บ่วงแค้น บ่วงรัก - ตอนที่ 8 เสียเลือดมาก
คณินนั่งอยู่บนเก้าอี้พลาสติกสีเขียวบนทางเดิน โค้งลำตัวลง วางข้อศอกไว้บนหน้าตัก มือทั้งสองลูบจับหน้า หายใจออกเฮือกใหญ่
วราตรีสวมร้องส้นสูงวิ่งมาเสียง “ต๊อกแต๊กๆๆ” จับมือคณินแล้วเริ่มสะอื้นร้องไห้ “คณิน รีบไปดูนุชเถอะ หมอบอกว่าอาคารของเธอแย่มาก！”
คณินไม่ได้เงยหน้าขึ้น พูดด้วยความเกียจคร้าน “ไปตามหมอเถอะครับ”
วราตรีชะงัก มองคำว่า “ห้องฉุกเฉิน” ไม่กี่คำนี้ กัดฟันแน่น “คณิน ตอนแรกนุชอาการดีขึ้นมากแล้ว หมอบอกว่าเธอได้รับการกระทบกระเทือน ก็เลยหมดสติ！เป็นเพราะชมพูแพร！รีบหย่ากับเธอซะ！”
วราตรีอาศัยที่คณินเห็นแก่บุญคุณที่ชมพูนุชเคยช่วยชีวิตเขาเอาไว้ อาศัยที่ทุกคนรู้ว่าคณินชอบชมพูนุช ดังนั้นจึงใส่ร้ายชมพูแพร
คณินรู้สึกเศร้า ถอนหายใจยาวแล้วพิงกำแพง พูดสั้นๆด้วยความรำคาญ “ไสหัวไป”
“อะไร?”
“อย่าให้ผมพูดเป็นครั้งที่สอง ไม่อย่างนั้นชีวิตของลูกชายผม ผมจะหาคนมาชดใช้ตอนนี้เลย”
เสียงของคณินไม่ดัง ทั้งยังไม่มีเรี่ยวแรง แต่น้ำเสียงที่อ่อนแรงนี้เคล้าไปด้วยความเด็ดขาดในการสังหาร！
วราตรีตกใจจนเงียบเสียง แต่ผ่านไปพักหนึ่ง เธอก็หยั่งเชิงเสียงเบา “นายรู้ได้ยังไงว่าเป็นลูกชาย? คนอย่างชมพูแพร มีลูกชายได้ด้วยเหรอ?”
คณินหันไปมองหน้าวราตรี แววตาของเขาเผยความเหี้ยมโหดของเทพชูร่า “ถ้าเป็นผู้หญิง ก็เป็นลูกสาวของผมคณิน！นิ้วเท้าของเธอ คุณก็ไม่คู่ควรที่จะแตะต้อง！”
คณินไม่พูดยังดีหน่อย พูดแล้วยิ่งรู้สึกแค้นมากขึ้น เเขาลุกขึ้น คว้าแขนของวราตรีขึ้นแล้วกดไปที่กำแพง！
“ชีวิตลูกสาวของผม！คุณคิดว่าผมจะไม่หาคนมาชดใช้เหรอ?”
วราตรีตกใจกับคณินจนตัวสั่น！ “คณิน คณิน น้าต้องดูแลนุชต่อ นายปล่อยน้าเถอะ！”
คณินโยนวราตรีทิ้ง มองดูเธอล้มลงบนพื้นแล้วหัวเราะเย้ยหยัน “ตอนนี้ผมไม่มีเวลาคิดบัญชีกับพวกคุณ แต่แค้นนี้ ผมจะคิดทั้งต้นทั้งดอกกับพวกคุณ！ไสหัวไป！”
วราตรีวิ่งล้มลุกคลุกคลานตลอดทาง เธอรู้สึกว่าตนไม่รู้จักคณินแล้ว！
คณินเองก็ไม่รู้ว่าตนเองเป็นอะไร เขารู้สึกว่าตอนนี้เขากำลังอดกลั้น เพราะบาปกรรมตามสนองที่ชมพูแพรพูดกระทบกระเทือนเขา
บางทีก่อนที่ชมพูแพรจะพ้นขีดอันตราย เขาต้องทำความดีหน่อย
ชมพูแพรเสียเลือดมาก เขาไม่เคยทำอะไรเพื่อเธอมาก่อน ถ้าอย่างนั้นก็ทำความดีเพื่อเธอ……
เวลาผ่านไปหนึ่งวันสองคืน หมอเวรที่สี่เข้าไปในห้องฉุกเฉิน ทั้งยังเชิญหมอผู้เชี่ยวชาญจากด้านประเทศมาที่โรงพยาบาล ทั้งหมดรีบเข้าไปในห้องฉุกเฉิน
ในที่สุดคณินก็นั่งไม่นิ่งแล้ว
ความอดทนของเขาถึงขีดจำกัดแล้ว！
เจ็บปวดจนตาทั้งสองข้างแดงก่ำ หนวดเคราสีดำ ใบหน้าที่หล่อเหลากับเยือกเย็น ทำให้เขาเหมือนอสูรที่เหน็ดเหนื่อย
เขาไม่ยอมรับว่าตนแคร์ชมพูแพร แต่ชมพูแพรคือภรรยาของเขา ภรรยาของเขาไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย เขาจะอยู่เฉยได้อย่างไร? การที่ทำให้เธอปลอดภัยไม่ใช่หน้าที่ที่สามีควรจะทำสุดความสามารถเหรอ?
เขาลุกขึ้นแล้วขวางทางหมอที่เพิ่งเปลี่ยนเวรออกมา！
“ผมจะเข้าไป！” ดวงตาทั้งสองข้างของเขาแดงก่ำ
“นั่นคือห้องฉุกเฉิน คุณเป็นแค่ญาติผู้ป่วย！”
คณินโมโหอย่างมาก！”เธอที่แข็งแรงดีเข้าไปด้านในนั้น ทำไมนานขนาดนี้ยังไม่ออกมา！เธอแค่แท้งไม่ใช่เหรอ！ในทุกปีมีผู้หญิงแท้งตั้งมากมาย！ทำไมผู้หญิงของผมคณินถึงเข้าไปหนึ่งวันสองคืน！หนึ่งวันสองคืน ต่อให้เป็นผ่าตัดบายพาสหัวใจก็เสร็จแล้ว！”
ทำไม！
ทำไมผู้หญิงตั้งมากมายไม่เป็นอะไร แล้วชมพูแพรต้องกลายเป็นเรื่องใหญ่แบบนี้ด้วย！
YOU MAY ALSO LIKE
