล่ะ」

 

 

「ใช่ไหมล่ะ ปีหน้าฉันก็จะสอบเข้ามหาลัยแล้วด้วย ในที่สุดก็จะได้ทำสิ่งที่อยากทำสักที ตอนนี้ก็เลยว่าจะลองฝึกทำวิดีโอเอย เตรียมของอุปกรณ์ในการทำเอยก่อนน่ะ คอยดูนะสักวันหนึ่ง ฉันจะต้องทำวิดีโอเกี่ยวกับดันเจี้ยนจนดังให้ได้เลย」

 

 

「ฮายาคาว่า ฉันว่าถ้าเป็นเธอยังไงก็ไปรอดน่า」

 

 

เดี๋ยวนี้การทำวิดีโอเกี่ยวกับดันเจี้ยนมันค่อนข้างบูมขึ้นมานิดหน่อย เพราะดันเจี้ยนที่จู่ๆ ก็โผล่ขึ้นมาบนโลกนี้เมื่อ 10 ปีก่อน ตอนนี้เขายอมให้คนธรรมดาลงทะเบียนเข้าไปได้แล้วน่ะสิ

 

 

 

「แล้วนายล่ะยูโตะ ไม่สนใจลองทำดูบ้างเหรอ?」

 

 

「ก็ไม่รู้สิ แต่ถ้าจะให้ทำก็บอกตามตรงว่าฉันไม่รู้ว่าจะทำแนวไหนดี」

 

「น่าสนุกออกนะ! ทุกวันนี้ขอแค่นายมีมือถือสักเครื่องก็ทำอะไรได้หมดแล้ว ยูโตะถ้าเป็นแนวของนายฉันว่านายสามารถพาพวกคนดูไปดูรอบๆ บ้าน ไม่ก็พาไปให้พวกเขาเห็นการใช้ชีวิตของนายบนเขาก็ได้ ทางฉันเองก็ว่าจะไปซื้ออุปกรณ์ตัวใหม่ด้วย ถ้ายังไงเดี๋ยวฉันเอาตัวเก่าให้นายได้นะถ้าสนใจ」

 

 

「คนรวยนี่มันดีจริงๆ เลยน้อ ละทำไมพอฟังไปฟังมาชักรู้สึกเหมือนไปถ่ายการตั้งแคมป์มากกว่าไปดูชีวิตบนเขาอีกน้อ」

 

「ก็ทำนองนั้นแหละ」

 

 

ก็คือตระกูลของยัยฮายาคาว่าค่อนข้างร่ำรวยพอสมควรเธอก็เลยพูดแบบนี้ออกมาได้ คิดแล้วก็ช่างแตกต่างจากพ่อแม่งี่เง่าของผมที่ทิ้งผมไปเที่ยวต่างประเทศแล้วไม่กลับมาอีกเลย บ้านที่อยู่บนภูเขาของผมตอนนี้ก็เป็นของที่พ่อของผมเหลือไว้ให้

 

 

 

 

「เอาเถอะ ถ้าเธอจะยกให้ฉันก็พร้อมรับ แต่ไอ้พวกวิดีโอชีวิตประจำวันบนภูเขานี่จะเข้าท่าจริงเหรอ? ของแบบนี้มันจะมีคนอยากดูด้วยหรือไง」

 

 

「ไม่หรอกๆ ประเด็นคือวิธีการนำเสนอต่างหาก」

 

 

「ฮายาคาว่าเธอที่พูดเหมือนผู้จัดการอะไรทำนองนั้นเลยนะรู้ตัวไหม」

 

「หุหุหุ ของแบบนี้มันก็ต้องมีกันสักหน่อยไหมล่ะ คนมันจะดังแล้วทั้งที เอาไว้พรุ่งนี้เดี๋ยวฉันไปเอาของเก่ามาให้แล้วกัน」

 

「ได้ๆ ขอขอบพระคุณล่วงหน้าเลย」

 

 

ทันใดนั้นเสียงหมดเวลาช่วงพักก็ดังขึ้น แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันกลับไปนั่งประจำที่ของตัวเองอย่างสงบ

 

 

 

◇◆

 

「นี่น่ะเหรออุปกรณ์ที่ว่า…ก็ดูเบาดีนะเนี่ย」

 

 

ผมพูดอยู่กับโดรนตัวเล็กๆ ซึ่งติดกล้องมาด้วยที่อายาคาวะเอามาให้กับผม

 

 

 

「ถ้าจำไม่ผิด เราต้องเชื่อมโดรนเข้ากับมือถือ แล้วก็ไมโครโฟนตัวนี้…น่าจะได้ละมั้ง──จากนี้ไปใช้ชื่อแชแนลว่ายูจังก็แล้วกัน พวกAIที่สามารถบันทึกภาพโดยอัตโนมัติเพียงแค่กดปุ่มเดียวนี่มันเจ๋งจริงๆ แฮะ เทคโนโลยีนี่แหละสุดยอด」

 

 

พอผมกดคำสั่งลงไปที่มือถือ โดรนขนาดเล็กในมือของผมก็ลอยขึ้น เสียงของมอเตอร์กับใบพัดก็ไม่ได้ดังจนน่ารำคาญ

 

ฮายาคาว่าบอกผมว่าให้ผมใช้ไมโครโฟนตัวนี้ติดไปในการบันทึกเสียงรอบๆ ด้วย ก็เอาตามที่เขาว่าแล้วกัน

 

 

「เอาละที่นี้เราจะถ่ายอะไรดีละ…อื้ม เอาเป็นไอนั่นก็แล้วกัน」

 

 

ว่าแล้วผมก็เข้าไปในห้องครัว

 

โดรนขนาดเล็กที่ผมสั่งให้มันทำงานก็ติดตามผมมาด้วย ตามที่ตำแหน่งมือถือของผมอยู่

 

พวกมันจะโผล่มาพร้อมช่วงมือเย็นเสมอ เช่นเดียวกับในช่วงเช้า ดังนั้นพวกมันต้องอยู่ในครัวนี้แน่ๆ

 

 

ผมตรงเข้าไปหยิบดาบหนังสือพิมพ์เอาไว้ในมือทันที

 

ในขณะเดียวกันสิ่งนั้นมันก็เริ่มคลานไปมาตามพื้นอย่างรวดเร็ว แต่คราวนี้มันสามารถหลบการโจมตีของผมได้

 

 

 

「อ๊ะ เดี๋ยวคราวนี้แหละครับ ผมจะจัดการมันให้ได้เลย!」

 

 

ผมหันไปบอกกับโดรน แล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงเหมือนกับการรายงานอธิบาย ก่อนจะชี้ดาบหนังสือพิมพ์ลงไปที่พื้นอีกรอบ

 

 

──น่าอายชะมัด การพูดแบบนี้มันไม่เหมือนกับตอนที่ผมพูดกับตัวเองเลยสักนิด….

 

ขณะที่ผมกำลังบิดตัวไปมาด้วยความอาย โดรนที่ถูกควบคุมโดยAIก็ทำการตัดสินจากลักษณะการเคลื่อนไหวของตัวผม แล้วเบนกล้องไปยังพื้น

 

──AI นี่น่าทึ่งชะมัด

 

 

หลังจากที่ขับเคี่ยวกับมันอยู่พักหนึ่ง ผมก็ได้ทำการใช้ไม้ตายฟาด 3 ทีติดปิดงาน

 

และแล้วสิ่งนั้นก็กลายเป็นซากไปทันที

 

 

 

ในจังหวะที่ดาบหนังสือพิมพ์ถูกยกขึ้น โดรนก็ลอยเข้ามาถ่ายใกล้ขึ้นด้วย

 

 

 

──รู้งานชะมัด เข้าใจจังหวะซะด้วยว่าตอนไหนควรจะเข้ามาถ่ายในระยะใกล้

 

 

ผมรู้สึกประทับใจอีกครั้งกับความสามารถของAI ก่อนจะทำการทำความสะอาดซากแมลง

 

ก่อนที่ผมจะรู้ตัว เจ้าโดรนนี่ก็ถ่ายทำช่วงที่ผมจัดการซากของพวกแมลงเอาไว้ด้วยซะแล้ว

 

 

 

「อ๊ะ ลืมไปเลย”หยุดการบันทึก”」

 

 

เมื่อโดรนได้ยินเสียงสั่งการของผม มันก็บินกลับเข้าไปที่ห้องของผมซึ่งเป็นจุดตั้งแท่นชาร์จเอาไว้โดยอัตโนมัติ

 

 

 

「เอาล่ะ อาหารเย็นวันนี้ก็…」

 

 

เมื่อเสียงของโดรนได้หายไปจากการได้ยินของผม ผมก็ลืมเรื่องที่ต้องทำกับมันไปซะหมด

 

เพราะอันที่จริงผมควรจะตรวจสอบการทำงานของ AI ที่ถูกตั้งค่าเอาไว้ภายในโดรนก่อน เนื่องจากการตั้งค่าดังกล่าวมันไม่ได้ถูกเปลี่ยนไปเลยนับตั้งแต่ตอนที่ฮายาคาว่าใช้

 

 

 

ฮายาคาว่าได้ตั้งค่า AI เอาไว้ว่าให้ทำการแก้ไขปรับปรุงและอัปโหลดวิดีโอตรงเข้าไปยังบัญชีของเว็บไซด์ที่เชื่อมต่อได้เลย หากเขาไม่ได้ออกคำสั่งว่าต้องการจะถ่ายทำต่อหลังหยุดการบันทึกไปครั้งหนึ่ง

 

 

ในขณะที่ผมกำลังเตรียมอาหารเย็นอย่างสบายใจ วิดีโอของผมก็ถูกตัดต่อโดย AI และถูกอัปโหลดลงเว็บไซต์พร้อมกับติดแท็กสำหรับวิดีโอโดยอัตโนมัติ

 

『หนังสือพิมพ์』『การกำจัด』แล้วก็『ตะขาบโลหะเงิน』

 

ทว่าก็ยังมีความโชคดีตรงที่ ฮายาคาว่าเพิ่มระดับความปลอดภัยในการเข้าถึงข้อมูลส่วนตัวไว้ที่สูงสุด

 

จึงทำให้ AI ทำการตัดต่อและแก้ไขวิดีโอ นอกจากจะปิดบังใบหน้าของผมเอาไว้แล้ว องค์ประกอบต่างๆ ภายในบ้านก็ได้รับการแก้ไขเพื่อไม่ให้ใครสามารถระบุตัวตนและที่อยู่ของผมได้

 

 

 

โดยในวิดีโอนั้น ใบหน้าของผมจะถูกปิดไว้ด้วยไอคอนรูปน้องหมีสไตล์อนิเมะสุดน่ารัก ซึ่งเป็นของชอบฮายาคาว่าเขาอ่านะ

 

 

 

 

「ทานแล้วนะครับ!」

 

วิดีโอได้ถูกอัปโหลดในช่วงที่ผมกำลังเริ่มทานข้าวเย็น

 

 

 

แต่ก็แน่นอนว่าเพราะเป็นวิดีโอของช่องโนเนม ก็เลยแทบจะไม่มีคนดู

 

 

 

จนกระทั่งเวลาได้ผ่านไป

 

หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จ ก็ได้ทำการเข้านอนเพื่อเตรียมตัวตื่นไปโรงเรียนในวันพรุ่งนี้ ทางพวกนักสำรวจดันเจี้ยนระดับสูงซึ่งกดดูแท็กวิดีโอในอินเทอร์เน็ตก็ต้องมาพบกับวิดีโอของผมเข้า ใช่ไอ้แท็กที่ว่านั่นก็คือแท็กของ 『ตะขาบเหล็กเงิน』 นั่นเอง

 

 

 

ความวุ่นวายมันก็เลยบังเกิดขึ้นจังหวะนี้แหละ

 

 

 

◇◆

 

【SNS แห่งหนึ่ง】

 

 

ทาโรมาโระ@tar0mar0 30นาที

 

｜

 

｜ไม่อยากจะเชื่อ ไอ้นี่มันตะขาบเหล็กเงินไม่ใช่หรือไงกัน

 

｜เอาจริงดิ?

 

｜mytuve.com/yuuchannel/542875163/56

 

｜

 

｜◯25 ⇔221 ☆532

 

｜

 

ผนึกเปลวเพลิงแฝด@KaikainHO・29นาที…

 

｜เดี๋ยวคุณทาโรมาโระ ไปเจอที่ไหนมาเนี่ย?

 

｜ตะขาบโลหะเงิน

 

｜ไอ้นี่มันมอนสเตอร์สุดหายากที่ว่ากันว่าได้ค่าประสบการณ์โคตรสูง

 

｜

 

｜เดี๋ยวยิ่งไปกว่านั้น ในวิดีโอมันห้องครัวไม่ใช่หรือไงฟะ

 

｜◯1 ⇔25 ☆45

 

｜

 

ทาโรมาโระ@tar0mar0・28นาที…

 

｜ใช่ไหมล่ะ ฉันก็เห็นเป็นห้องครัวเหมือนกัน

 

｜แต่เป็นไปได้ด้วยเหรอที่จะเอาของแบบนี้กลับไปที่บ้าน?

 

｜แถมดูในวิดีโอสิ หมอนั่นทุบมันด้วยกระดาษหนังสือพิมพ์

 

｜ตะขาบโลหะเงินที่มีเปลือกสุดแข็งนั่นอ่ะนะ ถามจริ๊ง

 

｜◯1 ⇔10 ☆25

 

｜

 

ผนึกเปลวเพลิงแฝด@KaikainHO・20นาที…

 

｜ก็นั่นน่ะสิ

 

｜ทางผมเองก็ลองเอาวิดีโอไปวิเคราะห์แล้วนะ

 

｜ผลที่ได้คือไม่ใช่ของปลอมว่ะคุณ

 

｜ยิ่งไปกว่านั้นการฟาด 3 ทีติดในชั่วพริบตานั่นมันอะไรกัน

 

｜เจ้าหมอนั่นทำได้ไงกันนะ

 

｜หน้าก็ดันมาถูกปิดไว้ด้วยรูปหมีน้อยน่ารักอีก

 

｜◯1 ⇔9 ☆22

 

｜

 

ทาโรมาโระ@tar0mar0・19นาที…

 

｜ได้เอาวิดีโอไปวิเคราะห์หรือยัง

 

｜อ๊ะ เร็วชิบสมกับเป็นนายจริงๆ

 

｜◯1 ⇔ ☆1

 

｜

 

ผนึกเปลวเพลิงแฝด@KaikainHO・18นาที…

 

｜จะชมก็กว่านี้ก็ไม่ว่านะครับ

 

｜แต่เพราะทางคนอัปวิดีโอใช้มาตรการป้องกันข้อมูลส่วนตัวสูงสุด

 

｜ในวิดีโอแทบจะหาเบาะแสอะไรไม่ได้เลย

 

｜ก็คงพอจะบอกได้แค่ว่าเขาอยู่ใกล้กับป่า

 

｜◯1 ⇔2 ☆4

 

｜

 

ทาโรมาโระ@tar0mar0・17นาที…

 

｜โฮ่ยๆ แค่นั้นมันจะไปช่วยอะไรได้ฟะ

 

｜

 

｜แต่ถ้านายบอกว่าเป็นของจริง ก็แปลว่าเจ้าของวิดีโอน่าจะเป็นพวกระดับสูงพอตัวเลย

 

｜ยู สินะ……

 

｜◯1 ⇔ ☆1

 

 

——–

Note 1 : อย่าสงสัย อย่าหาเหตุผล กาวล้วนๆ

Note 2 : ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่ช่วยหารค่าไฟ ผมแปะไว้ใต้เม้นของเพจนะครับ และสามารถช่วยค่าไฟคนแปลได้ที่ กสิกร 2092612913 หรือ QR Code