ภรรยาที่ทั้งสวยทั้งรวยของผม - ตอนที่ 182 ฉันอยู่ที่นี่

หลังจากที่พูดประโยคนี้จบ เหรินกุ้ยอีก็พาฟางเสี่ยวเต๋อออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว

"นายปล่อยฉันนะ!" ฟางเสี่ยวเต๋อตบไปที่หน้าของเหรินกุ้ยอีด้วยความโกรธ และด่าออกมาว่า "พวกนายมันไม่ใช่คน จะหนีไปแบบนี้อย่างนั้นเหรอ? นายยังเป็นลูกผู้ชายอยู่หรือเปล่า?"

เหรินกุ้ยอีขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าสีหน้าของเขาไม่ค่อยพอใจ แต่เขาก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมา

"เธอคิดว่าเธออยู่ที่นี่ต่อไปแล้วจะช่วยอะไรเขาได้?" เหรินกุ้ยอีพูดออกไปด้วยความเยือกเย็น

"ฉันช่วยไม่ได้ แต่พวกนายช่วยได้!" ฟางเสี่ยวเต๋อกัดฟันและพูดออกไป

เหรินกุ้ยอีเงียบไปพักหนึ่งและพูดออกมาว่า "ฉันไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรที่ลึกซึ้งกับเขานาดนั้น ไม่จำเป็นต้องจะไปตายเพื่อเขา"

ฟางเสี่ยวเต๋อกำลังคิดอะไรอยู่ แต่จู่ๆเหล่ยหยุนก็สับฝ่ามือไปที่คอของเธอ ทำให้เธอสลบไปทันที

"ขึ้นรถ" เหล่ยหยุนพูดออกมา

…..

ในเวลานี้อาจกล่าวได้ว่าฉินเฉิงตกอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องตาย

มหาเจ้าแห่งพลังปราณเป็นสิบคน คนจำนวนมากมายขนาดนี้สามารถล้มล้างตระกูลได้เลย

ฉินเฉิงกวาดสายตามองไปที่พวกเขา พบว่า 4 คนเป็นที่เป็นหนุ่มเพิ่งจะเข้ามาเป็นปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ส่วนอีก 5 คนที่เหลือเป็นปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ขั้นห้า

และมีคนที่อยู่จุดสูงสุดของปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่หนึ่งคน นั่นก็คือโฉวฝูจิง

"ยังคงมีพลังของการต่อสู้" ฉินเฉิงสูดลมหายใจเข้า ยกระดับพลังทางจิตวิญญาณของร่างกายทั้งหมดของเขาจนสุดขีดและออร่าเหล่านั้นของเขาก็ปกคลุมไปทั่วคนเหล่านั้น

"ตอนนี้นายยังคิดที่จะสู้?" โฉวฝูจิงหัวเราะออกมา "ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ถึงสิบคน ถ้าหากเอาไปไว้ที่เมืองเจียง มันก็อาจจะทำให้เมืองเจียงมีอำนาจขึ้นมาเลยก็ได้"

นี่ไม่ใช่การพูดเกินจริง เมืองเจียงรวมถึงมณฑลปินโจว เรื่องทางด้านของศิลปะการต่อสู้นั้นอ่อนแอมาก

ถ้าหากไม่ได้เย่อชิงยุนช่วยไว้ในปีนั้นทั้งมณฑลปินโจวเกรงว่าคงจะยกหัวไม่ขึ้น

เช่นเดียวกับตอนนี้ที่ทั้งเมืองไม่สามารถหาจอมยุทธ์ได้สักคน

"คุณโฉว ไม่ต้องไปพูดอะไรไร้สาระกับเขาแล้ว จัดการเขาก่อน แล้วค่อยเค้นเอาสูตรปรุงยามาจากมัน!" ชายหนุ่มคนหนึ่งหัวเราะและพูดออกมา

ทันทีที่เสียงเงียบลงเขาก็หลอมรวมพลังของเขาและเอามันมารวมไว้ที่หมัดของเขา!

ฝ่ามือของเขาทั้งสองข้างดูแข็งแกร่งมาก ราวกับกริชที่แหลมคม! และมันกำลังตรงมาที่หน้าอกของฉินเฉิง!

ฉินเฉิงหรี่ตาลงและพูดว่า "ไม่รู้จักกำลังของตัวเอง!"

เมื่อเสียงของเขาเงียบลง เขาก็ยกมือขึ้นเพื่อรับการโจมตี

"คิดจะสู้? ตายเสียเถอะ!" ชายหนุ่มเยาะเย้ยซ้ำแล้วซ้ำเล่า นิ้วของเขาแข็งกว่าเหล็ก และเขาสามารถเจาะกระดูกได้!

ในตอนนั้นฉินเฉิงสวนกลับไป มันคือการเอาก้อนกรวดมาปะทะกับก้อนหิน!

"แกร๊ก!"

ในขณะนี้หมัดของฉินเฉิงได้ชนกับนิ้วของเขา ฉากที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ไม่เพียงแต่กรงเล็บของเขาไม่สามารถทำอะไรฉินเฉิงได้ แต่กระดูกนิ้วของเขาก็หัก และแหลกละเอียดไปเลยด้วยซ้ำ!

ฉินเฉิงไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น เขายกเท้าขึ้นและเตะท้องของชายหนุ่มอย่างดุเดือด ด้วยพลังที่น่ากลัว ลูกเตะของเขากระแทกกับจุดตันเถียนของชายหนุ่มพอดี! และร่างของเขาก็กระเด็นกลับหัวกลับหางไปหลายสิบเมตร!

"ตุบ!"

เลือดจำนวนมากไหลออกมาจากปากของเขา และสิ่งที่ทำให้เขาตกใจมากกว่านั้นก็คือ พลังจากจุดตันเถียนของเขาหายไปแล้ว!

""นาย…นายทำลายจุดตันเถียนของฉัน!"" ชายหนุ่มมองฉินเฉิงด้วยความสยดสยอง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด!

"คุณโฉว ช่วยผมด้วย…." เขาคว้าไปที่ไหล่ของโฉวฝูจิงและพูดออกมาด้วยความเจ็บปวด

แต่น่าเสียดาย โฉวฝูจิงจำเป็นต้องสนใจเขาไหม? เขาผลักแขนออกไปแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า "คิดจะลงมือก็ต้องยอมรับกับผลที่ตามมา"

ฉินเฉิงกวาดสายตาไปมองคนที่เหลืออย่างเย็นชา

"สามารถจัดการปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ได้ภายในหมัดเดียว พลังนี้คงไม่ได้ด้อยไปกว่าเหรินกุ้ยอีเลยแม้แต่น้อย" โฉวฝูจิงแสดงความคิดเห็นออกมา "แต่น่าเสียดายที่วันนี้นายจะต้องมาตายอยู่ที่นี่!"

"ทำไมนายพูดมากจัง" ฉินเฉิงส่ายหน้า "เข้ามาสิ"

"ได้ ฉันจะทำให้นายพอใจ!" โฉวฝูจิงตอบกลับไปอย่างเยือกเย็น เขามองไปที่ลูกน้องของเขาและพูดออกมาว่า "อย่าทำให้เสียเวลา รีบจัดการมันเร็ว!"

"ครับ!" เหล่าลูกน้องของเขารับคำสั่งทันทีและจู่โจมเข้ามาหาฉินเฉิง

มหาเจ้าแห่งพลังปราณ 8 คน กำลังเข้าจู่โจมรอบฉินเฉิงอย่างรวดเร็ว!

"ตู้ม!!"

ทันใดนั้นแสงที่น่ากลัวก็กวาดก็ส่องไปทางฉินเฉิง!

แสงนั้นเหมือนกับดาบ ราวกับว่ามันตัดต้นไม้ที่อยู่รอบๆไปจนหมด และชั่วพริบตามันก็เข้ามาอยู่ที่คอของฉินเฉิง!

ฉินเฉิงหรี่ตาลงและพูดออกมาว่า "วิชาย่นระยะทาง"

เพียงเสี้ยววินาที ร่างของฉินเฉิงก็หายไป!

"เอ๋?" ทุกคนต่างแสดงถึงความสงสัยออกมา รีบมองไปรอบๆทันที

"ไปไหนแล้ว?" มีคนถามออกมา

"อยู่นี่ไง" ทันทีที่เสียงของเขาเงียบลง เสียงที่เย็นชาก็ดังขึ้นมาอีกครั้งที่ด้านหลัง

ทุกคนตะลึง พวกเขารู้สึกเย็นที่สันหลังและหันกลับมาอย่างเร่งรีบ

"หมัดของนักปราชญ์!"

แต่น่าเสียดายมันสายไปแล้ว ฉินเฉิงปล่อยพลังของเขาออกมาแล้ว แสงสีทองออกมาจากหมัดของเขา และพลังอันน่าสะพรึงกลัวได้ทุบหน้าอกของปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่คนนี้ทันที!

"ไม่ได้การแล้ว ดูเหมือนว่าเจ้าหนุ่มนั่นจะฝึกวิชาลับอะไรบางอย่าง!" คนเหล่านั้นอุทานขึ้นด้วยท่าทางตื่นตระหนกเล็กน้อย

"ที่จริงวิชาย่นระยะทางมันไม่ได้มีไว้หนีเพียงเท่านั้น" ฉินเฉิงพึมพำออกมา

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาใช้วิชาย่นระยะทางในการต่อสู้ และผลลัพธ์ที่ได้ก็ดีมาก

"เอาหลังชนกันไว้!" ตอนนั้นไม่รู้ว่าใครตะโกนออกมา แต่ทุกคนก็เอาหลังมาชนกัน

"ฟัพ!" ร่างกายของฉินเฉิงหายไปอีกครั้ง

เขามองดูผู้คนที่ตื่นตระหนกอย่างเย็นชาและเยาะเย้ย "ดูเหมือนว่าปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ก็ไม่ได้มีอะไรไปมากกว่านี้"

การไม่คำนึงถึงระดับของตนเองแต่กลับกล้ามาเผชิญหน้ากับสิ่งที่ไม่รู้จัก เหล่าปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่พวกนี้คงไม่มีอะไรมากไปนอกเสียจากความกลัว

"ตายซะ!" หนึ่งในนั้นชี้นิ้วไปข้างหน้า และแสงที่น่ากลัวอย่างยิ่งก็พุ่งเข้าหาฉินเฉิงอย่างรวดเร็ว!

"โดนแน่!" เห็นแสงนั้นพุ่งเข้าไปสู่กลางคิ้วของฉินเฉิง!

แต่มีบางอย่างที่น่าอัศจรรย์เกิดขึ้น แสงนี้ส่องผ่านคิ้วของฉินเฉิงโดยตรง!

"นั่นมันภาพติดตา" โฉวฝูจิงพูดเบาๆมองดูการต่อสู้อยู่ไกลๆ

โฉวฝูจิงสูดหายใจเข้าและหรี่ตามองไปรอบๆ

ความเร็วขนาดนี้ต่อให้เป็นเขาก็ไม่สามารถสังเกตเห็น

"ดูเหมือนว่าตัวของเจ้าเด็กคนนี้กำลังซ่อนความลับไว้มากมาย" สิ่งนี้ไปกระตุ้นจิตสังหารณ์ของโฉวฝูจิงทันที!

"เขาอยู่ที่ไหน?" ลูกน้องของโฉวฝูจิงตื่นตระหนกทันที พวกเขารีบไหลเวียนพลังปราณในร่างกายของเขา ก่อเป็นเกราะขนาดใหญ่ล้อมรอบร่างกายของพวกเขา

"คุณโฉว เจ้าหนุ่มนั่นมันอยู่ไหน?" มีคนตะโกนถามออกไป เนื่องจากพวกเขาไม่มีความสามารถมากพอที่จะค้นหาฉินเฉิง ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่ถามโฉวฝูจิง

โฉวฝูจิงขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย เขาเองก็ไม่รู้ว่าฉินเฉิงหายไปไหน

"เป้าหมายของฉัน คือนาย" และทันใดนั้นเสียงที่เยือกเย็นก็ดังขึ้นข้างๆหูของโฉวฝูจิงทันที

สีหน้าของโฉวฝูจิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาคิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าฉินเฉิงจะกล้าใช้โอกาสนี้ในการเข้ามาประชิดตัวเขา!