มานาดวงใจรักฟาโรห์ - ตอนที่ 14 อ้อมกอดที่คิดถึง

อียิปต์ ปัจจุบัน

หลังจากที่ทุกคนได้รู้คำตอบ ก็เตรียมใจที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ในที่ๆพวกเขาไม่อาจรู้ว่า จะมีอะไรรอพวกเขาและเธออยู่บ้าง การเริ่มต้นชีวิตใหม่เข้าสู่ฤดูแห่งการเปลียนแปลงทุกอย่างในชีวิตก็ว่าได้ ด้วยจะไม่ได้กลับสุรินทร์ไปหาตายายและทุกคนก็ไม่ได้กลับบ้านเกิดเช่นกัน แต่ก็ไม่อาจทำให้ทุกคนเปลียนใจไม่ไปกับเธอได้ ด้วยรู้จักทุกคนดี ว่าถ้าคิดจะทำอะไรแล้วไม่อาจเปลียนใจเขาได้ แต่ก็อดดีใจไม่ได้และอยากขอบคุณทุกคนที่ไม่เคยทิ้งเธอเลยสักครั้งตั้งแต่รู้จักกันมาพวกเขาคือคนสำคัญ และเป็นคนในครอบครัวที่พระเจ้าประทานให้เธอหลังจากที่เธอต้องมาอยู่กรุงเทพตามลำพัง ถ้าไม่ได้พวกเขาคอยช่วยและปกป้องเธอ คงไม่มีเธอในวันนี้พวกเขาคอยเติมเต็มความอบอุ่นในใจให้เธอ ทำให้เธอลืมความเหงาที่ต้องห่างจากตายาย และลืมความเจ็บปวดที่โดนดูถูกว่าไม่มีพ่อแม่ ไม่มีใครรักและอยากอยู่กับเธอ พอเธอรู้จักพระเจ้า พระองค์ก็ส่งพวกเขามาช่วยเธอทำให้เธอได้ทำหน้าที่น้องสาวที่น่ารักคอยดูแลพวกเขา และทำให้พวกเขาเติบโตเป็นผู้ชายที่แสนดี ซึ่งพวกเขาเองก้ได้เธอช่วยเยียวยารักษาบาดแผลในหัวใจที่พวกเขาพบเจอมาเช่นกัน จึงทำให้พวกเราไม่อยากห่างจากเธอ เพราะพวกเขารู้ดีว่าพวกเขาขาดเธอไม่ได้มันคงทำให้พวกเขาเป็นบ้าแน่ ถ้าไม่มีรอยยิ้มและกำลังใจจากเธอผู้เป็นที่รักของพวกเขาเสมอ

"ขอบคุณพี่ๆนะค่ะที่ไม่ทิ้งมานา และยังจะไปกับมานาอีกด้วยขอบคุณคะพี่ๆ"

"พวกเราก็ดีใจเช่นกัน ที่เห็นเจ้าหญิงน้อยของพวกเราได้ทำตามใจตัวเองสักที ไม่ฝืนตัวเองและมีความสุข

กับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่นานนี้ พวกเราจะคอยปกป้องราชินีองค์นี้ ด้วยชีวิตของพวกเราพะยะค่ะราชินี

แห่งอียิปต์ของพวกเรา"

"พวกพี่ก็อย่าแกล้งกันสิคะ มานาก็อายเป็นนะ และไม่ได้เป็นราชินีหรอกนะ เป็นไปได้อยากเป็นแค่คนรักของเขาก็เกินพอ แต่มันคงทำอย่างนั้นไม่ได้ เพราะเขาไม่ใช่คนธรรมดาอย่างมานาคิด เหนื่อยใจจังกับสิ่งที่จะเจอในอีกไม่นานนี้ และจะต้องเปลี่ยนทุกอย่างของอียิปต์ให้น่าอยู่ และทำให้ต่างเมืองเชื่อมั่นในตัวมานาอีก คิดแล้วงานช้างที่สุรินทร์ยังไม่ใหญ่เท่าสิ่งที่มานาจะไปทำที่อียิปต์เลยขอบอกนะ"

"เรานี่นะ พูดตลกไปแล้วนะน้องสาวเรา นี้ไม่เปลี่ยนเลยเล่นได้ตลอดเวลาเลยนะ มุกนี่นะ"

"ฮ้าๆๆมันคงจะจริงที่ว่า งานช้างยังเล็กกว่าสิ่งที่พวกเราจะไปทำนะใช่ไหมมานา"

"มันใหญ่กว่าจริงๆคะ ไม่รู้จะอธิบายยังไง ถึงจะสมกับสิ่งที่พวกเรากำลังจะเจอกันดีนะ"

ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยกับเธอ และหันไปหาเหล่าเทพที่ก็พยักหน้าเช่นกัน งานนี้ฉันตายแน่นอนกว่าจะเปลี่ยนใจทุกคนให้กลับมาเชื่อพระเจ้าได้ และยกเลิกธรรมเนียมเก่าๆที่ทุกคนเคยเชื่อมาอีก เอาวะไหนๆก็เลือก

ที่จะไปแล้วก็ต้องทำให้ได้ งานนี้เราไม่ได้ไปคนเดียวมีพระเจ้าและทุกคนๆไปด้วย ไม่กลัวที่จะทำในสิ่งดีและถูกต้องอยู่แล้ว ต้องทำได้สิเชื่ออย่างนั้นเสมอ

"แล้วพวกเราจะย้อนเวลากันไปยังไง ในเมื่อพี่ๆเป็นคนธรรมดาไปแล้วตอนนี้"

"เรื่องนี้น้องหญิงไม่ต้องห่วง คนที่จะพาพวกเราย้อนไปก็อยู่ที่นี้แล้ว ทั้งยังไม่ต้องทรมานเวลาย้อนไปด้วย

อันเกิดจากแรงดึงดูดของแต่ละกาลเวลาอีกด้วย ไม่ต้องห่วงได้พบบุตรชายของพี่ๆแน่นอน"

"ใครคะ มานาไม่เห็นใครเลย นอกจากพวกพี่ๆที่ทำได้เท่านั้นนี้คะ"

"ก็น้องหญิงน้อยของพวกเราไง ที่จะเป็นคนพาพวกเราทุกคนย้อนไปได้ไง"

"หา! มานานี้นะที่ทำได้ พวกพี่เอาอะไรมาคิด มานาไม่มีพลังขนาดนั้น"

"หาเป็นเช่นนั้นไม่ น้องหญิงน้องมีวาจาที่ศักดิ์สิทธิ์นะลืมไปแล้วหรือ ว่าสิ่งใดที่น้องคิดจะเป็นจริงและทุกอย่างก็เป็นเช่นนั้นตลอด ไม่บวกกับดวงตาแห่งพระบิดาที่มีอำนาจยิ่งใหญ่ เช่นนี้แล้วน้องหญิงน้อย ยังจะว่าตนเองทำไม่ได้อีกไหม"

" งั้นก็ได้ มานาจะต้องทำยังไงคะ เพราะไม่เคยย้อนเวลาซะด้วยสิ"

"น้องหญิงต้องตั้งสมาธิคิดถึงที่ๆน้องหญิงจะไป และรวบรวมพลังไว้ให้พลังนั้นครอบคลุมพวกเราทุกคน ให้อยู่ในพลังของน้องหญิงที่ส่งออกมาและเปิดดวงตาแห่งพระบิดา เพื่อจะใช้อำนาจนั้นในการมองหาอียิปต์ยุคของพวกเรา และมุ่งหน้าไป แค่นี้ทุกคนก็ไปได้ น้องหญิงพอจะทำได้ไหม"

แต่ทุกคนต้องตลึง เมื่อเธอทำได้ และทำได้ดีกว่าที่เหล่าเทพทำมาก่อนอีก และห้วงแห่งกาลเวลาก็เปิดออก รอรับทุกคนโดยมีพลังของเธอปกป้องพวกเขา จากแรงดึงดูดที่อาจจะทำให้ทุกคนไม่สามารถไปอยู่ในที่เดียวกันได้ แต่เธอทำให้ทุกคนทั้งคนทั้งเทพอยู่ในที่ๆเดี่ยวกัน พลังที่เธอส่งมาปกป้องพวกเขาและเธอก็อยู่ในพลังนั้น ที่เธอกันไม่ให้ใครหลุดออกห่างจากเธอ และเธอก็ใช้สายตาค้นหาเขา และพบเขาหลับยู่อย่างเจ็บปวดเหมือนเขากำลังฝันร้ายเลย เธอจึงมองเข้าไปในฝันของเขาและพบว่าในฝันนั้น เขากำลังเรียกหาเธอด้วยหัวใจที่เหมือนจะแตกสลาย ทำให้นำ้ตาของเธอไหลออกมา และเผลอพูดทั้งนำ้ตากับเขาในฝัน

"มานากำลังไปหาเมฟิสแล้ว อย่าเป็นอะไรไปนะคะ รอมานาก่อนคนดีของมานา อย่าทำหน้าแบบนั้นเลย มานาเห็นแล้วเจ็บไปถึงหัวใจเลย"

ทางด้านเมฟิสที่เหมือนได้ยินเสียงนางในฝัน ก็มองหาแต่ก็ไม่พบหน้านางเลย ทำให้เสียใจมากกว่าเดิมอีก

"นี้เจ้าจะไม่มาให้พี่ได้เห็นหน้า ได้กอดเจ้าให้หายคิดถึง หรือเจ้าไม่รักพี่เช่นที่พี่รักเจ้านะยอดดวงใจของพี่"

"อย่าทรงทำหน้าเช่นนั้น มานากำลังไปหาเมฟิสไง ช่วยรอมานาหน่อยนะ"

"นั้นเจ้าใช่ไหม เหตุใดพี่ถึงไม่เห็นหน้าเจ้าเลย ดวงใจของพี่"

"อีกไม่นานเราจะได้พบกัน รอมานานะ อย่าทรงทำหน้าแบบนั้นอีก มานาใจไม่ดีเลยคนดีของมานา"

"ได้พี่จะรอ พี่เชื่อใจเจ้ายอดรักของพี่ แล้วพบกันนะ"

"คะเจ้าชายที่แสนงอนของมานา"

"เจ้าว่าพี่หรือ แล้วใครทำให้พี่เป็นแบบนี้เจ้าน่าจะรู้นะยอดรัก"

"คะมานารู้แลัว เลยรีบมาหาเมฟิสไง เลิกน้อยใจงอนมานาได้แล้วเดียวเราค่อยคุยกันพรุ่งนี้นะ"

"พรุ่งนี้แสดงว่าเจ้าจะมาหาพี่ และอยู่กับพี่ที่นี้ใช่ไหม ที่รักของพี่"

"ค่ะ รอได้ไหมละ พรุ่งนี้นะ คุณฟาโรห์ที่เอาแต่ใจ"

"ได้ ย่อมได้ ต่อให้ต้องรอเจ้าทั้งชีวิต พี่ก็รอมานาได้เพราะเจ้าเป็นชีวิตของพี่"

"แล้วพบกันคะ"

"แล้วพี่จะพบเจ้าได้ที่ไหนพรุ่งนี้ พี่อยากมีเจ้าในอ้อมกอดเร็วๆ พี่อดทนรอเจ้ามานานอยากมีเจ้ามานอนกอด มานานแล้ว พี่ไม่ได้ไปหาใครเลยตั้งแต่ฝันถึงเจ้า รู้ไหมว่าเจ้าทำให้พึ่ทรมานใจและกายขนาดไหน พี่อยากให้เจ้าเป็นราชินีของพี่คนเดียวใจพี่จะขาดอยู่แล้ว พี่อยากทำอะไรอีกหลายอย่างกับเจ้าด้วยกัน กับเจ้าสองคนเจ้ารู้หรือไม่ ดวงใจของพี่"

"รู้คะไม่ต้องพูดทุกอย่างก็ได้คะ ไม่อายเหล่าเทพและพี่ๆของมานาเลยหรือไง ทุกคนเขาได้ยินที่เมฟิสพูดกันหมดแล้วตอนนี้นะ รู้จักความอายบ้างไหมคนบ้า"

"ไม่ พี่ไม่อายพี่อยากให้ทุกคนรับรู้ จะได้ไม่มาแย่งเจ้าไปจากพี่อีก และพี่จะได้อยู่กับเจ้าตลอดไปจนกว่าเราจะตายจากกัน"

"ตกลงคะ มานาไม่อยากเถียงกับคนเอาแต่ใจแล้ว ฝันดีคนดีของมานาแล้วพบกัน แล้วเมฟิสจะตกใจและดีใจ

เราจะได้พบกันแน่นอน ห้ามพูดอีกนะ นอนพักผ่อนเถอะเหนือยกับงานมาทั้งวันแล้ว อย่าดื้อกับมานานะ ไม่งั้นเมฟิสจะไม่ได้พบมานาแน่นอน"

"ได้พี่ยอมเจ้าแล้ว ไม่ดื้อไม่ถามเจ้าอีกแล้ว ค่อยเจอกันพรุ่งนี้อย่างที่เจ้าว่า ยอดรักของพี่ พี่จะรอพบหน้าเจ้า และกอดเจ้าให้หายคิดถึงเลยคอยดูแล้วกัน ว่าเจ้าจะเจอกับอะไรโทษฐานที่ทำให้พี่ที่เป็นถึงฟาโรห์ ผู้ไม่เคยแพ้ใครต้องมาแพ้เจ้า เราต้องรับผิดชอบชีวิตพี่ด้วยนะคนดี"

"ก็มารับผิดชอบแล้วไง ขืนพูดอีกมานาเปลียนใจไม่ไปก็ยังทันนะ เอาไงจะนอนดีๆหรืออยากจะให้มานาไม่ไปหาเมฆฟิสดีละ เลือกมาอย่าคิดนาน มานาเริ่มโมโหแล้วนะ"

"นอนก็ได้ พี่ไม่พูดแล้วรีบมานะ พรุ่งนี้เจอกันนะ"

"คิดว่าคงเป็นฝันดีที่สุดในชีวิตคืนนี้นะ "

แล้วพวกเราก็หยุดการสื่อสารทางฝัน ที่ฉันเพิ่งรู้ว่าตัวเองทำได้ด้วย จะได้เอาไปคุยกับตายาย ท่านจะได้ไม่ต้องห่วงฉันอีกต่อไปคิดแล้วนำ้ตาก็ไหล จนทำให้ทุกคนตกใจกับอาการของฉันด้วยไม่รู้ว่าฉันเป็นอะไร และไม่มีเทพองค์ไหนอ่านใจเฉันได้เลย เพราะอำนาจที่ฉันมีมันยิ่งใหญ่กว่าพวกเขาร่วมกันอีก ใครจะสู้อำนาจพระผู้สร้าง และเข้าใจพระผู้สร้างได้นอกจากพระบิดาและบุตรธิดาของพระองค์ ที่จะเข้าใจเพื่อช่วยทำให้ทุกคนกลับมาหา พระบิดาทำให้ทุกคนกลับมาคืนดีกับพระบิดานั้นเอง และทันที่ทีคิดถึงตายาย ฉันก็ตัดสินใจใช้พลังที่เพิ่งรับรู้ว่าตนเองมีนั้น สื่อสารกับตายายในฝันทันที เพราะคิดถึงเป็นห่วงตายายนั้นเอง

"ตาจ๋ายายจ๋ามานาคิดถึงตายายนะ จะมาบอกตายยายว่า หนูคงไม่ได้กลับบ้านอีกนานเลยคะ ไม่รู้ว่าจะได้กลับตอนไหน หนูอยากให้ตายายรู้ว่าหลานสบายดี ไม่ต้องเป็นห่วง หลานจะส่งข่าวมาบอกตายาย ทุกครั้งที่หลานมีเวลานะ รักตายายที่สุดดูแลสุขภาพด้วย เงินที่หลานทำงานมาทั้งหมด หนูส่งมันไปให้ตายายได้ใช้แล้วนะ ตายายจะได้ไม่ต้องทำงานอีก รักตายายที่สุดนะ หากตายายเจอพ่อกับแม่หนู ฝากบอกพวกท่านว่าหนูรักและอภัยให้พวกท่านแล้ว และขอให้ท่านทั้งสองคนมีความสุขกับครอบครัวใหม่ รักทุกคนฝันดีนะค่ะตายาย หลานมาบอกตายายแค่นี้คะ"

แล้วฉันก็เข้าไปกอดตายาย เพื่อลาท่านไปอยู่ยังอีกที่หนึ่งที่ไกลกัน และท่านก็อวยพรให้ฉัน เช่นทุกครั้งที่

ที่ฉันกลับมาทำงานทำเอาทั้งคนทั้งเทพ ที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างนำ้ตาคลอตามกัน

"ไม่ต้องห่วงตายายหรอกหลานเอ๋ย ตายายขอแค่เจ้ามีความสุข และไม่เจ็บไม่ป่วยมีเงินมีทองใช้อยู่สบาย ตายายก็นอนตายตาหลับแล้ว ตายายขอให้หลานสาวคนนี้ มีแต่ความสุขอย่าต้องทุกข์ใจกับสิ่งที่ผ่านมา และขอพระเจ้าที่หลานเชื่อ ปกป้องดูแลหลานแทนตายายนะ ว่างจากงานก็มาหาตายายนะ ตายายรอหลานเสมอ"

"ถ้าว่าง หลานจะมาหาตาจ๋ายายจ๋า จะได้กอดตายายให้หายคิดถึงเลยคะ"

"หลานเรายังขี้อ้อนเหมือนเดิมเลยตา ยายยิ้มอย่างมีความสุขที่ได้คุยกันกับหลานสาวที่แสนคิดถึง เพราะไม่ได้ข่าวคราวมานานแล้ว แต่วันนี้เป็นฝันดีของตายาย ที่รู้ว่าหลานสาวยังสบายดีแหละหลับไปด้วยรอยยิ้มที่ ฉันจะไม่มีวันลืมเด็ดขาด และทุกคนก็ยิ้มทั้งนำ้ตากับความรักที่ตายายและหลานมีให้กัน ถึงเธอจะไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ แต่เธอเลือกที่จะเป็นคนดีและรักในสิ่งที่เป็นตัวเองเป็น ทำในสิ่งที่คนอื่นคาดไม่ถึงเสมอ หัวดื้อที่สุดในบ้าน แต่ก็เป็นที่รักที่สุดในบ้าน เพราะนิสัยที่ไม่ว่าใครอยู่ไกล้ ก็หลงรักกับความซื่อๆ สดใส น่ารัก และหัวใจที่มีแต่รักและอภัยให้กับ

ทุกคนที่ทำให้เธอเจ็บปวดมาตั้งแต่เด็กๆ พอเธอเชื่อพระเจ้าชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไป ทำให้รักทุกคนได้อย่างไม่เงือนไข อยากช่วยให้ทุกคนให้กลับมาหาพระเจ้า ที่เปลี่ยนเธอจากคนที่ไม่มีใครต้องการให้มีค่าและสามารถช่วยคนที่เป็นแบบเธอให้รอดกลับมามีชีวิตที่ดี และมีพระเจ้าในใจพวกเขาอีกด้วย ซึ่งก็คือทุกคนที่มากับเธอ และยังมีอีกหลายคนที่ทำงานกับเธอต่างเชื่อมั่นในพระเจ้า ที่เธอรักและอธิฐานกับพระเจ้ากันทุกคน หลังจากที่รำ่ลาตายายเสร็จเธอก็ตั้งสมาธิอีกครั้ง เพื่อนำทุกคนไปหาเขาและได้อยู่ในอ้อมกอด ที่เธอเรียกร้องหาตลอดเวลาที่คิดถึงเขา จนเธอหน้าแดงและทุกคนเข้าใจว่า เธอคงกำลังคิดถึงเขาแน่นอนอาการแบบนี้ และก็ยิ้มที่เห็นเธอมีความสุขกัน และในที่สุดก็ทำได้และทุกคนก็ได้ย้อนเวลาไปกันสำเร็จ

อียิปต์ โบราณ

หลังจากที่นอนหลับไปก็ฝันเห็นนางถึง แม้จะไม่ได้พบหน้า แต่แค่ได้ยินเสียงก็ทำให้เขาดีใจ และมีความสุขเป็นที่สุดที่พรุ่งนี้จะได้พบนางและได้กอดนาง แต่ไม่รู้นางจะยอมให้เขากอดหรือไม่ ทรงคิดขณะหลับหลังจากที่คุยกับนางเสร็จ คิดอยู่ในฝันอยู่คนเดียวสักพักก็หลับสนิทไม่ฝันอีกเลย ทางด้านพวกเธอกับเหล่าเทพนั้นก็ได้ย้อนมาถึงที่อียิปต์เรียบร้อย ทุกคนก็อยู่ในห้องบรรทมของฟาโรห์กัน ทุกคนต่างเหนื่อยกับการเดินทางย้อนเวลา ทำให้ทุกคนหาที่นอนข้างเตียงที่ตอนนี้มีคู่รักที่มาพบกันแล้ว กำลังคิดถึงกันและนอนกอดกันทั้งที่หลับ เป็นภาพที่ทั้งคนทั้งเทพมีความสุขที่ทำให้ทั้งสองมาพบกันได้ และอยู่คู่กันตลอดไปและพวกเขานอนกองกัน ข้างๆเตียงบรรทมที่ตอนนี้ คนที่เราพูดถึงหลับไม่รู้สติ เพราะใช้พลังไปเยอะแต่เห็นหลับสบาย ก็ทำให้พวกเขาหลับสบายไปด้วย ส่วนฟาโรห์ที่รับรู้ว่าตนเองไม่ได้นอนในห้องตามลำพังเช่นเดิม แต่กลับรู้สึกอบอุ่นใจ และคุ้นเคยกับคนในอ้อมกอดยิ่งนัก ทั้งรูปร่างกลิ่นที่คุนเคย เป็นสิ่งที่เขารอมานานแสนนาน และต้องการมีนางมาอยู่ในอ้อมกอดตลอดชีวิต หากเป็นนางจริงๆ ไม่ใช่ฝันคงดี และคงเป็นคืนที่เขาไม่อยากตื่นเลย เพราะอยากนอนกอดนางให้หายคิดถึง ขอให้เป็นนาง อย่าใช่ฝันอีกเลย ทรงคิดในใจและกอดนางแน่นขึ้น และจุมมพิศที่ที่หน้าผากด้วยหัวใจที่ ตื่นเต้น ฝันดียอดรักของพี่ ขอให้มันเป็นความจริง คือเป็นเจ้าที่พี่กอดและตื่นขึ้นมาจะมีเจ้าข้างกายพึ่ตลอดไป และทรงหลับไปด้วยความรู้สึก ตื่นเต้นหากเป็นนาง แต่ก้กลัวตื่นมาแล้วเป็นแค่ฝันเหมือนเช่นทุกครั้ง แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็มีความสุขที่คนในอ้อมกอด ต้องเป็นนางแน่นอน เขาจำกลิ่นนางได้ขึ้นใจกับหุ่นของนางได้ดี ด้วยนางไม่เหมือนสตรีใดในอียิปต์ หากได้กอดก็รับรู้ได้จากหัวใจที่ตื่นเต้น ตื่นตัวและอบอุ่น และต้องการนางอยู่ข้างกายแบบนี้ กลิ่นที่ชวนคิดถึง ช่างแตกต่างจากเหล่าสนมเขาไม่เคยต้องการใครเช่นนี้เลย ทั้งๆที่พวกนางล้วนแต่งดงาม น่าเชยชมแต่เรากลับรักนางคนนี้เรากำลังกอดอยู่รักหมดใจ นางไม่เหมือนใคร นางเป็นคนเดียวที่หัวใจบอกว่ารัก และยอมทำทุกอย่าง เพื่อร้อยยิ้มของนาง มันช่างดีที่สุด หากคืนนี้เป็นจริงด้วยอยากมีนางอย่างนี้ตลอดไป หากเป็นความจริง เขาก็อยากนอนกอดนาง อย่างนี้ตลอดไปยอดรักดวงใจของพี่ กับทุกคนในอียิปต์ แล้วก็ทรงกอดนางแน่นขึ้น ด้วยกลัวนางจะหายไป เมือเขาลืมตาตื่นขึ้นมา มันเป็นความสุข ที่มักมาพร้อมปัญหา และความไม่เข้าใจมักมาพร้อมกัน รอลุ้นกันว่ามันจะเกิดอะไรต่อไปสำหรับพวกเขากันนะ