มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1346

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1346

ขณะที่ฮิโระเข้ามาใกล้เจอรัลด์มาก แต่เจอรัลด์แค่เพียงยกมือขึ้น แล้วใช้หลังมือตบหน้าฮิโระ ทั้งที่เจอรัลด์ไม่ได้ใช่เรี่ยวแรงมากมายนัก แค่ใช้กำลังแรงเฉื่อยจากการยกมือขึ้นตบฮิโระเท่านั้น ก็ทำให้ฮิโระหมุนค้างอยู่ในอากาศถึงสองรอบ ก่อนจะตกลงมาบนโต๊ะกาแฟ ซึ่งทำให้โต๊ะแตกเป็นเสี่ยง ๆ!

ตอนนี้แก้มของเขาบวมเป่ง ขณะที่เขาถ่มฟันที่หักหลายซี่ออกมา ในตอนนั้นเองเขาถึงได้รู้สึกตัวว่าเพิ่งเกิดอะไรขึ้น ฮิโระทั้งตกใจและสับสนเกินกว่าจะรับไหว

คน ๆ นี้แข็งแกร่งแบบนี้มาตลอดเลยอย่างนั้นหรือ?! ฮิโระไม่อาจต้านทานการโจมตีที่กะทันหันและทรงพลังจนคาดไม่ถึงได้แม้แต่น้อย! เป็นแบบนี้ได้อย่างไร?!

มาถึงตอนนี้ ไททัสรู้สึกตกใจมาก จนเขาทำได้เพียงกลืนน้ำลายลงคอด้วยความหวาดกลัว ขณะที่เขาเดินถอยหลังไป

แม้แต่โรซี่ก็รู้สึกได้ว่าเปลือกตาของเธอกำลังกระตุกอยู่ ตอนนี้ความสามารถของเจอรัลด์ได้ปรากฏออกมาชัดเจนแล้ว และมันเกินกว่าที่เธอคาดการณ์เอาไว้มาก

“…กะ แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? ฉันเป็นผู้นำของกลุ่มแคฟฟิน!” ไททัสพูดขึ้นเสียงดัง เมื่อเขาได้สติกลับคืนมา

“กลุ่มแคฟฟินนี้ กลุ่มแคฟฟินนั้น… ผมชักจะเริ่มสับสนกับสิ่งที่คุณพูดมาซะแล้ว! นี่คุณยังพยายามใช้กลุ่มแคฟฟินของคุณมาข่มขู่ผมด้วยหรือเปล่า?!” เจอรัลด์พูดขึ้นด้วยความโมโห ขณะที่เขามองไปที่ไททัสด้วยสีหน้าเย็นชา

ลำพังการจ้องเขม็งมาก็ทำให้ไททัสรู้สึกราวกับว่ามีกระแสไฟฟ้าไหลผ่านร่างของเขา เขาตัวสั่นเทิ้มด้วยความหวาดหลัว เขาไม่รู้ว่าความหวาดกลัวนี้มาจากไหนกันแน่ แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม เขาก็รู้สึกหวาดกลัวจนรู้สึกราวกับว่าชีวิตคงไม่ได้เป็นของเขาอีกแล้ว!

ด้วยเหตุนั้นเขาจึงก้มหน้าลงด้วยความหวาดกลัว ขณะที่เขาเอ่ยพูดขึ้น “ดะ ได้โปรด อย่าทำร้ายฉันเลย! แกพูดถูก! ทุกสิ่งทุกอย่างที่แกพูดจากนี้ไปเป็นเรื่องจริง!”

“ผมยังไม่ได้ทำร้ายคุณเลย!” เจอรัลด์พูดขึ้นเสียงดัง ขณะที่เขามองไททัสด้วยสายตาเหยียดหยาม

หลังจากนั้น เขาจึงหันกลับไปมองโรซี่ก่อนจะพูดขึ้น “คุณสโลว์ ผมให้เวลาคุณกลับไปคิดทบทวนใหม่ ขอย้ำอีกครั้งว่า ถ้าหากคุณยอมรับคำขอของผม ผมจะรักษาคุณแม่ของคุณ อีกทั้งยังให้ค่าตอบแทนกับคุณมากเป็นสิบเท่าของเงินที่คุณต้องใช้แก้ปัญหาทางการเงินของบริษัทคุณ!”

หลังจากตบหน้าฮิโระแล้ว รัศมีที่แท้จริงของเจอรัลด์เปล่งประกายมีชีวิตขึ้นมา และในสายตาของโรซี่ เขามองดูไม่เหมือนนักต้มตุ๋นอีกต่อไปแล้ว กลับกัน ตอนนี้รู้สึกเหมือนกับเขาเป็นคนที่ทรงพลังและน่าเกรงขามมาก!

หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ ในที่สุด เธอก็เริ่มจะเชื่อในคำพูดของเจอรัลด์

ถึงตอนนี้โรซี่อยากจะตอบตกลงคำขอของเขาเสียเดี๋ยวนี้ แต่เธอแค่ยังรับกับท่าทางเย่อหยิ่งของเจอรัลด์ไม่ได้

“…เฮอะ คุณบอกว่าจะช่วยฉัน แต่ฉันอยากรู้ว่าคำพูดนั้นจะจริงจังแค่ไหนกัน… เพราะบริษัทของฉันกำลังเผชิญกับปัญหาทางการเงินครั้งใหญ่ และฉันต้องการเงินอย่างน้อยหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์เพื่อสะสางปัญหานี้ให้เรียบร้อย! คุณพูดว่าคุณเต็มใจจะให้ค่าตอบแทนฉันเป็นสิบเท่าใช่ไหม? คุณยังยืนยันคำพูดเดิมหรือเปล่า?” โรซี่ตอบกลับ รู้สึกไม่มั่นใจยิ่งขึ้นไปอีก

“…โอ้? แค่หนึ่งร้อยล้านดอลลาร์เองเหรอ?” เจอรัลด์ถามด้วยความแปลกใจจริง ๆ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น โรซี่จึงสูดหายใจเข้าลึก คน ๆ นี้เป็นใครกันแน่…?

“…ก็ใช่น่ะสิ! ในเมื่อฉันต้องการแค่หนึ่งร้อยล้านดอลลาร์เท่านั้น สิบเท่าของเงินจำนวนนั้นก็เท่ากับค่าตอบแทนพันล้านดอลลาร์! คุณเต็มใจจะจ่ายไหมล่ะ?” โรซี่ถาม

“ทำไมจะไม่เต็มใจ?” เจอรัลด์ตอบพลางพยักหน้า

“…อะไรนะ? คุณ… ในเมื่อคุณยอมควักเงินจ่ายให้ฉันพันดอลลาร์ ถ้าอย่างนั้นทำไมคุณถึงไม่จ่ายให้ฉันหมื่นล้านดอลลาร์แทนล่ะ?!” โรซี่พูดขึ้น ในตอนนี้ดวงตาของเธอเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ

ในตอนนั้นเองแม้กระทั่งไททัสก็ยังตกใจจนพูดไม่ออก

อย่างไรก็ตาม เมื่เห็นเจอรัลด์ส่ายหน้า แววตาของโรซี่ก็ฉายแววดูถูกออกมา ขณะที่เธอคิดในใจ ‘เฮอะ! แล้วฉันก็หลงคิดว่าคุณเป็นเศรษฐีจริง ๆ!’

เธอถอนคำพูดของเธอทันที นับตั้งแต่ที่เธอได้เห็นเจอรัลด์ล้วงเช็คออกมาจากกระป๋า

“นี่เป็นเช็คพิเศษที่ผมได้รับมาจากธนาคารก่อนที่ผมจะมาที่นี่ เช็คใบนี้ไม่ได้จำกัดวงเงิน ดูเอา และถ้าคุณตอบรับคำขอของผม คุณสามารถเต็มจำนวนเงินในเช็คใบนี้ได้ตามต้องการ! ไม่จำเป็นต้องกั๊กเลย! แค่เขียนตัวเลขลงไปตามที่คุณต้องการ!” เจอรัลด์พูดขณะที่เขาส่งเช็คให้โรซี่

“คุณ…!”

ในตอนนั้นเอง ทุกคนต่างจับจ้องมาที่เขาด้วยความตกใจ