ภรรยาที่ทั้งสวยทั้งรวยของผม - ตอนที่ 27 กล่องที่พ่อทิ้งไว้ให้

พ่อตาที่เคยทำตัวห่างเหินกับเขา ตอนนี้ในสายตาของเขาก็เป็นได้แค่ตัวตลกตัวนึ่ง

ฉินเฉิงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ นี่แหละคือชะตาชีวิต

"ฉันมาหาคุณปู่" ฉินเฉิงตอบไปตามความจริง

"ฮ่าฮ่า ต่อให้มาหาคุณย่าก็ไม่มีประโยชน์" หลินเหว่ยขำและพูดออกไปว่า "ตอนนี้ตระกูลหลินไม่ใช่ตระกูลที่นายจะแตะต้องได้"

ในตอนที่เขากำลังพูด หยางอี้ก็ขับรถกลับมา

หลินเหว่ยและคนอื่นๆไม่สนใจฉินเฉิง พวกเรารีบวิ่งไปทันที

เมื่อเห็นคนที่สร้างความหวังให้ตระกูลหลิน หลินเหว่ยก็ดีใจขึ้นมาทันที

เขาเข้าไปถามด้วยความอ่อนโยน "งานเลี้ยงในวันนี้เป็นอย่างไงบ้าง?"

หลินชิงเฉิงหันมาเห็นฉินเฉิงที่ยืนอยู่ไม่ไกลโดยบังเอิญ ในตอนนั้นเธอไม่รู้ว่าเธอควรจะพูดอะไรออกมา

"ฮ่าฮ่า เธอไม่ต้องมองเขาหรอก เธอวางใจ มีพ่ออยู่ที่นี่ เขาไม่มีทางกลับมาที่ตระกูลหลินได้อีก" หลินเหว่ยพูดออกมาอย่างภาคภูมิ

"พ่อ พ่อไม่ต้องพูดอะไรแล้ว…." หลินชิงเฉิงรู้สึกว่าใบหน้าของเธอมีสีแดงขึ้นมา เธอทนไม่ได้อีกต่อไปแล้ว

"ทำไมหละ? ลูกจะไปสนใจความรู้สึกของเขาทำไม?" หลินเหว่ยพูดออกมาอย่างไม่พอใจ "คนคนนี้มันอนาถมาตั้งแต่เกิด มันยากจริงๆที่จะหาอะไรมาชดเชยให้ ฮ่าฮ่าฮ่า"

"พ่อ พ่อไม่ต้องพูดอะไรแล้ว…" หยางอี้เอามือขึ้นมาปิดหน้าของเขา เขาทนไม่ได้อีกต่อไปแล้ว จากนั้นเขาเดินไปจูงมือของหลินเหว่ยไปอีกด้านหนึ่งและพูดออกมาเบาๆว่า "พ่อรู้ไหมว่าใครเป็นตัวเอกของงานเลี้ยง?"

"ใครหละ? หรือว่าจะเป็นฉินเฉิง? ฮ่าฮ่าฮ่า!" หลินเหว่ยพูดล้อเล่นออกมา

หยางอี้เช็ดเหงื่อของเขา และพูดออกมาอย่างอึดอัดใจว่า "ใช่ เป็นเขา…."

…..

ฉินเฉิงพาชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าเดินเข้ามาหาคุณปู่หลิน

"นายรอฉันอยู่ตรงนี้สักครู่ ห้ามให้ใครเข้ามาเป็นอันขาด" ฉินเฉิงหันไปสั่งชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าเอาไว้

ชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าพยักหน้าและตอบกลับมาว่า "วางใจได้เลย"

เมื่อเดินเข้าไปในห้องของคุณปู่หลิน ก็พบว่าเขากำลังนอนอยู่บนโซฟา

ใบหน้าของเขานิ่งสงบ ราวกับว่ากำลังนึกถึงเรื่องราวในอดีต

"คุณปู่" ฉินเฉิงพูดออกไป ตอนนั้นคุณปู่หลินที่อยู่ในความทรงจำก็ตื่นขึ้นมา

คุณปู่หลินยิ้มและพูดออกมาว่า "เฉิงเฉิง นายมาแล้ว"

ฉินเฉิงเดินเข้าไปตรงด้านหน้าของโซฟาที่คุณปู่หลินนั่งอยู่ คุกเข่าและพูดออกมาว่า "ฉันมีเรื่องเรื่องหนึ่งที่อยากจะถามปู่"

"เรื่องอะไร?" คุณปู่หลินถามกลับไป

ฉินเฉิงเงียบไปสักพักและพูดออกมาว่า "ฉันอยากรู้ว่าแม่ของฉันคือใคร"

ฉินเฉิงรู้แล้วว่าพ่อของเขาเป็นใคร แต่สำหรับแม่ของเขา เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอเลย

คุณปู่หลินเงียบไปสักพัก จากนั้นก็ถอนหายใจและพูดออกมาว่า "ฉันเองก็ไม่เคยเห็นหน้าแม่ของนายเลยสักครั้ง และก็ไม่รู้ว่าเธอมีชื่อว่าอะไร"

"ขนาดปู่ยังไม่รู้" ฉินเฉิงอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาอย่างขมขื่น

ถึงแม้ว่าเขาอาจจะเดาไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าผลลัพธ์อาจจะออกมาแบบนี้ แต่เมื่อเขาได้ยินมันออกมาจากปากของคุณปู่หลินแล้ว ใจของเขาก็รับไม่ได้เล็กน้อย

"แต่ว่า ในตอนนั้นพ่อของนายได้ทิ้งของชิ้นหนึ่งเอาไว้ให้ฉัน" คุณปู่หลินพูดออกมา "เขาบอกให้ฉันมอบมันให้กับนายเมื่อฉันตาย แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้คนไม่ต้องรอให้ถึงเวลานั้นแล้ว"

"เป็นอย่างที่คิด…." ฉินเฉิงแอบคิดในใจ

ทั้งหมดนี้เหมือนกับที่เขาเดาเอาไว้ ที่คุณปู่หลินให้หลินชิงเฉิงแต่งงานกับเขา เกรงว่าคุณปู่หลินจะต้องรู้เรื่องอะไรบางอย่าง

"ของอะไรเหรอครับ?" ฉินเฉิงถามกลับไป

คุณปู่หลินตัวสั่นเล็กน้อย ลุกขึ้นเดินไปที่ตู้

ตู้นั้นถูกล็อคเอาไว้ กุญแจมีอยู่เพียงดอกเดียวเท่านั้นก็คือดอกที่แขวนไว้ที่คอของคุณปู่หลิน

หลังจากที่เปิดตู้ออกมา ฝุ่นจำนวนมากก็กระจายออกมา

ภายในตู้มีกล่องสีดีบุกอยู่หนึ่งใบ

กล่องใบไม่ใหญ่ ขนาดเท่ากับมือของคน

คุณปู่หลินยื่นกล่องใบนั้นให้กับฉินเฉิงพร้อมพูดออกมาว่า "พ่อของนายบอกว่า กล่องใบนี้มีแต่นายคนเดียวเท่านั้นที่สามารถเปิดมันได้ แต่จะเปิดออกมาได้อย่างไรนั้น ฉันเองก็ไม่รู้"

ฉินเฉิงถือกล่องใบนี้ด้วยความรู้สึกสับสนในใจ

นอกจากมรดกแล้ว สิ่งเดียวที่พ่อทิ้งเอาไว้ให้ก็คือของสิ่งนี้

"ขอบคุณมากครับ" ฉินเฉิงรับกล่องใบนั้นมาและโค้งคำนับให้กับคุณปู่หลิน

คุณปู่หลินโบกมืออย่างแผ่วเบาและพูดว่า "ในเมื่อมาแล้ว คืนนี้ก็อยู่ทานข้าวด้วยกันเถอะ!"

"ไม่เป็นไรหรอกครับ" ฉินเฉิงปฏิเสธออกไป "ทั้งตระกูลหลินนอกจากคุณปู่แล้ว ฉันก็ไม่ได้รู้สึกดีกับใครทั้งนั้น"

เมื่อได้ยินแบบนี้คุณปู่หลินก็ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น

"คุณปู่ ปู่พักผ่อนเถอะ ฉันไปก่อนนะ" ฉินเฉิงไม่คิดจะอยู่นานกว่านี้ เขาลุกขึ้นและเดินออกนอกประตูไป

ด้านนอกมีชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้ายืนเฝ้าประตูอย่างเรียบร้อย

หลินเหว่ยกำลังถูมือ รอด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

หลังจากที่เห็นฉินเฉิงเดินออกมาหลินเหว่ยก็เดินเข้าไปทักทายด้วยรอยยิ้ม "ฉินเฉิง อยู่กินข้าวด้วยกันไหม?"

ฉินเฉิงมองไปที่เขา และพูดออกมาเบาๆว่า "เอาไว้ให้ลูกเขยที่ดีของคุณกินเถอะ"

"โอ้ว ดูนายพูดเข้าสิ พวกเรารู้จักกันมาตั้งหลายปี ไม่มีความรู้สึกดีๆต่อกันบ้างเลยเหรอ!" หลินเหว่ยลูบมือและพูดออกมา

"ความรู้สึก?" สีหน้าของฉินเฉิงเยือกเย็น "ฉันจะบอกอะไรคุณไว้อย่างหนึ่ง ดูแลคุณปู่ของฉันเอาไว้ให้ดีๆ เขามีชีวิตนานมากแค่ไหน ตระกูลหลินของคุณก็จะมีชีวิตนานเท่านั้น"

เมื่อพูดประโยคนี้จบฉินเฉิงก็เดินจากไป

สีหน้าของหลินเหว่ยซีดลง เขากัดฟันและพูดออกมาว่า "กิ้งก่าได้ทองจริง! อย่าคิดนะว่าตระกูลซูจะดูแลนายไปตลอด!"

หลังจากที่ออกมาจากบ้านตระกูลหลิน ฉินเฉิงก็ตรงมาที่ภูเขาหลงไห่

ภายใต้ขบวนยุทธที่รวบรวมจิตวิญญาณ ทั้งภูเขาหลงไห่เต็มไปด้วยเมฆหมอก และด้านบนของภูเขาเป็นเหมือนแดนสวรรค์

"คุณฉิน ทำไมหลังจากที่ขึ้นมายอดเขาแล้วฉันถึงรู้สึกผ่อนคลายกว่าเดิมเยอะเลย?" ชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าอดไม่ได้ที่จะถามออกมา

ฉินเฉิงยิ้มและตอบกลับไปว่า "อีกเดี๋ยวนายก็จะรู้เอง"

หลังจากที่เตรียมห้องให้ชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองคนก็มานั่งลงบนโซฟา

"ไหนลองพูดเรื่องที่เกี่ยวกับตัวเองออกมาสิ" ฉินเฉิงพูดออกมา

ชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าไม่ได้ปกปิดอะไร เขาเล่าเรื่องของเขาทั้งหมดในอดีตออกมา

ทำความเข้าใจง่ายๆ ฉินเฉิงก็รู้ว่า ชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้ากับจินฮู่ถูกเปิดตัวออกมาพร้อมกัน แต่น่าเสียดายที่เขาไม่ได้ใจร้ายเหมือนกับจินฮู่ ดังนั้นสุดท้ายเขาจึงถูกขับไล่ออกมาจากปีนัง

จากนั้น ต่อมาจู่ๆเขาก็ได้พบกับโอกาส ได้ไปเจอกับคนของสำนักตงเทียนหนาน และก็กลายเป็นคนที่มีชื่อเสียงอยู่ที่เมืองเจียงในขณะหนึ่ง

"แล้วทำไมตงเทียนหนานถึงไล่นายออกมา?" ฉินเฉิงถาม

ชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าส่ายหน้าและพูดว่า "เขาบอกว่าฉันไม่มีความสามารถ ฝึกมากว่าสิบปีได้แต่เรื่องของร่างกาย ไม่มีพลังภายในเลย…"

"พลังภายใน?" ฉินเฉิงตกใจเล็กน้อย

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ตงเทียนหนานคนนี้มีชื่อเสียงมาก ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นผู้เชี่ยวชาญจริงๆ

หลังจากที่พูดคุยกับจบ ฉินเฉิงก็กลับมาที่ห้องนอนของตัวเอง

บนโต๊ะของเขา มีกล่องที่พ่อของเขาได้ทิ้งเอาไว้วางอยู่

เขายกมันขึ้นมา จากนั้นก็นำมือไปวางบนกล่องช้าๆ

มีลมปราณแผ่ไปทั่วห้องเนื่องจากฝ่ามือของเขา

"แกร๊ก"

มีเสียงดังขึ้น จากนั้นกล่องใบนั้นก็เปิดออกอย่างช้าๆ

"ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง" ฉินเฉิงยิ้มออกมาด้วยความชอบใจ

ในตอนที่กล่องถูกเปิดออกมา ก็มีออร่าแผ่ออกมาตลอดเวลาอยู่ตลอดเวลา มันมีสีฟ้าคราม

ฉินเฉิงไม่คิดอะไรทั้งนั้น เขาแทบรอต่อไปไม่ไหว เขาอยากรู้มากๆว่าของที่อยู่ด้านในนั้นคืออะไร