บันทึกการเดินทางของคุณแวมไพร์ล่ะ! - ตอนที่ 408 "ราทาทอส"(Ratatoskr) มาแล้ว!

//ติดตามอ่านตอนล่วงหน้าได้ที่เพจเฟสบุ๊ค – ห้องสมุดคนรักนิยายแปล  

ปัจจุบันมีทั้งหมด 1820 ตอน จะจบแล้วครับมี2000ตอน

หลังจากนี้จะเป็นตอน PV แอดจะลง 10 ตอนแรกของโลกที่หยานไป เผื่อบางท่านเอาไว้ใช้ตัดสินใจ

SGS บทที่ 408 – “ราทาทอส”(Ratatoskr) มาแล้ว!

ณ ซากปรักหักพัง โอริกามิยืนอึ้งมองตรงจุดที่วู่หยานหล่นหายไปเมื่อกี้จนมันได้คืนสภาพกลับมาเป็นเหมือนเดิม เธอถึงได้สติ

“อย่าหนีนะ!”

ถึงแม้ไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่ความจริงก็คือ ‘ภูติ’ ได้หายไปต่อหน้าต่อตาตนแล้ว โอริกกามะกัดริมฝีปากด้วยความเจ็บใจ ก่อนจะยกดาบเลเซอร์ฟันใส่จุดที่เคยมีหลุม!

พื้นแยกออกเผยให้แผ่นเหล็กหนาที่สีเงิน

“อะไร?” โอริกามิตกใจ “หรือว่าเมื่อกี้มีคนจงใจช่วยภูติ?”

“บ้าเอ้ย!” โอริกามิยกดาบฟันใส่พื้นเหล็ก ทว่าผลคือศูนย์! ดาบทำฟันไม่เข้าเลย!

โอริกามิไม่ยอมแพ้ ตวัดดาบฟันลงไปอีกครั้งและอีกครั้ง พยายามทำลายพื้นเหล็กที่ดูดภูติลงไป

ท่ามกลางซากสิ่งก่อสร้างที่เงียบเหงา มีเพียงแต่เสียงดาบปะทะเหล็กดังขึ้นอย่างต่อนเนื่อง…..

“เกิดอะไรขึ้น?”

ตอนนี้เอง สาวๆคนอื่นทั้งสี่คนก็ได้บินมาหาโอริกามิ พอเห็นพรรคพวกมาเธอก็ใจเย็นลงหยุดฟันดาบ เดิมทีเธอเป็นพวกนิ่งใจเย็น มีเพียงแค่ตอนเจอกับภูติเท่านั้นที่เธอจะ ‘คุมตัวเองไม่ได้’

โอริกามิหันไปพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์เหมือนเดิมว่า “เป้าหมาย….หนีไปแล้ว…..”

พูดเสร็จโอริกามิก็หุบปากไม่พูดอะไรอีก คนอื่นๆก็รู้ว่านี่เป็นนิสัยของเจ้าตัวที่ไม่พูดมากอยู่แล้ว ดังนั้นทั้งสี่เลยไม่ถามอะไรอีก

สี่สาวASTได้มองหน้ากันก่อนจะบินขึ้นฟ้าแล้วชูมือข้างที่ถือปืนไปยังโอริกามิ เห็นแบบนี้โอริกามิก็บินขึ้นฟ้า

จากนั้น กระสุนปืนและมิสไซร์จำนวนนับไม่ถ้วนก็ได้ทิ้งตัวถล่มแผ่นแหล็กตรงที่ภูติหายไป……….

……………

ณ ใต้ดิน วู่หยานที่เผลอเหยียบกับดักอย่างไม่ทันตั้งตัว พอร่วงลงไปเขาก็รีบบังคับทรายเหล็กจิ๋วให้มารองเท้าเขาเป็นฐานยืน พอเสร็จวู่หยานก็เงยหน้ามองแผ่นเหล็กเหนือหัวตนที่สั่นสะเทือนส่งเสียงระเบิดไม่หยุด

มองไปพักนึง หลังจากแน่ใจว่าแผ่นเหล็กจะไม่แตก วู่หยานก็ถอนหายใจโล่งอก ก่อนหน้านี้เขาโมโหที่ตนติดกับดักโง่ๆแบบนี้ แต่ตอนนี้เขากลับขอบคุณมันแทนที่ช่วยเขา

ถ้าไม่มีไอ้หลุมนี่ เขาคงต้องอัดโอริกามิให้สลบ หรือแย่กว่านั้นโดนอีกฝ่ายลุมยำจนตัวเองแพ้เอง อันนี้ชะตากรรมเขาคงได้เละเทะแน่ วู่หยานไม่เชื่อว่าโอริกามิจะใจดีปล่อยเขาไปง่ายๆหลังจากจับตัวได้……..

อ่ะๆ ที่ว่ามานี่ไม่ได้ล้อเล่นนะ เขาเข้าใจฝีมือของโอริกามิดีพอเอามารวมกับอุปกรณ์ของAST แม้แต่แรงค์8ก็มีโอกาสเสียท่าได้!

ส่วนวู่หยานที่เลเวลแค่69 มีพลังระดับใกล้เคียงแรงค์8 ก็ยิ่งเลวร้ายกว่า ถึงจะมีร่างกายอมตะ แต่มันก็แค่การันตีว่าจะไม่ตาย ไม่ได้บอกว่าจะไม่แพ้…….

ก้มหน้ามองหลุมมืดมิดใต้เท้าตน มุมปากวู่หยานก็บิดเบี้ยว…..

ใครมันเคียดแค้นตูขนาดนี้ว่ะ ถึงขนาดมาขุดหลุมลึกจนมองไม่เห็นก้นแบบนี้ นี่เอ็งกะจะช่วยจริงๆ?หรือหวังอยากให้ตูร่วงลงไปหัวแตกตายด้านล่าง?

ในใจพูดตบมุขไม่หยุด ผ่านไปครู่นึงวู่หยานก็ถอนหายใจ ที่แน่ใจได้อย่างนึงคือไอ้คนทำหลุมนี่น่าจะไม่ใช่ศัตรู ไม่งั้นไม่สู้ปล่อยให้อยู่ด้านบนโดนห้าสาวลุมไม่ดีกว่าเหรอ?

“เอาเป็นว่าลงไปดูก่อนล่ะกัน!”

นัยน์ตาสีแดงเรืองแสงท่ามกลางความมืด วู่หยานทิ้งตัวดิ่งลงไปด้านล่าง……..

ยิ่งลงไปลึกเท่าไหร่ ในใจวู่หยานก็ยิ่งมั่นใจว่าไอ้คนสร้างหลุมมันกะเอาเขาให้ตายจริงๆ ร่วงลงมาเกือบสิบนาทีเขาก็ยังมองไม่เห็นก้นหลุมเลย……

วู่หยานทำได้แค่หันไปมองความมืดรอบๆตัวด้วยความเบื่อหน่าย……

20นาทีผ่านไป ในที่สุดวู่หยานก็เห็นก้นหลุม เขาอดจะยิ้มไม่ได้…

และที่เจอไม่ใช่แค่ก้นหลุม แต่ด้านล่างนั่นยังมีคนยืนรออยู่ด้วย…..

ผมสีทอง นัยน์ตาสีน้ำตาล ดูราวกับหนุ่มหล่อจากโพ้นทะเล(ตะวันตก)!

พอเห็นหนุ่มหล่อผมทอง วู่หยานก็หรี่ตาลง ในหัวมีประวัติของอีกฝ่ายไหลขึ้นมาทันที…..

คันนะซึกิ เคียวเฮ ชายผู้เป็นรองผู้บัญชาการของยานบิน แฟรกซินัส (Fraxinus) องค์กร ราทาทอส!

ราทาทอส ก็เป็นองค์กรที่มุ่งเน้นไปที่ภูติเหมือนAST แต่จะต่างกันกันที่ASTมีเป้าหมายคือฆ่าภูติ ส่วนราทาทอสมีอยู่เพื่อช่วยเหลือปกป้องภูติ………

ในตอนนี้ ตรงหน้าวู่หยาน รองผู้บัญชาการของราทาทอส บุคคลที่เขาค่อนข้างมีความประทับใจให้ก็โผล่มาแล้ว!

สาเหตุที่เขามีความประทับใจให้เคียวเฮ ก็เพราะ หนึ่ง! อีกฝ่ายเป็นรองผู้บัญชาการ ส่วนผู้บัญชาการจะเป็น อิสึกะ โคโทริ!หนึ่งในตัวละครหลักของโลกนี้!

ส่วนข้อสอง……ก็เพราะไอ้เคียวเฮ มันเป็นโครตมาโซคิสยังไงล่ะ…..

อีกด้านนึง เคียวเฮ ที่ไม่รู้ว่าข้อมูลทั้งหมดของตัวเองโดนวู่หยานรู้หมดแล้วก็ได้ยืนนิ่งทำหน้าซีเรียสมองมาทางนี้

ถ้าดูแค่ภายนอก ก็คงจะนึกไม่ออกเลยว่าไอ้หน้าหล่อนี่จะเป็นมาโซคิสตัวพ่อ……..

วู่หยานบินลงมาตรงหน้าเคียวเฮ ก่อนจะใช้นัยน์ตาสีแดงจ้องมองอีกฝ่ายนิ่ง ตอนแรกก็ไม่รู้สึกอะไร แต่พอนานๆเข้าเคียวเฮก็เริ่มรู้สึกไม่สบายเนื้อสบายตัว

เคียวเฮ สูดลมหายใจเข้าลึก แล้วโค้งคัวให้วู่หยาน “ยินดีที่ได้พบครับ! กระผม คันนะซึกิ เคียวเฮ! เป็นรองผู้บัญชาการของราทารอสครับ!”

ได้ยินวู่หยานก็ยิ้ม ไอ้ที่ว่ามาตูรู้อยู่แล้ว ที่ตูสนใจมากกว่าก็คือ…….

“นายคือคนที่ช่วยหยุดพวกคนที่จะฆ่าฉันไม่ให้ลงมาได้ใช่มั้ย?”

“ฮ่า! ถูกต้องครับ!”

“เหตุผล?”

เคียวเฮ ยืนตัวตรงมองวู่หยาน “ผู้บัญชาการของพวกเราต้องการเจอคุณครับ!”

โคโตริ ต้องการเจอตัวเรางั้นเหรอ?

วู่หยานตกใจ ก่อนจะผ่อนคลาย……

เป้าหมายของราทาทอสคือช่วยภูติ(เซเรย์)ทุกตน ดังนั้นแน่นอนว่าฝั่งราทาทอสย่อมจับตามองเขาหลังออกมาจากลูกบอลสีดำ

แต่ที่เขาไม่เข้าใจก็คือ โคโตริควรจะรู้ดีว่า ภูติ แต่ล่ะตนมีพลังเหนือกว่มนุษย์มากขนาดไหน แถมภูติกับมนุษย์ยังมีความสัมพันธ์กันไม่ดีอีกเรียกว่าเลวร้ายเลยก็ได้

แล้วทำไมเธอถึงกล้าส่งไอ้มาโซคิสนี่มาเจอเราล่ะ?

ไม่กลัวเลยรึไงว่าตูจะบี้มันทิ้งน่ะ?

คิดถึงตรงนี้ วู่หยานก็ไม่อ้อมค้อม “ถ้างั้นนายก็นำทางได้เลย!”

เคียวเฮตอบกลับด้วยสีหน้าสงสัย ตอนแรกไอ้เขาก็คิดว่าต้องเสียเวลาเสียพลังงานหลายๆอย่างเพื่อพูดกล่อมภูติชายทรงพลังตนนี้ แต่ที่ไหนได้อีกฝ่ายกลับยอมตามไปง่ายๆซะงั้น

แต่แบบนี้ก็ดี เคียวเฮยิ้มให้ “ได้โปรดตามผมมา……”

ขณะที่เคียวเฮกำลังจะหันหลังเดินนำทาง วู่หยานก็พูดขึ้น

“อ๊ะ จริงสิ……”

ภายใต้สายตาสงสัยของเคียวเฮ วู่หยานก็เดินเข้ามาใกล้ ก่อนจะยกหมัดต่อยใส่หน้าหล่อๆนี่!

“อ๊ากกก!” เคียวเฮ ร้องพร้อมกับที่ตัวกระเด็นไป……

วู่หยานยกหมัดขึ้นมาที่ปากแล้วเป่าลมใส่ฟู่ว ก่อนจะออกเดินตามไปข้างใน…..

“นี่สำหรับหลุมที่แกตั้งใจขุดจนแม่งลึกโครตๆแบบนี้!”