มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1189
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1189
“พูดตามตรงนะ ตอนที่เขากอดพี่ พี่รู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก ชั่วขณะหนึ่ง พี่แอบคิดว่าผู้หญิงคนนั้นคงจะรู้สึกมีความสุข และโชคดีมากที่ถูกคนอย่างเขารัก มีชายที่รู้สึกแบบนั้นกับเธออยู่บนโลกนี้จริง!”
ความรู้สึกอิจฉาแอบซ่อนอยู่ในแววตาของคุนดรี้
“พี่อย่ามัวเสียเวลา และอย่าใช้สมองของพี่คิดถึงเรื่องไร้สาระเหล่านี้เลย ฉันคงอยากจะรู้เรื่องมากกว่านี้ ถ้าหากเขาหลงรักพี่จริง ตอนนี้เรามาคิดถึงเรื่องงานเลี้ยงของคุณสไนเดอร์วันพรุ่งนี้ดีกว่า ฉันได้ยินมาว่า คนที่มีชื่อเสียงในเมืองลูเกา และเมืองทางตอนใต้จะมาร่วมงานนี้กันหลายคนเลยนะ เพราะว่าเขาเชิญแขกผู้มีเกียรติลึกลับมาร่วมงานด้วยอย่างไรล่ะ!” ไรเลย์พูด
“เธออยากไปก็ไปเถอะนะ แต่พี่ไม่ไป” คุนดรี้ปฏิเสธด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“อ้าว! พี่ไม่ไปหรอกเหรอ? แต่คุณสไนเดอร์เขาเชิญพี่ให้ไปร่วมงานเป็นการส่วนตัวเลยนะ เขาพยายามหว่านล้อมพี่มาตั้งนาน ฉันได้ยินมาจากเพื่อนของเขาบางคนว่า เขาตั้งใจจะสารภาพรักกับพี่อีกครั้งในวันพรุ่งนี้ด้วยนะ”
“พี่รู้เรื่องนี้ดี และมันคือเหตุผลที่พี่ไม่อยากจะไปร่วมงานอย่างไรล่ะ พี่บอกเขาไปว่า พี่มีคนรักอยู่แล้ว แต่เขาก็ยังไม่ยอมแพ้ พี่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาเลย และพี่รู้ดีว่า ทำไมคุณสไนเดอร์ถึงพยายามจะหว่านล้อมพี่ถึงขนาดนั้น สัญชาตญาณของผู้หญิงมักจะถูกต้องเสมอ และพี่ก็รู้สึกว่า เขาดูถูกดูแคลนผู้หญิงเกินไปหน่อยนะ!” คุนดรี้พูดพร้อมกับส่ายหัว
“ถึงพี่จะบอกกับเขาไปว่าพี่มีคนรักอยู่แล้ว แต่เขาก็คงไม่เชื่อหรอก นอกจากพี่จะพิสูจน์ให้เขาเห็นกับตา พี่ต้องพาคนรักของพี่ไปร่วมงานด้วย จากนั้นก็พาเขาไปอวดต่อหน้าคุณสไนเดอร์ เขาถึงจะเชื่อพี่! มันเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้เขายอมแพ้ในที่สุด! การที่พี่พยายามจะถ่วงเวลาออกไปเรื่อย ๆ แบบนี้ มันไม่เป็นผลดีต่อพี่เลยนะ!”
“พี่เข้าใจสิ่งที่เธอพยายามจะสื่อนะ แต่ว่าพี่จะไปหาคนมาแสดงเป็นคนรักของพี่ได้จากที่ไหนกันเล่า? จะให้พี่ไปคว้าผู้ชายคนไหนก็ได้อย่างนั้นเหรอ?” คุนดรี้พูดพร้อมกับส่ายหัวอย่างสิ้นหวัง
ไรเลย์เองก็ได้แต่ถอนหาย
เธอเดินไปที่หน้าต่าง และมองออกไปข้างนอกด้วยความรู้สึกเครียดและหดหู่ เธออยากช่วยพี่สาวแบ่งเบาปัญหา และความรู้สึกหนักอกหนักใจที่เธอกำลังแบกรับเอาไว้เหลือเกิน
จู่ ๆ ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างขึ้น
จากนั้นเธอก็หันไปพูดกับพี่สาวด้วยความดีใจ “ฮ่าฮ่าฮ่า! พี่คะ ฉันว่าฉันหาทางออกให้พี่ได้แล้ว! ถ้าจะพูดให้ถูก ฉันต้องบอกว่า ฉันเจอคนที่เหมาะสมจะมาเป็นคู่รักให้พี่แล้ว!”
“เธอกำลังพูดถึงใครอยู่เหรอ?’
“มาดูนี่เร็ว! ขอทานน้อยคนนั้นมายืนที่หน้าคฤหาสน์ของเราอีกแล้ว! ดูเหมือนว่าเขาจะอยากมาที่นี่เองด้วยนะ!”
คุนดรี้เดินไปที่หน้าต่าง และได้เห็นว่าไรเลย์พูดเรื่องจริง
“เขากลับมาที่นี่อีกทำไมนะ? พี่เข้าใจนะว่า เธอหมายความว่าอย่างไร แต่เขามีคนที่เขารักมากอยู่แล้วนะ แล้วจะให้พี่ไปหลอกใช้เขาแบบนั้นได้อย่างไร? พี่ขอให้เขามาแกล้งเป็นคนรักของพี่ไม่ได้หรอก!” คุนดรี้พูดพร้อมกับส่ายหัว
“เชอะ! เขาไม่มีค่าและไม่มีคุณสมบัติพอจะมาเป็นคนรักของพี่สาวของฉันด้วยซ้ำไป แต่ก็ช่างมันเถอะ ปล่อยให้ฉันเป็นคนจัดการเรื่องนี้เองดีกว่า พรุ่งนี้เราจะไปงานเลี้ยงด้วยกัน ฉันมั่นใจว่าแผนของคุณสไนเดอร์ไม่มีทางสำเร็จ และพี่ก็จะมีโอกาสได้อธิบายเรื่องนี้ให้พ่อกับแม่ของเราฟังอีกด้วย!”
คุนดรี้ได้แต่พยักหน้ารับ พร้อมกับจ้องมองน้องสาวเจ้าสำบัดสำนวนคนนี้ของเธอด้วยความรู้สึกประหลาดใจ
ไรเลย์รีบวิ่งลงบันได้ไปในทันที
“ขอทานน้อย!”
ไรเลย์ตะโกนเรียกเจอรัลด์
เจอรัลด์มองหน้าเธอ ก่อนจะถามว่า “เธอเรียกฉันเหรอ?”
“จะให้ฉันเรียกใครอีกล่ะ ถ้าไม่ใช่นาย? นี่! นายมาทำอะไรอยู่ที่หน้าบ้านของเราอีก? นายคิดจะมาล่วงเกินพี่สาวของฉันอีกเหรอ?” ไรเลย์ถาม
“ไม่ ไม่ ไม่ ฉันกลับมาที่นี่ ก็เพราะฉันอยากจะพบคุณหนูใหญ่ และขอโทษเธออีกครั้งเท่านั้นเอง!” เจอรัลด์รีบตอบทันที
“ฮึม! นายไม่ต้องขอโทษเธอแล้ว ความจริง ถ้านายยังรู้สึกผิดกับเรื่องที่ทำลงไป นายอาจจะช่วยอะไรพี่สาวฉันบางอย่างในวันพรุ่งนี้ก็ได้ ว่าแต่ว่า ฟังจากสำเนียงของนายแล้ว นายน่าจะมาจากเมืองแถวภาคใต้ใช่ไหม?”
“ใช่! ฉันมาจากเมืองเมย์เบอรี่! เธออยากให้ฉันช่วยอะไรพี่สาวเธอเหรอ?” เจอรัลด์ตอบ
“ว่าอย่างไรนะ? นายมาจากเมืองเมย์เบอรี่เหรอ?! ถ้าอย่างนั้น ก็ยิ่งดีใหญ่เลย! นายเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมสำหรับภารกิจนี้อย่างแน่นอน!”
ไรเลย์ดีใจเป็นอย่างมาก จนอดไม่ไหวที่จะกระโดดไปมาด้วยความตื่นเต้น
หลังจากนั้น ไรเลย์ก็ตั้งสติและกลับมาทำท่าทางสำรวมอีกครั้ง ก่อนจะพูดว่า “นี่คือสิ่งที่เราอยากให้นายทำ พรุ่งนี้ตระกูลสไนเดอร์จะจัดงานเลี้ยงฉลอง ฉันอยากให้นายส่งจดหมายเชิญไปให้เธอต่อหน้าทุกคนในงาน และในจดหมายนั้น ต้องระบุประโยคบางประโยค สิ่งสำคัญคือ ทุกคนในงานต้องรู้เรื่องนี้ โดยเฉพาะเจ้าของงาน คุณสไนเดอร์!”
“ว่าอย่างไร? นายเต็มใจที่จะช่วยเธอเรื่องนี้ไหม? ถ้าหากนายเต็มใจที่จะช่วยเหลือเธอ พี่สาวฉันจะรู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก และเธอก็จะให้อภัยนายในทุก ๆ เรื่องอีกด้วย!” ไรเลย์พูด
เจอรัลด์มีความคิดที่จะขอโทษคุนดรี้เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว และเขาก็กำลังคิดอยู่เลยว่า เขาจะทำอะไรให้เธอได้บ้าง
เขายังคิดอีกว่า เขาอาจจะให้เงินเธอสักหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ เพราะมันเป็นจำนวนเงินที่เล็กน้อยสำหรับเขา