มานาดวงใจรักฟาโรห์ - ตอนที่ 85 อวยพร

"ครับ/คะ"

"พวกเราเองก็ไปหาอะไรทานกันเถอะ ไปด้วยกันไปนั่งที่ตามที่พวกเขาจัดไว้ให้พวกเราไปกันดีกว่า อย่าทำให้เสียบรรยากาศสิคะ  อย่าเงียบกันสิหรือโทษที่ตัวเองกันอยู่เลยคะ อย่าได้กังวลไปไม่ทำอะไรใครหรอก สนุกกับสิ่งอยู่ตรงหน้ากันดีกว่าไปกันคะทุกคน  อย่าให้มานาพูดต้องอีกเป็นครั้งที่สองดีกว่านะค่ะพี่ๆ"

"ใช่ๆ พวกเราขอไปที่ๆนั่งก่อนนะ คืนนี้พวกเราจะทำให้ชาวบ้านสนุกสนานเหมือนที่น้องหญิงว่าดีกว่า"

"ขอบคุณคะพี่สาว พวกพี่ๆถ้าเข้าใจแล้วเขาตามพวกเรามานะ ไปกันหนุ่มๆทุกคนรออยู่คะ"

"ได้จ้าเดี่ยวพวกพี่จะพาพวกเขาไป รอให้พวกเขาหยุดคิดมากก่อนนะ ไปกันก่อนเลยนะจ้า"

"ต้องแบบนี้สิพี่สาวเรา รักหมดใจเลยแบบนี้รู้ใจน้องสาวที่สุด"

"เรานี้นะตลอดเลยจะน่ารักและงดงามไปถึงไหน  ชุดสวยมากสีขาวไข่มุกอมทองนิดๆโดดเด่นกว่าทุกชุดจริงๆ"

"แบบนี้รักหมดใจเลย"

"เช่นกันค่ะ พวกพี่ๆเองก็สวยกว่าน้องเอามากๆเลยคะ "

"ก็เพราะมีน้องที่สวยนะสิ พี่เองก็เลยสวยตามกันนะจ๊ะ "

"พอๆสวยทุกคนเลย ไปพร้อมกันเลยดีกว่า พวกเราพักได้สติแล้วครับสาวๆ"

"พวกพี่ๆเองก็เช่นกันนะ ต้องขอโทษที่ทำให้น้องต้องเสียใจในปัญหานั้นนะ"

"มันคือวาระ อย่าได้กังวลไปทุกๆสิ่งมันมีเวลาของมัน เรามาสนุกกับงานกันดีกว่าคะ"

"คะ/ ครับ"

 จากนั้นทุกคนก็สนุกสนานกับงานคืนนี้ และพอใกล้จะจบงาน ฉันขอพูดและทำอะไรบางอย่างเพื่อพวกเขา มันเป็นช่วงที่แสงของดวงจันทร์สาดส่องลงมาตรงที่ฉันยืนพอดี ทำให้พวกเขาตกตลึงกับสิ่งที่พวกเขาเห็น ฉันบอกพวกเขาว่าฉันอยากจะขอพรต่อพระบิดาให้พวกเขาก่อนกลับไปพักผ่อนกัน ซึ่งพวกเขาก็ทำตามที่ฉันขอไป คงเป็นเพราะว่าบรรยากาศมั่งทำให้ทุกคนอึ้งและเงียบกัน เพื่อรอคำอวยพรจากพระพระบิดาและฉันก็หลับตาลง และอธิษฐานขอพรจากพระบิดาและรำ่ร้องเป็นบทเพลงแห่งการสรรเสริญ และเต้นรำอย่างเพลิดเพลินสนุกสนานเป็นธรรมชาติและทำให้พวกพี่ลุกขึ้นมาช่วยเต้นรำด้วย และร้องตามฉันกันสนุกสนานทำให้ทุกคนในงานต่างมีความสุขและเหมือนได้รับคำอวยพรและรู้สึกอิ่มแอมใจก่อนกลับไปนอนกัน ทุกคนต่างไม่คาดฝันว่าจะได้เห็นบรรยากาศ ที่อบอุ่นไปด้วยความรักความสงบสุขแบบนี้ ทำเอาพวกเขายิ้มตลอดเวลาและจะจดจำวันคืนนี่ไว้ เพราะพวกเขาเหมือนได้รับการอวยพรจากฟ้าสวรรค์เลย มันเหมือนเหล่านางฟ้าและเทวดามาเต้นรำอวยพรพวกเขาเลยตอนนี้

" นางช่างวิเศษจริงๆ สมควรแล้วที่ทำให้พวกท่านและเราทุกคนหลงรักได้ขนาดนี้"

"เพราะนางคือคนที่ฟ้าประทานมาให้พวกเรา นางจึงต่างจากสตรีใดๆที่พวกเราพบเจอ"

"การร่ายรำนี้ช่างแปลกตาจริงๆ ข้าคิดว่านางกับพวกพ้องคงมาจากต่างถิ่นใช่หรือไม่ "

"ใช่นางมาจากที่ๆแสนไกลที่พวกเราไม่สามารถรู้ได้เลย ว่าไกลขนาดไหนสำหรับพวกเรา"

"พวกเราเองก็คาดหวังว่า อยากจะไปบ้านเมืองนางบ้างอยากรู้จักนางให้มากกว่านี้นะ"

"มันช่างงดงามและเต็มไปด้วยคำอวยพรจริงๆ คืนนี้ทุกคนคงมีความสุขมากๆแน่นอน เพราะพวกเรารู้สึกว่ามันเอ้อล้นออกมาเลยไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย สมแล้วที่นางเป็นที่รักของพระบิดานะ"

"ที่รักของพระบิดาท่านหมายความว่ากะไรหรือ บอกเราได้ไหมพวกเราเองก็อยากรู้จักนางเช่นกัน"

"ไม่มีอะไรหรอก นางก็คล้ายกับว่าที่ราชินีนะที่มีความสามารถเกินกว่าที่พวกเราจะเข้าใจได้นะ"

"เอ้อ เป็นเช่นนั้นหรอกหรือไอ้เราก็นึกว่านางเป็นราชินีเสียอีก เพราะนางมีสง่าราศีมากกว่าใครๆ หากนางเป็นราชินีพวกเราก็คิดว่าคงไม่น่าตกใจอะไรเลย แต่กลับตื่นตันใจที่พระนางเสด็จมาด้วยตัวเองแบบนี้ พวกเราจะขอรักและมอบถวายทั้งหมดที่เรามีเพื่อพระนางเลย ไม่มีอะไรที่พวกเราจะทำเพื่อพระนางไม่ได้ คงดีหากเป็นนางที่พวกท่านรักเพราะนางสามารถทำให้ทุกคนทุกเมืองรักได้ขนาดนี้นะว่าไหม พวกท่านคิดเช่นไร เราคาดหวังมากเกินไปหรือไม่ ที่อยากให้นางเป็นราชินีของพวกเรานะครับ"

"ไม่หรอก มันน้อยไปด้วยซำ้ เพราะพวกเราคาดหวังให้นางเป็นราชินีของทุกราชอาณาจักรเลย เพราะนางทำให้ฟาโรห์ของทุกอาณาจักร หลงรักชนิดที่พวกเขายอมทิ้งบ้านเมืองได้เพื่อนาง และยอมยุติสงครามเพื่อนางด้วยนะ พวกเราคาดหวังมากกว่าพวกท่านเสียอีกนะ ว่าไหมพวกนาย"

"ใช่ๆ พวกเราคาดหวังเช่นกัน"