ภรรยาที่ทั้งสวยทั้งรวยของผม - ตอนที่ 117 ซูวานถูกเอาตัวไป

ชายชราดูสงบนิ่ง เค้ายืนอยู่อย่างเงียบๆต่อหน้าของฉินเฉิง

ฉินเฉิงมองชายคนนี้อย่างเย็นชา ทันใดนั้นเค้าก็เรียกความแข็งแกร่งทั้งหมดในร่างกายของเค้าขึ้นมาและกระแทกมันด้วยหมัด!

ชายชรายกมือขึ้นแล้วชกเค้าเบาๆ

ด้วยเสียงที่ดังขึ้นมา ชายชราถอยหลังไปสองสามก้าวติด!

ความแปลกใจแวบวาบเข้ามาในแววตาของเค้า เค้าพูดเบาๆขึ้นมาว่า: "ถ้าไม่ใช่ลูกชายของเค้า ก็คงจะไม่สามารถเข้าถึงระยะสร้างฐานรากของพลังปราณในระยะเวลาอันสั้นแบบนี้ได้เลย…"

ความแข็งแกร่งของชายชราคนนี้มันไม่อาจหยั่งรู้ได้เลย เค้าสามารถทำให้เหล่าซ้งคนที่แข็งแกร่งมากหมดสติไปด้วยการยกมือขึ้น! แต่ถ้าฉินเฉิงโกรธเค้าก็พอที่จะสามารถจัดการมันได้เหมือนกัน!

"แกรู้จักพ่อของฉัน?" ฉินเฉิงหยุดการเคลื่อนไหวในมือของเค้า แววตาของเค้ามันก็ดูซับซ้อน

เค้าประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็ตื่นเต้นอย่างที่ไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้เลย

สำหรับพ่อที่ลึกลับของเค้า ฉินเฉิงก็ไม่รู้อะไรเลย!

ชายชรายิ้มแล้วพยักหน้า "รู้จักสิ"

ฉินเฉิงพูดขึ้นมาอย่างเย็นชา: "ความสัมพันธ์ของแกกับพ่อฉันคืออะไร มิตรหรือศัตรู?"

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ชายชราก็หัวเราะออกมาในทันที

เค้าโบกมือขึ้นมาแล้วพูดว่า: "เธอไม่ควรที่จะพูดกับเพื่อนพ่อของเธอในฐานะศัตรูแบบนี้นะ … "

เค้าไม่พูดอะไรต่อ แต่ความหมายของมันก็ชัดเจนอยู่แล้ว

ฉินเฉิงสูดหายใจเข้าลึกๆ เค้าขมวดคิ้วขึ้นมา "ทำไมฉันควรเชื่อแกด้วย? แล้วทำไมจะต้องทำให้สามคนนั้นหมดสติไปด้วย?"

ชายชราชี้ไปที่ซูวานแล้วพูดเบาๆว่า: "ฉันต้องเอาตัวเธอไป"

"อย่าแม้แต่จะคิด!" เมื่อได้ยินแบบนี้ ฉินเฉิงก็โกรธขึ้นมาในทันทีและพลังปราณที่น่าสะพรึงกลัวของเค้ามันก็เหนือไปกว่าระดับการฝึกฝนของเค้าในทันที!

เมื่อชายชราเห็นแบบนี้ แววของเค้าก็ดูตื่นเต้นมากขึ้น

"ไม่เลวเลย ไม่เลวจริงๆ ในตัวของแกดีเลือดของเค้าอยู่จริงๆด้วย…" ชายชรารู้สึกปลาบปลื้มใจ

"ใครก็ตามที่กล้าแตะต้องเธอ ฉันจะฆ่ามัน" เสียงของฉินเฉิงก็เย็นชาราวกับลมหนาวในฤดูหนาวเดือนธันวา

ชายชรายิ้มเบาๆ "ฉินเฉิง เธอไม่ต้องตกใจไป ถ้าฉันคิดที่จะทำร้ายเธอ ฉันจะมารอให้นายตัดสินใจเหรอ?"

ฉินเฉิงผงะไปในทันทีทันใด

ที่เค้าพูด มันก็ถูก ถ้าชายชราไม่เมตตา ฉินเฉิงเองก็คงล้มลงหมดสติอยู่กับพื้นเหมือนกับคนอื่นๆไปแล้ว

"ต่อไป การเก็บตัวของเธอมันจะยาวนานขึ้นเรื่อยๆ การที่เก็บเธอไว้ในโลกใบนี้ นายไม่เป็นห่วงเธอเลยเหรอ?" ชายชรายิ้มเบาๆ

"คุณไม่ต้องกังวลไป ผมคิดหาวิธีการรับมือเอาไว้แล้ว" ฉินเฉิงพูดขึ้นมาอย่างเย็นชา

"วิธีการรับมือที่เธอพูดถึง มันหมายถึงสำนักงานสำนักงานความมั่นคงปินโจวอย่างงั้นสินะ?" ชายชราก็อดหัวเราะไม่ได้ "นายคิดว่าการที่ตระกูลซูจะเอาใครซักคนออกมาจากสำนักงานความมั่นคงปินโจว มันยากมากขนาดนั้นเลยเหรอ?"

ฉินเฉิงก็ไม่มีอะไรจะพูดอีก

ด้วยอำนาจของตระกูลซู แม้แต่เฟิงจิ้งเหยาเอง การจะปลดเค้าออกจากตำแหน่ง มันก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร

"ฉันจะเอาตัวเธอไป มันจะดีสำหรับนายกับเธอ" ชายชราชี้ไปที่ซูวาน เค้าพูดด้วยแววตาที่ดูเอ็นดูเล็กน้อย: "ผู้หญิงคนนี้เธอดีมาก หลังจากขัดเกลาแล้ว เธออาจจะดีไม่แพ้ไปกว่านายเลย "

ชายชราคนนี้มีเหตุผล แต่ฉินเฉิงจะเชื่อใจเค้าได้อย่างไรกัน? บุคคลที่ปรากฏตัวขึ้นในความว่างเปล่า ใครจะไปรู้ว่าจุดประสงค์ของเค้ามันคืออะไรกันแน่?

"ไม่ว่าคุณจะพูดอะไรก็ตาม ผมจะไม่เห็นด้วย" ฉินเฉงก้าวไปข้างหน้าแล้วกอดซูวานไว้ในอ้อมแขนของเค้า

ต่อมาเค้าพยายามปลุกซูวานด้วยพลังปราณ น่าเสียดายที่ในตอนนี้ จิตของซูวานเเป็นเหมือนปราสาทที่ปิดตาย ไม่ว่าฉินเฉิงจะพยายามอย่างสุดความสามารถแค่ไหนก็ตาม เค้าก็ไม่สามารถที่จะเข้าไปได้เลย

ในตอนนี้เอง ชายชราก็ยกมือขึ้นแล้วตบหน้าของฉินเฉิง

ฉินเฉิงหลบไม่ได้เลย เค้าล้มลงกับพื้นอย่างแรง

ทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้ามันเริ่มพร่ามัว มันเหมือนกับตอนที่เค้าตื่นขึ้นมาครั้งแรกยังไงยังงั้นเลย!

"ฉินเฉิง ถ้านายอยากเจอเธอคนนี้อีกครั้ง นายต้องพัฒนาทักษะของนายโดยเร็วที่สุด เมื่อนายสามารถที่จะยืนหยัดในเมืองจิงตูได้แล้ว เธอจะปรากฏตัวต่อหน้านายเอง" เสียงของชายชราดังขึ้นมาในความคิดของเค้า ฉินเฉิงต้องการจะพูด แต่เค้าก็พบว่าที่คอของเค้ามันมีปัญหา เค้าไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้เลยซักคำ

เค้าพยายามบีบเสียงออกจากลำคออย่างสุดความสามารถแล้วพูดว่า: "แกอย่าโกหกฉันเลยดีกว่า…ไม่ว่าแกจะเป็นใครก็ตาม ฉันจะตามฆ่าแกตลอดไป…"

ชายชราดูประหลาดใจแล้วเค้าก็กระซิบขึ้นมาว่า: "ไอ่เด็กนี่ นายทำให้ฉันประหลาดใจครั้งแล้วครั้งเล่าจริงๆ…"

เมื่อฉินเฉิงตื่นขึ้นอีกครั้ง มันก็เป็นเวลาตอนกลางคืนแล้ว

ฉินเฉิงรีบลุกขึ้นมาแล้วตะโกนอย่างกังวล: "ซูวาน? ซูวาน?!

น่าเสียดายที่ไม่มีเสียงตอบจากซูวานเลย

"นายกำลังเรียกหาอะไรของนาย" เซียงเหม่ยเอ๋อก็ขมวดคิ้วขึ้นมา "ซูวานไปไหน?"

ฉินเฉิงพูดขึ้นมาอย่างเย็นชา: "ฉันจะรู้ได้ยังไงกัน"

เซียงเหม่ยเอ๋อถอนหายออกมาแล้วพูดว่า "เกิดอะไรขึ้น ทำไมจู่ๆฉันก็หมดสติไป?"

"ฉันจะไปรู้ได้ยังไงกัน? อย่ามากวนฉัน!" ฉินเฉิงพูดออกมาด้วยความโกรธ

สีหน้าของเซียงเหม่ยเอ๋อก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยแล้วเหล่าซ้งก็ก้าวไปข้างหน้าในทัน เค้าจ้องมองไปที่ฉินเฉิงด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ

ในตอนนี้ฉินเฉิงก็อารมณ์เสียมาก สำหรับเค้าแล้ว ในโลกนี้ใครจะหายไปก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่ซูวาน

เมื่อรู้สึกถึงกลิ่นไอออร่าจากร่างของเหล่าซ้ง ท่าทีของฉินเฉิงก็ดูหงุดหงิดมากขึ้น

เค้ามองไปที่เหล่าซ้งอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า "ทำไม คิดจะฆ่าฉันอย่างงั้นเหรอ?"

เหล่าซ้งโบกมือขึ้นมาแล้วพูดเบาๆขึ้นมาว่า "หากแกยังพูดจาดูหมิ่นคุณหนูของฉันอีก ฉันจะสั่งสอนบทเรียนให้กับแกเอง"

"สั่งสอน?" ความแข็งแกร่งของฉินเฉิงก็โพล่งออกมาอีกครั้ง เค้าไม่พูดอะไรออกมาเลย หมัดที่เหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่ก็พุ่งเข้าหาเหล่าซ้งในทันที!

เหล่าซ้งเป็นบอดี้การ์ดของเซียงเหม่ยเอ๋อและความแข็งแกร่งของเค้ามันก็ใกล้เคียงกับกำแพงยักษ์ เมื่อเผชิญหน้ากับการรุกรานของฉินเฉิง เค้าไม่ตื่นตระหนกเลย เค้าค่อยๆควบแน่นเกราะที่แข็งแกร่งรอบตัวของเค้าขึ้นมา

เกราะนี้แข็งแกร่งกว่าเกราะของเฝิงกงในวันนั้นหลายเท่า! ตามตำนานแล้ว เทคนิคแบบนี้มันก็เป็นของพลังปราณระดับปรมาจารย์เท่านั้น!

เซียงเหม่ยเอ๋อเงียบ มันหมายความว่าเธอเองก็ต้องการให้เหล่าซ้งสั่งสอนบทเรียนให้กับเค้า

หมัดของฉินเฉิงมันราวกับเสือโคร่งที่กระโจนลงมาจากภูเขาพร้อมกับเสียง "ปัง" แล้วกระแทกเข้าไปที่หน้าอกของเหล่าซ้ง!

เกราะนั่นมันก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ ด้วยความเร็วนี้ รอยแตกของมันก็แผ่กระจายออกไปเหมือนใยแมงมุมที่แผร่ไปทั้งเกาะ!

"ผั๊วะ!"

ในที่สุด เกราะนี้ก็ไม่สามารถต้านทานความแข็งแกร่งของฉินเฉิงได้เลย มันก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ! แต่หมัดของฉินเฉิงก็ไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้นและการรุกรานที่น่าสะพรึงกลัว มันก็ไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อย!

"ปัง!"

เหล่าซ้งหลบไม่ทัน หน้าอกของเค้ายุบลงในทันทีแล้วเค้าก็ลอยกระเด็นออกไป!

"ปั๊วะ!"

ร่างของเค้ากระแทกเข้ากับผนังจนยุบ

เซียงเหม่ยเอ๋ออ้าปากค้าง เธอร้องขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ: "มันเป็นไปได้ยังไงกัน? หรือว่าเค้าจะซ่อนความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเค้าเอาไว้?"

เหล่าซ่งคลานออกมาจากรอยยุบของกำแพงนั่นอย่างยากลำบาก เค้ามีเลือดไหลออกมาที่มุมปาก กระดูกของเค้ามันหักเกือบหมด สภาพของเค้ามันดูไม่ได้เลย

แต่สีหน้าของฉินเฉิงยังคงดูเฉยชาอยู่ เค้ามองดูเซียงเหม่ยเอ๋อและพูดอย่างเย็นชาว่า: "ต่อให้เธอจะเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของซูวาน ฉันไม่สนเธอหรอกนะ แต่เธออย่าเข้ามายุ่ง"

หลังจากพูดจบ ฉินเฉิงก็หันหลังแล้วเตรียมที่จะออกไป

เมื่อเค้าไปถึงประตู ฉินเฉิงก็หยุด เค้าหันหลังให้กับเซียงเหม่ยเอ๋อแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า: "ฉันไม่รู้ว่าเธอกับซูวานมีความสัมพันธ์กันแบบไหน แต่ฉันสัมผัสได้ว่าเธอกับซูวานมีความสัมพันธ์แบบอื่น ถ้าวันหนึ่งฉันรู้ว่าเธอคิดร้ายกับซูวาน ฉันฆ่าเธอแน่"

"หยุด!" เหล่าซงดูเหมือนจะต้องการรักษาหน้าให้กับเซียงเหม่ยเอ๋อ เค้าตะโกนขึ้นมาแล้วไม่ยอมแพ้

"เอาหละ" เซียงเหม่ยเอ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อย "แกแพ้แล้ว อย่างทำให้ฉันขายหน้าอีก"

แม้ว่าเหล่าซ้งจะไม่พอใจ แต่เค้าก็ไม่กล้าที่จะขัดคำสั่งของเซียงเหม่ยเอ๋อ เค้าทำได้เพียงแค่ยืนอยู่ที่ข้างๆอย่างเงียบๆ