ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4537 วางแผนก่อนทำ 2
บทที่ 4537 วางแผนก่อนทำ 2
เย่เฉินได้ยินคำนี้ ก็ยิ้มอย่างเข้าใจทันที แล้วพูดว่า:“ลุงโจง ผมมีทรัพย์สินอยู่ในมือบางอย่าง ซึ่งผมจัดการเองไม่ได้ อยากให้ลุงมาจัดการ ดูแลสักหน่อย ถ้าลุงเต็มใจล่ะก็ รบกวนช่วยจับตาดูให้ผมหน่อยครับ”
เฉินจ้างโจงพูดโดยไม่คิด:“เต็มใจอยู่แล้ว!คุณชายเย่คุณจะให้ผมเริ่มงานเมื่อไหร่?”
เย่เฉินหัวเราะ:“ไม่รีบครับ ช่วงนี้ลุงอยู่กับครอบครัวไปก่อนนะ พรุ่งนี้ผมจะกลับสหรัฐอเมริกาก่อน ส่วนรายละเอียด ไว้รอผมกลับเมืองจินหลิงแล้ว ต้องลำบากลุงมาเมืองจินหลิง ไว้เราเจอกันค่อยคุย”
“โอเค!”เฉินจ้างโจงพูดทันที:“ถึงตอนนั้นพวกเราก็เจอกันที่เมืองจินหลิง!”
“OK เจอกันที่เมืองจินหลิง!”
วางสายของเฉินจ้างโจงแล้ว เย่เฉินสบายใจขึ้นเยอะทันที
เขารอคำนี้ของลุงโจงอยู่
คนอย่างลุงโจงนั้น สถานการณ์โดยรวมไม่เพียงแต่จะแข็งแกร่ง แต่ยังสามารถควบคุมรายละเอียดได้อย่างแม่นยำมากด้วย คนแบบนี้ ไม่ใช่แต่ตัดสินใจได้อย่างแข็งแกร่ง การดำเนินการก็ไม่ด้อยไปกว่าอย่างแน่นอน
หากสามารถเอามาไว้กับตัวได้ ก็จะเป็นประโยชน์อย่างมากต่อการเติบโตในอนาคตของตัวเอง
ยิ่งไปกว่านั้น ในใจของเย่เฉินก็ยังมีเรื่องกังวลอยู่บ้าง ก็คือองค์กรลึกลับที่ฆ่าครอบครัวคุณตา และผู้มีพระคุณที่ลึกลับยิ่งกว่าที่อยู่เบื้องหลัง
กี่ที่จะเผชิญหน้ากับองค์นี้ เย่เฉินต้องพินิจพิเคราะห์เพื่อหาเบาะแสของอีกฝ่าย และหลังจากเผชิญหน้ากับองค์กรนี้แล้ว เย่เฉินจำเป็นต้องเปิดใจและสู้กับอีกฝ่าย
ดังนั้น ในตอนนี้ เขาต้องการผู้ช่วยที่มีความสามารถอย่างลุงโจงมากกว่า
เฟ่ยเข่อซินที่ขับรถอยู่ด้านข้างเห็นเย่เฉินดูโล่งอก ก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า:“ครั้งนี้คุณเย่มาเกาะฮ่องกาง จุดประสงค์หลักเพื่อให้คุณเฉินคนนั้นมาเป็นลูกน้องตัวเองสินะ?”
เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง:“นี่ไม่ใช่จุดประสงค์หลัก จุดประสงค์หลักของผมคือรับประกันความปลอดภัยของลุงโจงได้ ส่วนเขาจะเต็มใจทำงานให้ผมหรือไม่นั้น ล้วนแต่เป็นความสมัครใจ”
พูดไป เย่เฉินก็มองไปที่เฟ่ยเข่อซิน แล้วพูดว่า:“คุณหนูเฟ่ย ครั้งนี้ลำบากคุณที่มาแต่ไกลเพื่อช่วยเหลือแล้ว”
“คุณเกรงใจไปแล้ว”เฟ่ยเข่อซินยิ้มแล้วพูดว่า:“ฉันมาเกาะฮ่องกางก็ช่วยอะไรคุณไม่ได้เลย ก็แค่ไม่วางใจเท่าไหร่นัก เลยมาดูก่อน”
พูดไป เฟ่ยเข่อซินก็หัวเราะตำหนิตัวเอง พูดว่า:“อันที่จริงฉันกังวลมาก แต่มีคุณอยู่ คุณเฉินไม่เป็นอะไรแน่ๆ”
เย่เฉินพูดอย่างจริงจังว่า:“น้ำใจนี้หายากมาก ผมจะจำมันไว้”
ในใจเฟ่ยเข่อซินตื่นเต้นเล็กน้อย แต่ก็ทำเป็นพูดอย่างสงบนิ่งว่า:“คุณเย่ คุณวางแผนต่อไปอย่างไร?”
“วางแผน?”เย่เฉินยิ้ม:“พรุ่งนี้กลับสหรัฐอเมริกา อยู่เป็นเพื่อนภรรยาผมเรียนให้จบต่อไป”
เฟ่ยเข่อซินถาม:“สำหรับองค์กรลึกลับที่ฆ่าคุณตาคุณ คุณคิดจะเอาไง?ถ้าต้องการให้ฉันช่วยอะไร ฉันพร้อมเสมอ!”
เย่เฉินส่ายมือ:“คุณหนูเฟ่ย ความแข็งแกร่งขององค์กรลึกลับนั้น อาจมากกว่าที่พวกเราคิดไว้เสียอีก ซ่อนตัวได้ลึกมาก ผมยังไม่คิดจะไปสืบพวกเขาในตอนนี้ ทางที่ดีคุณก็อย่าไปสืบเสาะนักเลย。”
เฟ่ยเข่อซินถามอย่างแปลกใจ:“หรือว่าคุณไม่กังวลว่าพวกเขาจะทำร้ายครอบครัวคุณตาคุณต่อไป?”
เย่เฉินพูดอย่างจริงจังว่า:“ภารกิจครั้งที่แล้วล้มเหลว พวกเขาแหวกหญ้าให้งูตื่นแล้ว และครั้งสุดท้ายที่ตระกูลอานก็ละเลยที่จะป้องกันจริงๆ แต่ด้วยประสบการณ์และบทเรียนครั้งนี้แล้ว จากความแข็งแกร่งของตระกูลอาน ในอนาคตก็จะระมัดระวังได้อย่างเพียงพอ เป็นเรื่องยากที่พวกเขาจะฉวยโอกาสแบบนี้ได้อีกครั้ง ดังนั้นผมจึงเดาว่า พวกเขาน่าจะยังไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ ในตอนนี้”
พูดไป เย่เฉินก็พูดอีกว่า:“รับมือกับองค์กรแบบนี้ จะต้องหาโอกาสถอนรากถอนโคน ถ้าตัดแค่กิ่งไม้ ก็จะไม่เกิดอะไรขึ้นกับมัน ดังนั้นจึงต้องวางแผนก่อนทำ!”