ภรรยาที่ทั้งสวยทั้งรวยของผม - ตอนที่ 431 เพลิงแห่งจิตวิญญาณ

“หึ!”

ร่างกายของฉินเฉิงถูกไฟไหม้ด้วยงูไฟ ความเจ็บปวดที่ร้อนแรงมันก็พุ่งโพยเข้ามาในทันที

“ฮ่าฮ่า” ร่างของฮั่วป้าวก็ล้มลงกับพื้น เค้าเยาะเย้ยแล้วพูดว่า: “แกคิดว่าฉันมีเพียงแค่ความเร็วอย่างงั้นเหรอ? ในชื่อของฉันมันยังมีคำว่าฮั่วที่แปลว่าไฟอยู่นะ?”

ฉินเฉิงมองลงไปที่ร่างกายของตัวเองแล้วพูดด้วยความประหลาดใจว่า: “นี่คือ… เพลิงแห่งจิตวิญญาณ?”

“แกเองก็รู้สึกเพลิงแห่งจิตวิญญาณอย่างงั้นเหรอ?” สีหน้าของฮั่วป้าวเปลี่ยนไปเล็กน้อย

หลังจากได้รับคำตอบแล้ว ในที่สุดฉินเฉิงก็แสดงรอยยิ้มขึ้นมาบนใบหน้าของเค้า

“คิดไม่ถึงเลยว่าแกจะส่งเพลิงแห่งจิตวิญญาณมาให้ฉัน ขอบใจมากนะ” ฉินเฉิงยิ้มแล้วพูดขึ้นมา

ทันทีที่เสียงหายไป ฉินเฉิงก็กำจัดใช้ร่างกายของตัวเองเก็บเพลิงแห่งจิตวิญญาณเข้าไป เค้าใช้เพียงแค่ร่างกายเท่านั้นในการยุติเพลิงแห่งจิตวิญญาณ

ฮั่วป้าวขมวดคิ้วแล้วพูดเบาๆขึ้นมาว่า: “ทำไมเพลิงแห่งจิตวิญญาณนี้ทำอะไรมันไม่ได้เลย?”

ฉินเฉิงเยาะเย้ยแล้วพูดว่า: “การใช้เพลิงแห่งจิตวิญญาณของแก มันเสียเปล่าประโยชน์”

เมื่อฮั่วป้าวได้ยินแบบนี้ เค้าก็โกรธจัดแล้วพูดว่า: “แกประเมินฉันต่ำไป! คอยดูเลย ฉันจะเผาแกให้เป็นเถ้าถ่านซะ!” จากนั้นมันก็มีมังกรเพลิงสองตัวที่กระโจนออกมา!

เท้าของมังกรเพลิงนี้หนากว่าครึ่งเมตร มันพุ่งกระโจนขึ้นไปในอากาศแล้วกลืนหัวของฉินเฉิงจากบนลงล่าง!

ฉินเฉิงถอนหายใจออกมาอย่างเย็นชา ในมือของเค้ามันก็ห้อมล้อมไปด้วยเปลวเพลิงสีเขียว!

หลังจากนั้น ฉินเฉิงก็เหยียดมือออกแล้วคว้าคอของมังกรเพลิงทั้งสองไว้!

“ตูม!”

มังกรเพลิงทั้งสองถูกบีบอยู่ในกำมือของฉินเฉิง! ฮั่วป้าวไม่มีเวลาที่จะตัดสินใจอีกต่อไป แสงสีดำทองในหมัดของฉินเฉิงก็ปรากฎขึ้นมา!

ความรู้สึกอันตรายมันก็ปรากฎขึ้นมา สีหน้าของฮั่วป้าวก็เปลี่ยนไป เค้าหันหลังแล้วต้องการที่จะวิ่งหนี! ไปที่ https://th.readeraz.com เพื่ออ่านเนื้อหาใหม่ล่าสุดทุกคน!

แต่วันนี้เกรงว่าจะต้องมาตายที่นี่

“ช่างมันเถอะ ฉันขี้เกียจจะถามแกแล้ว” ในตอนที่ฮั่วป้าวกำลังจะพูดนี้เอง จู่ๆฉินเฉิงก็โบกมือขึ้นมา

“นักล่าเงินรางวัลอะไรกัน ใช้ตูดคิดก็ยังคิดไม่ออกอีกเหรอ” ฉินเฉิงส่ายหัว จากนั้นเค้าก็ยกมือขึ้นแล้วจับไปที่หัวของฮั่วป้าวดัง “ผั๊วะ”

“หวด หวด หวด!”

พลังงานปราณของฮั่วป้าวก็ ไหลเข้าสู่ร่างกายของฉินเฉิงผ่านทางหัวของเค้า

“ปล่อยฉัน…” ฮั่วป้าวพูดขึ้นมาอย่างเจ็บปวด “ฉันจะยกเพลิงแห่งจิตวิญญาณให้นาย…”

“โอ้?” เมื่อได้ยินแบบนี้ ฉินเฉิงก็หยุดในทันที

เค้าก้มลงแล้วเอามือลูบไปที่คางแล้วพูดว่า: “ต้องบอกเลยว่า สิ่งนี้ของแกทำให้ฉันสนใจ”

ใบหน้าของฮั่วป้าวก็เต็มไปด้วยเหงื่อและความเจ็บปวด มันราวกับการถูกถลกหนังออกจากกระดูก มันไม่ง่ายเลยที่จะตื่นขึ้นมาภายใต้ความเจ็บปวดที่รุนแรงนี้

หลังจากนั้น จิตของฮั่วป้าวก็ขยับแล้วเปลวเพลิงก็ลอยออกมาจากคิ้วของเค้า

“นี่คือที่มาของเพลิง” ฮั่วป้าวพูดขึ้นมาอย่างยากลำบาก

ฉินเฉิงยกมือขึ้นมาแล้วหยิบเปลวเพลิง จากนั้นก็ถามขึ้นมาอย่างจริงจังว่า: “ฉันจะดูดซับมันได้ยังไงกัน”

ฮั่วป้าวชี้ไปที่คิ้วของฉินเฉิงแล้วพูดว่า: “ให้พลังแห่งจิตศักดิ์สิทธิ์ห่อหุ้มมันไว้”

สีหน้าของฉินเฉิงก็เย็นชาลง เค้าพูดขึ้นมาว่า: “แกไม่ได้โกหกฉันใช่ไหม?”

“ฉันสาบาน สิ่งที่ฉันพูดเป็นความจริง!” ฮั่วป้าวก็รีบอธิบายขึ้นมาอย่างร้อนใจ

ฉินเฉิงส่งเสียงอืมขึ้นมาแล้วพลังแห่งจิตศักดิ์สิทธิ์ก็ลอยออกมาจากกลางคิ้วและเชื่อมโยงเข้ากับเพลิงแห่งจิตวิญญาณนี้

ทันใดนั้นเอง ฉินเฉิงก็รู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวขึ้นมา!

หัวของฉินเฉิงดูราวกับถูกแทงแล้วความเจ็บปวดนี้เอง มันก็ทำให้เค้า “ตุบ”ล้มกระแทกลงไปที่พื้น!

“โอ้ยยยยย…” ฉินเฉิงแทบสั่นสะท้านไปทั้งตัว เค้าสั่นอยู่บนพื้นไม่หยุด

“แกกล้า… กล้าหลอกฉันอย่างงั้นเหรอ?” ฉินเฉิงจ้องไปที่ฮั่วป้าวอย่างดุเดือด

ฮั่วป้าวเยาะเย้ยแล้วพูดว่า: “ฉันไม่ได้หลอกแก การที่แหล่งกำเนิดเพลิงจะถูกหลอมรวมกันมันก็เป็นแบบนี้แหละ น่าเสียดายที่แกโง่เกินไปที่จะหลอมรวมแหล่งกำเนิดเพลิงนี้ได้ แล้วยังจะมาให้โอกาสฉันอีกเหรอ? แกไม่รู้หรือว่าแหล่งกำเนิดเพลิงเมื่อมันผสานเข้ากับพลังแห่งจิตศักดิ์สิทธิ์แล้ว แกจะสูญเสียพลังไปในทันที”

หลังจากนั้น ฮั่วป้าวก็ตะกายขึ้นไปหาฉินเฉิงอย่างยากลำบากแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า: “ตอนนี้ชีวิตของแกมันเป็นของฉันแล้ว!”