มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 31

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 31

“ฉัน…ฉันจะไม่อยู่นี่!”

เมื่อซาเวียมองยูริเธอรู้ทันทีว่าเขาหมายความว่าอย่างไร

นี่มันน่าอายเกินไป!

ซาเวียยังคงส่ายหัว

“ที่รัก โปรดจำไว้ว่าฉันใจดีกับเธอมาตลอด แค่รอฉันที่นี่ ฉันจะกลับบ้านและหาเงินมา จากนั้น ขับรถกลับมานี่เพื่อรับเธอกลับ หลังจากนั้น พวกเราสามารถใช้เวลาอยู่ข้างนอกกันคืนนี้ โอเคไหม?”

ยูริจ้องเจอรัลด์ขณะที่เขาพูดประโยคนั้น นี่ยังเป็นการเตือนซาเวียว่าเหตุผลที่ทำไมพวกเขาถึงมาทานมื้อเย็นที่นี่คืนนี้นั้นเป็นเพราะว่าพวกเขาต้องการทำให้ยูริอับอายและเธอไม่ควรจะลืมเรื่องนั้น!

โอเค!

ซาเวียสงบลงเมื่อเธอนึกถึงเจอรัลด์

แน่นอน ซาเวียต้องพิสูจน์ว่าแฟนคนใหม่ของเธอนั้นดีกว่าเจอรัลด์เป็นร้อยเท่าอย่างแท้จริง! ดีกว่าเดิมร้อยเท่า!

เธอต้องไม่เสียหน้าต่อหน้าเจอรัลด์

“โอเค ได้ ฉันจะอยู่ที่นี่และรอนาย ยังไงซะ ฉันรู้ว่านายรวยและนายจะต้องกลับมาหาฉันอย่างแน่นอน”

ในเวลานี้ซาเวียจงใจพูดขึ้นอย่างเสียงดังมาก

เมื่อยูริเห็นว่าซาเวียเห็นด้วยที่จะอยู่รอแล้ว เขาก็ออกจากร้านอาหารไปอย่างรีบร้อน

เดิมทีซาเวียต้องการให้เพื่อนบางคนของเธออยู่เป็นเพื่อนเธอด้วย อย่างไรก็ตาม แคสแซนดร้าพูดว่ามันคงจะไม่ดีแน่สำหรับคนมากมายที่ต้องอยู่นอกหอในตอนดึก ดังนั้น เธอจะพาพวกผู้หญิงที่เหลือกลับไปที่วิทยาเขตกับเธอ

เจอรัลด์คือคนสุดท้ายที่ออกจากร้านอาหาร ความจริงแล้ว เจอรัลด์รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยเมื่อเห็นซาเวียในสภาพนี้

อย่างจริงจัง!

จริง ๆ แล้วยูริจะทิ้งซาเวียคนเดียวไว้ที่ร้านอาหารด้วยตัวเธอเองในช่วงกลางดึกของคืนได้อย่างไร? เจอรัลด์ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกปวดใจ

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เขาอยู่ในความสัมพันธ์กับซาเวียมานานมากกว่าสามปีแล้วและเขาคงจะโกหกหากเขาพูดว่าเขาไม่ได้มีความรู้สึกใด ๆ ให้กับเธอทั้งนั้น

ถึงแม้ว่าเจอรัลด์ผิดหวังกับซาเวียมาก เขาไม่สามารถจะเกลียดเธอได้เลย เขายังคงหว่านล้อมตัวเองว่าซาเวียไม่ใช่คนไม่ดีขนาดนั้น

เจอรัลด์รู้สึกไม่มีความสุขเลยเมื่อได้เห็นซาเวียตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ หากซาเวียเพียงแค่ขอร้องเขาและขอความช่วยเหลือจากเขา เจอรัลด์คงจะตอบตกลงโดยไม่ลังเลใจแม้แต่น้อยเลยอยากแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ ซาเวียเพียงแค่จ้องเจอรัลด์ด้วยท่าทางเย็นชาบนใบหน้าของเธอ เธอมั่นใจว่ายูริจะกลับมาหาเธอในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้อย่างแน่นอน

เฮ้อ!

เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจให้กับตัวเอง หากเป็นเช่นนั้น งั้นเขาคงไม่ต้องกังวลอีกต่อไป

บางทีซาเวียคนที่เขาเคยรู้จัก คือซาเวียคนที่รู้สำนึกและประพฤติดีในอดีต และไม่ใช่คนที่ไร้สาระและบ้าวัตถุนิยมเหมือนเช่นที่เธอได้กลายมาเป็นดังเช่นปัจจุบัน

ดังนั้น เจอรัลด์ออกจากร้านอาหารโดยไม่แม้แต่หันกลับมามอง

เจอรัลด์กลับไปที่หอพักชายในเวลาไม่นานภายหลัง เจอรัลด์ได้ทำให้ยูริอับอายขายหน้าต่อหน้าเพื่อนร่วมชั้นทั้งหมดของเขาและวันนี้มันควรจะเป็นวันที่เขามีความสุขที่สุด

อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ไม่มีความสุขเลย

ในเวลานี้ ฮาเปอร์ได้มาหาก่อนจะตบเบา ๆ บนไหล่ของเขา “เจอรัลด์ นายยังโอเคอยู่ไหมกับการใช้จ่ายเงินจำนวนมากสำหรับมื้อเย็นในวันนี้? พวกเราพยายามจะหยุดนายหลาย ๆ ครั้งแต่สุดท้ายแล้ว นายก็ยังใช้จ่ายเงินจำนวนมากอยู่ดีในท้ายที่สุด นายควรจะเก็บเงิน 30,000 ดอลลาร์ไว้แทนที่จะใช้จ่ายมันหมดในคราวเดียวเพื่อที่ว่านายจะสามารถเพลิดเพลินและใช้จ่ายมันกับวันที่เหลือของนายในมหาวิทยาลัยได้อย่างสะดวกสบาย”

เจอรัลด์ยิ้มก่อนที่เค้าจะพูดขึ้นว่า “หา? ใครบอกนายว่าฉันถูกลอตเตอรี่เพียงแค่ 30,000 ดอลลาร์?”

“ว่าไงนะ?”

เพื่อนร่วมชั้นของเจอรัลด์มาล้อมรอบเขาอย่างเร็วเพราะในเวลานี้พวกเขาทั้งหมดตกอยู่ในความตกใจ

“เอาหละ ฉันมีเงินมากกว่านี้เยอะและถึงแม้ว่ามื้ออาหารในคืนนี้ทำให้ฉันจ่ายเงินค่อนข้างมาก ในความเป็นจริงแล้ว ฉันไม่ได้จ่ายเยอะขนาดนั้น”

เจอรัลด์รีบอธิบายสถานการณ์ให้เพื่อนร่วมชั้นของเขาอย่างรวดเร็ว

“งั้นนายได้ลอตเตอรี่เท่าไหร่กันแน่ เจอรัลด์?”

“ใช่ เท่าไหร่กันที่นายได้จากลอตเตอรี่ เจอรัลด์? อย่าทำให้พวกเราต้องสงสัยอีกต่อไป!”

ในเวลานี้เอง ฮาร์เปอร์ และเพื่อนร่วมชั้นที่เหลือของเขากำลังนอนอยู่บนเตียงของเจอรัลด์ราวกับว่าพวกเขาจะไม่ปล่อยให้เขาไปนอนหากว่าเขาไม่ได้บอกความจริงกับพวกเขา

เจอรัลด์หมดหนทางและเขาทำได้เพียงแสดงนิ้วให้พวกเขาเห็น

“แปดเหรอ? 80,000 ดอลลาร์เหรอ?” ฮาร์เปอร์ถามขึ้นด้วยท่าทางที่ตกใจบนใบหน้าของเขา

“ไปนอนกันได้แล้ว! พรุ่งนี้คือวันเสาร์และฉันต้องไปห้องสมุดแต่เช้าในตอนเช้าเพื่อไปศึกษานะ ฉันต้องเข้านอนเร็วเพื่อจะได้ตื่นเช้าในวันพรุ่งนี้!” เจอรัลด์ตอบกลับขณะที่เขาดึงผ้าห่มปิดหน้าของเขาเนื่องจากว่าเขาพร้อมที่จะเข้านอนแล้ว

“บอกฉันมา! มันคือ 80,000 ดอลลาร์หรือ 800,000 ดอลลาร์?”

ฮาร์เปอร์กังวลมาก อย่างไรก็ตาม หลังจากรังควานเจอรัลด์ได้ไม่นาน ฮาร์เปอร์ก็ตัดสินใจยอมแพ้ไป

ความจริงแล้ว มันไม่ได้สำคัญสำหรับเขาไม่ว่าเจอรัลด์จะได้ 80,000 ดอลลาร์หรือ 800,000 ดอลลาร์ สิ่งที่สำคัญสำหรับเขานั่นคือในท้ายที่สุดแล้วเจอรัลด์ก็มีเงินอยู่บ้าง

ฮาร์เปอร์รู้สึกพอใจมากขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

ขณะที่เจอรัลด์ซ่อนใต้ผ้าห่มของเขา เขาไม่สามารถนอนหลับลงได้ถึงแม้ว่าเขาอยากจะนอนหลับมากจริง ๆ

นี่เป็นเพราะว่าเขากำลังกังวลเกี่ยวกับซาเวีย

เขาไม่รู้ว่าเธอกลับมาจากร้านอาหารแล้วหรือยัง

ความจริงแล้ว เจอรัลด์ได้ทำการตรวจสอบยูริมาก่อนและเขาพบว่าครอบครัวของเขาไม่ได้ร่ำรวยมากนัก พ่อของยูริเป็นเจ้าของโรงงานและเขาให้เงินยูริประมาณ 1,000 ดอลลาร์สำหรับค่าใช้จ่ายของเขาในแต่ละเดือน นอกจากนี้ เจอรัลด์รู้ว่ายูริไม่ได้มีเงินเก็บมากนัก

เขาคงไม่มีเงินพอที่จะจ่ายบิลในคืนนี้ได้แน่นอน

นอกจากนี้ยัง ตามบุคลิกของเขา เจอรัลด์รู้ว่ายูริคงจะไม่กลับไปและรับซาเวียจากร้านอาหาร

เจอรัลด์คิดว่าซาเวียคงจะโทรหาเขาเพื่อขอความช่วยเหลือจากเขาอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์รอจนถึงเที่ยงคืนและซาเวียไม่ได้โทรหาเขาเลย

ทำไมเขาต้องกังวลเกี่ยวกับเธอแต่แรกด้วย? คนที่เธอรักคือยูริ และไม่ใช่เขา…

ในเวลานี้เจอรัลด์รู้สึกหมดหนทางมาก

วันต่อมาคือวันเสาร์ ขณะที่เพื่อนร่วมชั้นของเจอรัลด์ยังคงขี้เกียจอยู่บนเตียง เขาได้รับโทรศัพท์แต่เช้าตรู่ในตอนเช้าแต่มันไม่ใช่สายเรียกเข้าจากซาเวีย แต่มันคือสายเรียกเข้าจากแซค!