มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 823

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 823

“น่านน้ำอาณาเขตนอร์ทเบย์ เป็นพื้นที่ปกคลุมขนาดใหญ่มาก มันก็นานขนาดนี้แล้ว มีล่าบางทีเธออาจจะ…”

หลังจากฟังเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นของเจอรัลด์ กีย่าก็ทั้งรู้สึกช็อก และเป็นกังวลเช่นกันอย่างชัดเจน

เมื่อกีย่าเห็นสีหน้ามืดครึ้มบนใบหน้าของเจอรัลด์ เธอยั้งจากการพูดอะไรก็ตามที่ไม่จำเป็น

ไม่มีคำอธิบายสำหรับอารมณ์ที่กีย่ากำลังรู้สึกในขณะนี้

แม้เธอเป็นคู่แข่งของมีล่ามาก่อนหน้านี้ แต่กีย่าก็ต้องยอมรับว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ดีจริง ๆ และเธอก็รักเจอรัลด์มาก

น่าประหลาดใจ กีย่ารู้สึกกลัดกลุ้มที่ได้ยินว่ามีบางอย่างที่เลวร้ายเกิดขึ้นกับมีล่า

แต่นอกเหนือจากอารมณ์เศร้าเหล่านี้ กีย่าก็รู้สึกแฝงนัยแห่งความตื่นเต้น

เธอรู้ว่ามันไม่ถูกต้องที่เธอมีความนึกคิดอื่นใด ๆ ในช่วงเวลาแบบนี้ แต่กระนั้นมันก็เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะต้านทางแรงกระตุ้นเช่นนี้ได้

เจอรัลด์ไม่ได้อยู่กับกีย่าเป็นเวลานาน

เจอรัลด์ดูเหมือนจะค่อนข้างสลดใจ หลังจากพวกเขาเริ่มพูดคุยถึงมีล่า

เขากลับไปห้องของเขาหลังจากการพูดคุยกันสั้น ๆ

เจอรัลด์จะกลับไปยังคฤหาสน์ตระกูลเยลแมน เพื่อเยี่ยมยายของเขาตอนบ่ายวันพรุ่งนี้

วันต่อมา ในห้องประชุมของคฤหาสน์ตระกูลเยลแมนในยานเคน

สมาชิกทุกคนของตระกูลเยลแมนก็มารวมตัวกันที่นี่

เยลแมน กรุ๊ป เป็นธุรกิจของครอบครัวและต่อมา สมาชิกผู้บริหารของกลุ่มดังกล่าวทั้งหมดต่างก็เป็นสมาชิกของตระกูลเยลแมนกัน

การประชุมธุรกิจเช่นนี้ก็เป็นมาตรฐานปกติ

“ตระกูลเยลแมนกำลังกลายเป็นว่างเปล่ามากขึ้นเรื่อย ๆ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ พวกเราเคยเป็นตระกูลระดับสูงสุดในหมู่สี่ตระกูลใหญ่ แล้วตอนนี้ล่ะ? ทำไมพวกเธอทุกคนไม่ดูรายได้ประจำปีของตระกูลเยลแมนให้ดี ๆ กัน? แม้หลายคนจะถือว่าพวกเราเป็นสมาชิกของสามตระกูลสูงสุด แต่เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าพวกเราถูกจัดให้อยู่ในจำพวกเช่นนั้น?”

หญิงชราคนหนึ่งในวัยแปดสิบปีของเธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ก้องกังวานและทรงพลัง

เธอเหลือบมองอย่างเย็นชาไปที่ลูก ๆ และหลานทั้งหลายของเธอ

เธอกระแทกไม้เท้าของเธอกับพื้นอย่างดัง

“ฉันก็แก่มากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว และฉันก็ไม่รู้ว่าฉันจะจากโลกนี้ไปเมื่อไหร่ ฉันจะรู้สึกดีกับการทิ้งทรัพย์สินของเราไว้ในมือของพวกเธอได้ยังไง? ตอบฉันมาสิ! ยังไงกัน?!” หญิงชรากล่าว

เธอคือ ท่านผู้หญิงเยลแมน หัวหน้าของตระกูลเยลแมนและยังเป็นประธานหญิงของเยลแมน กรุ๊ป เช่นกัน

ท่านผู้หญิงเยลแมนเคยเป็นผู้หญิงทำงานที่เป็นที่รู้จักกันดีในยานเคน แต่กระนั้นเมื่อหลายปีผ่านไป เธอก็เริ่มล่าถอยจากจุดสนใจ และเพียงทำงานอยู่เบื้องหลังในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้เท่านั้น นอกเหนือจากการตัดสินใจใหญ่ในบริษัท เธอก็ไม่ได้เกี่ยวข้องในการดำเนินการธุรกิจอยู่อีกต่อไป

เป็นเพราะเรื่องนี้ที่มีการแข่งขันภายในอย่างจริงจัง และความขัดแย้งที่ไม่เคยสิ้นสุดระหว่างรุ่นเด็ก ๆ ของคนรุ่นหลังที่ยังเป็นผู้บริหารระดับสูงสุดของบริษัทอีกเช่นกัน เด็ก ๆ แบ่งแยกกันเองออกเป็นหลาย ๆ ฝ่าย กฏและระเบียบตระกูลเยลแมนก็ถูกลดลงอย่างต่อเนื่องนับตั้งแต่นั้นมา

ลูก ๆ และหลาน ๆ ของท่านผู้หญิงเยลแมนทั้งหมดต่างก็ก้มหัวของพวกเขาลงเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ

“ตอบฉันมา!”

ท่านผู้หญิงเยลแมนกระแทกมือของเธอลงบนโต๊ะอย่างโกรธเคือง และใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นม่วงคล้ำด้วยความโกรธ

“คุณแม่ อย่าโกรธไปเลยครับ!” ลูกชายคนโต ยูม่าพูดขึ้นมาในขณะนี้ “สำหรับเรื่องตระกูลของพวกเรา พวกเราก็กำลังพยายามที่จะไล่ตามตระกูลหลงและควาร์ริงตันให้ทันกันอยู่ แต่ถึงอย่างนั้น เมื่อเป็นเรื่องความสัมพันธ์ส่วนตัวที่กว้างขวาง ตระกูลเยลแมนก็ยังคงอ่อนแอเมื่อเทียบกับคนเหล่านั้น!”

“พวกเราไม่แม้แต่จะสามารถเสนอประมูลธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ให้สามตระกูลใหญ่ได้ด้วยซ้ำ นี่คือเหตุผลใหญ่ที่สุดที่ทำไมทั้งตระกูลหลงและควาร์ริงตันถึงไล่แซงตระกูลเยลแมนได้อย่างรวดเร็ว!” ยูม่าตอบกลับ

“การประมูล! การประมูล! ในเมื่อแกก็รู้อยู่แล้วว่าจุดอ่อนของพวกเราว่าคืออะไร แล้วทำไมแกถึงไม่สละเวลาและกำลังเพื่อทำให้ตระกูลของพวกเราแข็งแกร่งขึ้น และขยายระบบเครือข่ายและเส้นสายของแกแทนล่ะ? ในสิบปีที่ผ่านมานี้ ตระกูลหลงและควาร์ริงตันได้รับโครงการมากมายก็เป็นเพราะความสัมพันธ์ของพวกเขากับทรัสเดค กรุ๊ป ทำไมพวกเราถึงจะทำแบบเดียวกันไม่ได้? แกส่งคนให้ไปทำแบบนั้นบ้างไหม?”

ท่านผู้หญิงเยลแมนถาม ขณะที่เธอจิ้มหัวของยูม่า

ลูกชายและลูกสาวที่เหลือต่างก็ปิดปากของพวกเขา และแอบหัวเราะคิกคักกันเอง

“หัวเราะอะไรกัน?! ทำไมพวกแกทุกคนไม่ดูสภาพตัวเองกันดี ๆ ล่ะ? รุ่นใหญ่และรุ่นเด็กทั้งหมดต่างก็ไม่มีท่าทีว่าจะดีกันทั้งนั้น!”

ในขณะนี้ ท่านผู้หญิงเยลแมนหันหลังกลับ และจ้องไปที่ยูราที่มีผ้าพันแผลพันรอยหัวของเขา

ท่านผู้หญิงเยลแมนกล่าวอย่างโกรธเคือง “ดูพวกแกทุกคนสิ! ฉันสงสัยว่าฉันจะสามารถไปงานงานวันเกิดของฉันเองในวันพรุ่งนี้ได้หรือไม่ด้วยซ้ำ!”

ขณะนั้นเอง

ประตูของห้องประชุมก็ถูกผลักเปิดออก

คนรับใช้ผู้ชายวัยกลางคนเดินเข้ามาอย่างเคารพ

“คุณนายครับ อาหารกลางวันพร้อมแล้วครับ!”

ท่านผู้หญิงเยลแมนสูดหายใจเข้าลึกก่อนที่เธอจะเบาเสียงลงและพูดขึ้นมา “ถ้าไม่มีทางเลือกอื่น งั้นก็ลองคิดวิธีแก้ปัญหามาซิ! มันเปล่าประโยชน์สำรับพวกเราที่จะพร่ำบ่นเกี่ยวกับเรื่องนี้ เอาล่ะถ้างั้น ไปทานมื้ออาหารพร้อมกันในตอนนี้!”

ตามขนบธรรมเนียมของพวกเขา พวกเขาจะทานอาหารมื้อรวมตัวด้วยกันหลังจากการประชุมในทุก ๆ ครั้งเสมอ

ทุกคนแลกเปลี่ยนคำพูดกัน ก่อนที่พวกเขาจะเข้าไปในห้องนั่งเล่นกัน

เมื่อพวกเขามาถึง พวกเขาก็เห็นชายหนุ่มและหญิงสาวกำลังนั่งอยู่บนโซฟา

“ฮึ่ม! นั่นเบไม่ใช่เหรอ? นี่มันก็เที่ยงแล้ว เธอไม่แม้แต่จะสนใจการการเข้าร่วมการประชุมเลยด้วยซ้ำ! เมื่อคิดว่าเธอนั่งอยู่ที่นี่มาตลอดเวลา! โอ้ว! ดูเหมือนว่าเธอพาชายหนุ่มคนหนึ่งมาที่นี่กับเธอด้วยเหมือนกันนะ! เธอหาแฟนให้ตัวเองได้แล้วเหรอ?”