พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - ตอนที่ 190 ไปพักข้างนอก

บทที่190 ไปพักข้างนอก

สีหน้าบจีเต็มไปด้วยความดูถูกรับใบเสร็จมาจากมือของศศินัดดา หลังจากที่เห็นราคาในใบเสร็จ ก็เบิกตากว้างทันที 

“สองแสนสามหมื่นแปด! ทำไมถึงแพงขนาด!”บจีอุทาน 

ตุลยวัตก็รีบเข้ามาดู หลังจากที่เห็นราคาในใบเสร็จ ก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ  

“บนใบรับรองยังมีเครื่องหมายการต่อต้านการปลอมแปลงด้วย ดูไปแล้วก็น่าจะไม่ใช่ของปลอมแล้วนะ”ตุลยวัตพูด 

บจีเบิกจ้องมองเขาทันที แล้วพูด:”นี่มันเป็นของปลอม และเธอก็เป็นคนปลอมมันขึ้นมาเอง ศศินัดดาเธออย่านึกว่าเธอจะหลอกฉันได้ นี่ก็ไม่ใช่ว่าเธอจะเรียกร้องเงินจากพวกเราเหรอ ก็เลยจงใจทำของปลอมขึ้นมา ไม่อย่างนั้นใครออกมาข้างนอกจะพกของแบบนี้มาด้วย”   

“ถ้าคุณไม่เชื่อฉันก็ไปตรวจสอบได้ จะได้สมใจคุณ” 

บีจีก็กังวลทันที  ถ้าศศินัดดาพูดถึงขนาดนี้ ก็น่าจะไม่ใช่ของปลอมแล้ว 

“ใครจะไปตรวจสอบกับเธอ ของปลอมพวกนี้ของเธอสมควรถูกทำลายไปตั้งนานแล้ว “พูดจบ บจีก็จะฉีกใบเสร็จและใบรับรอง 

สีหน้าของศศินัดดาเปลี่ยนไป คิดไม่ถึงว่าหลังจากที่บจีรู้ว่าตัวเองผิด จะกล้าทำเรื่องแบบนี้ 

 เธอเอื้อมมือไปคว้ามันทันที บจีก็ก้าวถอยหลังทันที ไม่ให้ศศินัดดามีโอกาสเลย 

ตอนนี้ถ้าใบเสร็จและใบรับรองถูก ก็ไม่มีใครสามารถพูดได้ว่าสร้อยข้อมือของศศินัดดามีมูลค่าเท่าไหร่ 

ขณะตอนที่เธอกำลังจะฉีกใบรับรอง จู่ๆก็มีมือยื่นมาตรงหน้าเธอ จากนั้นก็ดึงเอาใบเสร็จและใบรับรองคืนกลับอย่าง่ายดาย 

บจีมองไปมือที่ว่างเปล่าของตัวเอง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมอง พบว่ารพีพงษ์ได้นำใบเสร็จและใบรับรองไปแล้ว 

“รพีพงษ์ แกนี่มันไอ้แมงดา คืนใบเสร็จและใบรับรองมาให้ฉันเดี๋ยวนี้นะ!”บจีตะโกน 

รพีพงษ์ไม่ได้สนใจเธอเลย แต่กลับเอาใบรับรองและใบเสร็จให้กับศศินัดดา 

ศศินัดดาแสยะยิ้ม แล้วพูดว่า: “รพีพงษ์เป็นคนในครอบครัวของฉัน เธอนึกว่าเขาจะฟังคำของพูดเธอหรอ?” 

รพีพงศ์มีความรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เขาคิดไม่ถึงมากก่อนว่าศศินัดดาจะยอมรับเค้าเป็นคนในครอบครัวครั้งแรก ในสถานการณ์แบบนี้ 

บจีก็ลนลาน ตอนนี้ใบเสร็จและใบรับรองอยู่ในมือของศศินัดดา ถ้าหากว่าศศินัดดาจะแจ้งตำรวจ คนที่จะเสียเปรียบก็คือเธอ  

“รีบๆชดใช้เงินคืนมาซะ อย่ามัวแต่จู้จี้”ศศินัดดาว่าให้อย่างรุนแรง 

“ศศินัดดา ครอบครัวพวกเธออยู่ก็อยู่ที่บ้านฉันกินก็กินของบ้านฉัน ยังมีหน้ามาให้ฉันชดใช้เงินอีกเหรอ? ที่สำคัญพวกเราเป็นญาติกัน แล้วฉันก็ไม่ได้ตั้งใจด้วย เธอต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ?”บจีเริ่มอ้างความเป็นญาติ 

“เหอะเหอะ ทำไมจะทำไม่ได้ อ่าวบ้านเธอไม่ใช่ว่ามีเงินเยอะเหรอ แค่สองแสนกว่าสำหรับพวกเธอแล้วคงขนหน้าแข้งก็คงไม่ร่วงหรอก รีบเอาเงินออกมาซะ”ศศินัดดาแสยะยิ้ม 

“ถ้าเธอยังจะขอเงินกับฉันอีก ตอนนี้เธอก็ไสหัวออกไปจากบ้านเราเลย ช่วงนี้พวกเธอทั้งครอบครัวก็ไปนอนที่โรงแรมห่วยๆเหมือนกับรพีพงษ์เลย บ้านของเรายังไงก็เป็นบ้านพักตากอย่างดี ช่วงเวลาที่มาพักก็ถือซะว่าเธอก็ได้เงินไปแล้ว”บจีกล่าว 

ศศินัดดาเบิกตากว้างทันที คิดไม่ถึงว่าบจีจะคิดบัญชีกับเธอแบบนี้ 

“ไม่อยู่ก็ไม่อยู่ ต่อให้ฉันต้องนอนข้างทาง ก็จะทวงเงินนี้กับเธอ!”ศศินัดดากัดฟันพูด 

บจีคิดไม่ถึงว่าศศินัดดาจะจริงจังขนาดนี้ แล้วก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่พักหนึ่ง 

“ถ้าอย่างนั้นพวกเธอควรรีบย้ายออกไปให้ฉันเลยนะ  ตอนนี้ฉันไม่อยากเห็นหน้าครอบครัวของเธออีกต่อไป”บจีพูด 

“ได้เลย เธอคืนเงินมาให้ฉันก่อน ฉันก็จะรีบย้ายออกไปทันที”ศศินัดดากล่าว 

บจีแทบจะบ้าตาย เธอจะเอาเงินสองแสนกว่านี้ออกมาให้ได้ยังไง แต่ว่าศศินัดดาก็ไม่ยอม เธอเองก็ไม่รู้จะทำยังไง 

“ไม่คืนเงินใช่มั้ย อย่างงั้นตอนนี้ฉันจะแจ้งตำรวจ”ศศินัดดากำลังจะโทรศัพท์ 

แต่บจีก็รีบไปห้ามไว้ก่อน แล้วเดินไปที่ห้องนอน หยิบเงินสดออกมาหนึ่งแสน 

“พวกเธอเองก็พักที่บ้านเรามาหนึ่งวัน และพวกเธอก็จัดการปัญหาได้สองครั้งโดยการพึ่งพาชื่อเสียงโมไนย ดังนั้นฉันให้เธอแสนหนึ่ง ที่เหลือถือว่าหายกัน ตั้งแต่วันนี้ไปพวกเราทั้งสองบ้านไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก หลังจากนี้พวกเธอก็ไม่ต้องมาบ้านเราอีก”บจีกล่าว 

“บจีเธอก็ใจดำเกินไปแล้ว ให้มาแค่แสนหนึ่ง?”ศศินัดดาถาม 

“ทำไม ไม่เอาเหรอ? งั้นแสนนี้ก็ไม่มีแล้ว”บจีจะเอาเงินหนึ่งแสนนี้เก็บทันที 

ศศินัดดาก็รีบคว้าเอาหนึ่งแสนไว้ทันที 

“บจี ถือว่าเธอเก่ง หลังจากนี้ไม่ช้าก็เร็วถ้าเธอมีเรื่องมาร้องขอความช่วยเหลือที่บ้านเรา ถึงตอนนั้นจะคอยดูว่าเธอจะทำยังไง!”ศศินัดดากัดแล้วฟันพูด 

“ตลกละ บ้านเรามีเรื่องอะไรต้องไปของความช่วยเหลือ  ฉันว่าเธอคิดก่อนดีกว่ามั้ยหลังจากออกจากที่นี่แล้ว จะไปอยู่ที่ไหน ที่ท่านนภัทร์ก็คงจะไม่ปล่อยให้พวกเธอไปอยู่ พวกเธอก็คงจะต้องนอนที่ข้างทางแล้ว!”บจีพูด 

ศศินัดดาไม่ได้สนใจเธอ แต่กลับไปที่ห้องนอนแล้วเก็บข้าวของ 

อารียาก็ไม่อยากที่อยู่ต่อไป ดังนั้นก็รีบไปเก็บข้าวของ 

หลังจากนั้นก็ขนของลงมาข้างล่าง รพีพงษ์ยกสัมภาระทั้งหมดขึ้นไว้ในรถ ศศินัดดาถ่มน้ำลายใส่บ้านของบจี แล้วด่า: “บ้านห่วยๆแบนนี้ คิดว่าเราจะอยากอยู่เหรอ” 

“แม่ค่ะ รีบขึ้นรถเถอะ อย่ามัวแต่ชักช้าเลยค่ะ”อารียาพูด 

หลังจากที่ศศินัดดาขึ้นรถแล้ว เธอก็ยังคงโกรธอยู่ เธอหันหน้าเหลือบไปมองรพีพงษ์ แล้วพูด: “ทั้งหมดเป็นเพราะแกเลยรพีพงษ์ ถ้าแกไม่พึ่งพาชื่อเสียงของโมไนย นังตัวดีอย่างบจีก็คงไม่ให้มาแค่หนึ่งแสน แกต้องชดใช้คืนให้ฉัน” 

รพีพงษ์ยิ้ม แล้วพูด: “ก็แค่เครื่องประดับชิ้นเดียวเอง เดี๋ยวผมจะซื้อให้คุณแม่ใหม่ก็ได้” 

“นี่แกพูดเองนะ แกห้ามโกหกนะ”ศศินัดดากล่าว 

“เรามาคิดกันดีกว่าว่าคืนนี้จะนอนที่ไหน คงจะไม่ใช่ว่านอนข้างทางจริงๆ”ศักดาพูดขึ้น 

“ดูท่าทางของคุณแล้ว ไม่นอนที่บ้านบจีแล้ว เราไม่สามารถไปนอนโรงแรมได้เหรอ? ทำไมต้องไปนอนข้างถนนด้วยละ?”ศศินัดดาจ้องมองเขา 

“ถ้าอย่างนั้นไปที่ที่ผมพักดีกว่า ที่ตรงนั้นสภาพแวดล้อมก็ดีนะครับ”รพีพงษ์พูด 

“โรงแรมห่วยๆที่แกพักคนสามารถนอนได้เหรอ? เราหากันเองดีกว่า ที่สำคัญคือแกต้องเป็นจ่าย”ศศินัดดาพูด 

“แม่ค่ะ แม่พูดแบบนี้ได้ยังไงคะ ที่รพีพงษ์พักดีกว่าที่แม่คิดสักอีก เราก็ไปพักที่ที่เขาพักเนี่ยแหละดีแล้ว รพีพงษ์ขับรถเถอะ”อารียาพูด 

รพีพงษ์ยิ้ม หลังจากนั้นก็ขับรถไปที่Rose&Mary Hostel

“แม่จะบอกลูกไว้ก่อน ที่ที่เขาพักถ้าสถานที่แย่ แม่ก็พักไม่ได้”ศศินัดดาพึมพำ 

หลังจากเมื่อมาถึงที่ที่รพีพงษ์พักอยู่ ศศินัดดาและศักดาทั้งสองคนก็เบิกตากว้าง มองไปที่โรงแรมอันงดงามที่อยู่ตรงหน้า ทั้งคู่มีความสงสัยว่านี่เป็นอำเภอไม่ใช่เหรอ ทำไมโรงแรมที่นี่ จึงดีกว่าเมืองริเวอร์ 

“รพีพงษ์ เมื่อวานแกพักที่นี่เหรอ?ศศินัดดาถาม 

รพีพงษ์พยักหน้า พูด: “เราเข้าไปกันเถอะ เดี๋ยวผมให้เขาจัดการห้องให้พวกคุณอีกห้อง” 

ศศินัดดารู้สึกแปลกใจ ตอนนี้เธอไม่อยากจากไปเลย ที่นี่ดีกว่าบ้านของบจีมาก 

รพีพงษ์ให้คนในโรงแรมจัดการเปิดห้องชุดให้ เพื่อให้ศศินัดดาและศักดาเข้าไปพัก และอารียาก็ต้องพักกับเขาอยู่แล้ว 

ตอนเย็น ทั้งครอบครัวไปรับประทานอาหารบุฟเฟ่ต์ของโรงแรม RIP Hostel  ถึงแม้ว่าศศินัดดาจะพักได้ แต่ก็ยังไม่หยุดต่อว่ารพีพงษ์ว่าสิ้นเปลืองเกินไป พักที่ดีขนาดนี้ และยังต้องการให้รพีพงษ์ไปหาโรงแรมเล็กๆข้างนอกอยู่ ส่วนพวกเขานอนห้องชุด ถือว่าเป็นการประหยัดเงินอีกด้วย 

หลังจากที่อารียาได้ยินสีหน้าก็เต็มไปด้วยความโกรธ พักที่นี่เงินที่เสียไปก็คือเงินของรพีพงษ์ ถ้าศศินัดดายังจะพูดแบบนี้อีก ก็จะยกเลิกคืนห้องพวกเขาไป 

ศศินัดดาถึงเงียบปากไป แต่ก็ยังบ่นด่าในใจไม่หยุด 

…… 

ที่บ้านบจี 

โมไนยและปรางทิพย์ทั้งสองคนเที่ยวเล่นจนถึงดึกๆค่อยกลับมา คิดไปถึงว่ารพีพงษ์และอารียาถูกหมาป่าดำจัดการไปแล้วแน่นอน พวกเขาก็ตื่นเต้น 

หลังจากที่พวกเขากลับ ก็พบว่าบ้านศศินัดดาทั้งบ้านย้ายออกไปแล้ว ปรางทิพย์นึกว่าเกิดเรื่องใหญ่กับรพีพงษ์และอารียา ดังนั้นจึงรีบถามบีจีว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น 

บจีก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ให้กับปรางทิพย์ด้วยท่าทางที่โมโห หลังจากที่เธอได้ยินว่ารพีพงษ์และอารียากลับมาอย่างเหมือนเดิน ก็เต็มไปด้วยความสงสัย 

โมไนยก็ไม่ค่อยเชื่อ คิดไม่ถึงว่ารพีพงษ์และอารียาจะหนีรอดความโกรธของหมาป่าดำมาได้ มันต้องเกิดเหตุการณ์อย่างอื่นขึ้นแน่นอน 

แต่ไม่ว่ายังไง ทั้งสองคนก็รู้สึกว่ารพีพงษ์และอารียาคือมีปัญหากับหมาป่าดำแล้ว ยังไงหมาป่าดำก็ไม่ปล่อยพวกเขาไปง่ายแน่  อยู่ที่ว่าเวลาจะช้าหรือเร็วแค่นั้นเอง 

“แม่ค่ะ แม่ก็อย่ารู้สึกเสียดายเงินหนึ่งแสนนั้นเลยค่ะ เดี๋ยวให้โมไนยคืนให้ ที่สำคัญคือให้เขาซื้อเครื่องประดับสองเเสนกว่าให้ด้วย”ปรางทิพย์พูดแล้วยิ้ม 

โมไนยมีหน้าเต็มไปด้วยความอึดอัด ในใจก็คิดเธอยังไม่เห็นว่าเงินของฉันไม่ใช่เงินอีกเหรอ แต่เขาก็ไม่กล้าโต้แย้ง ทำได้เพียงแค่ยิ้มและพยักหน้า 

“ช่างเถอะ ไม่คิดเรื่องนี้แล้ว อีกไม่วันพวกเธอสองคนก็จะหมั้นกันแล้ว ไม่ควรให้พวกเขามีอิทธิพลไม่ดีต่อเรา ใช่แล้ว พวกเธอจองที่แล้วหรือยัง จะหมั้นกันที่ไหน?”บจีถาม 

ปรางทิพย์ก็ยิ้มขึ้นมา พูด: “โมไนยบอกกับหนูว่า งานหมั้นของพวกเรา ต้องจัดให้ดีที่สุด ดังนั้นเลยว่าจะจัดที่โรงแรม RIP ค่ะ” 

บจีและตุลยวัตก็เบิกตากว้าง พวกเขาอาศัยอยู่ที่อำเภอหยกมานานขนาดนี้ ชื่อเสียงของRose&Mary Hostel พวกเขารู้จักดี นี่เป็นโรงแรมที่สุดดีในอำเภอหยก 

“ลูก แม่ได้ยินมาว่าโรงแรม RIP จะไปทานข้าวหรือไปพัก คือต้องมีเส้นสาย ที่สำคัญคือราคาแพงมาก พวกเรายังสามารถไปจัดงานหมั้นในที่แบบนั้นจริงๆเหรอ?”บจีถาม 

“แม่ค่ะ แม่สบายใจได้เลยค่ะ โมไนยเป็นคนของท่านยุด จะไม่มีเส้นสายได้ยังไงคะ เขาคุยกันเรียบร้อยแล้วค่ะ ถึงเวลาไปได้แน่นอนค่ะ”ปรางทิพย์พูด 

“ใช่แล้วค่ะคุณน้า ผมจัดการคุยเรียบร้อยแล้วครับ ถึงเวลาพวกเขาจากห้องส่วนตัวไว้ให้เราหนึ่งห้อง”โมไนยพูดแล้วยิ้ม 

บจีและตุลยวัตก็ยิ้มขึ้นมาทันที โดยลืมเรื่องที่ศศินัดดาทำไว้ให้หมดเลย 

“โมไนยก็ยังคงเป็นคนที่สุดยอดมาก Rose&Mary Hostelก็ยังสามารถเอาอยู่ ชาตินี้เราก็มีโอกาสไปกินข้าวหนึ่งมื้อในRose&Mary Hostelแล้ว เรื่องควรจะให้คนบ้านศศินัดดาได้เห็น ตอนนี้พวกเขาก็คงอยู่ที่โรงแรมเล็กไปแล้ว ถ้าเกิดให้พวกเขารู้ว่าเราไปจัดงานหมั้นที่Rose&Mary Hostelละก็ พวกเขาก็คงจะอิจฉาบ้านเรามากๆแน่”บจีหัวเราะอย่างมีชัย