นิยาย มีแค่เราที่เป็นเนโครแมนเซอร์

ตอนที่ 47 เริ่มเป็นกระแส(2)

“ชั้นจะฆ่าเธอถ้าหากคลั่งขึ้นมาอีกและถ้าแวมไพร์ลอร์ดใช้ร่างเธอหาข้อมูลพวกเราชั้นก็จะฆ่าเธอด้วยจับตาดูเธอ ให้ดีล่ะ”

“ได้เลย!”

“แล้วแกก็ไม่ได้เป็นอิสระที่นี่”

“…ครับ?”

“พวกแกเคยเป็นทาสแวมไพร์มาก่อนตั้งแต่นี้ไปแกมีเจ้านายคนใหม่แล้ว”

ซองอูจะต่อสู้ได้ง่ายกว่าเมื่ออยู่ตามลําพังแต่เขาต้องการลูกน้องเพื่อช่วยเหลือในหลาย ๆ เรื่อง

“ขอบคุณครับ! สั่งผมมาได้เลย!”

“ไอ้หนู คําพูดของแกมันเหมือนกับพวกอันธพาลไม่มีผิด!”

“ฮ่าๆๆๆ…”

เหตุผลหลักที่ปาร์ตี้แทซองต้องออกมาจากที่ซ่อนเดิมก็เพราะว่าพวกเขาหวาดกลัวมอนสเตอร์มนุษย์” อย่างพวกมนุษย์หมาป่าและมนุษย์หมี

ตั้งแต่ที่คนถูกเปลี่ยนให้เป็นมอนสเตอร์เพราะไม่เลือกการ์ดอาชีพ พวกเขาก็เป ลี่ยนไปและแตกต่างจากมอนสเตอร์ทั่ว ๆ ไปไม่เพียงแต่จะเคลื่อนไหวในพื้นที่กว้างแต่ยังค้นหาผู้รอดชีวิตตามบ้านได้ อย่างอิสระอีกด้วย

ในขณะเดียวกัน ซองอูให้พ่อของฉัน โฮใช้ความสามารถสร้าง “ค่ายนักสํารวจ ที่เป็นพื้นที่ปลอดภัยขึ้นมาเขาอยากจะ ทดสอบพลังของจองโฮวิ่ง!

เมื่อจองโฮใช้สกิล ก็เกิดแสงสว่างเปล่งประกายออกมาจากพื้นที่ที่พวกเขา ยืนอยู่

-พื้นที่ที่ได้รับผลกลายเป็น “ค่ายนักสํารวจ

*พื้นที่ที่กําหนดถูกปกป้องโดย เกราะจากศูนย์กลาง

* ฟื้นฟูเร็วขึ้นเมื่ออยู่ในค่าย

พื้นที่นั้นสูง 10 เมตรและกว้าง 200 ตารางเมตรพื้นที่ปกคลุมทั่วทั้งโรงงานร้างได้พอดี

“รู้สึกเหมือนเพิ่งออกจากห้องซาวน่า เลย”

ผู้รอดชีวิตทั้ง 57 คนพักได้อย่างสบายพวกเขากินอาหารเติมกระเพาะที่ว่างเป ล่าด้วยอาหารสํารองและอาบน้ําในห้องน้ําข้างในโรงงาน

อื่นฮีแม่ของฮันโฮทําอาหารได้ตาม อาชีพที่เลือกคุณแม่เริ่มต้นบางอย่างด้วยหม้อใบใหญ่ในห้องครัวโรงงาน

ฮันโฮกลัวมากที่เห็นแม่ตัวเองโยนเนื้อหมาป่าโลกันตร์ลงหม้อ

แต่ถึงอย่างนั้นก็มีกลิ่นหอมกระจายไป ทั่วโรงงานร้างเหล่าผู้รอดชีวิตที่กินผักประทังชีวิตมาหลายวันเริ่มหิวโหยเนื้อสัตว์

“ซดน้ําซุปร้อน ๆ ก่อนสิ ตอนเหนื่อยก็ ต้องซุปร้อนๆนี่แหละ”

ฮันโฮยกหม้อใบใหญ่มาวางที่กลางโรงงานเขาแจกถ้วยกระดาษให้ทุกคน

“ซองอู นายมาตักก่อนเลย”

ถึงจะไม่รู้ว่าวัตถุดิบของซุปทํามาจากอะไรซองอู่ก็ตักมันขึ้นมา

เขารู้สึกแปลก ๆ ที่ฮันโฮบอกว่ามีเนื้อหมาป่าโลกันตร์ในซุปด้วย แต่เขาคิดว่า เขาจะต้องกินมอนสเตอร์ในอนาคตอันใกล้อยู่ดีเขาจึงต้องทําตัวให้ชินกับมัน

“อร่อยแฮะ”

-สตามินาเพิ่มขึ้นเพราะอาหารพิเศษ

*พลังกายฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว

*สตามินาเพิ่มขึ้น 20 นาที (+2)

นี่ไม่ใช่แค่ดีแล้ว มันคือสุดยอดเลย แม้จะแค่ชั่วคราวซุปก็ให้เอฟเฟคหลา ยอย่างกับเขา
การเพิ่มสเตตัสนั้นจะได้ผ่านการเพิ่ม เลเวลเท่านั้นเขาเพิ่งจะรู้ว่ามีการเพิ่มสเตตัสผ่านอาหารด้วยหรือก็คือแม่ของฮันโฮไม่ได้เป็นแม่ครัวเพราะแค่ทํา
อาหาร

“ว้าว อร่อยเป็นบ้าเลย!”

“จริงด้วย! ไม่เคยกินซุปอร่อยขนาดนี้มาก่อนเลย”
คนอื่น ๆ เองก็ชื่นชมซุปแสนอร่อย

ซองอุตักซุปที่อื่นฮีตั้งชื่อว่า “ซุปหมาป่า” ขึ้นมาอีกจากนั้นจึงออกจากจุด ที่มีเสียงดังจีซูเดินตามเขาไป

“นี่ซองอู”

“หืม?”

“เรื่องการสังหารหมู่น่ะ”

“ชั้นกําลังคิดอยู่เหมือนกัน”

หลังจากได้ยินเรื่องแผนสังหารหมู่จีซูคิดจะหยุดยั้งไม่ให้มันเกิดขึ้น แต่เธอก็ไม่กล้าพูดเพราะเธอต้องพึ่งพาซองอูในการเอาตัวรอด

“จีซู เธอเคยได้ภารกิจพิเศษบ้างรึเป
ล่า?”

มันเป็นคําถามที่คาดไม่ถึง เธอกระ พริบตา

“อะไรนะ? ภารกิจพิเศษเหรอ..ชั้นไม่
เคยเจอ

ซองอูที่นั่งบนเก้าอี้พยักหน้า เขาได้รับภารกิจพิเศษมาสองครั้ง แต่เงื่อนไขในการได้รับภารกิจพิเศษคืออะไรล่ะ? ภา รกิจของแวมไพร์ลอร์ดคืออะไร? ผู้เล่น ทุกคนไม่ได้รับภารกิจนี้หรือ?

“เป้าหมายของภารกิจคืออะไรกันแน่?

ภารกิจให้สองทางเลือก เขาจะจบมันด้วยทางเลือกแบบไหน? เขาไม่สามารถตัดสินใจได้ในเวลานี้แต่เขาต้องการอะไรกันล่ะ?

“หัวของแวมไพร์ลอร์ด

ซองอยุ่งเกี่ยวกับแวมไพร์ลอร์ดมามาก เกินไป และเรื่องนี้จะไม่จบลงถ้าเขาไม่ ตัดหัวมันให้ตาย

การฆ่าแวมไพร์ลอร์ดให้เร็วที่สุดคือคําตอบ

“จีซู หยุดการสังหารหมู่ไม่ใช่หน้าที่ของเราใช่ไหม?”

“มันไม่ใช่ แต่…”

“แล้วทําไมเราจะต้องหยุดมันเล่า?”

จีซูพูดไม่ออก เขาขบริมฝีปากและพูด

“ไม่อย่างนั้นวันหนึ่งเราจะถูกพวกแวมไพร์นั่นฆ่า”

ในตอนนั้นเอง ทั้งสองมองบนท้องฟ้าพร้อมกัน

“หา?”

“ซองอู นายเห็นใช่ไหม?”

ประกาศสีแดงโผล่ขึ้นมาเป็นข้อความยาว

[คู่มือเริ่มต้นหลัก]

-บทที่ 1 : ค่ําคืนมืดมิดยังอีกยาวไกล

ถึงผู้รอดชีวิตทุกท่าน ยินดีต้อนรับเข้าสู่เกมผ่านไปนานแล้วตั้งแต่ที่โลกลุ่มส ลาย ในเวลาที่ผ่านมามีหลายคนต้องตายคนที่ไม่ทําตามการเปลี่ยนแปลงถูกสาปเป็นสัตว์มนุษย์”ผมแนะนําให้ทุกคนเอาชีวิตรอดให้ได้แต่ภัยพิบัติจะมาสู่ พวกคุณตั้งแต่นี้เป็นต้นไป อย่าลืมว่าสิ่งสําคัญที่สุดในเกมเอาชีวิตรอดคือการดิ้นรนไม่ว่าจะเป็นโลกมอนสเตอร์หรือมนุษย์ทุกสิ่งต้องพยายามเพื่อเอาตัวรอด

[ข้อควรระวัง (สําคัญ)]

1) เหตุการณ์จะเกิดขึ้นเป็นเวลา 7 วันจํากัดการเคลื่อนไหวไปยังพื้นที่อื่นในเวลานี้ (พื้นที่ที่ไปได้ : ซูวอน ฮวาซอง)

2) ได้รับทองเป็นสองเท่า

3) ผู้เล่นรอบสอง จะมีโอกาสได้รับ การ์ดเชื่อมโยงแบบสุ่มเมื่อล่า สัตว์มนุษย์

4) บอสมอนสเตอร์จะเกิดในแต่ละพื้นที่โอกาสได้ไอเทมที่แข็งแกร่งไม่มีแค่ในร้านค้า!

“…จีซูพูดถูก เราต้องตัดสินใจแล้วว่าจะทํายังไง”

“พวกเราอยู่ในสนามรบแล้วนี่ ใช่ ไหม?”

เมื่อไปยังพื้นที่อื่นไม่ได้มันก็เป็นเหมือนอย่างที่จีซูพูดพวกเขาต้องติดอยู่ในซูวอนฮวาซองกับพวกแวมไพร์พวกเขาต้องสู้ให้ตายกันไปข้างหนึ่ง

เกมอันบ้าคลั่งเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น

“นายจะโพสต์กระทู้ใช่ไหม? ดีทนอ่านโพสต์หลอกของพวกแวมไพร์ไม่ไหวอีกแล้ว”

“ไม่ใช่หรอก ชั้นมีบางอย่างที่ต้อง เขียน”

ซองอูเขียนโพสต์แรกของเขาในกระดานข่าวเริ่มมีคนตอบเขาแล้ว

ไปที่โซนปลอดภัยด้วยความระมัดระวังกันเถอะ

คนที่อ่านแรกทู้แรกเรื่อง H อพาร์ตเมนต์คงรู้กันหมดแล้วอย่าได้คิดว่าจะมี ใครทําดีอย่างบริสุทธิ์ใจต้องระวังตัวในการรวมกลุ่มกับคนอื่น

เพราะชั้นเองก็เคยสู้กับพวกที่คิดจะฆ่า เราโดยแกล้งทําดีชั้นอยากจะให้คําแนะนําทุกคน

“นักธนูพื้นบ้าน : อะไรเนี่ย? 157! ชั้นเป็นคนที่บอกคําเตือนตอนนั้นชั้นเห็นนายทําได้ดีเลยในตอนที่ชั้นหลบอยู่ในอพาร์ตเมนต์ ชั้นเชื่อใจนายแน่นอนหวังว่าวันนึงจะได้เจอกันนะ 555+

-แม่แข็งแกร่ง : เห็นด้วย มีคนบ้าอยู่เต็มไปหมดดูแลตัวเองให้ดี ต้องทําตัวให้ปลอดภัยที่สุดในเวลาแบบนี้

-ฆ่าตัวตายในความร้อน : เจ้าหมอนี่มันเป็นใคร?อวดเก่งชะมัด

วิตชาร์ดใบมีวมวา 9 . อนาวิณ์โม้มีคิว

จะสั่งสอนพวกเราแม้กระทั่งสถานการณ์แบบนี้

ซองอูคิดไว้แล้วว่าจะได้คําตอบหลาก หลายแบบนี้แต่เขาเองก็เห็นคอมเมนต์ที่แปลก ๆ เช่นกัน

“อัยการยองดึงโพ : 157 ผมจับตาดูเรื่องที่ H อพาร์ตเมนต์มาแล้ว คงจะดีไม่ น้อยถ้าคุณดูโพสต์ถัดไปแล้วไปคอมเมนต์ที่นั่น

-นักรบขวาน 123 : เฮ้ พี่อัยการสนใจโพสต์นี้ด้วยเหรอ?

-วิซาร์ดในปีจอนดอง : 555+ อัยการคุณแอบดูเขาด้วยเหรอ? ขอมองเจ้า หมอนี่ใหม่ก็แล้วกัน

“คุณอัยการสนใจชั้นหน่อย : คุณอัยการ! สนใจชั้นหน่อยสิ ชั้นจะตามคุณไปทุกที่เลย!!!!

-คิมจินซูอายุ 23 ปี : ขอบคุณคุณอัยการที่ทําให้ได้เจอแม่ ขอบคุณเสมอมา