มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1554
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1554
หลังจากยิ้มอย่างเย็นชา เจอรัลด์ใช้สองนิ้วฟันไปที่กลางอากาศ ทำให้เกิดดาบแห่งแสงขึ้น!
ในขณะที่มันบินไปในหาเบลไฟร์ในทันที เลน็อกซ์จึงพยายามที่จะหยุดมันไม่ให้เป็นเคลื่อนที่ต่อไปได้อีก แต่เขาก็ได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อในวินาทีที่เขาตระหนักว่าใบมีดนั้นแข็งแกร่งเพียงใด พลังนั้น… ไม่มีใครสามารถหยุดมันได้!
“นายน้อย…!” เลน็อกซ์ตะโกนออกไปด้วยความตื่นตระหนก ในขณะที่เขาต้องทนเห็นเบลไฟร์ถูกหั่นเป็นแปดส่วนในชั่วพริบตา!
ด้วยการเสียชีวิตที่น่าสยดสยองของเขา บรรยากาศก็กดดันขึ้นอย่างรวดเร็วจนแทบหายใจไม่ออก…
เลน็อกซ์เองก็ตะลึงไปชั่วขณะด้วยความไม่เชื่ออย่างสุดหัวใจ…
ใครจะว่าอะไรได้? ในเมื่อเขาเพิ่งได้เห็นการตายอันน่าสยดสยองของลูกชายคนเดียวของชายผู้มั่งคั่งที่สุดในยานัม! เด็กคนนี้ควบคุมเศรษฐกิจกว่าครึ่งของที่นี่เชียวนะ!
เมื่อทุกอย่างดำเนินมาถึงขั้นนี้แล้ว ตอนนี้เลน็อกซ์ก็ได้แต่จินตนาการถึงเรื่องเลวร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้น จนหูของเขาเริ่มอื้อไป
ในที่สุดชายวัยกลางคนซึ่งมีใบหน้าซีดเซียวก็หันมามองเจอรัลด์ก่อนจะพูดว่า “…คุณเป็นคนชั่วร้ายจริง ๆ เลยนะ… หลังจากที่คุณทำเรื่องแบบนี้ลงไปแล้ว ผมก็สงสัยจริง ๆ ว่าคุณจะกล้าบอกชื่อของตัวเองหรือไม่…?”
“แน่นอน ฉันชื่อเจอรัลด์ คลอฟอร์ด และฉันก็มาจากตระกูลคลอฟอร์ดในนอร์ทเบย์!” เจอรัลด์ประกาศในขณะที่เขาจ้องมองไปยังเลนอกซ์
“…อะ อะไรนะ? เจอรัลด์ คลอฟอร์ด?! คุณคือองค์ประกอบที่สำคัญที่สุด และเป็นองค์ประกอบสุดท้ายที่เราต้องการ เพื่อทำให้แผนแห่งการหยั่งรู้ประสบความสำเร็จ! ตระกูลคลอฟอร์ดแห่งยานัมตามหาคุณมานานแล้วนะรู้ไหม? ไม่คิดเลยว่าคุณจะมาโผล่หน้าอยู่ที่นี่!”
“สรุปได้ดี แต่บอกอะไรที่ฉันไม่รู้มาหน่อยสิ!” เจอรัลด์ตอบด้วยรอยยิ้มจาง ๆ
เมื่อตระหนักว่าเจอรัลด์มาที่นี่เพื่อตามล่าพวกเขาโดยเฉพาะ เลนอกซ์ที่งุนงงจึงอุทานออกไปว่า “…นั่นเป็นสาเหตุที่ฮอยท์และคนอื่น ๆ หายตัวไปสินะ…! คุณฆ่าพวกเขาใช่ไหม?!”
“บิงโก! และผมก็มั่นใจว่าจะไม่ปล่อยให้ใครรอดไปด้วย!” เจอรัลด์ตอบ
ขณะที่เลนอกซ์จ้องมองเจอรัลด์อย่างพูดไม่ออก คนอื่น ๆ ที่อยู่ด้านล่างเวทีที่ได้ยินคำพูดของเจอรัลด์ต่างก็รู้สึกงุนงงอย่างที่สุดเช่นกัน แม้ว่าพวกเขาจะไม่เข้าใจบทสนทนาส่วนใหญ่มากนัก แต่พวกเขาก็เข้าใจมากพอที่จะรู้ว่าเจอรัลด์คงไม่ได้พูดเล่น
“เจอรัลด์เป็นคนแบบไหนกันนะ? ทำไมถึงได้โหดเหี้ยมอย่างนี้?!” โยเซฟพึมพำ ทั้งที่ยังไม่หายจากอาการช็อก
คน ๆ นั้น… ที่ดูเหมือนว่าเขาแทบจะไม่กังวลเกี่ยวกับตระกูลเทิร์นบูล และตระกูลคลอฟอร์ดแห่งยานัมเลยแม้แต่น้อย…! เขาต้องมีความสามารถสูงส่งขนาดไหนถึงทำเช่นนี้ได้?!
“ต ตีฉันทีซิ! ฉันรู้แค่ว่าเขาลงเรือมาลำเดียวกับเฟีย! เวรเอ้ย! ฉันก็น่าจะรู้ว่าใครก็ตามที่ขึ้นเรือหลักจะต้องไม่ธรรมดา…!” โบร้องครวญครางอย่างหวาดกลัว
เฟียเองก็รู้เรื่องนี้เท่า ๆ กับคนอื่น พูดอีกอย่างก็คือ เป็นที่ชัดเจน ว่าเธอเองก็ไม่รู้ว่าเจอรัลด์แท้ที่จริงแล้วเป็นใครกัน
“ในที่สุดคุณก็มาถึงที่นี่แล้ว!” ขณะนั้นตะโกนเสียงดังลั่น
ก่อนที่ใครจะทันได้รู้ว่าเสียงลึกลับนั้นเป็นของใคร จู่ ๆ ก็มีร่างเงาหลายร่างโผล่ขึ้นมาเหนือศีรษะของผู้ชม!
เสี้ยววินาทีต่อมา ก็เห็นชายห้าสิบคนยืนอยู่บนเวที ซึ่งทำให้เลน็อกซ์ตกใจและกลัวมาก!
เฟียเองสังเกตเห็นว่าปู่ของเธอยืนอยู่ท่ามกลางคนเหล่านั้น ตอนนี้ความรู้สึกภาคภูมิใจกำลังเอ่อล้นอยู่ในตัวเธอ เฟียอดไม่ได้ที่จะตะโกนว่า “คุณปู่!”
อย่างไรก็ตาม เยชัวเพิกเฉยต่อหลานสาวของเขาโดยสิ้นเชิง เขาเลือกที่จะโค้งคำนับให้กับเจอรัลด์แทน ซึ่งเป็นสิ่งที่ผู้ชายผู้โดดเด่นทั้งห้าสิบคนปฏิบัติอย่างรวดเร็วเสียด้วย
หลังจากนั้น คาร์ลอสก็พูดว่า “เราตามหาคุณมานานแล้ว คุณคลอฟอร์ด!”
โบคนที่สองที่ได้ยินชื่อนั้น ดวงตาของเขาแทบจะถลนออกมาจากเบ้า ในขณะที่เขาพึมพำ “…อะ อะไรนะ…? ค คุณคลอฟอร์ด…?!”
แม้แต่เฟียก็ได้แต่ยกมือขึ้นป้องปากด้วยความไม่เชื่อในจุดนี้…