ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 1580 การเคลื่อนไหว
ตอนที่ 1580 การเคลื่อนไหว
……….
ผู้อาวุโสอี้อวี่เดินออกมาจากลูกบอลแสง จากนั้นก็สามารถสัมผัสถึงสายตาจำนวนนับไม่ถ้วนที่จ้องมองมาที่เขา
“ผู้อาวุโสอี้อวี่”
อี้หรานเดินขึ้นมาด้านหน้า ก่อนจะมองสำรวจใบหน้าของเขา น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถจับสังเกตอันใดได้เลย
“ซั่งกวนเยว่ผู้นั้นก่อเรื่องอันใดหรือขอรับ?”
แม้ว่าที่อยู่รอบข้างจะไม่ได้พูดอันใด แต่เห็นได้ชัดว่าพวกเขาก็อยากจะถามคำถามนี้
ผู้อาวุโสอี้อวี่ขมวดคิ้วมุ่น
“ไม่มีอันใด เป็นเพียงแค่ความเข้าใจผิดเท่านั้น หากไม่มีอันใดแล้ว ทุกคนก็แยกย้ายกันไปพักผ่อนให้เต็มที่เถอะ”
อี้หรานผงะไป
เข้าใจผิดหรือ?
ท้องฟ้าของหุบเขาเฟิ่งหวงในตอนนี้ยังเต็มไปด้วยความมืดมน สายฟ้าและพายุสลับกันร้องคำราม!
เข้าใจผิดอย่างนั้นหรือ?
“ผู้อาวุโส หุบเขาเฟิ่งหวงไม่เคยเกิดสถานการณ์แบบนี้ขึ้นมาก่อน ทุกคนจึงรู้สึกเป็นกังวลอย่างมาก”
ผู้อาวุโสอี้อวี่หัวเราะขึ้นมาอย่างกะทันหัน
“อี้หรานนี่เจ้ากำลังสงสัยในตัวข้าอยู่หรือ?”
อี้หรานชะงักไป
“อี้หรานไม่กล้า”
“ซั่งกวนเยว่ที่อยู่ด้านในกำลังหลอมอาวุธอยู่ ดังนั้นจึงเกิดการเคลื่อนไหวเช่นนี้ขึ้น ทุกคนไม่ต้องกังวล”
ผู้อาวุโสอี้อวี่มองไปรอบด้าน
“เผ่าหงส์ทองคำอย่างข้า จะต้องกังวลเรื่องเล็กน้อยเหล่านี้ตั้งแต่เมื่อใดกัน?”
แม้ว่าใบหน้าของเขาจะประดับด้วยรอยยิ้ม แต่น้ำเสียงนั้นกลับทำให้ทุกผู้คนที่อยู่รอบข้างต้องหน้าเปลี่ยนสีไปทันที
คำพูดนี้เหมือนเขายกนิ้วขึ้นมาชี้หน้าด่ากันเลยทีเดียว
หลังจากผ่านไปสักพักก็มีคนโต้แย้งขึ้นมาว่า
“ผู้อาวุโส ท่านเข้าใจผิดแล้ว พวกเราไม่ได้กลัว เพียงแต่ว่า… การเคลื่อนไหวนี้มันเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน งั้นดังนั้นจึงรู้สึกตกใจ”
ทันทีที่สิ้นเสียงทุกคนก็ต่างเห็นด้วย
“ใช่แล้ว เพียงแค่คิดไม่ถึงเล็กน้อยเท่านั้น”
“ก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยมีมนุษย์มาที่นี่มาก่อนไม่ใช่หรือ?”
“ใช่แล้ว! หากพูดให้ถูกต้องก็คือ นอกจากเสียงดังสนั่นหวั่นไหวนั้น พวกเราก็ไม่ได้รับผลกระทบอันใดมากนัก…”
ผู้อาวุโสอี้อวี่พยักหน้าขึ้นลง
“อย่ามาทำลายชื่อเสียงของพวกเราก็เพียงพอแล้ว อย่าลืมล่ะ ตอนที่พวกเจ้ามองนาง นางก็กำลังมองพวกเจ้าอยู่เช่นกัน”
หากจะขายหน้าเผ่าพันธุ์ก็ขายหน้าด้วย เรื่องนั้นมัน…
เมื่อทุกคนได้ยินดังนั้น จึงรีบพยักหน้าเห็นด้วย
มีเพียงอี้หรานผู้เดียวเท่านั้น ที่ยังรู้สึกคับข้องใจ
ไม่มีผลกระทบหรือ?
แน่นอนว่ามีสิ!
หลังจากที่เขากลับมา เขาก็ใช้ความพยายามไปไม่น้อยกว่าจะสามารถสืบเสาะค้นหาธรณีประตูนั้นอีกครั้งได้!
แต่คำพูดเหล่านี้เขาไม่สามารถพูดต่อหน้าธารกำนัลได้ ดังนั้นจึงต้องอดทนอย่างเงียบเชียบ
“เอาล่ะ แยกย้ายกันได้แล้ว!”
ผู้อาวุโสอี้อวี่โบกมือโบกไม้
จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันไปอย่างรวดเร็ว
อี้หรานหมุนตัวหันหลังกลับไปอย่างไม่เต็มใจ
“ผู้อาวุโส ท่านต้องระวังซั่งกวนเยว่ผู้นี้เอาไว้หน่อยนะขอรับ ได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้นางก่อเรื่องเอาไว้ไม่น้อยเลย หากนางก่อเรื่องอันใดขึ้นมาอีกละ… งานพิธีกราบไหว้บรรพบุรุษใกล้เข้ามาถึงแล้ว หากเป็นเช่นนี้ตลอดคงไม่ดีแน่”
ผู้อาวุโสอี้อวี่มองเขาด้วยใบหน้าคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม
หากผู้ที่ไม่รู้ และฟังคำพูดนี้จะคิดว่าอี้หรานต่างหากที่เป็นผู้อาวุโส
เมื่อเห็นสายตาของเขาเช่นนั้นอี้หรานรู้สึกผิดเล็กน้อย น้ำเสียงก็ค่อยๆ เบาลง
ผู้อาวุโสอี้อวี่พูดขึ้นมาอย่างไม่แยแสว่า
“เรื่องนี้มีผู้อาวุโสและท่านประมุขคอยดูแลอยู่ เจ้าไม่จำเป็นจะต้องมาใส่ใจหรอก ตั้งใจบำเพ็ญเพียรต่อไปให้ดีเถอะ”
อี้หรานรู้ว่าตนเองเสียมารยาทแล้ว เสียงหัวใจเต้นกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง ใบหน้าของเขาซีดขาว จากนั้นก็รีบตอบรับ แล้วหมุนตัวเดินออกไป
ผู้อาวุโสอี้อวี่จ้องมองแผ่นหลังของเขาอยู่ครู่หนึ่งแล้วส่ายหน้า
เดิมทีคนผู้นี้เป็นต้นกล้าที่ไม่เลวเลย น่าเสียดายที่หัวใจคับแคบและมีความทะเยอทะยานมากเกินไป
การฉลาดมากเกินไปไม่ใช่เรื่องดี
ผู้อาวุโสอี้อวี่หันกลับไปมองลูกบอลแสง ก่อนจะถอยหลังออกมาเล็กน้อย และปักหลักเฝ้าอยู่ที่นี่
เรื่องนี้มีความสำคัญอย่างยิ่ง แล้วยังเกี่ยวพันกับถวนจื่อ ดังนั้นจึงไม่สามารถละเลยได้
…
พลังของหุบเขาเฟิ่งหวงพวยพุ่งออกมาเจ็ดวันเจ็ดคืน
ในตอนแรกทุกคนรู้สึกตกใจและประหลาดใจ จากนั้นก็ค่อยๆ ยอมรับได้ จนสุดท้ายพวกเขาก็คิดว่านี่เป็นเรื่องปกติ
เหมือนดั่งเช่นที่ผู้อาวุโสอี้อวี่พูดเอาไว้ในตอนแรก แม้ว่าการเคลื่อนไหวนี้จะยิ่งใหญ่ แต่ว่ามันก็ไม่ได้สร้างปัญหาให้กับพวกเขามากนัก
หลังจากพวกเขาเสริมความแข็งแกร่งของม่านพลังลูกบอลแสงแต่ละลูกแล้ว เดิมทีก็ไม่สามารถก่อปัญหาใดได้
ในเวลาช่วงนี้ผู้อาวุโสอี้อวี่ผลักงานอื่นๆ ออกไปจนหมดสิ้น และเฝ้าคอยอยู่ด้านข้างอย่างอดทน
นอกจากพลังแห่งสวรรค์และโลกที่ปะทุออกมาอย่างต่อเนื่อง ทุกอย่างก็เหมือนกลับมาเงียบสงบอีกครั้ง
แต่สำหรับใครบางคนแล้ว เรื่องกลับไม่เป็นเช่นนั้น
โครม!
อี้หรานชกเข้ากับผนังหินตรงหน้าอย่างแรง!
รอยแตกร้าวสายหนึ่งปรากฏขึ้นที่ผนังใต้กำปั้นของเขา
ความเจ็บปวดแผ่ซ่านขึ้นมาอย่างรุนแรง
อย่างใดก็ตามในตอนนี้อี้หรานไม่มีเวลามาสนใจเรื่องเหล่านี้
เขาเงยหน้าขึ้นไปมองอย่างหงุดหงิด
ม่านพลังสีทองเรืองรองก็ยังปกคลุมอยู่เช่นเดิม ในตอนนี้เหมือนว่ามันจะปกคลุมด้วยเงาดำอีกหนึ่งชั้น หลังจากนั้นก็ยังได้ยินเสียงลมพัดหวีดหวิว
ด้านนอกยังมีการเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง
นี่มันก็ผ่านมาหลายวันแล้ว! เหตุใดถึงยังไม่หยุดเสียที!
มันยังคงไม่มีที่สิ้นสุด!
ดังนั้นช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้เขาจึงไม่สามารถสงบจิตใจและบำเพ็ญเพียรต่อไปได้
ภายในใจของเขาเต็มไปด้วยความว้าวุ่น จนแทบอยากจะพุ่งตัวไปสั่งซั่งกวนเยว่และหงส์ทองคำตัวนั้นให้ไสหัวออกไป!
แต่ว่าเขาทำเช่นนั้นไม่ได้
ยิ่งเขาล่าช้ามากเท่าใด เขาก็ยิ่งร้อนใจมากเท่านั้น และไม่สามารถบำเพ็ญเพียรได้จึงติดอยู่ในวงจรอุบาทว์เช่นนี้
เดิมทีนั้นเขาสามารถละเลยเมินเฉยการเคลื่อนไหวเหล่านี้ได้
โดยเฉพาะอี้หรานที่มีฐานะไม่ต่ำต้อย ดังนั้นลูกบอลแสงแห่งนี้จึงมีระดับสูงกว่าผู้อื่น
ดังนั้นสาเหตุหลักที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะตัวของเขาเอง
เดิมทีการบำเพ็ญเพียรไม่สามารถรีบร้อนได้ แต่เขาก็ยังร้อนรนที่จะประสบความสำเร็จ และหวังว่าให้ตนเองทะลวงด่านได้ในทันที ดังนั้นผลจึงเกิดตรงกันข้าม
ต่อให้เขาจะปิดด่านฝึกอย่างมิดชิด แต่ก็จะได้รับผลลัพธ์เช่นเดิม
น่าเสียดายที่เขาไม่เข้าใจเหตุผลนี้ ดังนั้นจึงโยนความผิดให้ผู้คนรอบข้าง
อี้หรานหลับตาลง สูดลมหายใจเข้าลึกๆ
คำพูดที่อาจารย์เคยพูดกับเขาไหลวนอยู่ในสมองอย่างต่อเนื่อง
หรือว่าหงส์ทองคำตัวนั้น… จะสามารถคุกคามเขาได้จริงๆ?
เปรี้ยง!
ทันใดนั้นเองเสียงกึกก้องคำรามก็ดังขึ้น!
อี้หรานตกใจแล้วรีบเดินออกจากม่านพลังโปร่งแสงทันที!
…
ภายในหุบเขาเฟิ่งหวงยังคงมีลมพายุส่งเสียงโหยหวน เมฆดำหมุนวน
ลำแสงสายหนึ่งสว่างแสบตาปรากฏขึ้นมาอย่างกะทันหัน และตกลงมาจากท้องฟ้า!
นั่นคือทัณฑ์สวรรค์ที่ถูกอัญเชิญมาก่อนหน้านี้!
หลังจากผ่านเวลามาเจ็ดวัน บนท้องฟ้าก็ได้รวบรวมทัณฑ์สวรรค์เอาไว้จำนวนนับไม่ถ้วน!
ในตอนนั้นเองมันค่อยทยอยตกลงมา!
เป้าหมายคือ… ลูกบอลแสงที่อยู่ในส่วนลึกของหุบเขาเฟิ่งหวง!
นอกจากอี้หรานแล้ว ยังมีคนบางส่วนที่ออกมาหลังจากได้ยินเสียงสั่นสะเทือนเลือนลั่น และในตอนนี้พวกเขากำลังมองเหตุการณ์นั้นด้วยความสงสัยระคนประหลาดใจ
ขณะเดียวกันนั้นเอง ด้านบนของลูกบอลแสงแห่งนั้นก็ถูกเปิดออกมารูหนึ่ง!
ทัณฑ์สวรรค์จำนวนนับไม่ถ้วนทยอยผ่าลงมาอย่างต่อเนื่อง!
เปรี้ยงๆ!
YOU MAY ALSO LIKE
