เธอใส่ชุดนอนสายเดี่ยวสีดำ ทำให้สีผิวของเธอยิ่งขาวมากๆ โดยเฉพาะหน้าอกและไหล่ที่มีแค่สายเดี่ยว

ผมยื่นช่อดอกกุหลาบไปให้เธอและพูดว่า "เวยเวย สำหรับคุณ ขอให้คุณมีจิตใจเบิกบานทุกวัน"

"คุณเรียกใครว่าเวยเวย? ออกไปเดี๋ยวนี้!"เธอโกรธจนหน้าแดง มือข้างหนึ่งปิดหน้าอกไว้ ส่วนมืออีกข้างชี้ไปที่ประตู

"เรียกคุณไง ผมเรียกแบบนี้ มันทำให้พวกเราดูสนิทกันมากขึ้นไง"

"คุณ……คุณเป็นคนหน้าด้าน!"

"ถ้าผมไม่หน้าด้านพอ จะจีบคุณได้ยังไง คุณคิดว่าผมพูดถูกไหม"

ไป๋เวยโกรธจนพูดไม่ออก เธอหันหลังแล้วเดินเข้าไปในห้อง วางถ้วยใส่อาหารเช้าไว้บนโต๊ะอย่างแรง

"เหอะๆ ๆ คุณอารมณ์ไม่ดีและวางของแบบนี้ โจ๊กที่อยู่ด้านในคงกระเด็นออกมาแล้ว"

ผมรีบเดินเข้าไป วางดอกกุหลาบไว้บนโต๊ะที่อยู่ข้างหัวเตียงของเธอ หลังจากนั้นก็แกะถุงด้านนอกอย่างระมัดระวัง ใช้กระดาษชำระเช็ดถ้วยใส่อาหารให้สะอาด และวางไว้บนโต๊ะ

"คุณล้างหน้าแปรงฟันหรือยัง? ถ้าล้างเสร็จแล้วก็ทานอาหารเช้าเลย ตอนนี้มันยังอุ่นอยู่"

เธอหยิบเสื้อเชิ้ตมาสวมทับสายเดี่ยว จากนั้นเธอก็ยืนนิ่งๆ มองผมด้วยความโกรธและเย็นชา

"อย่ามองผมแบบนี้ คุณก็รู้ว่ามันไม่มีประโยชน์ ทำตัวดีๆ หน่อย รีบมาทานอาหารเช้าได้แล้ว ไม่งั้นคุณจะหิวจนแย่"

ผมเก็บถุงหิ้วและทำความสะอาดโต๊ะเสร็จ ผมก็หยิบกาต้มน้ำกับน้ำขิงที่เหลือจากเมื่อคืนแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ

ผ่านไปไม่นาน ไป๋เวยเดินมาที่ประตูห้องน้ำและพูดอย่างเย็นชา "ฉันจะแปรงฟัน"

"ผมจะล้างเสร็จแล้ว"ผมรีบล้างของให้สะอาดและเดินออกจากห้องน้ำ ขณะเดินผ่านเธอ ผมก็แอบมองใบหน้าที่ขาวสวยของเธอและพูด "คุณไม่แต่งหน้าก็สวยขนาดนี้แล้ว คุณสวยกว่าดารานักแสดงหนังหลายคน"

"หึ!"เธอเปล่งเสียงออกมา และเดินเข้าห้องน้ำไป

ผมทำเหมือนเมื่อคืน ต้มน้ำขิงใส่พุทราจีนกับน้ำตาลทรายแดงให้เธอ หลังจากน้ำเดือดไม่นาน ไป๋เวยก็ล้างหน้าแปรงฟันจนเสร็จและเดินออกมาจากห้องน้ำ

เธอดื่มน้ำก่อนหนึ่งแก้ว และมองเห็นอาหารเช้าที่วางอยู่บนโต๊ะ พูดอย่างเย็นชาว่า"ขอบคุณ"จากนั้นเธอก็นั่งลงบนโต๊ะและเปิดถ้วยอาหาร

ผมพิงอยู่ข้างๆ ชั้นทีวี มองเธอทานโจ๊กด้วยรอยยิ้ม

แน่นอน เธอรู้ว่าการขัดขืนผม มันไม่มีประโยชน์ ดังนั้นเธอก็เลยยอมรับมัน

ผ่านไปสักพัก หลังจากที่น้ำขิงใส่พุทราจีนต้มเสร็จ ผมก็เทใส่แก้วแล้วเอาไปวางไว้บนโต๊ะและถาม "ยังปวดประจำเดือนไหม?"

"ไม่ปวดแล้ว"น้ำเสียงของเธอยังคงเย็นชาอยู่

"อืม ไม่ปวดก็ดีแล้ว แต่คุณต้องดื่มน้ำขิงใส่พุทราจีนนี้ เพราะมันสามารถบำรุงร่างกาย และ……"

"ไม่ต้องนวดแล้ว"เธอรีบพูดขัดจังหวะของผมทันที

"ฮ่าๆ ๆ ๆ ……"ผมอดไม่ได้ก็เลยหัวเราะออกมา จากนั้นก็ถามอีกครั้ง "คุณเซ็นสัญญากับBTTเสร็จหรือยัง คุณจะอยู่เชียงใหม่อีกนานแค่ไหน? คุณจะรอจนส่งมอบซอฟต์แวร์จนเสร็จสิ้นแล้วค่อยกลับประเทศจีน หรืออีกไม่กี่วันคุณก็จะกลับประเทศจีนเลย?"

"ในอีกไม่กี่วัน ฉันจะส่งมอบงานให้คนอื่นรับผิดชอบ เพราะในประเทศจีนมีเรื่องมากมายที่ฉันต้องกลับไปจัดการ"

"งั้นผมกลับไปพร้อมกับคุณ เพราะผมเป็นเลขาของคุณ"

"อืม"

เธอตอบสั้นๆ แล้วก้มหน้าทานโจ๊ก ดูเหมือนพวกเราไม่มีอะไรจะคุยกันอีก

ผมรู้สึกเบื่อๆ และจ้องมองเธอ

หลังจากที่ไป๋เวยทานโจ๊กจนเสร็จ ผมก็นึกอะไรบางอย่างออกและถามว่า "ในเมื่อคุณไม่ปวดประจำเดือนแล้ว เดี๋ยวผมพาคุณออกไปเที่ยวไหม สองวันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์และคุณก็ไม่ได้ทำงาน ใช้โอกาสนี้พวกเราไปสถานที่ท่องเที่ยวของเชียงใหม่ไหม"

"ไม่ไป"เธอปฏิเสธผมอย่างเย็นชาโดยไม่ลังเล

ผมไม่สนใจและพูดต่ออีกว่า "วัดร่องขุ่นกับพิพิธภัณฑ์บ้านดำ? เมืองโบราณ? มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ คุณเคยไปเที่ยวหรือยัง?"

"ฉันพูดแล้วว่าไม่ไป"

เธอหยิบถ้วยเปล่าทิ้งลงไปในถังขยะ จากนั้นเธอก็หยิบแก้วขึ้นมาจิบดูว่าน้ำขิงใส่พุทราจีนยังร้อนอยู่ไหม

"พวกเราไปโรงแรมที่เติ้งลี่จวินเคยพักและไปดูห้องที่เธอเคยพักอาศัยไหม"

ไป๋เวยอึ้งไปชั่วครู่ "โรงแรมที่เติ้งลี่จวินเคยพัก?"

"อืม คุณไม่รู้เหรอว่า เติ้งลี่จวินเสียชีวิตที่โรงแรมอิมพีเรียลที่เชียงใหม่ เธอมาเชียงใหม่ทุกครั้งจะพักห้องชุดห้องหนึ่งของโรงแรมนี้เสมอ ทางโรงแรมยังคงเก็บรักษาห้องชุดนั้นในสภาพที่เธอเคยพัก ตอนนี้เปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าชม"

ไป๋เวยพยักหน้า "ฉันรู้และยังรู้อีกว่าเพลงเรื่องเล่าเมืองเล็กที่เธอร้องก็คือเมืองเชียงใหม่ ช่วงนี้ฉันยุ่งมากๆ ก็เลยลืมเรื่องนี้ไป"

"งั้นพวกเราออกไปเที่ยวพร้อมกันไหม"

"ไม่ต้องไปด้วยกัน เที่ยวใครเที่ยวมัน"น้ำเสียงของเธอเริ่มเย็นชาอีกครั้ง

"ประธานไป๋ คุณหนีผมไม่พ้นหรอก อย่าขัดขืนดีกว่า คุณต้องเชื่อฟังและยอมรับ มันจะไม่ทำให้คุณอึดอัด และคุณก็ไม่ต้องโกรธและเย็นชาใส่ผม มันไม่ดีต่อสุขภาพของคุณ โดยเฉพาะตอนที่เป็นประจำเดือน"

ไป๋เวยจ้องมองผมด้วยความโกรธ

ผ่านไปสักพัก ในที่สุดเธอก็ยอมพูด "คุณเป็นคนหน้าด้านจริงๆ "

ผมรู้ว่าเธอไม่มีทางเลือกก็เลยตัดสินใจไม่ขัดขืน ผมยิ้มอย่างภูมิใจ "งั้นผมไปจองตั๋วก่อนนะ และหาไกด์นำเที่ยวด้วย"

ขณะพูด ผมก็เปิดโทรศัพท์และตรวจสอบการจองผ่านออนไลน์ หาตั้งนานแต่ก็ไม่พบ ผมก็เลยโทรศัพท์หาบัญชา

บัญชาเป็นหัวหน้าอันธพาลของเชียงใหม่ เขาสามารถจัดการเรื่องนี้ได้อย่างแน่นอน

ผมโทรไปไม่นานเขาก็รับสาย และเสียงที่สุภาพของบัญชาก็ดังขึ้น

ผมบอกเขาว่าอยากจะไปโรงแรมอิมพีเรียล เขารีบรับปากจะจัดการเรื่องนี้ให้ผมทันที และจะจัดการให้อย่างรวดเร็ว

ผลลัพธ์ก็คือ หลังจากวางสายไปไม่ถึงสิบนาที บัญชาก็โทรมาบอกว่าเขาจัดการเรื่องนี้เรียบร้อยแล้ว

หลังจากวางสายจากบัญชา ผมจับมือถือและโบกมือให้ไป๋เวยและพูด "ผมจองโรงแรมนั้นเรียบร้อยแล้ว จองไว้ตอนบ่าย พวกเราทานอาหารเที่ยงเสร็จค่อยไป ตอนเช้าพวกเราไปเที่ยวที่อื่นก่อน?"

"ช่วงเช้าฉันไม่อยากไปไหนเลย"ไป๋เวยพูดอย่างเย็นชา

"อย่าทำแบบนี้เลย คุณเป็นประจำเดือนต้องออกไปเดินบ้าง ประการแรกคือต้องรักษาอารมณ์ให้ดี ประการที่สองคือทำให้เลือดลมไหลเวียน ถ้าไม่ออกกำลังกายอย่างหนัก เลือดไม่พุ่งออกมาแน่นอน"

"มีคุณอยู่ด้วย ฉันจะอารมณ์ดีได้ยังไง?"

"เหอะๆ เดี๋ยวผมเล่าเรื่องลามกให้คุณฟัง คุณก็จะอารมณ์ดีเอง"

"คุณเป็นอันธพาลชอบรังแกผู้หญิง!"

"คุณรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องน้ำ ผมจะต้มน้ำร้อนให้คุณและใส่ในกระติกเก็บความร้อน ออกไปข้างนอกคุณห้ามดื่มน้ำเย็นและเครื่องดื่มที่เย็นๆ

พูดจบ ผมก็เทน้ำขิงใส่พุทราจีนที่เหลืออยู่ในกาต้มน้ำใส่แก้ว จากนั้นก็ล้างกาต้มน้ำให้สะอาด และเทน้ำลงไปครึ่งหนึ่งของกาต้มน้ำแล้วต้มจนน้ำเดือด และหยิบกระติกเก็บความร้อนของเธอแล้วเอาไปล้างให้สะอาดที่ห้องน้ำ

ไป๋เวยไม่ได้ขัดขืน แต่เธอจ้องมองผมด้วยความโกรธ จากนั้นเธอก็จะไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

เมื่อเห็นเธอหยิบเสื้อผ้าและเครื่องสำอางเข้าไปในห้องน้ำ ผมก็พูดทันที "อย่าแต่งหน้าจัดจนเกินไป คุณสวยอยู่แล้ว คุณไม่แต่งหน้าก็สวยกว่าผู้หญิงหลายๆ คนที่แต่งหน้าด้วยซ้ำ"

"หึ พูดจากะล่อน"เธอปิดประตูห้องน้ำอย่างแรง

เมื่อผมต้มน้ำจนเดือดและเทใส่กระติกเก็บความร้อนจนเสร็จ ไป๋เวยก็เปิดประตูและเดินออกมาจากห้องน้ำ เธอแต่งหน้าที่ดูเป็นธรรมชาติ เธอใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว ใส่กระโปรงพลีทยาวสีดำ สวมรองเท้าแตะส้นเตี้ยฝังเพชร เธอดูสะอาดสะอ้านและน่ารัก