พี่เขยคลั่งสวาท - ตอนที่ 14
ใบหน้าของสิงหายามนี้ดูเคร่งเครียด มุ่งมั่นอยู่กับการรูดท่อนเอ็นร้อนผ่าวของตัวเอง
“อา…ผึ้งจ๋า…พี่จะแตกแล้ว…อูย”
มือใหญ่กำดุ้นเนื้อยาวใหญ่ รูดแรงเสียงดังพลั่กๆ เป็นจังหวะ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเพดานห้องน้ำ
สิงหาพรูลมหายใจร้อนผ่าวออกมาจากริมฝีปากห่อรัดเป็นวง ครั้นแล้วเรือนร่างเปลือยเปล่ากำยำไปด้วยมัดกล้ามของเขาก็ทรุดฮวบลงคุกเข่ากับพื้น หอบหายใจแรง น้ำกามสีขาวฉีดพุ่งเป็นสาย บางส่วนกระเด็นมาเปรอะผนังห้องน้ำ
“ซี้ด…อ่า…” สิงหาพริ้มตาเป็นสุข หลังจากความทรมานได้ถูกปลดเปลื้องออกมาแล้ว
น้ำกามของเขาแตกพุ่งออกมาเยอะมาก บางส่วนยังทะลักอยู่ในอุ้งมือ ปลิ้นย้อยออกมาจากซอกนิ้วของเขาที่ยังบีบกำท่อนเอ็นเอาไว้แน่น
น้ำผึ้งใจเต้น แอบมองอยู่เงียบๆ เห็นส่วนปลายสีม่วงถอกบานของสิงหา กระตุกหงึกหงักอยู่ครู่สั้นๆ…กลั่นเอาความคิดถึงน้องเมียออกมาจนหยาดหยดสุดท้าย
อึดใจต่อมา สิงหาก้าวออกจากห้องน้ำไปแล้ว น้ำผึ้งค่อยๆ ย่องลงมาจากถังแกลลอนใบใหญ่ๆ ที่ขึ้นไปยืนแอบมองดูพี่เขยชักว่าวจนตัวเองมีอารมณ์ ยืนยันด้วยน้ำหวานสวาทหลั่งเยิ้มออกมาชุ่มฉ่ำซอกขาของตัวเอง
‘โอ้ว…น้ำแบบนี้ออกมาอีกแล้ว’
น้ำผึ้งล้วงมือเข้ามาที่ซอกขาของตัวเอง สัมผัสน้ำหล่อลื่น คัดหลั่งออกมาเพราะแอบดูพี่เขยชักว่าว
หญิงสาวมองซ้ายมองขวา เดินเข้ามาในห้องน้ำแล้วปิดประตู สายตากวาดมองผนังที่จำได้ว่าน้ำกามสีขาวของพี่เขยสาดพุ่งมาตรงนั้น
น้ำสีขาวยังทิ้งร่องรอยเอาไว้จริงๆ น้ำผึ้งเอื้อมมือมาแตะคราบน้ำกามที่ยังอุ่น เหนียวเยิ้มติดนิ้วหล่อน
‘กลิ่นน้ำของผู้ชายเป็นยังไงนะ…เกิดมาไม่เคยรู้’
น้ำผึ้งนึกในใจ นี่คือโอกาสดีที่จะได้ลองดม หญิงสาวยกนิ้วขึ้นมาสูดดม
กลิ่นคาวของน้ำกามช่างกระตุ้นอารมณ์ได้อย่างประหลาด จนต้องแกะกระดุมเสื้อของตัวเอง เอาน้ำกามที่เปียกเยิ้มติดนิ้วมาขยี้ลงบนหัวนมทั้งสองข้าง
“อ๊า…”
น้ำผึ้งเอนหลังพิงผนัง นึกถึงสิ่งที่พี่เขยเพิ่งทำเมื่อครู่ หล่อนหลับตาพริ้ม ใช้นิ้วกระตุ้นบีบบี้หัวนมตัวเอง มืออีกข้างเอื้อมลงมาลูบล้วงเนินสวาทอูมแน่นตรงซอกขา หลับตาจินตนาการว่าหล่อนกับพี่เขยกำลังร่วมรักกัน
ในเวลาต่อมา
“ผึ้ง…หายไปไหนมา”
หญิงสาวสะดุ้ง เมื่อชะโงกใบหน้าเข้ามาในครัวแล้วเห็นพี่เขยกำลังนั่งกินข้าวอยู่ที่โต๊ะอาหาร
“เอ่อ…ผึ้งออกไปเดินเล่นที่หลังบ้านค่ะ…พี่สิงห์กินข้าวเสร็จแล้วหรือจ๊ะ”
ตอบเขินๆ พอเดินเข้ามาใกล้เขาก็เกิดอาการใบหน้าแดงซ่าน ใจเต้นแรง เมื่อนึกถึงภาพที่เห็นเมื่อครู่
“จ้ะ…พี่กินเรียบร้อยแล้ว”
เขาตอบเสียงหวาน หญิงสาวนึกในใจว่าวันนี้พี่เขยมาแปลก พูดจามี ‘จ้ะ’ ด้วย แสดงว่าเขาอารมณ์ดี ก่อนที่อารมณ์ของเขาจะเปลี่ยนไปเพราะคำถามของหล่อนที่ตามมา
“พี่สิงห์หาคนทำงานบ้านได้หรือยังคะ” ถามทั้งที่ใจก็แอบลุ้นว่าให้เขาหาไม่ได้ น้ำผึ้งรู้ดีว่าลึกๆ ในใจของหล่อนนั้นอยากอยู่เป็นแม่บ้านให้เขาไปจนลมหายใจสุดท้ายของหล่อน
“ทำไม…อยู่กับพี่มันน่าเบื่อนักหรือไงยัยผึ้ง…ถึงได้อยากออกไปอยู่ที่อื่นนัก” เสียงเครียดขึ้นมาทันที
“มันแปลกๆ นะคะ ถ้าผึ้งจะอยู่ต่อ…ก็ตอนนี้พี่เจนนี่ไม่อยู่แล้ว”
“ก็ไม่เป็นไรนี่…ถ้าพี่ซึ่งเป็นเจ้าของบ้านอนุญาต เธอจะอยู่ไปนานแค่ไหนก็ได้…ไม่มีใครว่า”
สิงหากล่าวเหมือนเป็นเรื่องง่าย เขาช่างไม่เข้าใจความรู้สึกของผู้หญิงว่าน้ำผึ้งจะอยู่ในฐานะอะไร บางทีเขาน่าจะเอ่ยออกมาชัดๆ
“ผึ้งคิดว่าจะอยู่แค่สิ้นเดือนน่ะค่ะ…” หญิงสาวบอกในเรื่องที่ตัวเองครุ่นคิดมาตลอด อยากรู้ว่าเขาจะห้ามไหม
“จะไปอยู่กับไอ้หน้าตี๋ที่ขับรถมาส่งวันนั้นใช่ไหม…พี่รู้นะ”
เหตุการณ์นี้ผ่านมาราวๆ เดือนนึงแล้ว วันนั้นน้ำผึ้งออกไปงานเลี้ยงวันเกิดเพื่อนที่ร้านอาหารในตลาด หล่อนไม่คิดว่าสิงหาจะจดจำได้แม้กระทั่งใบหน้าตี๋ๆ ของ ‘นิกร’ หนุ่มน้อยลูกชายเจ้าของร้านทองในตลาดที่ขับรถมาส่งเมื่อหลายวันก่อน
“อ๋อ…คนนั้นชื่อนิกรค่ะ…เป็นเพื่อนกัน” น้ำผึ้งบอกตามความจริง
YOU MAY ALSO LIKE
