ฟีนิกซ์นิพพาน-จอมนางสะท้านพิภพ - ตอนที่ 47 อนาถ

ตั้งแต่ที่พบกันในครั้งก่อน ซูหนานอีก็สังเกตได้ว่าขาของลู่ซือหยวนได้รับบาดเจ็บหนักมาก ไม่เพียงแต่เป็นสาเหตุที่มาจากอาการแผลเก่ารุนแรงขึ้นเท่านั้น

แต่ครั้งก่อนพบกันอย่างกระทันหัน และยังเป็นสถานการณ์แบบนั้นด้วย ซูหนานอีจึงไม่สามารถพูดเยอะได้

เดิมทีลู่ซือหยวนก็เป็นคนที่รอบคอบ พูดน้อย ชอบซ่อนทุกอย่างอยู่ในใจ ซูหนานอีรู้ว่า มันต้องค่อยๆมา

ครั้งนี้ที่ฝังเข็ม ทำให้ซูหนานอีมีโอกาสที่ดีในการรักษาให้เขา นางตกใจมาก ขาของลู่ซือหยวน มีอาการที่รุนแรงกว่าที่นางคิดอีก

"ซือหยวน อาจจะเจ็บเล็กน้อย วันนี้เราลองก่อน ค่อยๆมา รีบร้อนไม่ได้"

ลู่ซือหยวนยิ้มเบาๆ"ไม่เป็นไร หนานอี เจ้าอยากทำอะไรก็ตามใจ ข้าล้วนได้หมด"

คำพูดของซูหนานอีค้างอยู่ในคอ หลังจากล้างมือเสร็จแล้ว ก็ค่อยๆพับกางเกงของลู่ซือหยวนขึ้นไปจนถึงหัวเข่า

ลู่ซือหยวนไม่มีสีหน้าใดๆ นิ้วมือค่อยๆกำอย่างแน่น ริมฝีปากก็เม้มไว้

หยุนจิ่งขมวดคิ้วอยู่ข้างๆ แต่เขามองออกว่าซูหนานอีตั้งใจมาก ก็เลยไม่กล้าอ้าปากพูดกับนาง

ซูหนานอีหยิบเข็มเงินขึ้นมา และฝังลงจุดอย่างแม่นยำ ไม่มีข้อผิดพลาดแม้แต่นิด

แม้ว่าเป็นเช่นนี้ สีหน้าของลู่ซือหยวนก็ยังซีดลงหน่อย เหงื่อบนหน้าผากของเยอะขึ้นเรื่อยๆ ผมค่อยๆเปียก แต่เขาก็ไม่ได้เอ่ยเสียงใดๆ

ใจของซูหนานอีจ่อจงอยู่กับสิ่งเดียว ตอนนี้ในสายตาของนางมีแต่เข็มเงิน

คิ้วของหยุนจิ่งค่อยๆคลายออก ในสายตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ภรรยาของเขาเก่งมากๆเลย……แม้กระทั่งหมอหลวงในสำนักหมอหลวงก็ไม่ได้เก่งขนาดนี้

เวลาผ่านไปทีละนิด กว่าจะถึงเวลาที่เอาเข็มออกได้ ซูหนานอีเอาเข็มทั้งหมดออกอย่างรวดเร็ว

"ซือหยวน เจ้ารู้สึกเป็นยังไง?เจ็บมากไหม?"

ลู่ซือหยวนส่ายหน้า"ไม่เป็นไร"

"เจ็บก็คือสถานการณ์ที่ดี ถ้าไม่มีความรู้สึกกลับเป็นเรื่องร้าย แต่ว่า……มันจะเจ็บปวดหน่อย"ดวงตาของซูหนานอีลึกมาก"ตอนนี้เจ้าบอกข้ามาได้หรือยัง ขาคู่นี้ของเจ้ากลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง?"

ลู่ซือหยวนวางกางเกงลง นิ้วมือที่เรียวยาวนั้นสะอาดมาก ไม่มีลักษณะที่สกปรกในตอนนั้นแม้แต่นิดเลย

เขาก้มหน้าลง"เจ้ายังไม่ได้ติดต่อหุบเขาหมอเทวดาใช่ไหม?"

ซูหนานอีพยักหน้า"ข้าให้เซี่ยหล่านไปติดต่อ แต่เขาบอกว่ายังติดต่อไม่ได้เลย เขามักจะอยู่ที่เมืองเจียงหนาน ช่วงนี้ถึงจะกลับมา ส่วนหุบเขาหมอเทวดาลึกลับอยู่แล้ว อาจจะ……"

"สาขาย่อยในเมืองซินเยว่ของหุบเขาเทวดามีคนทรยศ"ลู่ซือหยวนเงยหน้าขึ้นไปมองนาง"คืนนั้นข้าเพื่อที่จะไปตรวจเรื่องนี้ ในที่สุดกลับโดนกับดักของพวกเขา คนนั้นคุ้นเคยกับความสามารถของข้า อยากจะให้เขาตาย ข้าโดนฝ่ามือของเขา ฝ่ามือนั้นทรงพลังมาก เพื่อให้มีชีวิตรอด ข้าเลยพยายามใช้กำลังภายในย้ายพลังของฝ่ามือนั้นไปยังขาทั้งคู่"

มีชีวิตรอดมาได้ แต่ขาทั้งสองก็บาดเจ็บอย่างหนัก เกือบจะพิการอย่างสิ้นเชิง

สิ่งสำคัญที่สุดคือ ต่อจากนั้นมาเขาถึงพบว่าจวนซูถูกเผา ซูหนานอีเสียชีวิต จวนซูไม่มีผู้ใดรอดพ้นมาได้

เขาเกลียด เกลียดตัวเองว่าทำไมถึงไปไล่ผู้ทรยศ จนทำให้ไปช่วยนางไม่ทัน

เขาจะไม่มีวันลืมความทุกข์ในคืนนั้น

"หนานอี ขอโทษ"เขาพูดด้วยเสียงเบา

ซูหนานอียังตกใจในเรื่องที่มีคนทรยศอยู่เลย จู่ๆได้ยินเขาพูดแบบนี้ ก็รู้สึกขมขื่นใจ

"ซือหยวน เจ้าไม่ได้ต้องขอโทษใคร ยิ่งไม่ต้องมาขอโทษข้า"ซูหนานอีนั่งยองอยู่ข้างๆเขา"คือคนพวกนั้นต้องมาขอโทษพวกเรา"

"ข้าจะแก้แค้นให้ได้ ดังนั้น เจ้าต้องดีขึ้นมาเร็วๆ ข้าต้องการความช่วยเหลือจากเจ้า"

ในสายตาของลู่ซือหยวนมีความสว่าง มือทั้งคู่จับราวจับเก้าอี้เข็นเอาไว้"ได้"

"หนานอี ฐานะในตอนนี้ของเจ้าปลอดภัยไหม?ทำไมเขาถึงทำแบบนั้น?"

ซูหนานอีรู้ว่า"เขา"ในคำพูดของลู่ซือหยวนหมายถึงกู้ซีเฉิน"ข้าไม่รู้ แต่ไม่ว่าเป็นเพราะอะไร ข้าล้วนจะให้เขาได้รับโทษตามที่ต้องได้รับ! ข้าได้พบกับเขาแล้ว ถึงแม้เขาจะสงสัย แต่ก็ตรวจอะไรไม่ได้ทั้งนั้น"

นางมองใบหน้าของลู่ซือเฉิน"เจ้านั่นแหละ อย่าปรากฏหน้าชั่วคราวดีกว่า"

ลู่ซือหยวนยิ้มขึ้นมา"เจ้าลืมแล้วหรือ หุบเขาหมอเทวดาของเรายังมีสิ่งที่เชี่ยวชาญอีกหนึ่งอย่าง"

"เปลี่ยนแปลงหน้าตา!"

"ใช่ ตอนนี้ข้าเดินไม่ได้ ถ้าเปลี่ยนแปลงหน้าตาอีก เขาจะนึกถึงข้าไม่ได้หรอก"สายตาของลู่ซือหยวนเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ"และอีกอย่างหนึ่ง ในสายตาของคนอื่น ข้าก็เป็นคนที่ตายไปแล้ว"

ซูหนานอีค่อยๆลุกขึ้นมา"ซือหยวน เจ้าไม่ต้องเป็นห่วง ข้าจะหาคนทรยศออกมาให้ได้ เพื่อแก้แค้นให้เจ้า"

"ไม่รีบ ตอนนี้ความปลอดภัยของเจ้าสำคัญสุด ถ้าเจ้าอยากจะติดต่อหุบเขาหมอเทวดา ต้องระมัดระวังเป็นอย่างดี"

"ข้าจำไว้แล้ว"

สายตาของลู่ซือหยวนมองไปที่หยุนจิ่งที่อยู่ข้างๆ"เจ้ากับเขา?"

เขาอยากจะถามมานานแล้ว ทนจนถึงตอนนี้

ซูหนานอีดึงหยุนจิ่งมา ยิ้มและพูดว่า"ซือหยวน นี่เป็นหยุนจิ่ง ท่านอ๋องเป่ยลี้ และก็เป็นคู่หมั้นของข้าด้วย"

สายตาของลู่ซือหยวนปรากฏความซับซ้อนขึ้นมา หัวใจดัง"ปัง"ขึ้นมา"คู่หมั้น?"

"ใช่แล้ว ข้าก็เขามีสัญญาแต่งงานกัน อีกไม่นานก็จะแต่งงานกันแล้ว ซือหยวน เจ้าต้องดีขึ้นมาเร็วๆ พอถึงเวลาไปร่วมงานด้วย"

ลู่ซือหยวนก้มหน้าลง เพื่อปิดบังสีหน้าของตัวเอง"ได้"

เพิ่งพูดเสร็จ หน้าประตูก็มีเสียงเคาะประตูส่งมา ซูหนานอีตอบรับหนึ่งเสียง แล้วเซี่ยหล่านก็ผลักประตูเดินเข้ามา ในมือถือยาถ้วยหนึ่ง

"เจ้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่?"ซูหนานอีถาม

เซี่ยหล่านหัวเราะออกมาหนึ่งเสียง"นี่เหมือนเป็นที่ของข้า"

"ใช่ขอรับ คุณชายเชี่ย พวกเราได้รับการดูแลจากเจ้า ล้วนต้องขอบพระคุณเจ้า เจ้ามีบุญคุณต่อเรายิ่งนะ……"

"พอเถอะ"เซี่ยหล่านเอาถ้วยยาให้ลู่ซือหยวน แล้วจับแขนของตัวเอง"ทำให้ข้าขนลุกไปหมด"

"ซือหยวน เจ้าพักผ่อนให้ดี ถึงเวลาฝังเข็มครั้งต่อไปข้าค่อยมา"ซูหนานอีพูดกับลู่ซือหยวน

"ได้"ลู่ซือหยวนพยักหน้า ใช้สายตาส่งนางออกไป

หยุนจิ่งติดตามนางออกไป เซี่ยหล่านเห็นสายตาของซูหนานอีก็หาข้ออ้างตามออกไปด้วย

"มีอะไรหรือ?"

"หลี่จิ้งหว่านอยู่ที่นี่อีกสักเวลาหนึ่ง ระวังด้วย แต่ข้าว่าปัญหาไม่ใหญ่ บ้านนางก็อยู่บนภนนหย่งติ้ง เจ้าสั่งคนไปสั่งคนไปตรวจสอบเรื่องการหายตัวไปของคุณหนูหลี่ด้วย"

สีหน้าของเซี่ยหล่านเกิดความสงสัย"เจ้าใจดีไปช่วยคนข้ายังพอเข้าใจได้ แต่ทำไมถึงจะยุ่งเกี่ยวเรื่องพวกนี้อีกล่ะ?นี่ต้องเป็นเรื่องของที่ว่าการนครหลวงไม่ใช่หรือ?แถมตระกูลหลี่ก็ไม่ขาดแคลนเงินในการให้ที่ว่าการนครหลวงด้วย"

"ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ"ซูหนานอีกำลังคิดอยู่"ข้ารู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดา แต่ข้ายังคิดจุดสำคัญในนี้ไม่ได้"

"ได้ ข้าจะให้คนไปสำรวจ"

"นอกจากนี้ ฝั่งของหุบเขาหมอเทวดามีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น"สีหน้าของซูหนานอีมืดดำลงไป"ซือหยวนบอกว่า สาขาในเมืองซินเยว่ของหุบเขาหมอเทวดามีคนทรยศ"

"อะไรนะ?"สีหน้าของเซี่ยหล่านเริ่มเปลี่ยน"มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วย?"

"ใช่ เดิมทีข้ายังคิดอยู่ว่า ทำไมตอนนั้นข้าส่งสัญญาณแล้ว แต่คนของหุบเขาหมอเทวดาก็ไม่ได้มา แม้ว่าไม่เจอข้า แต่ก็ควรช่วยพ่อแม่ของข้าด้วย แม้ว่าคนอื่นไม่มา ซือหยวนก็ควรมา ที่แท้แล้ว……เห็นได้ชัดว่า มีคนร่วมมือกัน แยกข้าและซือหยวนออกจากกัน"

เซี่ยหล่านขมวดคิ้ว"แล้วข้าได้ส่งสัญญาณออกไปแล้ว……จะนำพาอันตรายให้เจ้าหรือเปล่า?"

"ไม่หรอก ถึงแม้คนนั้นรู้ว่าเจ้ากำลังติดต่อกับหุบเขาหมอเทวดา แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะจากความสัมพันธ์เจ้ากับข้า ถ้าเจ้าไม่ตรวจสอบนั่นถึงจะแปลก"

"ก็ใช่นะ นั้นข้าก็ดูต่อว่า จะมีคนมาหาหรือเปล่า"

ซูหนานอีพยักหน้า"พูดถึงที่ว่าการนครหลวงแล้ว ผู้ว่าตอนนี้เป็นใคร?"

"เชอะ"เซี่ยหล่านหัวเราะออกมา ยิ้มเจื่อนๆ"คนนั้น เจ้ารู้จักแน่นอน ก็คือคนที่เป็นผู้ว่าเมืองเจียงหนานมาก่อน เดือนที่แล้วเพิ่งเลื่อนตำแหน่งมาที่นี่ ใช้สุภาษิตที่ว่าขี้ใหม่หมาหอมมาเปรียบเทียบเขาเหมาะสุดแล้ว"

พอเขาพูดถึงสิ่งนี้ ซูหนานอีก็รู้ทันทีว่าเป็นใคร