ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5841 มีเขาแค่เพียงคนเดียวเท่านั้น(1)
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5841
เมื่อได้ยินความสงสัยของหลินหว่านเอ๋อร์ แม่ชีเฒ่าก็กล่าวอธิบายอย่างจริงจัง: “ไม่ปิดบังคุณหลิน จากที่นี่ไปข้างหน้าอีกห้าสิบลี้ ก็คือสถานที่ที่คุณหลินกับคุณเย่จะไป แต่ว่าสถานที่แห่งนี้ คุณหลินสามารถไปได้ อู๋เฟยเยี่ยนก็สามารถไปได้ แต่มีเพียงคุณเย่ที่ไปไม่ได้”
“ซือไท่รู้จักอู๋เฟยเยี่ยน?!”
เมื่อได้ยินแม่ชีเฒ่าเอ่ยถึงอู๋เฟยเยี่ยน ในใจของหลินหว่านเอ๋อร์ก็ตกตะลึงไป
เธอคิดเกี่ยวกับตัวตนของแม่ชีเฒ่าท่านนี้ไม่ตกจริงๆ แล้วก็คิดไม่ต้องว่าทำไมเธอได้มีพลังวิเศษมากมายขนาดนี้ รู้จักเย่เฉิน รู้จักตนก็ช่างแล้ว แต่รู้จักแม้กระทั่งอู๋เฟยเยี่ยน
เธอสามารถพูดชื่อของอู๋เฟยเยี่ยนออกมาได้ ก็พิสูจน์ได้ว่าเธอจะต้องมีความเข้าใจต่อชีวประวัติของอู๋เฟยเยี่ยน
กล่าวอีกนัยหนึ่ง เธอจะต้องรู้ว่า อู๋เฟยเยี่ยนมาจากราชวงศ์หมิงเมื่อสามร้อยกว่าปีก่อน มีชีวิตมาจนถึงกระทั่งตอนนี้
หลินหว่านเอ๋อร์จ้องมองแม่ชีเฒ่า พึมพำในใจอย่างหวาดกลัว: “เธอรู้ความลับของอู๋เฟยเยี่ยน ถ้าอย่างนั้นก็รู้ความลับของฉันด้วยเหมือนกันใช่หรือไม่?”
แม่ชีเฒ่าในเวลานี้ไม่ได้ปิดบังอีกต่อไป กล่าวเรียบๆ: “แม่ชีกับคุณหลินคุยกันอย่างเปิดใจ อู๋เฟยเยี่ยนกับองค์กรพั่วชิง เป็นศัตรูของแม่ชีเช่นกัน อีกทั้งพละกำลังของตัวอู๋เฟยเยี่ยนแข็งแกร่งมาก ยังมีองค์กรพั่วชิงที่ดำเนินการมาเป็นเวลาสามร้อยปีอีกด้วย พละกำลังโดยรวมแทบจะไม่มีใครสามารถเทียบได้”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ แม่ชีเฒ่าก็เปลี่ยนหัวข้อทันควัน กล่าวอย่างจริงจัง: “แต่ว่า เมื่อเทียบกับคนนั้นที่อยู่ออกไปอีกห้าสิบลี้ อู๋เฟยเยี่ยนก็เป็นแค่เพียงตัวตลกที่มีชีวิตอยู่มาสามร้อยกว่าปีคนหนึ่งเท่านั้น”
คำพูดของแม่ชีเฒ่า ทำให้หลินหว่านเอ๋อร์หวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง
สามร้อยกว่าปีแล้ว หลินหว่านเอ๋อร์ไม่เคยตื่นเต้นเหมือนกับตอนนี้มาก่อน เหมือนกับว่าทุกอย่างที่ตนซ่อนไว้มาสามร้อยกว่าปีถูกมองอย่างทะลุปรุโปร่ง
เธอพยายามระงับความกังวลในใจ พยายามแสร้งทำเป็นถามแม่ชีเฒ่าคนนั้นอย่างสงบ: “ที่ซือไท่กล่าว คือเมิ่งฉางเชิง? หรือว่า……หรือว่าเขายังไม่ตายจริงๆ?”
แม่ชีเฒ่าถอนหายใจอย่างเบ่งรับเบ่งสู้ กล่าว: “อู๋เฟยเยี่ยนมาที่นี่ในเวลาสั้นๆแล้วก็กลับออกไป คิดว่าคนฉลาดอย่างคุณหลิน ก็น่าจะพอเดาได้”
หลินหว่านเอ๋อร์ยิ่งตื่นเต้น ภายใต้ความวิตกกังวล เธอรีบถาม: “ฉันขอบังอาจถามซือไท่ ทุกอย่างนี้มีความเกี่ยวข้องอย่างไรกับคุณชายเย่?! ทำไมฉันกับอู๋เฟยเยี่ยนถึงสามารถไปที่นั่นได้ แต่คุณเย่กลับไปไม่ได้?”
แม่ชีเฒ่าพนมมือทั้งสองข้าง กล่าวประโยคหนึ่ง: “อมิตาพุทธ คุณหลิน ไม่ใช่ว่าแม่ชีไม่อยากเปิดเผย เพียงแค่คุณหลินน่าจะเข้าใจเรื่องชะตากรรม มีบางเรื่อง ทำได้แค่เพียงชี้แนะเท่านั้น การก้าวก่ายมากเกินไปกลับจะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ไม่สามารถควบคุมได้ เจตนาเดิมของแม่ชีเพียงแค่จะเตือนคุณเย่ว่าอันตรายมากมายรออยู่ข้างหน้าเท่านั้น ถ้าหากพูดมากเกินไป คุณเย่เดินเข้าไปเสี่ยงอันตราย ถ้าอย่างนั้นทุกอย่างก็ไม่สามารถเรียกกลับคืนมาได้แล้ว”
หลินหว่านเอ๋อร์เม้มปาก ถามเธอ: “ถ้าอย่างนั้นซือไท่คิดว่า ตอนนี้ฉันจะไปเกลี้ยกล่อมให้คุณชายเย่ล้มเลิกความตั้งใจ ด้วยนิสัยของเขา ไม่มีคำอธิบายที่ชัดเจน เขาจะยอมตกลงไหม?”
แม่ชีเฒ่ากล่าวอย่างจริงจัง: “นี่ก็คือเหตุผลที่ทำไมแม่ชีถึงได้ให้ลูกศิษย์ไปเชิญคุณหลินมา แต่ไม่ได้เชิญคุณเย่มาโดยตรง แม่ชีเชื่อว่า คุณหลินในใจของคุณเย่มีความสำคัญที่ไม่อาจทดแทนได้ มีคุณหลินไปเกลี้ยกล่อมคุณเย่ ”
หลินหว่านเอ๋อร์กล่าวอย่างยากลำบาก: “คุณชายเย่ตั้งหน้าตั้งตารอการเดินทางไปยังภูเขาแสนลี้ครั้งนี้เป็นอย่างยิ่ง เขายังมีปัญหาที่กลัดกลุ้มมานานมากมาย อยากจะคำอธิบายจากการเดินทางครั้งนี้……อยู่ๆฉันไปเกลี้ยกล่อมให้เขาย้อนกลับ คาดว่าเขาก็ไม่มีทางเห็นด้วย”
แม่ชีเฒ่าพยักหน้า จ้องมองหลินหว่านเอ๋อร์ กล่าว: “มุ่งหน้าไปข้างหน้าอีก จะนำพาหายนะที่คาดไม่ถึงมาสู่คุณเย่และคนบริสุทธิ์มากมาย ถ้าหากคุณเย่สามารถวางความแค้นลงได้ ก็จะได้รับเวลาอันมีค่าของตนเอง แล้วก็จะสามารถได้รับชัยชนะยิ่งกว่าของตนเอง”
พูดจบ แม่ชีเฒ่าก็จ้องมองหลินหว่านเอ๋อร์ กล่าวอย่างนอบน้อม: “คุณหลิน แม่ชีได้อธิบายความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนไปแล้ว จะเกลี้ยกล่อมคุณเย่ให้ถอยหลังกับได้หรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับคุณหลินแล้ว”
YOU MAY ALSO LIKE
