มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1607
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1607
ด้วยความช่วยเหลือของโรมัน อาการบาดเจ็บของเจอรัลด์จึงหายเป็นปลิดทิ้งโดยใช้เวลาเพียงครึ่งวันเท่านั้น
หลังจากนั้น โรมันไม่เพียงเริ่มถ่ายทอดทักษะห้ามังกรอัคนีให้กับเจอรัลด์เท่านั้น แต่วิญญาณแห่งต้นไม้ยังสอนศิลปะการต่อสู้อื่น ๆ อีกมากมายที่เขาได้เรียนรู้มาตลอดชีวิตให้กับเจอรัลด์อีกด้วย
ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงเห็นด้วยกับเงื่อนไขของโรมัน มันเป็นที่แน่ชัดแล้วว่าสิ่งที่โรมันต้องการนั้นค่อนข้างตรงไปตรงมา และมันก็เป็นสิ่งที่เจอรัลด์วางแผนที่จะทำตั้งแต่แรกอยู่แล้ว กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ โรมันต้องการให้เจอรัลด์จบชีวิตของเฮนริก
ไม่นานนักเจอรัลด์ก็สามารถควบคุมทักษะการโจมตีของห้ามังกรอัคนีได้อย่างสมบูรณ์ เนื่องจากความรู้ทั้งหมดถูกถ่ายทอดไปยังจิตของเขา เจอรัลด์จึงไม่จำเป็นต้องผ่านการฝึกอบรมใด ๆ เพื่อให้เกิดความเชี่ยวชาญในทักษะนี้ ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เขายังสามารถใช้ทักษะทั้งหมดที่โรมันได้ถ่ายทอดให้เขามาก่อนหน้านี้อีกด้วย!
หลังจากที่โรมันได้ถ่ายทอดทักษะทั้งหมดของเขาให้เจอรัลดด์แล้ว เสียงของโรมันก็ดังขึ้นเป็นครั้งสุดท้ายในโพรงต้นไม้ “ฉันได้มอบทุกสิ่งที่ฉันรู้ให้กับคุณแล้ว เจอรัลด์! ตอนนี้ฉันปฏิบัติภารกิจของฉันได้สำเร็จ ในที่สุดฉันก็เกษียณได้แล้ว! ตอนนี้ฉันคงต้องขอฝากทุกอย่างไว้ให้คุณดูแล!”
และแล้วโรมันก็จากไป เช่นเดียวกับนามสกุลของเขาที่บอกเป็นนัยว่าในที่สุด โรมัน ฟรีแมน ก็มีโอกาสได้พักผ่อนอย่างสงบสุข และเป็นอิสระจากทุกสิ่งที่เคยรั้งเขาไว้ก่อนหน้านี้…
ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงรู้ว่าขั้นตอนต่อไปของเขาคือการกำจัดเฮนริก ยิ่งเขาบรรลุความปรารถนาสุดท้ายของโรมันเร็วเท่าไหร่ ก็ยิ่งเป็นเรื่องที่ดีเท่านั้น
เมื่อก้าวออกไปนอกโพรงต้นไม้ เจอรัลด์หันกลับมามองต้นไม้สูงตระหง่านเบื้องหน้าเขา… ด้วยแววตามุ่งมั่น เจอรัลด์ป่าวประกาศด้วยสีหน้าที่จริงจัง “ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอนครับ คุณฟรีแมน… !”
หลังจากโค้งคำนับให้ต้นไม้แล้ว เขาก็หันหลังกลับและจากไป…
หลังจากนั้นไม่นาน กระบี่หยกประสานซึ่งอยู่ในร่างของเจอรัลด์ตลอดเวลาก็กล่าวว่า “ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ ท่านอาจารย์! ในที่สุดคุณก็เข้าสู่อาณาจักรแห่งนักปราชญ์แล้ว!”
ผลจากการได้รับทักษะของโรมัน วิญญาณบรรพกาลอันทรงพลังภายในร่างกายของเจอรัลด์จึงได้รับการพัฒนาอย่างรวดเร็ว ทำให้เขาสามารถก้าวข้ามอาณาจักรแห่งนักปราชญ์ได้ในที่สุด
สำหรับคนที่ได้รับความแข็งแกร่งในระดับนี้ การกระโดดขึ้นไปบนหลังคา และกระโดดข้ามกำแพงนั้นจึงไม่ใช่ปัญหาสำหรับพวกเขา ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงย่อขนาดของกำแพงหินได้อย่างง่ายดาย ก่อนที่จะใช้ด้านบนของกำแพงเพื่อขับเคลื่อนตัวเองขึ้นไปในอากาศ!
แม้ว่าเจอรัลด์ปรารถนาที่จะกำจัดเฮนริกในทันที แต่เขาก็รู้ว่าอย่างน้อยเขาต้องไปพบกับโนริและเจสสิก้าก่อน
หากทุกอย่างเป็นไปตามแผน โนริน่าจะพาเจสสิก้าไปยังเมืองเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ซึ่งไม่ไกลจากหุบเขาใต้พิภพมากนัก เพื่อพักฟื้นสักระยะระหว่างรอเจอรัลด์ โดยหวังว่าจะเป็นเช่นนั้น เจอรัลด์จึงเดินทางมาถึงเมืองนั้นในอีกไม่กี่นาทีต่อมา
เมื่อเห็นว่าเจอรัลด์กลับมาอย่างปลอดภัย ทั้งโนริและเจสสิก้าก็รู้สึกโล่งใจทันที ท้ายที่สุดพวกเธอก็ตั้งหน้าตั้งตารอเขาเกือบทั้งวัน และพวกเธอก็เต็มไปด้วยความรู้สึกวิตกกังวลตลอดช่วงเวลานั้น
“ฉันดีใจที่เธอกลับมาอย่างปลอดภัยนะ เจอรัลด์…!” เจสสิก้าร้องออกมา ขณะที่เธอกอดเขาแน่น
เจอรัลด์ตบหลังของเธอแล้วปลอบใจ “พี่น่าจะรู้ดีกว่าใคร ๆ ว่าฉันมีทักษะในการต่อสู้ที่แข็งแกร่งแค่ไหน… เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว ฉันจะต้องกลับมาหาพี่จนได้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม!”
“ฉันก็อยากจะคิดแบบนั้น แต่อุบัติเหตุสามารถเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา รู้ไหม? ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ ฉันจะตอบพ่อแม่ของเราอย่างไร…” เจสสิก้าพึมพำ ขณะทำหน้ามุ่ยเหมือนเด็ก ๆ
หากมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นกับเจอรัลด์ เจสสิก้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอจะยังอยากมีชีวิตอยู่อีกหรือไม่…
ขณะที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เจอรัลด์ก็หันไปหาโนริ เขายิ้มให้เธออย่างพึงพอใจ ในขณะที่พูดว่า “นอกจากนี้ ขอบคุณที่ช่วยดูแลพี่สาวของผมนะ โนริ!”
“ไม่มีปัญหา! ว่าแต่ว่า… คุณคิดที่จะตอบแทนน้ำใจของฉันอย่างไร?” โนริแกล้งหยอกเขา รอยยิ้มกริ่มปรากฏบนใบหน้าของเธอ
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็รู้สึกกระอักกระอ่วนใจเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม ความอึดอัดนั้นไม่ได้เกิดจากความงามของเธอ แต่เพราะเขาเป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้ว และเขาก็มีผู้หญิงที่งดงามมากอยู่เคียงข้างกายในฐานะภรรบา
อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์รู้ว่าเขายังติดหนี้เธออยู่ ดังนั้นเขาจึงแนะนำเพียงว่า “…เอาล่ะ ในเมื่อผมเป็นหนี้บุญคุณคุณ! คุณอยากให้ผมตอบแทนน้ำใจของคุณอย่างไรล่ะ? ลองกลับไปคิดดูก็แล้วกันนะ และเมื่อคุณตัดสินใจได้แล้ว ผมจะตกลงตามคำขอของคุณ!”
“ตกลง! จำไว้นะว่าคุณเป็นคนยื่นข้อเสนอให้ฉันเอง อย่ากลับคำทีหลังก็แล้วกัน!”