ยอดอาจารย์มหาเมตตา - ตอนที่ 618 ซุปไก่พิษยังคงมีประสิทธิภาพมาก

ฉีฮวนยิ้มอย่างโล่งอกหลังจากได้รับคาตอบที่เขาต้องการ นอกจากนี้เขายังตั้งหน้าตั้งตารอด้วยว่าการเปลี่ยนแปลงที่ สั่นสะเทือนโลกแบบใดที่หยาหยาจะได้รับเมื่ออยู่ในมือของเย่ชิวใน อีกสามปีต่อมา อย่างไรก็ตาม ฝีมือของนางในเดือนที่ผ่านมาก็น่าทึ่ง มากพออยู่แล้ว เขาไม่รู ้จริง ๆ ว่าภายในสามปีนางจะไปถึงขอบเขตใด

 

“ฮ่าฮ่า ข้ารู ้สึกโล่งใจที่ได้ยินเช่นนั้น” ฉีฮวนหัวเราะ แล้วพูดว่า “เช่นนั้นเราไม่รบกวนเจ้าแล้ว ข้าหวังว่าในอีกสามปีข้างหน้า ข้าจะ ได้เห็นศิษย์ของโถงฝึกเมฆาม่วงสร ้างความประหลาดใจให้กับโลกใน ระหว่างการประลองเยียวยาสวรรค์อันยิ่งใหญ่ ข้าเชื่อว่าตอนนั้นมันจะ น่าตื่นเต้นมาก”

 

หลังจากแลกเปลี่ยนความยินดีแล้ว ฉีฮวนและผู้อาวุโสก็เตรียม อาลา เย่ชิวยิ้มและตอบว่า “งั้นเรามารอดูกัน ศิษย์พี่ ดูแลตนเองด้วย ข้าไม่ไปส่งท่านนะ”

 

หลังจากเฝ้ าดูพวกเขาจากไป โถงฝึกเมฆาม่วงก็กลับสู่สภาวะ ปกติ ทั่วทั้งโรงฝึก นอกจากเย่ชิวและหยาหยาแล้ว มีเพียงชายหนุ่มที่ นั่งคุกเข่าอยู่คนเดียวที่อีกฝั่งของสะพานหิน

 

เมื่อเห็นว่าเขายังไม่ยอมจากไป หยาหยาก็อดไม่ได้ที่จะถาม “อาจารย์ แล้วเขาล่ะ ข้าควรท าอย่างไรดี”

 

 

 

เย่ชิวยิ้มและพูดอย่างเฉยเมย “ไม่ต้องสนใจเขา ถ้าเขาไม่รู ้สึก เหนื่อย ก็ให้เขาคุกเข่าต่อไป”

 

เมื่อได้ยินคาพูดที่ไร ้หัวใจของอาจารย์ หัวใจของหยาหยาก็สั่น สะท้านและนางก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชมยินดี โชคดีที่นางเลือกที่จะเข้า โถงฝึกเมฆาม่วงอย่างแน่วแน่ มิฉะนั้น สถานการณ์ปัจจุบันของนาง อาจไม่ได้ดีไปกว่าเย่เฉินมากนัก

 

เมื่อมองไปที่สายตาที่อิจฉาของเย่เฉิน นางก็เย้ยหยันอยู่ในใจ “สมควรแล้วสาหรับเจ้า ในตอนนั้น ทุกคนดูถูกข้าและอาจารย์ของ ข้า ตอนนี้เจ้าเสียใจงั้นหรือ มันสายไปแล้ว”

 

หยาหยาไม่ได้รู ้สึกสงสารเท่าใดนักเมื่อนางนึกถึงฉากในห้องโถง ยอดสวรรค์ อาจารย์ของนางเคยให้โอกาสพวกเขา ไม่

 

เพียงแต่พวกเขาไม่เลือกที่จะยอมรับว่าเย่ชิวเป็ นอาจารย์ แต่ พวกเขายังล้อเลียนอีกด้วย ตอนนี้เขาได้เห็นถึงความแข็งแกร่งของ อาจารย์แล้ว เขาต้องการที่จะยอมรับเย่ชิวเป็ นอาจารย์อย่างไร ้ ยางอาย จะมีสิ่งดี ๆ เช่นนี้อยู่ในโลกได้อย่างไร

 

เย่เฉินไม่เข้าใจ เขาคิดแค่ว่าตราบใดที่เขายังคงคุกเข่า เย่ชิวจะ รู ้สึกประทับใจในความจริงใจในสักวันหนึ่ง เขายังคงหวังว่ายอดฝีมือ อย่างเย่ชิวจะไม่รังเกียจความผิดพลาดในตอนนั้น เมื่อเยชิ่วเห็นว่า เขามีพรสวรรค์ อีกฝ่ ายคงจะรับเขาเป็ นศิษย์หลังจากทดสอบเขา เขา จะรู ้ได้อย่างไรว่าเนื้อเรื่องประโลมโลกเช่นนี้จะไม่เกิดขึ้นกับเย่ชิว

 

 

เย่ชิวมีมาตรฐานของตนเองเสมอในการรับศิษย์ หากอีกฝ่ าย พลาดโอกาสนั้นไปก็ไร ้ค่า

 

“เอาล่ะ” เย่ชิวหันตัวกลับและมองไปที่หยาหยา “ศิษย์ เจ้าได้ยิน คาพูดก่อนหน้านี้แล้ว สามปีข้างหน้าจะเป็ นงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของ ดินแดนศักดิ์สิทธิ์เยียวยาสวรรค์ของเรา การประลองเยียวยาสวรรค์ อันยิ่งใหญ่”

 

“ในฐานะศิษย์เพียงคนเดียวของโถงฝึ กเมฆาม่วงของข้า ในตอนนี้ เจ้าควรรู ้ว่าความรับผิดชอบของเจ้าหนักหนาเพียงใด หลายฝ่ ายต่างรอเราขายหน้า เจ้าเห็นแล้วก่อนหน้านี้ มรดกบุปผา ซากศพและผู้อาวุโสจากมรดกจานวนมากมาที่นี่เพื่อตรวจสอบความ แข็งแกร่งของเจ้า”

 

“ข้าไม่สนว่าพวกเขาจะคิดอย่างไร แต่เจ้าต้องแบกรับความ รับผิดชอบที่ควรจะเป็ นของเจ้า เพราะเจ้าเป็ นศิษย์ของโถงฝึกเมฆา ม่วงของข้า เกียรติของโถงฝึกเมฆาม่วงของข้าควรได้รับการปกป้ อง จากเจ้า”

 

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ร่างกายของหยาหยาก็สั่นสะท้าน และความ กดดันพุ่งเข้าสู่หัวใจของนาง

 

นางรู ้ว่าศิษย์พี่หญิงทั้งสามของนางไม่ได้อยู่ในเก้าสวรรค์สิบ แผ่นดิน ดังนั้นอาจารย์จึงต้องพึ่งพานางเพียงคนเดียวในการต่อสู้แห่ง

 

 

เกียรติยศ หากนางไม่ได้ผลลัพธ ์ที่ดีในการแข่งขันนี้ โถงฝึ กเมฆา ม่วงจะไม่สามารถตั้งหลักในศาลาเยียวยาสวรรค์ได้

 

ดังนั้น นางจึงตกอยู่ภายใต้ความกดดันมหาศาล

 

หยาหยารู ้สึกประทับใจเมื่อเห็นอาจารย์ของนางจ้องมองมาอย่าง คาดหวัง นางก าหมัดแน่นและกัดฟัน “อาจารย์ ไม่ต้องกังวล ข้าจะ ล้างชื่อโถงฝึกเมฆาม่วงในการแข่งขันครั้งนี้และไม่ทาให้ท่านผิดหวัง”

 

ราวกับว่านางมีการตัดสินใจที่ยากลาบากในใจ ความกรุณาของ อาจารย์ที่มีต่อนางหนักแน่นดังขุนเขา

 

เขาตั้งความหวังกับนางไว้สูง หากนางทาผลงานได้ไม่ดีนัก นาง จะท าตามความคาดหวังของอาจารย์ได้อย่างไร นางจะด าเนินชีวิต ต่อไปได้อย่างไรหลังจากใช ้สมบัติทางธรรมชาติไปมากมาย

 

สายตาของนางมีความมุ่งมั่นมากยิ่งขึ้น ร่างนับไม่ถ้วนฉายผ่าน ดวงตาของนาง ร่างที่สามารถดึงดูดความสนใจของโลกคือคู่ต่อสู้ใน อนาคตของนาง

 

เมื่อเห็นว่านางมีความมุ่งมั่นมาก เย่ชิวก็ยิ้มในใจ

 

“ฮิฮิ ตามที่คาดไว้ ยาเทพเจ้าที่ไม่มีวันเปลี่ยนได้คือซุปไก่กระตุ้น นี้ เพียงค าพูดเดียวก็ท าให้นางร ้องไห้ออกมา”

 

เย่ชิวเป็ นยอดฝีมือในการเสแสร ้ง ในตอนนั้น หลินชิงจู้พึ่งซุปไก่ ชามนี้เพื่อความก้าวหน้า ตอนนี้ นางได้กลายเป็ นยอดฝี มือที่

 

 

แข็งแกร่งที่สุดในโลก เป็ นตัวตนที่ทุกคนเคารพนับถือ และเย่ชิวก็ใช ้ ซุปไก่แบบเดียวกันกับหยาหยา

 

เมื่อได้ยินคาตอบของนาง เย่ชิวรู ้สึกพอใจเป็ นอย่างมาก

 

จากนั้น เขาก็พูดว่า “ดีมาก ข้าดีใจมากที่เจ้ามีความแน่วแน่ ย้อนกลับไปในตอนนั้น ศิษย์พี่หญิงใหญ่ของเจ้ายังแบกรับเกียรติ จากโถงฝึ กเมฆาม่วงของข้าคนเดียว และก้าวหน้าไปด้วยความ ยากลาบาก ชื่อเสียงของนางได้สั่นคลอนไปทั่วทั้งโลก ข้าเชื่อว่าเจ้าก็ ท าได้เช่นกัน”

 

“จริงหรือ” เมื่อได้ยินกาลังใจจากอาจารย์ของนาง หยาหยาก็ รู ้สึกดีใจและมีพลังขึ้นมาทันที

 

นางเชื่อว่านางสามารถทาสิ่งที่ศิษย์พี่หญิงใหญ่ทาได้ นางอด ไม่ได้ที่จะสงสัย ศิษย์พี่หญิงใหญ่เคยผ่านความยากลาบากแบบใดใน ตอนนั้น นางมาถึงจุดนี้ได้อย่างไร

 

เมื่อมองไปที่สายตาของนางที่เต็มไปด้วยความคาดหวังไม่รู ้จบ สาหรับอนาคต เย่ชิวก็ยิ้มจาง ๆ และพูดว่า “พรสวรรค์ของเจ้าไม่ด้อย ไปกว่าศิษย์พี่หญิงใหญ่ของเจ้า อาจจะเหนือกว่านางด้วยซ้า ตราบ เท่าที่เจ้าเต็มใจทางานอย่างหนัก ข้าเชื่อว่าเจ้าทาได้แน่นอน ยิ่งไป กว่านั้น ศิษย์พี่หญิงใหญ่ของเจ้าในตอนนั้นมีเวลาเพียงสามเดือน เท่านั้น แต่ตอนนี้เจ้ามีเวลาถึงสามปี เวลานี้ก็เพียงพอมากแล้ว”

 

 

“ไม่ต้องห่วง ข้าจะช่วยเจ้าเอง เจ้าควรแบกรับความรับผิดชอบ อันหนักอึ้งนี้ไว้สาหรับการต่อสู้ครั้งนี้ เพื่อตัวเจ้าและเพื่อโถงฝึกเมฆา ม่วงของเรา”

 

ทันทีที่เย่ชิวพูดจบ หยาหยาดูเหมือนถูกกระตุ้นทันทีและรีบตอบ ว่า “อาจารย์ ไม่ต้องกังวล ข้าจะไม่ท าให้ท่านผิดหวังอย่างแน่นอน ครั้งนี้ ข้าจะบอกให้คนที่ดูถูกเรารู ้ว่าโถงฝึ กเมฆาม่วงของเราไม่ สามารถประเมิณต่าไปได้”

 

จิตวิญญาณการต่อสู้ของหยาหยาถูกกระตุ้นโดยเย่ชิวอย่าง สมบูรณ์ นางเชื่อว่าด้วยความเร็วในการบ่มเพาะในปัจจุบันของนาง นางจะสามารถตามทันอัจฉิริยะได้อย่างแน่นอนภายในระยะเวลาสาม ปี

 

ในตอนนั้น นางจะบอกให้คนที่เคยดูถูกพวกเขารู ้ว่านาง หยา หยา ไม่ใช่ขยะและโถงฝึกเมฆาม่วงไม่ใช่มรดกไร ้ความสามารถ

 

เมื่อเห็นว่าเป้ าหมายสาเร็จแล้ว เย่ชิวก็ยิ้มอย่างพึงพอใจ เขามอง หญิงสาวที่ดื้อรั้นตรงหน้าเขาและพูดว่า “เอาล่ะ สาหรับวันนี้ กลับไป พักผ่อนก่อน ไว้ค่อยต่อในวันพรุ่งนี้”

 

“เจ้าค่ะ” หยาหยากล่าวอาลาอย่างเคร่งขรึมและลากร่างกายที่ อ่อนล้าของนางกลับไปที่ห้อง

 

หลังจากที่นางจากไป ทั้งโถงฝึกเมฆาม่วงก็เงียบและเย็นยะเยือก อย่างหาที่เปรียบไม่ได้ในทันที

 

 

 

เย่ชิวมองไปที่ชายหนุ่มบนสะพานหินและจากไปโดยไม่พูดอะไร เขาไม่ได้กลับไปที่โรงฝึก แต่เขาบินไปที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์แทน