มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1502
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1502
เมื่อได้ยินคำตอบของเจอรัลด์ ดวงตาของพวกแควนท็อคทั้งหมดก็เบิกกว้างทันทีด้วยความโกรธเกรี้ยว
“นี่คุณ…!” ซีลอนคำราม ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นใบหน้าที่น่าเกลียดน่ากลัวยิ่งนัก
“…ในเมื่อคุณพูดแบบนั้น ก็แสดงว่าคุณสามารถแยกหินได้ใช่หรือไม่ น้องเจอรัลด์? ถ้าเป็นเช่นนั้น โปรดช่วยเปิดโลกทัศน์ของเราให้กว้างขึ้นทีเถอะ…!” ชายชราอีกคนพูดเสริม ขณะที่เขาและทุกคนในกลุ่มกัดฟันด้วยความโกรธ
“แน่นอนผมทำได้ ก็แค่ทำให้หินแตก มันจะไปยากอะไร?” เจอรัลด์ถามก่อนที่จะส่ายหัวด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น
“เรื่องที่น่าสนใจเกี่ยวกับเซคเทอไรท์คือ มันสามารถต้านฟ้าผ่าได้ เนื่องจากมันมีคุณสมบัติที่คล้ายคลึงกัน เพื่อความชัดเจนยิ่งขึ้น มีวัตถุทางจิตวิญญาณหลายอย่างที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติระหว่างสวรรค์และโลก จากที่กล่าวมา วุตถุเหล่านั้นจะมีความสามารถในการต้านทานตามองค์ประกอบที่มันได้รับมา ทั้งนี้ทั้งนั้น เวทมนตร์จะสามารถทำลายเซคเทอไรท์ได้ เนื่องจากมันมีพลังที่เหนือกว่าสายฟ้าทั่วไป!” เจอรัลด์อธิบาย
“เจ้าเด็กโง่! แกกล้าโอ้อวดเรื่องไร้สาระอย่างศิลปะเวทมนตร์ได้อย่างไร้ยางอายยิ่งนัก!” ผู้อาวุโสคนหนึ่งตอบโต้ เนื่องจากรับไม่ได้ในความหยิ่งยโสของเจอรัลด์
ซีลอนเองก็ไม่ได้คิดที่จะห้ามชายชราคนนั้น ท้ายที่สุดแล้ว สิ่งที่ผู้อาวุโสเพิ่งพูดก็เป็นสิ่งที่เขาคิดเช่นกัน
“คุณพูดว่าไร้สาระงั้นเหรอ? งั้นผมจะสาธิตให้ดูว่า ‘เรื่องไร้สาระ!’ ที่คุณพูดมันเป็นอย่างไร ” เจอรัลด์ตอบด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย ขณะที่เขาบีบนิ้วเข้าหากันราวกับว่าเขากำลังถือดาบ…
หลังจากพึมพำบทสวดมนตร์ที่แทบจะไม่ได้ยิน แสงบางอย่างก็เริ่มเปล่งออกมาจากนิ้วที่ถูกบีบของเขา… จากนั้น สิ่งที่ดูคล้ายกับลูกแก้วไฟฟ้าก็ปรากฏขึ้นระหว่างนิ้วของเขา!
ในขณะที่พวกเขาจ้องมองไปที่ลูกแก้วซีรูเลียนที่ส่งเสียงดังเหมือนมันกำลังจะระเบิดด้วยพลังงานไฟฟ้า ทุกคนก็กำลังถอยหลังไปหนึ่งก้าว ในขณะที่เจอรัลด์ดีดลูกแก้วสายฟ้าให้ลอยขึ้นไปในอากาศ!
วินาทีที่เขาทำอย่างนั้น จู่ ๆ ลมและแสงสว่างก็ปรากฏขึ้นจากที่ไหนก็ไม่รู้ พร้อมกับเสียงคำรามกึกก้องไปทั่วบริเวณ! ด้วยลมที่พัดแรงและเร็วราวกับใบมีด ทุกคนในที่นั้นรู้สึกว่าพวกเขาอาจจะตกอยู่ในอันตรายจากการถูกลมบาดหากไม่ระมัดระวัง
“…อะ อะไรกัน…?” บางคนพูดตะกุกตะกักด้วยน้ำเสียงประหม่า ในขณะที่พวกเขายังคงจ้องมองเจอรัลด์ด้วยความหวาดกลัวและไม่เชื่ออย่างที่สุด
ไม่ทันที่พวกเขาจะฟื้นจากอาการช็อก เสียงระเบิดก็ดังขึ้นจากท้องฟ้า ทำให้ผมของทุกคนปลิวสยาย เมื่อสายฟ้าสีน้ำเงินขนาดใหญ่พุ่งเข้าใส่หินเซคเทอไรท์!
ในขณะที่ฉากนั้นดูตื่นตา แต่มันก็แฝงไปด้วยความน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมากกับทุกคนที่พบเห็น
ไม่กี่วินาทีหลังจากได้ยินเสียงระเบิดอีกครั้ง เหล่าสมาชิกตระกูลแควนท็อคทุกคนถึงกับอ้าปากค้าง เมื่อพวกเขาตระหนักได้ว่าหินก้อนนั้นถูกทุบจนแตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยจากการโจมตีเพียงครั้งเดียว!
เมื่อเศษซากของหินที่แตกร่วงลงไปกองอยู่บนพื้นและลมพายุสงบลงแล้ว ค่ำคืนก็กลับสู่ความสงบและความเงียบงันอีกครั้งในไม่ช้า… มันเกือบจะเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้านี้เลย…
การเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัดที่สุดในตอนนี้คือ การที่สมาชิกแควนท็อคทั้งหมดตกตะลึง ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะพูดหรือหายใจเลยแม้แต่นิดเดียว… จนกระทั่งในที่สุด ซีลอนก็คุกเข่าลงต่อหน้าเจอรัลด์
การกระทำของเขากระตุ้นให้สมาชิกตระกูลแควนท็อคที่เหลือทำแบบเดียวกัน จากนั้นซีลอนก็ร้องออกมาว่า “คุณ… คุณเป็นคนที่ทรงพลังอย่างเหลือเชื่อจริง ๆ อาจารย์คลอฟอร์ด…!”