มานาดวงใจรักฟาโรห์ - ตอนที่ 139 งดงามจนเกินห้ามใจ
หลังจากที่ เขาออกไป ทุกคนที่เคยพาฉันอาบนำ้ก็เข้ามาและทำการ รุมตัวฉันทำโน้นทานี้นวดตัว ลงนำ้หอมทานำ้มันชโลมไปทั้งตัว ฉันเหมือนตุ็กตาให้พวกเขาเล่นเลย ทุกคนดูมีความสุข ชื่นชมในตัวฉันที่สามารถ ชนะใจฟาโรห์ของพวกเขา เพราะไม่เคยเห็นเขารักและใส่ใจสตรีใดอย่างนี้ ฉันเลยกลายเป็นดวงใจของพวกเขา และอยากอยู่รับใช้อย่างนี้ตลอดไป เฮ้อ ฉันเข้าใจที่เมฆฟิสพูดก่อนหน้าอย่างชัดเจน จนไม่อยากขัดใจพวกเขา ที่รุ่มใส่นั้นนี้โน้น อะไรจะมากมายเยอะแยะขนาดนี้ เพิ่งอาบนำ้แบบนานเกินสามชั่วโมงก็วันนี้ พรุ่งนี้ขออาบเองหรือไม่ก็ให้เขาอาบให้ พอคิดถึงเขาก็เขินอายจนหน้าแดง ทำให้ทุกคนตกใจ คิดว่าไม่สบาย เพราะต้องอาบนำ้นานกว่าทุกวัน
"องค์ราชินี ทรงประชวรหรือป่าวเพคะ พระพักตร์ แดงกำ่ขนาดนี้ ให้หม่อนฉันตามหมอหลวงมาดูอาการดีไหมเพคะ"
"ไม่เป็นไรคะ สบายดี แค่อาบนำ้นานไปมั่ง แม่นมไม่ต้องตามหรอกเดียวทุกคนจะตกใจกันพอดี ยิ่งฝ่าบาทยิ่งชอบทำเรื่องเล็กให้ใหญ่โตด้วย เอาเป็นว่าทุกคนก็เลิกอาบนำ้ให้มานาก็พอคะแล้วรีบแต่งตัวกัน ก่อนที่มานาจะละลายไปกับนำ้นะ"
"้เพคะ เอาหละทุกคนเตรียมแต่งราชินีให้สวยที่สุด ฝ่าบาทจะได้พอพระทัยมีความสุข เข้าใจไหม "
"เจ้าคะแม่นม"
จากนั้นทุกคนก็ช่วยกันแต่งองค์ทรงเครืองเต็มยศ จนฉันเหนื่อยกับการแต่งชุดไปเลย แต่พอทุกคนแต่งให้ฉันเสร็จ ก็เอาแต่ยิ้มอย่างมีความสุขกับฝีมือตนเอง ที่ทำเด็กสาวธรรมดา กลายเป็นราชินีคู่บัลลังก์ที่ใครๆ ต้องอิจฉา ฝ่าบาทของเขาแน่นอนเพราะราชินีงดงาม น่าทนุทนอม น่าค้นหา ทุกอย่างในตัวราชินีล้วนเป็นที่ต้องตาต้องใจคนพบเห็น ไม่แปลกเลยที่ฝ่าบาททรงรักมากขนาดนี้ และทำให้เจ้าชายต่างเมืองหลงรักจน ไม่อาจจากไปได้ แม้รู้ว่าแต่งแล้วก็ยังมีความหวังที่อยากจะรอ หรือดูแลใกล้ชิด ก็พอใจแล้วทรงงดงามทั้งกายใจ สมเป็นธิดาแห่งพระบิดาจริงๆ ทุกคนต่างชื่นชม จนคนที่ถูกมองเอาแต่เขิน และไม่คิดว่าเป็นตัวเอง ไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่งจริงๆ
"ทรงงดงามมากเพคะ ฝ่าบาทต้องตลึงแน่พวกหม่อมฉันยังตลึงเลยเพคะ ทรงเป็นสตรีที่หาที่ติมิได้เลย ยิ่งแต่งยิ่งงดงาม"
"ต้องขอบคุณทุกคนที่ทำให้มานาสวย จนจำไม่ได้ว่าเป็นตัวเองรีบไปกันเถอะ เมฆฟิสคงรอนานแล้ว เดียวทุกคนจะเป็นห่วงเอา"
"เชิญเสด็จเพคะ "
พอประตูห้องเปิดเท่านั่น เหล่าทหารต่างตกตลึงในความงดงามของราชินีของตน ด้วยทรงงดงามกว่าชุดที่ทรงสวมเมื่อตอนเข้าพิธีตลอดทาง ทุกคนอยู่ในอาการเดียวกัน ไม่เว้นแม้แต่ทหารเฝ้าหน้าห้องประชุมวันนี้ จนลืม ขานนามราชินีไปเลยจนทำให้ แม่นมต้องขานเอง เหล่าทหารถึงได้สติ
"องค์ราชินี เสด็จ"
"ต้องขอบคุณทุกคน ที่มาร่วมงานในวันนี้คะ บรรดาเจ้าชายทั้งหลายช่วย สงบสติด้วยเพคะ วันนี้คืองานแต่งของมานากับเมฆฟิส พวกท่่านไม่ต้องพร้อมใจกันออกมารับมานาก็ได้คะ ขอบคุณที่ใส่ใจมานาคะ"
"หามิได้ พวกเราทำไปเพราะหัวใจมันพาไป ได้โปรดอภัยให้พวกเราด้วย ที่ไม่อาจห้ามใจตัวเองได้"
"เราเข้าใจท่านดี แต่ช่วยอย่าทำให้ทุกคนตกใจกับสิ่งที่พวกท่านทำจะดีที่สุดเพคะ"
"พวกเราเข้าใจแล้ว พวกเรามาพาท่านไปส่งให้เมฆฟิสมันนะ ใช่ไหมพวกนาย"
"ใช่ๆ เพราะพวกเราเป็นเพื่อนกันแล้ว เลยอยากส่งตัวเจ้าสาวให้มันเองกับมือพวกเรานะ"
"พวกเราจะได้หมดห่วงนางผู้เป็นที่รักของพวกเรา ฝากนายดูแลนางด้วย"
"พวกนายวางใจได้ เราดูแลเมียเราอย่างดีแน่นอน พวกนายสบายใจได้"
"เอ้อ เราเชื่อ ฝากด้วยนะ"
เมื่อห้องถูกเปิดออก เหล่าขุนนางและบรรดาเจ้าชาย ต่างตกอยู่ในอาการเดียวกันไม่เว้นแม้แต่สตรี ยังอดชื่นชมมิได้ เมฆฟิสยังคงมองราชินีของตนอย่างตกตลึง จนลืมอง์ว่าต้องไปรับนางมานั่งคู่บัลลังก์ จนบรรดาเจ้าชายต่างพร้อมใจเดินมาหาเหมือนตกอยู่ในพวัง มิอาจจากนางอันเป็นที่รักได้ เล่นเอาทั้งงานตกใจกับสิ่งที่เหล่าเจ้าชาย กระทำ แต่ไม่ได้ห้ามอะไร ด้วยฝ่าบาทมิได้ห้ามเพราะองค์เองก็เริ่มที่จะทำตามเจ้าชายด้วย เล่นเอาราชินี ทำไร
ไม่ถูกเลย เจอแบบนี้
YOU MAY ALSO LIKE
