ลูซเองจากตอนแรกเขาจะปล่อยให้เธอทำเอง ก็เกิดเปลี่ยนใจห่วงว่าเธอจะเจ็บ เมื่อได้รับอนุญาตฝ่ามือใหญ่ก็เคลื่อนไปยังส่วนที่ไวต่อสัมผัสของผู้หญิง

กรีดกรายขึ้นลงตามรอยแยกเรียบลื่นก่อนจะสอดแทรกนิ้วเข้าไปข้างใน ความคับแน่นและแรงดูดรัดทำให้เขาเองต้องนิ่วหน้า พร้อมกับร่างบางที่ครางออกมาอย่างห้ามใจไม่ไหว

“อืม ฉันขอมากกว่านี้” พราวฟ้าหลับตาเงยหน้าขึ้นกัดปากตัวเอง ร้องขอเขาอย่างไม่อาย ขยับสะโพกเข้าหานิ้วของเขาไปมา ลูซเองก็ตอบสนองเธอด้วยการขยับนิ้วเข้าออก กอบกุมทรวงอกอิ่มที่เด่นหราอยู่ตรงหน้า อดไม่ได้ที่จะลิ้มลองรสชาติของมัน และมันก็นิ่มลื่นติดปากเขามากจริงๆ ค่อยๆ ปลดตะขอเสื้อในของเธอออกแล้วรูดมันออกไปก่อนจะครอบครองความชูชันที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า

ร่างบางที่โดนกระทำทั้งข้างบนข้างล่าง ก็บดเบียดร่างกายเข้าหาเขามากขึ้น ความร้อนในร่างกายเธอเหมือนจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เมื่อโดนกระตุ้น

ผมของลูซยุ่งเหยิงด้วยน้ำมือของคนบนร่างที่กอบกุมเส้นผมของเขาจับมันแนบลงมันทรวงอกอิ่ม ปากหนาดูดดึงและตวัดอยู่ที่ยอดฐานอกอิ่ม ร่างบางโยกขึ้นลงตามจังหวะ พร้อมกับเสียงครางหวานหูดังขึ้น

“ไปที่เตียงดีกว่าไหม” คนที่มีสติเงยหน้าขึ้นถามเธอ ทั้งที่มือยังไม่หยุดทำงาน

“ไม่ อ๊า” ร่างบางส่ายหน้ารัวๆ ร้องเสียงหลงเมื่อเขากำลังพาเธอไปยังจุดสูงสุด ร่างบางยกตัวเองขึ้นกดหัวเขาแนบกับอกอิ่มของตัวเอง รอรับแรงกระแทกจากเขาที่สาดเข้าใส่เธอจากด้านล่าง

“อ๊า เร็วกว่านี้” พราวฟ้าขอร้องเขาเสียงโหยหวน คนใจดีก็จัดให้ตามคำขอ จากหนึ่งนิ้วเพิ่มเป็นสองและสามจ้วงเข้าใส่ความชุ่มชื้นซึ่งตอนนี้มีน้ำหล่อเลี้ยงออกมาชโลมนิ้วเขาเต็มไปหมด

“อ๊า กรี๊ดดดด” ร่างบางกรีดร้องออกมาสุดเสียงเมื่อถึงจุดหมาย หอบหายใจตัวโยงซบลงที่ไหล่หนา แต่มันก็แค่แป๊บเดียว ร่างกายของเธอก็เกิดความต้องการขึ้นอีก

เธอต้องหาทางออกให้กับความทรมานนี้อีกครั้ง แค่นี้มันยังไม่พอ

ความแข็งแกร่งโดนกอบกุมไว้โดยมีมือเล็กรูดมันขึ้นลงสองสามทีก่อนจะค่อยๆ กดตัวลงครอบครองมันช้าๆ ความใหญ่โตของมันทำให้พราวฟ้านิ่วหน้าแต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอเจ็บมาก เพราะเขาเตรียมความพร้อมให้เธอแล้ว

“อ๊า” ลูซครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เขาคิดว่าเธอจะพักหายใจซะหน่อย แต่ก็ไม่

พอครอบครองเขาได้พราวฟ้าก็หันมาประกบปากจูบเขาอย่างร้อนแรงซึ่งก็ได้รับความร่วมมืออย่างดี แรงบีบรัดพร้อมกับการเต้นตุบๆ ข้างในทำให้ทั้งสองคนครางออกมาพร้อมกัน ปากคลอเคลียกันไม่ห่าง

พราวฟ้าเริ่มขยับโยกตัวขึ้นลงเบาๆ ตามสัญชาตญาณของตัวเอง ความเสียวซ่านแล่นผ่านท้องน้อยก่อนจะแผ่กระจายไปทั่วร่าง เสียงครางหวานหูดังขึ้นเป็นระลอก

พื้นห้องน้ำเย็นเฉียบไม่ได้เป็นอุปสรรคของการทำกิจกรรมของทั้งคู่ ในเมื่อสาวเจ้าไม่อยากย้ายที่ลูซเองก็ไม่ขัด มือข้างหนึ่งยันไว้ที่พื้นอีกข้างโอบอุ้มบั้นท้ายงอนงามเอาไว้ ความเย้ายวนและความเสียวซ่านที่เขาได้รับจากร่างบางทำให้สายตาเขาพร่าเบลอ

เขาไม่คิดว่าพราวฟ้าจะร้อนได้ใจขนาดนี้ เธอเหนือความคาดหมายของเขา แต่เขาก็ชอบมันด้วยสิ

ปากหนาเลื่อนลงมาคลอเคลียตามลำคอระหงจูบพรมไปทั่ว ลูบไล้ขึ้นลงไปทั่วแผ่นหลังเนียนเรียบลื่น ปัดป่ายลิ้นไปตามยอดอก ทำให้ร่างบางเกร็งกระตุก

“อ๊า” เสียงครางหวานหูดังขึ้นไม่ขาดสายพร้อมกับร่างบางที่โยกขึ้นลงเร็วขึ้นตามความต้องการของตัวเอง เมื่อรับรู้ถึงแรงตอดรัดที่ถี่ขึ้น ลูซก็จับเอวบางไว้หยุดการขยับของเธอ

“ปล่อยนะ” พราวฟ้าตวาดเขาเสียงห้วน เธอกำลังจะถึงแต่เขากลับยั้งเอาไว้หมายความว่ายังไง

ลูซเลิกคิ้วมองคนที่อารมณ์เสียใส่แล้วหัวเราะเบาๆ ท่าทางแบบนี้สิที่เขาอยากเห็น

“ใจเย็นที่รัก เธอได้ถึงแน่ แต่ฉันกลัวว่าอากาศเย็นๆ ในห้องน้ำจะทำให้เราไม่สบาย ออกไปที่เตียงดีกว่า” พราวฟ้าเม้มปากเป็นเส้นตรง เขาไม่ได้กำลังแกล้งเธอใช่ไหม เขาก็รู้ว่าร่างกายเธอต้องการเขาแค่ไหน

“คนบ้า” เธออดไม่ได้ที่จะทุบลงไปบนไหล่เขาแรงๆ อารมณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นทำให้เธอไม่รู้ตัวจริงๆ ว่าแสดงด้านไหนออกไปให้เขาเห็นบ้าง

“หึ” ลูซไม่ได้โกรธที่โดนทำร้ายร่างกาย เขากลับหัวเราะชอบใจ

“เกาะแน่ๆ ถ้าไม่อยากหลุด” รอยยิ้มเย้าแหย่ที่อยู่ตรงหน้าทำให้พราวฟ้าร้อนผ่าวไปทั้งตัว ทั้งที่เธอร้อนอยู่แล้วเขายิ่งทำให้เธอร้อนขึ้นไปอีกหลายเท่า

ลูซลุกขึ้นยืนทันทีที่พูดจบ เรียวขางามก็ตวัดรอบเอวสอบของเขาพร้อมกับโอบกอดรอบคอของเขาไว้แน่น เพราะกลัวจะตก การขยับร่างกายทำให้เกิดการเสียดสี

“จะทำอะไรก็เร็วหน่อยได้ไหม” พราวฟ้าเร่งเร้าเขาอย่างใจร้อน

“เธอทำให้ฉันแปลกใจมากรู้ไหม” ลูซซิบข้างหูสวย เขาเขี่ยกางเกงออกจากขา ก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำโดยที่แขนทั้งสองข้างโอบอุ้มร่างบางเอาไว้

ความเสียววาบแล่นไปทั่วช่องท้องของทั้งคู่

“อือ ฉันก็ไม่ได้เป็นคนอย่างที่คุณคิด” พราวฟ้าครางออกมาทุกจังหวะการก้าวเดินของเขา เธอทำให้เขาแปลกใจเหรอ แปลกใจเรื่องอะไรล่ะ ความร่านของเธองั้นเหรอ

ปากบางเม้มเข้าหากันและเผยอออกจากกันเมื่อเขาโยกเอวเข้าใส่

“แล้วเธอเป็นคนยังไง” ลูซถามเสียงพร่ากัดฟันกรอด หยุดก้าวเดินก่อนที่จะถึงเตียง ทำให้พราวฟ้าดันตัวออกมาเผชิญหน้ากับเขา

“ร่านมั้ง” พราวฟ้าตอบคำถามเขาพร้อมกับน้ำตาที่คลอเบ้า ลูซเห็นความเศร้าและการประชดประชันตัวเองอยู่ในแววตานั้นก่อนจะถอนหายใจ

เขาพาร่างบางทิ้งตัวลงบนเตียงทำให้ทั้งสองหลุดออกจากกัน ก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้คนใต้ร่างอึ้งไป

“แต่ทำไมฉันชอบ” เขาพูดจากใจจริงไม่ได้พูดเพื่อเอาใจเธอ เขาไม่สนว่าเธอผ่านอะไรมาบ้าง ที่เขาสนคือปัจจุบัน เขาสนใจในตัวเธอ และชอบเซ็กส์ระหว่างเธอกับเขาตอนนี้ มันให้ความรู้สึกพิเศษมากสำหรับเขา

ลูซแนบริมฝีปากเข้ากับปากบางทันทีที่พูดจบ สอดแทรกปลายลิ้นเข้าไปดูดดุนกันไปมา จับตัวตนสอดใส่เข้าไปในร่องชุ่มชื้นอีกครั้งก่อนจะขยับโยกกายเข้าออกช้าๆ ทรวงอกอิ่มเสียดสีไปกับอกแกร่ง ร่างบางไถลขึ้นลงตามจังหวะที่เขากระแทกกายเข้าใส่ หน้าท้องบางหดเกร็ง ความเสียวซ่านแล่นไปทั่วช่องท้อง

ลูซยันตัวขึ้นก้มมองใบหน้าหวานแสนเย้ายวน สติของพราวฟ้าพร่าเบลอไปหมด ร่างกายเธอแตกกระจายไปด้วยความเสียว สายตาของคนที่อยู่เหนือร่างทำให้หัวใจเธอเต้นแรง เขามองเธอเหมือนจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว

ซึ่งพราวฟ้าเองก็คงไม่รู้ว่าสายตาของเธอที่มองเขานั้นก็ไม่ต่างกัน สายตาหวานหยดของหญิงสาวทำให้ลูซแทบคลั่งอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เอวสอบเพิ่มความเร็วขึ้นจนร่างบางสั่นคอน

“อ๊า อ๊า” เสียงครางดังกังวานหวานหู เขาก้มลงไปจูบเธอบดขยี้ปากบางอย่างเร่าร้อน ส่งความร้อนแรงผ่านทางร่างกาย พราวฟ้ากรีดร้องในลำคอเมื่อเขาพาเธอไปถึงจุดหมาย ลูซสาดความเร่าร้อนใส่เธอ และตามเธอไปติดๆ เสียงครางกระหึ่มดังขึ้นเพราะความเสียวซ่าน ร่างกายเกร็งกระตุก ปลดปล่อยทุกหยาดหยดเข้าสู่ร่างบางโดยหลงลืมแม้แต่เครื่องป้องกัน

เขาทิ้งตัวลงทับร่างหญิงสาวหอบหายใจแรงทั้งคู่

“คุณ…”

“อือ” ลูซครางรับในลำคอ

“ฉัน….” พราวฟ้าหายใจหอบเหนื่อย เม้มปากเป็นเส้นตรง ทำไมเธอยังรู้สึกต้องการเขาอีก

“ทำไมยามันไม่หมดฤทธิ์สักที” เธอถามเขาตรงๆ ลูซเงยหน้าขึ้นสบตากับเธอ

“ไม่รู้สิ อีกสักยกฉันก็ยังไหว” เขาตอบหน้าตาย แต่แววตากลับระริกเหมือนถูกใจ ทำให้ได้รับค้อนจากเธออย่างช่วยไม่ได้

“งั้นก็ขยับสิคะ” พราวฟ้ายังทึ่งตัวเองที่เป็นคนแบบนี้ไปได้ เธอกล้าแม้แต่จะเรียกร้องเรื่องแบบนี้กับเขา แต่เธอไม่สนอะไรแล้ว เธอต้องการปลดปล่อย เธอต้องการเขา

“จัดไปคนสวย”