ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5193 เถ้าสู่เถ้า ธุลีสู่ธุลี 2
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5193 เถ้าสู่เถ้า ธุลีสู่ธุลี 2
เมื่อคำนวณเช่นนี้ บรรพบุรุษของนายหญิงใหญ่ เขาจะมีอายุ 73 ปีด้วยร่างกายของตนเอง ซึ่งมีอายุยืนยาวกว่าจักรพรรดิราชวงศ์ถังซะอีก นี่เป็นสิ่งที่น่าทึ่งอย่างมาก
เวลานี้ นายหญิงใหญ่เจียงก็พยักหน้าและกล่าวว่า : “มีบันทึกไว้ในแผนผังวงศ์ตระกูลว่า บรรพบุรุษของฉันตอนที่อายุได้ 113 ปี ท่านหูไม่หนวก ตาไม่ฝ้าฟาง ร่างกายยังคงแข็งแรง ทุกคนคิดว่าเขาจะมีชีวิตอยู่ถึง 120 ปี แต่เมื่ออายุได้ 113 ปี วันหนึ่งหลังจากเขาทานอาหารเย็น นั่งอยู่หน้ากองไฟเพื่อพักผ่อน จู่ๆ เขาก็พูดอย่างตื่นเต้นอย่างมากว่าบรรพอาจารย์เมิ่งส่งนกกระเรียนขาวมารับเขา พูดจบก็จากไปด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม”
เย่เฉินกล่าว : “ดูเหมือนว่า บรรพบุรุษของท่าน ก็มีความผูกพันที่ลึกกับบรรพอาจารย์เมิ่งจริงๆ”
“ใช่” นายหญิงใหญ่กล่าวว่า : “บรรพบุรุษได้ทิ้งคำสั่งสอนบรรพบุรุษเอาไว้ก่อนเสียชีวิต สมาชิกของตระกูลเจียงไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจากที่นี่ไปหลายชั่วอายุคน และต้องเฝ้าปกป้องรักษาสุสานของภรรยาและลูกของบรรพอาจารย์เมิ่งอยู่เสมอ เพราะในปีนั้นตอนที่บรรพอาจารย์เมิ่งแยกทางกับบรรพบุรุษของฉันเคยบอกกับเขาว่า เมื่อตนเองค้นพบหนทางแห่งการอายุยืน จะกลับมาหาบรรพบุรุษของฉันอย่างแน่นอน แล้วก็ให้โชคแก่เขา……”
เย่เฉินพูดเบาๆ ว่า : “ตั้งแต่นั้นมาบรรพอาจารย์เมิ่งผู้นี้ ก็ไม่เคยปรากฏตัวอีกเลยใช่ไหมครับ?”
“ไม่เคยเลย” นายหญิงใหญ่ส่ายหัว : “คนตระกูลเจียงไม่เคยได้ออกจากที่นี่มาพันกว่าปีแล้ว ก็ไม่เคยเห็นคนในภาพปรากฏตัวอยู่ที่นี่เลย หรือบางทีในตอนนั้นบรรพอาจารย์เมิ่งอาจจะไม่สามารถค้นหาหนทางอายุที่ยืนยาวได้ บางทีเขาอาจจะเสียชีวิตไปตั้งแต่อายุสองร้อยปีก็ได้……”
เย่เฉินพยักหน้าและกล่าวว่า : “ก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ถึงแม้ว่ายาอายุวัฒนะจะเป็นยาทิพย์ขนานวิเศษ แต่สำหรับคนคนหนึ่ง ไม่สามารถซ้อนทับได้โดยไม่มีขีดจำกัด เพียงแค่อาศัยยาอายุวัฒนะอย่างเดียว ไม่สามารถอยู่ได้ถึง 200 ปีได้ ถึงแม้ว่าจะมีปราณทิพย์ ก็ไม่อาจมีชีวิตที่ยืนยาวได้ หากต้องการอายุยืน ยังต้องมีโอกาสและโชคชะตาอื่นๆ อีกด้วย”
ถึงแม้ว่าใน《ตำราเก้าเสวียนเทียน》ไม่มีบันทึกเกี่ยวกับวิธีการใดที่สามารถทำให้คนมีชีวิตอยู่ตลอดไป โดยพื้นฐานแล้ว《ตำราเก้าเสวียนเทียน》 เป็นเหมือนตำราว่าจะใช้ประโยชน์จากปราณทิพย์อย่างไร แต่การทำให้ปราณทิพย์แข็งแกร่งขึ้นอย่างไร แข็งแกร่งจนถึงขั้นไร้เทียมทาน และบรรลุถึงขั้นเป็นอมตะ ไม่มีบันทึกอยู่ใน《ตำราเก้าเสวียนเทียน》แต่อย่างใด
อีกทั้ง ใน《ตำราเก้าเสวียนเทียน》 ไม่เคยมีวิธีการใดที่สามารถทำให้คนอายุยืนกว่า 200 ปีได้ แม้ว่าใน《ตำราเก้าเสวียนเทียน》 บันทึกมากมายเกี่ยวกับยาทิพย์ระดับสูง บางคนสามารถทำให้ผู้คนมีความสามารถใกล้เคียงกับเทพได้ แต่ไม่มีสิ่งที่ทำให้คนอยู่ได้ถึงสามร้อยถึงห้าร้อยปีได้ จนถึงขั้นหลายพันปีได้
ดังนั้น ตามทฤษฎีแล้วเป็นไปไม่ได้ที่บรรพอาจารย์เมิ่งจะยังมีชีวิตอยู่หลังจากผ่านไปพันกว่าปี และชีวิตของเขาอาจจะสิ้นสุดลงเมื่อถึงอายุขัย
คนประเภทนี้ใช้ชีวิตเพียงเพื่อการฝึกฝน บางทีตอนที่ถึงแก่ความตาย ข้างๆ กายก็คงไม่มีใครสักคนที่อยู่เป็นเพื่อน เหมือนตนเองที่ขี่นกกระเรียนขึ้นสู่สรวงสวรรค์ไปในหุบเขาลึกและป่าดงดิบ สุดท้ายก็หนีไม่พ้นหกคำนี้ : เถ้าสู่เถ้า ธุลีสู่ธุลี
เมื่อนึกถึงตรงนี้ เย่เฉินจึงถามนายหญิงใหญ่อีกครั้งหนึ่ง : “คุณย่าเจียง วงศ์ตระกูลของท่าน ไม่ได้จากที่นี่มาหลายปีแล้วเหรอ?”
นายหญิงใหญ่คิดๆ ดุแล้ว จึงกล่าวว่า : “คำสั่งสอนของบรรพบุรุษของฉัน ไม่ใช่ว่าไม่ให้ห่างกันแม้สักนิ้วเดียว เขาหวังให้เราเฝ้าอยู่ที่นี่ แต่ในขณะเดียวกันก็หวังให้เรารู้เรื่องราวต่างๆ ของโลกได้ ดังนั้นคนในตระกูลเจียงจึงให้สำคัญกับการอ่านเสมอมา ตอนที่ฉันยังเด็กพ่อของฉันสอนฉันให้จดจำตัวหนังสือ อ่านหนังสือ ต่อมาฉันก็ถูกส่งลงมาจากเขาเพื่อเรียนมัธยมต้น ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ก็มีลูกหลานบางคนที่อดรนทนไม่ไหว จึงแอบหนีออกไป แต่ก็ยังมีจำนวนมากที่อยู่ที่นี่…..”
เย่เฉินเอ่ยถามเธอ : “การใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ จะต้องลำบากอย่างมากแน่ๆ เลยใช่ไหมครับ?”