มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1059

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1059

พวกเขาทั้งคู่ยังคงครุ่นคิดกันอยู่ในห้องลับต่อไป แต่ทันในนั้นดีแลนก็ตะโกนขึ้นมาจากข้างนอก “พ่อ!”

“มีอะไร ดีแลน?”

“หนึ่งในคนรับใช้พบกล่องที่ดูโบราณในคฤหาสน์ก่อนหน้านี้…ที่แนบมากับมันคือจดหมายที่มีชื่อของเจอรัลด์บนนั้นครับ!” ดีแลนกล่าว ขณะที่เขาเข้ามาในห้องพร้อมกับกล่องนั้น

อย่างที่ดีแลนพูด จดหมายที่ส่งถึงเจอรัลด์ถูกวางติดไว้บนกล่องงสี่เหลี่ยมนั้น

“มีข้อบ่งชี้ใด ๆ ของผู้ส่งไหม?” แดริลถาม

“ไม่มีอะไรที่ผมรู้เลย ตามคำพูดของคนรับใช้ เขาพบมันโดยบังเอิญ แม้หลังจากการซักถามเวลสันเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว ก็ไม่มีระบบรักษาความปลอดภัยใด ๆ ของเขาที่สามารถจับเบาะแสนี้ได้เลยครับ!” ดีแลนตอบกลับ โทนเสียงของเขาวิตกกังวลเล็กน้อย

เขามีเหตุผลให้รู้สึกแบบนั้น อย่าลืมว่า พ่อของเขาเป็นสมาชิกของพระราชวังจิตวิญญาณ และทุกคนที่เป็้นส่วนหนึ่งของสมาคมลับนั้นก็คือคนที่เก่งที่สุดใหมู่คนเก่ง! เนื่องจากใครบางคนสามารถแทรกซึมเข้ามาในคฤหาสน์ของพวกเขาได้จริง ๆ แม้หลังจากเวลสันและคนของเขาเข้าควบคุมดูแลความปลอดภัยของตระกูลคลอฟอร์ดแล้ว แน่นอนว่าเขาจะรู้สึกกระสับกระส่ายขึ้นมา!

“…ช่างแปลกประหลาด…ฉันสงสัยว่าทำไมเหตุการณ์แปลก ๆ มากมายขนาดนี้ถึงเกิดขึ้นไม่นานมานี้กัน…เรื่องใหญ่บางอย่างอาจกำลังจะเกิดขึ้นหรือเปล่า…?” แดริลที่เริ่มเป็นกังวลใจพึมพำออกมา

“…ไม่ว่าจะยังไง ดูข้างในกล่องไม้สิ เจอรัลด์ มันสำหรับเธออยู่ดี” แดริลกล่าวเสริมหลังจากหยุดชะงักสั้น ๆ

“ครับ!” เจอรัลด์ตอบกลับ ขณะที่เขาเปิดกล่องอย่างสงสัย

เมื่อเปิดมันดู ก็เผยให้เห็นม้วนกระดาษที่ดูโบราณอันหนึ่ง

หลังจากตรวจสอบมันอย่างละเอียดมากขึ้นเล็กน้อย มันดูเหมือนจะเป็นแผนที่เส้นทางในทะเลทรายแห่งหนึ่ง เม็ดทรายเล็ก ๆ ไม่กี่เม็ดที่ปรากฏอยู่บนม้วนกระดาษนั้นก็ยืนยันการอนุมานของพวกเขาได้

ทุก ๆ จุดบนแผนที่ถูกทำเครื่องหมายไว้อย่างชัดเจน และเจอรัลด์ก็พบว่าตัวเองรู้สึกประหลาดใจเมื่อเขาตระหนักได้ว่าจุดหมายปลายทางสุดท้ายนั้น ดูเหมือนจะเป็นพระราชวังใต้ดินบางอย่าง ยิ่งไปกว่านั้น ก็มีโลงหินขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางของพระราชวังแห่งนั้นอีกด้วย!

แม้ม้วนกระดาษจะค่อนข้างอัดแน่นไปด้วยรายละเอียดที่ถูกทำเครื่องหมายไว้อย่างคร่าว ๆ แต่โลงหินนั้นกลับเด่นชัดอย่างชัดเจนมากที่สุด

“…อืม แน่นอนมันคือแผนที่บางอย่าง…” เจอรัลด์กล่าวหลังจากมองมันได้ครู่หนึ่ง ยังคงรู้สึกงุนงงเล็กน้อย

ใครกันแน่ที่อาจส่งของประหลาดเช่นนี้ให้เขา?

“…ตามระยะพิกัดแล้ว ดูเหมือนทะเลทรายที่ว่านี้น่าจะเป็นทะเลทรายมรณะ ซึ่งตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือจากที่นี่ มันทำให้ฉันรู้สึกงุนงงว่าทำไมผู้ส่งที่ไม่ระบุชื่อของเราถึงส่งแผนที่เช่นนี้ให้เจอรัลด์…อีกอย่าง โลงหินนั้นก็ตั้งใจทำให้ดูเด่นชัดมากที่สุดในบรรดารายละเอียดอื่น ๆ บนแผนที่อย่างแน่นอน…จากรูปลักษณ์ของมันแล้ว มันอาจเป็นโลงศพชั่วนิรันดร์ก็ได้…” แดริลตอบกลับ

“โลงศพชั่วนิรันดร์งั้นเหรอ?” ดีแลนถาม โดยรู้สึกสับสนงุนงง

“แน่นอน ฉันเคยเห็นโลงศพเช่นนี้มาก่อนในรูปภาพดวงอาทิตย์…ตัวโลงเองเป็นสิทธิบัตรของประเทศหนึ่งในภูมิภาคทางตะวันตก และปัจจุบันมันมีประวัติศาสตร์มาอย่างน้อยสองสามพันปีแล้ว ตามตำนานเล่าว่า ผู้ที่ถูกฝังไว้ในโลงเช่นนี้จะสามารถรักษารูปลักษณ์และร่างกายของพวกเขาไว้ได้อย่างสมบูรณ์” แดริลตอบกลับ ขณะที่เขาสูดหายใจเข้าลึก

“เคยมีผู้คนมากมายที่ต้องการจะซื้อโลงศพชั่วนิจนิรันดร์นี้ แต่หลังจากผ่านไปนานแล้ว ก็ไม่มีใครเคยเห็นมันมาก่อนเลยจริง ๆ น่าประหลาด…ทำไมพวกเขาถึงส่งของขวัญขนาดใหญ่เช่นนี้ให้เธอได้ล่ะ? ความหมายเบื้องหลังทั้งหมดนี้คืออะไรกัน…?” แดริลกล่าวเสริม

“…รู้ไหม ปาร์คเกอร์พูดว่ามีใครบางคนคอยช่วยเหลือเขาในขณะที่เขามองหาเบาะแสในการค้นหาสหพันธ์ดวงอาทิตย์ ตอนนี้ที่ใครบางคนส่งแผนที่นี้มาให้พวกเรา ผมจึงสงสัยว่าผู้ส่งเป็นคนเดียวกันกับคนที่ช่วยเหลือปาร์คเกอร์หรือไม่…อาจเป็นไปได้ไหมว่าบุคคลนั้นคอยช่วยเหลือพวกเราอยู่เบื้องหลังมาตลอดเวลานี้?” ดีแลนกล่าว ขณะที่เขาและแดริลหันไปมองเจอรัลด์

แดริลรู้ถึงข้อเท็จจริงว่าไม่มีคนเช่นนั้นในชีวิตของเขาที่จะทำเรื่องบางอย่างแบบนั้นเพื่อเขาหรอก ดีแลนก็คิดถึงสิ่งเดียวกัน

จึงเป็นผลให้ เจอรัลด์คือคนที่เป็นไปได้เพียงเดียวเท่านั้นที่มีความสัมพันธ์เช่นนี้ได้

“อาจเป็นอาจารย์ของผม ฟินน์เลย์หรือเปล่า…? แม้มีเหตุผลเล็กน้อยสำหรับเขาที่จะทำสิ่งต่าง ๆ อยู่เบื้องหลัง…แต่ถ้าเขาอยากจะช่วยเหลือผมจริง ๆ ล่ะก็ เขาก็จะทำให้ตัวเขาเองเป็นที่รู้จักอย่างแน่นอน!” เจอรัลด์ตอบกลับ ยังคงรู้สึกงงงวยหลังจากครุ่นคิดเล็กน้อย

สุดท้ายแล้ว ฟินน์เลย์ก็ดูเหมือนจะเป็นเพียงคนเดียวที่ดูสมเหตุสมผล แต่ก็ไม่มีเหตุผลสำหรับฟินน์เลย์ที่จะไม่แสดงตัวเองเลยจริง ๆ ใช่ไหม?

“…ไม่ว่าจะยังไง ประเด็นนี้ก็รอก่อนได้ สำหรับตอนนี้ ทำไมไม่เปิดจดหมายก่อนและดูว่ามันเขียนว่ายังไงล่ะ” แดริลกล่าว

เมื่อเปิดจดหมาย เจอรัลด์ก็ได้รับการทักทายด้วยคำพูดเพียงไม่กี่บรรทัด อย่างไรก็ดี เมื่อทั้งสามคนอ่านเนื้อหาของจดหมายแล้ว พวกเขาก็ลงเอยด้วยการรู้สึกค่อนข้างประหลาดใจกัน

‘เมื่อท้องฟ้าสดใสกัดเซาะดวงจันทร์’

‘และนำ้ไหลไปในทิศทางตรงกันข้าม’

‘ดอกไม้สีทองจะเหี่ยวเฉาทันทีที่รวงหล่น’