มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1664
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1664
“คุณพูดถูกครับ คุณคลอฟอร์ด!” เซลิกตอบ ขณะที่เขาเริ่มทำแผลให้ตัวเองทันที
เมื่อเสร็จแล้ว เขาก็ออกเดินทางพร้อมกับเจอรัลด์และโนริ
โชคดีที่เหยื่อรายต่อมาที่พวกเขาพบเจอนั้นค่อนข้างอ่อนแอ ดังนั้นพวกเขาทั้งสามคนจึงใช้เวลาไม่นานนักก็สามารถรวบรวมหินศักดิ์สิทธิ์ทั้งแปดก้อนที่เหลือได้จนครบ…
เมื่อทำเสร็จแล้ว พวกเขาก็รีบกลับไปที่ทางออกอย่างรวดเร็วเพื่อยืนยันตัวตน และหลังจากนั้น พวกเขาก็ออกจากพื้นที่แห่งภาพลวงตา
เมื่อกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง พวกเขาแต่ละคนได้รับเหรียญไม้ ซึ่งใช้เป็นข้อพิสูจน์ว่าพวกเขาผ่านการแข่งขัน และยังนำไปใช้เป็นบัตร ‘ผ่าน’ ในการเดินทางเข้าสู่ทวีปไลคอมได้อีกด้วย ซึ่งก็หมายความว่าผู้ที่ไม่ได้รับเหรียญไม้นี้ จะไม่ได้รับอนุญาติให้ข้ามทวีปเข้าไปได้
หลังจากที่รออยู่ที่ทางเข้ามาได้ระยะหนึ่งแล้ว ทั้งสามคนก็เดินทางผ่านประตูมิติแห่งแรกไปได้อย่างไม่ยากเย็นนัก…
พวกเขาปกป้องดวงตาของพวกเขาจากแสงสีขาวอันเจิดจ้า และในที่สุดพวกเขาก็เดินทางเข้าสู่ทวีปไลคอมได้อย่างไร้ปัญหา
เนื่องจากเจอรัลด์เพิ่งเคยมาที่นี่เป็นครั้งแรก เขาจึงผงะไปชั่วขณะกับความสวยงามของสถานที่แห่งนี้ ไม่เพียงแต่ทุกอย่างจะดูน่าอัศจรรย์ แต่พื้นที่ทั้งหมดยังเต็มไปด้วยทวีปที่ลอยอยู่กลางอากาศอย่างน่าประหลาดอีกด้วย!
ไม่ว่าอย่างไร เจอรัลด์หลุดออกจากภวังค์เมื่อเขาก็ได้ยินน้ำเสียงเย้ยหยันของใครบางคน “ว่าแล้วเชียว! คงจะเป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่นายน้อยเลียร์!”
เมื่อหันหน้าไปทางต้นเสียง ทั้งสามคนก็เห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งซึ่งสวมเสื้อคลุมสีเขียวเข้มเดินมาหาพวกเขา
“เลฟ เบย์ฟิลด์!” เซลิกทักเขาพร้อมกับขมวดคิ้ว
เลฟเป็นนายน้อยแห่งตระกูลเบย์ฟิลด์ในจาเอลตรา และเขาสามารถเข้าสู่จิตวิญญาณระดับหนึ่งของอาณาจักรแห่งนักปราชญ์ได้แล้ว
“ไม่คิดเลยว่านายน้อยคนที่สองที่ไร้ประโยชน์ของตระกูลเลียร์จะสามารถผ่านความท้าทายนั้นมาได้! คงมีคนช่วยใช่ไหมล่ะ?” เลฟพูด ขณะที่เขามองดูเซลิกอย่างเยาะเย้ยก่อนจะหันมามองเจอรัลด์ด้วยความสงสัย
เห็นได้ชัดว่าเลฟกำลังดูถูกเซลิกที่ต้องพึ่งพาผู้อื่นให้ช่วยเขาต่อสู้จนผ่านการแข่งขัน แต่ก่อนที่เซลิกจะทันได้โต้ตอบ เลฟก็เดินจากไปแล้ว เขายังคงหัวเราะเยาะเซลิกไปตลอดทาง
“…ก่อนหน้านี้ฉันเคยได้ยินมาว่าเลฟเป็นคนปากจัด ตอนนี้ฉันก็ได้เห็นมันกับตาแล้ว และฉันก็เห็นด้วยกับข่าวลือพวกนั้นอย่างไม่ต้องสงสัยเลย!” โนริขมวดคิ้วขณะที่เธอจ้องมองไปที่เลฟด้วยสายตารังเกียจ
จากสิ่งที่เธอพูด เห็นได้ชัดว่าแม้ว่าเธอไม่เคยพบกับเลฟมาก่อน แต่เธอก็เคยได้ยินเรื่องราวของเขามาบ้างไม่มากก็น้อย
ไม่นานหลังจากนั้น ทุกคนก็ช่วยกันหาโรงแรมที่จะเข้าพักสำหรับคืนนี้ พวกเขาตระหนักได้ทันทีว่าสกุลเงินของทวีปไลคอมนั้นแตกต่างจากของพวกเขา! เนื่องจากพวกเขาจะไม่สามารถใช้เงินของโลกหรือเงินของจาเอลตราที่นี่ได้ พวกเขาทั้งสามจึงจำเป็นจะต้องคิดหาวิธีที่จะหาเงิน
หลังจากที่ได้สอบถามผู้คนที่อยู่ในละแวกนั้น พวกเขาก็พบว่าเหรียญทองเป็นสกุลเงินหลักของที่นี่ พวกเขายังรู้มาอีกว่ามีโรงประมูลชื่อดังแห่งหนึ่งที่นี่ซึ่งใช้ชื่อว่า โรงประมูลออรัม นั่นจะเป็นสถานที่ที่เหมาะสมที่สุดที่พวกเขาจะหาเงินต่างประเทศมาใช้ได้อย่างรวดเร็ว
จากนั้นทั้งสามคนก็รีบมุ่งหน้าไปยังโรงประมูล…
เมื่อไปถึงที่นั่น ทั้งสามคนก็เห็นคนมากมายที่มาจากจาเอลตราพยายามจะประมูลสิ่งของอยู่ด้านในนั้น
มันไม่ใช่เรื่องยากที่จะแยกว่าใครมาจากจาเอลตราและใครเป็นคนท้องถิ่น เนื่องจากทั้งสองมีวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน หากนั่นยังไม่เพียงพอ ผู้คนในทวีปไลคอมจำนวนมากดูจะไม่พอใจผู้คนที่เดินทางมาจากจาเอลตรานัก…