พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - ตอนที่ 16 เจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์
- Home
- พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก
- ตอนที่ 16 เจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์
บทที่ 16 เจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์
ชรินทร์ทิพย์กำลังเตรียมที่จะเดินเข้าไปหานรธีร์ เธอยิ้มและมีท่าทีตื่นเต้นแต่ก็ไม่ได้ตระหนก เธออยากดูดีที่สุดเมื่ออยู่ต่อหน้าของสามีในอนาคต
ทุกคนที่นั่นต่างก็พากันมองไปยังชรินทร์ทิพย์เป็นตาเดียว ใบหน้าของผู้หญิงพวกนั้นเต็มไปด้วยความอิจฉา ในใจก็พากันคิดว่าทำไมผู้หญิงที่เจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์รับเชิญไม่ใช่พวกเธอ
ตอนที่ทุกคนต่างก็คิดว่าผู้หญิงคนนั้นคือชรินทร์ทิพย์ นรธีร์ก็พูดชื่อของอารียาออกมา
ทุกคนต่างพากันอึ้ง ขณะเดียวกันก็มองหาอารียา
“คนที่เขาเชิญคืออารียาอย่างนั้นเหรอ เห็นลือกันว่าเป็นชรินทร์ทิพย์ไม่ใช่เหรอ”
“ก็ใช่ไง แต่ทำไมถึงเป็นอารียาล่ะ เธอแต่งงานแล้วไม่ใช่เหรอ”
“ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ล่ะ ควรจะเป็นชรินทร์ทิพย์ไม่ใช่เหรอ ไม่กี่วันก่อนก็พูดกันว่าเป็นเธอ ฉันส่งของขวัญไปให้เธอไม่น้อยเลยนะ เพื่อเลียแข้งเลียขาเธอ เสียของเปล่าๆ”
“ฉันก็เหมือนกัน พอได้ยินว่าเป็นชรินทร์ทิพย์ ฉันก็อุตส่าห์ไปทำดีกับเธอ คิดไม่ถึงว่าจะไม่ใช่เธอ เสียแรงฉันไปเปล่าๆ เลย”
……
ชรินทร์ทิพย์ก้าวเท้าออกไปแล้วข้างหนึ่ง เธอยังคิดอยู่เลยว่าจะก้าวเท้าออกไปแบบไหน ถึงจะแสดงความสูงสง่าของเธอได้
แต่เท้าของเธอยังไม่ทันจะได้เหยียบลงพื้น นรธีร์ก็พูดชื่อของอารียาออกมา มันทำให้เธอแข็งเป็นหิน เท้าของเธอยังคงชะงักอยู่กลางอากาศแบบนั้น
เธอรู้สึกหน้าร้อนไปหมด แถมยังกระอักกระอ่วนไปหมดทั้งตัว
“ทะ ทำไมเป็นผู้หญิงต่ำตมคนนั้น คนที่เจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์ต้อนรับ ควรจะเป็นฉันสิถึงจะถูก”
ชรินทร์ทิพย์ยังคงไม่เชื่อ ในใจของเธอเริ่มจะเกลียดชังอารียา
คนที่ยืนอยู่ข้างชรินทร์ทิพย์อย่างธายุกรก็หน้าสลดลง เขามองไปยังนรธีร์แล้วถามออกมาเสียงดังว่า “พวกคุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า คนที่เจ้านายของพวกคุณต้อนรับ ไม่ใช่น้องเจนเหรอ”
นรธีร์ปรายตามองทั้งคู่แล้วพูดเสียงดังว่า “ไม่ได้เข้าใจผิดครับ คนที่เจ้านายต้อนรับคือคุณอารียา เจนอะไรกันครับ เจ้านายของผมไม่เคยพูดถึง”
คำพูดของนรธีร์ทำให้ทุกคนแตกตื่น ขณะเดียวกันก็ทำให้ชรินทร์ทิพย์ทำตัวไม่ถูก เธออายจนแทบจะมุดดิน
“อารียา ไอ้คนต่ำทราม แกใช้อะไรทำให้เขาหลงแก?” ชรินทร์ทิพย์กัดฟันกรอด เธอยังมั่นใจว่าอารียาใช้วิธีสกปรกมาแย่งโอกาสของเธอ
อารียายังคงยืนทำตัวไม่ถูกอยู่ตรงนั้น สติของเธอยังคงไม่กลับมา เธอเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าจะเป็นตัวเอง
คนที่เคยพูดประชดประชันเธอเอาไว้ต่างก็พากันเสียใจ จนแทบจะตบหน้าตัวเอง
ไม่ว่าอะไรที่ทำให้เขาทำการต้อนรับเธอ แต่อารียาก็เกี่ยวข้องกับเขา ต่อจากนี้ถ้าพวกเธอจะขอให้อารียาช่วยอะไรก็คงจะไม่ง่ายเสียแล้ว
นภทีป์ก็คิดเช่นกันว่าคนที่เขาจะทำการต้อนรับคือชรินทร์ทิพย์ แต่ตอนนี้ได้ยินนรธีร์พูดชื่อของอารียา เขาเองก็อึ้งไปเช่นกัน
แต่ไม่ว่าเจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์จะทำการต้อนรับใคร คนนั้นก็เป็นคนของตระกูลฉัตรมงคล เขาจึงไม่ได้สลดใจเหมือนกับคนอื่นๆ
อีกทั้งเขายังคิดว่ารพีพงษ์เป็นแค่คนไร้ประโยชน์ การที่อารียาแต่งงานกับมัน ก็มีแต่เสียเปรียบ ในปีนั้นเขาคัดค้านเรื่องนี้ แต่ในที่สุดเขาก็ไม่สามารถเถียงภรรยาได้
ตอนนี้เจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์ไม่ได้รังเกียจอารียาที่เธอเคยแต่งงานแล้ว เขาก็หวังว่าอารียาจะสลัดรพีพงษ์ไปได้ แล้วก็มาสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์
“อารี ไม่ต้องอึ้งแล้ว รีบไปสิ” นภทีป์เอ่ยขึ้น
อารียาหลุดออกจากภวังค์
นรธีร์มองเธอแล้วผายมือเชิญ “เชิญคุณอารียาตามพวกเราครับ”
อารียาสูดหายใจเฮือก เธอเดินตามนรธีร์ไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ
สีหน้าของผู้คนโดยรอบเต็มไปด้วยความอิจฉา ในสายตาของพวกเธอ อารียาเป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว ไม่ควรจะได้รับการต้อนรับจากเจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์
“เป็นผู้หญิงที่ไม่มีความละอายใจเลยจริงๆ ขนาดแต่งงานแล้วยังกล้าจะยุ่งกับเจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์อีก”
“ดูท่าแล้ว รพีพงษ์เป็นคนไร้ประโยชน์จริงๆ แหละ ภรรยาของเขาถึงมีชู้ เขาถึงไม่กล้ามาที่นี่”
……
อารียาเดินตามพวกนรธีร์ ไม่นานเธอก็เดินเข้ามาถึงข้างใน ปราสาทอันงดงามปรากฏอยู่ตรงหน้าของพวกเขา
นรธีร์พาเธอเดินไปตามทางเดินเล็กๆ อันเงียบสงบ ริมทางเดินเต็มไปด้วยกุหลาบที่ส่งกลิ่นหอมตลบอบอวล
ไกลออกไป อารียาเห็นปราสาทถูกล้อมรอบด้วยดอกไม้สวยสด มันงดงามมาก
เธอก็ได้ยินเรื่องที่ดอกกุหลาบในเมืองริเวอร์ถูกคนกว้านซื้อไปจนหมด ตอนนี้ดูแล้วก็น่าจะเป็นเจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์นี่แหละ
แต่ที่เธอไม่เข้าใจก็คือ ทำไมเขาต้องทำการต้อนรับเธอ
ไม่นาน อารียาก็ถึงหน้าประตูปราสาท พวกนรธีร์หยุดลง
“คุณคะ เจ้านายของพวกเราอยู่ข้างใน คุณเข้าไปเถอะครับ” นรธีร์พูดแล้วยิ้มออกมา
อารียาพยักหน้า เธอเดินเข้าไปข้างในอย่างกล้าๆ กลัวๆ
เมื่อเข้าไป เธอก็เห็นดอกกุหลาบที่ถูกจัดเป็นรูปหัวใจ นอกจากนี้ยังมีช่อดอกไม้รูปทรงต่างๆ ประดับอยู่บนผนังรอบๆ ปราสาท
เธอมองไปข้างหน้า แล้วก็เห็นใครคนหนึ่งที่สวมสูท คนรูปร่างสูงโปร่งยืนอยู่กลางปราสาท เขายืนหันหลังให้เธอ
คนนี้คือเจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์อย่างนั้นเหรอ ทำไมหลังคุ้นๆ จัง
เธอยังคงเดินต่อไป ในเวลานี้เองสายตาของเธอมองไปที่ผนังข้างหน้า
เธอเห็นดอกกุหลาบเต็มผนัง ดอกกุหลาบพวกนี้ไม่ใช่ขนาดเดียวกัน รูปร่างก็ไม่เหมือนกัน เหมือนเอามันมารวมกัน มันกลายเป็นรูปของอารียา!
ถึงแม้ว่าเธอจะเคยผ่านการแต่งงานมาแล้ว แต่เมื่อเธอเห็นภาพนี้แล้ว หัวใจของเธอก็ยังคงเต้นแรง
เจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์นี่โรแมนติกจริงๆ แฮะ
โอ๊ย นี่ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย ฉันแต่งงานแล้วนะ ไม่ว่าเขาจะคิดกับฉันยังไง ฉันก็จะไม่ทำเรื่องที่ไร้จิตสำนึกเด็ดขาด
อารียาตั้งสติแล้วเดินไปยังคนที่กำลังยืนหันหลังอยู่
เธอยืนห่างกับเขาประมาณสองสามเมตร หญิงสาวสูดหายใจลึกแล้วพูดออกไปว่า “สวัสดีค่ะ”
ชายคนนั้นหันหลังมา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มแสนอ่อนโยน เขามองอารียา
“มาแล้วเหรอ คุณภรรยา” รพีพงษ์เอ่ยขึ้นมา
อารียาอึ้งไปทันที เธอมองรอยยิ้มของรพีพงษ์ครู่หนึ่ง เธอคิดว่าตัวเองกำลังฝันอยู่
“รพีพงษ์? ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ได้”
“คุณลืมไปแล้วเหรอ วันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของเรา ทั้งหมดนี่ผมตั้งใจเตรียมเพื่อคุณเลยนะ”
พูดพลาง เขาก็หยิบสร้อยคอออกมาจากเสื้อ สร้อยคอหัวใจวีตัสที่มีมูลค่าสี่สิบห้าล้านบาท!