มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1570
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1570
เจอรัลด์กระทืบเท้าของเขาลงบนพื้นเป็นการโต้ตอบต่อการโจมตีของแดริล ส่งผลให้ร่างของเขาลอยขึ้นไปในอากาศทันที!
และทันทีที่ไม้เท้ายาวพุ่งผ่านไป เสียงระเบิดก็ดังตามมา และได้สร้างความหายนะไปทั่วทั้งบริเวณ
หลังจากที่เสาหินสองสามต้นถูกกระแทกจนแหลกละเอียดเหลือเพียงแแค่เศษหิน สิ่งที่แดริลทำคือโบกมือเล็กน้อยให้ไม้เท้าพุ่งไปหาเจอรัลด์อีกครั้ง! ราวกับว่าไม้เท้านั้นมีตา!
เมื่อได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้นเรื่อย ๆ เจอรัลด์ก็ยกแขนของเขาขึ้นเพื่อป้องกันการโจมตี!
รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าของเจอรัลด์ จากนั้นเขาก็สะบัดนิ้วไปที่ไม้เท้า… และภายในไม่กี่วินาทีต่อมา ไม้เท้าที่หยุดนิ่งอยู่กับที่ก็เริ่มแตกจนเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว!
แม้ว่าหัวของไม้เท้าจะระเบิดออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยแล้ว แต่พลังลมปราณอันมหาศาลของเจอรัลด์ก็ไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น ไม่เลย พลังลมปราณที่เหลือพุ่งกลับไปหาแดริลทันที!
ด้วยความประหลาดใจ แดริลหลบหลีกการโจมตีด้วยการดีดตัวขึ้นจากพื้นอย่างทันท่วงที! และภายในไม่ถึงวินาที เขาก็เห็นว่าพื้นที่ที่เขาเคยยืนอยู่นั้นยุบตัวลงจากแรงปะทะอย่างน่าหวาดกลัว!
แรงกระแทกนั้นรุนแรงมาก จนทำให้หินสองก้อนตกลงไปที่ฐานของหอคอย!
แดริลตั้งหลักได้อย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็ทำได้เพียงหันไปมองไม้เท้าที่ถูกทำลายไปครึ่งหนึ่งและหลุมขนาดใหญ่ที่เจอรัลด์สร้างไว้บนพื้น…
ชายชราตกใจสุดขีด เขารีบสะบัดตัวออกก่อนจะจ้องมองเจอรัลด์แล้วคำราม “ช่างเป็นพลังลมปราณที่มหาศาลอะไรอย่างนี้! ดูเหมือนว่าฉันประเมินนายต่ำไปจริง ๆ! ด้วยสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ ฉันเดาว่าฉันคงไม่สามารถเอาชนะนายด้วยวิธีธรรมดาทั่วไปได้ ใช่หรือไม่?”
หลังจากเย้ยหยัน แดริลก็กางแขนออกกว้าง!
ทันใดนั้น มังกรเขียวสองตัวก็ปรากฏขึ้นเหนือฝ่ามือของเขา มันบินโฉบไปมาพร้อมกับส่งเสียงร้องแหลม ๆ ที่ดังเสียดหู!
ต่อจากนั้น ท้องฟ้าก็เริ่มมืดลงทันทีเมื่อลมพายุพัดผ่านมาอย่างรุนแรง เศษหินและอิฐที่แตกกระจายอยู่บนพื้นเริ่มปลิวว่อน ราวกับพวกมันกำลังเต้นระบำอย่างบ้าคลั่งอยู่กลางอากาศ!
ใครก็ตามที่ยืนอยู่ใกล้หอคอยมากพอที่จะสัมผัสได้ถึงชั้นเชิงที่ไม่ธรรมดาของแดริล และเมื่อเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น สีหน้าของคาร์ลอสก็มืดลงทันที ขณะที่เขาตะโกนว่า “นั่น… คาถามังกรคู่?!”
นี่คือสงครามที่แท้จริงระหว่างราชาแห่งจักระผู้ยิ่งใหญ่ … มันสามารถสร้างการทำลายล้างได้อย่างมหาศาล…
หลังจากร่ายคาถาเสร็จแล้ว แดริลก็กระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าอีกครั้ง! มังกรสองตัวยังคงลอยอยู่เหนือฝ่ามือของเขา จากนั้นแดริลก็เย้ยหยัน “ท้ายที่สุด นายก็เป็นแค่เด็กอ่อนหัดคนหนึ่งเท่านั้น เจอรัลด์! ฉันจะบอกให้รู้ว่าฉันใช้เวลาบ่มเพาะพลังปีศาจเหล่านี้มาหลายสิบปี! นายคิดจริง ๆ หรือว่านายจะสามารถทนต่อพลังของคาถามังกรคู่ของฉันได้”
คาถานั้นมีพลังมหาศาล และแดริลได้ใช้เวลาถึงหกสิบปีเพื่อที่จะเรียนรู้และขัดเกลามัน! ถึงกระนั้นก็ตาม ตั้งแต่วินาทีที่เขาสามารถปรับแต่งคาถาได้อย่างเต็มประสิทธิภาพ แดริลก็ไม่พบเหตุผลที่จะใช้มัน ท้ายที่สุดแล้ว มันเป็นเวทย์ระดับสูงสุดที่สามารถทำลายล้างทุกสิ่งได้!
แม้ว่าผลกระทบของคาถาจะน่ากลัวเพียงใด แต่เจอรัลด์เพียงแค่มองไปรอบ ๆ ก่อนที่จะยิ้มพร้อมกับส่ายหัว
เจอรัลด์เอามือไพล่หลังไว้ แล้วตอบว่า “…แค่นั่นเองเหรอ?”
แดริลโกรธจนเลือดเดือด เขาจ้องหน้าเด็กหนุ่มก่อนจะคำราม ฉันจะทำให้แกได้ลิ้มรสพลังของคาถามังกรคู่ของฉันอย่างเต็มที่! เตรียมตัวตายได้เลย!”
หลังจากที่แดริลได้แสดงท่าทางเพื่อร่ายเวทย์มนต์ เสียงคำรามก็ดังกึกก้องตามมา! มันดังมากจนใครก็ตามที่อยู่ใกล้บริเวณนั้นถึงกับต้องเอามือขึ้นมาปิดหู!
แม้ว่าหูของพวกเขาจะยังอื้ออยู่ แต่ก็ไม่มีใครตั้งตัวได้ทันกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป…
ด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะและดวงตาที่เบิกกว้าง ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นทำได้เพียงจ้องมอง เมื่อจู่ ๆ มังกรขนาดใหญ่สองตัวโผล่หัวออกมาจากก้อนเมฆที่มืดมิด…
ก่อนที่มังกรหนึ่งในนั้นจะเริ่มพุ่งเข้าหาเจอรัลด์!
นี่มันมากเกินไปแล้ว! เป็นที่ประจักษ์แก่สายตาของทุกคนแล้วว่า แดริล คลอฟอร์ด เหมาะสมกับตำแหน่งราชาแห่งจักระอย่างแท้จริง!