มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 935

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 935

“…เดี๋ยว มีถ้ำอยู่ตรงนั้น! ทำไมพวกเราไม่พยายามไปหลบซ่อนกันที่นั่นล่ะ หัวหน้า? อย่างที่พวกเราพูดไป พวกเราจะไม่ทิ้งคุณให้ตายที่นี่ตามลำพัง!” ผู้ชายอีกคนพูด ขณะที่คนอื่น ๆ พยักหน้ากันอย่างพร้อมเพรียง

เมื่อรู้ดีว่าคนอื่น ๆ จะไม่ฟังเขา เขาจึงอนุญาตให้พวกเขาแบกร่างกายที่เต็มไปด้วยแผลของเขาไปยังถ้ำนั้น

“…ฮะ? เป็นแค่ฉันเอง หรือดูเหมือนว่ามีใครบางคนอยู่ที่นี่หรือเปล่า…?” หนึ่งในผู้พูดด้วยความประหลาดใจเมื่อเขาเห็นกองไฟที่ยังคงเหลืออยู่

“ไม่ใช่แค่นายหรอก…ยังไงซะ อย่าไปกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นก่อนเลย พวกเราควรให้ความสนใจกับการพันแผลของหัวหน้าก่อน”

“พูดตามตรง มันจะดีกว่าสำหรับเขาที่จะมีเลือดออกมาเล็กน้อยภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ เขาจะตายเร็วขึ้นถ้าคุณพันแผลของเขาตอนนี้” เสียงหนึ่งดังขึ้นมาฉับพลัน

พวกเขารู้สึกตกใจที่ได้ยินความเห็นแบบนั้น ทุกคนยกปืนของพวกเขาขึ้นทันที ขณะที่พวกเขาเล็งไปยังชายหนุ่มที่เพิ่งพูด

เจอรัลด์ยังคงยืนอยู่ตรงทางเข้าของถ้ำ เขาเพียงจ้องตรงไปยังปากกระบอกปืนก่อนจะนั่งลงข้างถ้ำอย่างไม่สนใจ ในมือของเขาคือกระต่ายป่าที่เขาเพิ่งย่างเสร็จอย่างเห็นได้ชัด

ในขณะที่บอสของกลุ่มจ้องอย่างเย็นชาไปที่ชายหนุ่มที่เพิ่งปรากฏตัว เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าเขาเป็นคนไม่ธรรมดาคนหนึ่ง

ท้ายที่สุดแล้ว แม้หัวหน้าคนนั้นได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาก็รู้ดีว่าเขาตื่นตัวมากว่ามากเมื่อเทียบกับคนปกติทั่วไป ถึงกระนั้น เขาก็ไม่สามารถสังเกตเห็นการปรากฏตัวของชายหนุ่มคนนี้ได้ จนกระทั่งเขาพูดบางอย่างออกมา! ยิ่งไปกว่านั้น ชายหนุ่มก็ไม่ได้แสดงออกใด ๆ ทางสีหน้าเมื่อคนของเขาเล็งปืนไปที่เขา! บ้าไปแล้ว คนธรรมดาจะไม่มาย่างกระต่ายป่าไกลถึงบนเขาหรอก!

คุณสมบัติทั้งหมดเหล่านี้ห่างไกลจากสิ่งที่คนปกติธรรมดาจะมีได้!

“ลดปืนลงซะ!” หัวหน้าพูดด้วยการโบกมือของเขา

เมื่อคนของเขาทำตาม เขาก็ ยิ้มในขณะที่มองไปที่เจอรัลด์ก่อนจะพูดขึ้นมา “บอกผมด้วยถ้าผมพูดผิด แต่นี่ดูเหมือนจะเป็นบ้านของนายนะ หนุ่มน้อย! พวกเราขออภัยด้วยที่พรวดพราดเข้ามาอย่างฉุกละหุก!”

“อะไรนะ มีผู้คนอาศัยในถ้ำด้วยเหรอ? ผมเพียงมาหลบฝนที่นี่เท่านั้น เนื่องจากสถานที่แห่งนี้ไม่ใช่ของผมตั้งแต่แรก ก็อยู่ได้ตามสบายตราบใดที่คุณต้องการ” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยการยิ้มเล็กน้อย

“ฮ่า! อย่างกับว่าพวกเราต้องการความยินยอมของเขางั้นแหละ หัวหน้า! มันชัดเจนจากวิธีที่เขาแต่งตัวว่าเขาเป็นเพียงนักเดินทางทั่วไปคนหนึ่ง! อีกอย่าง อย่าพยายามพูดมากเกินไปเลย หนุ่มน้อย มิอย่างงั้น อย่าโทษว่าพวกเราไม่ไว้หน้านาย!” หนึ่งในผู้ชายตอบกลับอย่างโกรธเคืองก่อนจะเริ่มพันแผลของบอสของเขาทันที

เมื่อเห็นว่าผู้ชายคนนั้นใช้มีดสั้นตัดผ้าก๊อซ เจอรัลด์ก็ได้ข้อสรุปทันทีว่าคนเหล่านี้อาจมาจากกลุ่มเดียวกันกับเรนนี่

ท้ายที่สุดแล้ว มีดสั้นของเธอและของผู้ชายคนนั้นก็ดูคล้ายกันอย่างน่าเหลือเชื่อ

เมื่อนึกถึงสิ่งที่เธอพูด เรนนี่เล่าให้เจอรัลด์ฟังว่าเพื่อนของเธอถูกฮันเซลโกง ส่งผลให้พวกเขาเสียชีวิตกัน นั่นคือแรงจูงใจในการแก้แค้นฮันเซลตั้งแต่แรก

เมื่อเห็นสภาพที่น่าสังเวชของชายทั้งห้าคนนี้ เจอรัลด์มีความรู้สึกว่าเรนนี่อาจจะเข้าใจผิดว่าพวกเขาตายแล้วก็ได้

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ผู้ชายพูดต่อมา ก็ยืนยันว่าทฤษฎีของเขานั้นเป็นเรื่องจริง

“ไอ้ชั่วฮันเซล…ถ้าพวกเรารอดจากสิ่งนี้ไปได้ ฉันจะตามล่าเขาอย่างแน่นอน! เมื่อคิดว่าจริง ๆ แล้วเขาจ้างคนอื่นให้กำจัดพวกเรา! พวกเราจะไม่ถูกจัดการง่ายดายขนาดนั้นแน่!”

“จริงด้วย! แม้กระนั้น ฉันหวังว่าน้องหกจะไม่เป็นไรในตอนนี้… ฉันกลัวว่าเธอจะลงเอยด้วยหลงกลอุบายของฮันเซลเข้า!” หัวหน้าของพวกเขากล่าวเสริมพร้อมกับไอ

เจอรัลด์เองก็นึกถึงว่าเรนนี่เกือบจะเสียชีวิตเพราะฮันเซลจริง ๆ ได้อย่างไร

“ไม่ว่าจะยังไง ขั้นตอนต่อไปของเราคืออะไรครับ หัวหน้า? ฮันเซลระมัดระวังพวกเราอย่างมาก มันทำให้มั่นใจว่าพวกเราจะไม่มีสถานที่ให้ลี้ภัยได้ด้วยซ้ำ! ผมไม่สามารถคิดถึงสถานที่ที่พวกเราจะมุ่งหน้าไปได้เลยในตอนนี้!”

“พวกเราจะค่อยเป็นค่อยไป ในกรณีที่เลวร้ายที่สุด พวกเราก็จะเป็นคนเร่ร่อนไปสักระยะหนึ่ง! อย่างไรก็ตาม ฉันยังคงจะพูดว่าพวกนายทุกคนแค่ทิ้งฉันไว้ที่นี่ ไม่มีประโยชน์ที่จะสูญเสียชีวิตของพวกนายเพราะคนที่ได้รับบาดเจ็บคนหนึ่ง!” หัวหน้าคนนั้นเกลี้ยกล่อม

ถึงอย่างนั้นไม่ว่าเขาจะเกลี้ยกล่อมมากแค่ไหน ก็ไม่มีสหายร่วมตายของเขาคนไหนลังเลกับการตัดสินใจสุดท้ายของพวกเขาเลย

ในขณะนั้น ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าหลายก้าวกำลังวิ่งมาทางถ้ำ จากสิ่งที่เจอรัลด์บอกได้ มีคนอย่างน้อยสิบกว่าคนที่กำลังมุ่งหน้ามาทางพวกเขา

“ฉันขอร้องพวกนาย! ไปซะในขณะที่สามารถทำได้!”

“ไม่ครับ หัวหน้า! พวกเราจะสู้จนถึงที่สุด!” พวกผู้ชายคำราม ขณะที่พวกเขากัดฟันกัน โดยเตรียมพร้อมอย่างเต็มที่ในการต่อสู้กับอีกฝ่าย

ไม่นานหลังจากนั้น ผู้ล่าของพวกเขา ที่แต่งกายอำพลางเช่นกัน ในที่สุดก็มาปรากฏตัวอยู่ตรงปากทางเข้าถ้ำ ขณะที่พวกเขาชี้ปืนไปยังกลุ่มคนด้านใน บุคคลที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้า ก็ก้าวมาข้างหน้าก่อนจะพูดขึ้นมา “ฮ่า! พวกนายสามารถวิ่งไปได้จริง ๆ! เมื่อคิดว่านายทำให้พวกเราไล่ตามนายมาตลอดทางขึ้นภูเขาเป็นเวลานานล่ะก็! นายน่าทึ่งจริง ๆ วิสเลอร์ แซนคีย์!”

“หยุดพล่ามซะ และฆ่าพวกเราได้แล้วถ้านายต้องการ ลีโอโพลด์!” วิสเลอร์ตะโกนตอบกลับ

“อาจหาญนัก! นายช่างอาจหาญอย่างแท้จริง!” ลีโอโพลด์พูดเยาะเย้ย

“ดอน ลีโอโพลด์! ดูเหมือนจะมีผู้ชายอีกคนในที่นี้!” หนึ่งในคนของลีโอโพลด์รายงาน