(นิยายแปล)【หง่ำหง่ำค่ะ】สกิล『ยิ่งกินมอนสเตอร์ก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น』ของคุณหนูผู้ถูกขับไล่เป็นสกิลที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์เลเวลอัพ1ทุกการกิน1ครั้งกลายเป็นมนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดใน3วันไปซะแล้วค่ะ~ - ตอนที่ 11 พลิกแพลงคุณแรร์มอนสเตอร์เห็ดให้เหมาะสมแล้วกินค่ะ

ตอนที่ 11 พลิกแพลงคุณแรร์มอนสเตอร์เห็ดให้เหมาะสมแล้วกินค่ะ

「……อะร้า?」

จับสัญญาณของคุณมอนสเตอร์ที่ไม่เคยเห็นมาก่อนตอนถึงตอนนี้ใกล้ๆได้ค่ะ

ถึงจะเล็กแต่สัญญาณเข้มข้นกว่าคุณมอนสเตอร์ตัวอื่น นี่มันมีลางสังหรณ์ว่าจะได้พบกับคุณมอนสเตอร์หายากค่ะ~

「เจอแล้วค่ะ」

สิ่งที่ดิฉันหาเจอคือคุณเห็ดที่เติบโตใต้เงาต้นไม้ แถมยังโตพร้อมกัน3ดอกค่ะ

「คุณหนู นี่มันเป็นมอนสเตอร์จริงๆเหรอคะ?」

「ไม่รู้ค่ะแต่ว่าไม่เป็นไรค่ะ ดิฉันมีของสิ่งนี้อยู่ละค่ะ」

ดิฉันเอาหนังสือเล่มหนาออกมาจากรู้ลึกลับนั้นค่ะ

「เอ๊ะ? คุณหนูเมื่อกี้เอาหนังสือนั่นออกมาจากที่ไหนเหรอคะ!? รูนั่นมันอะไรกันคะ!?」

「หุหุหุ นี่คือทักษะพิเศษของดิฉันที่เพิ่งจำได้เมื่อเร็วๆนี้ค่ะ ไม่ว่าอะไรก็เอาเก็บไว้ในรูนี้ได้สะดวกมากเลยค่ะ」

หนังสือเล่มหน้าแบบนี้ถ้าพกไว้ในกระเป๋าละก็จะเจ็บไหล่ได้ค่ะ

「นี่คือสารานุกรมของคุณมอนสเตอร์ที่ซื้อมาจากร้านอาหารในเมืองค่ะ ถ้ามีสิ่งนี้ละก็ไม่ว่าจะเจอกับคุณมอนสเตอร์แบบไหนก็จะรู้ตัวตนได้ในทันทีค่า~」

ดิฉันรีบเปิดหน้าของคุณมอนสเตอร์ประเภทเห็ดในทันทีค่ะ

「เอ่อ จากรูปร่างกับสี……คุณมอนสเตอร์ตัวนี้คือ“แมนดราโกรา” แหม ดูเหมือนจะเป็นคุณมอนสเตอร์หายากที่พบตัวได้ยากมากๆค่ะ มีผลลัพธ์ที่ดีต่อความเจ็บป่วย ดูเหมือนจะซื้อขายกันที่20เหรียญทองค่ะ ถูกจัดอยู่ในประเภทมอนสเตอร์แต่ดูเหมือนจะไม่เคลื่อนไหวค่ะ」

「จริงเหรอคะ!? สำเร็จแล้วนะคะคุณหนูนี่เป็นเงินก้อนโตเลยนะคะ! จะรีบดึงออกทันทีเลยค่ะ! หนึ่งสอง!」

「แล้วก็มีเขียนไว้ว่า『ถ้าดึงออกจะส่งเสียงกรีดร้อง มนุษย์ที่ได้ยินจะเป็นเสียสติแล้วตาย』ด้วยค่ะ~!」

「เอ๋อออออออออออออออออออออออ!?」

หยุดไว้ได้ก่อนที่แมรี่จะดึงออกค่ะ

「ดึงขึ้นมาแล้วนิดหน่อย นี่มันเซฟสินะคะ? ดึงขึ้นมาประมาณ1เซนเซฟสินะคะ? ช่วยพูดว่าเซฟทีเถอะค่ะ!」

「ไม่กรีดร้องเพราะงั้นคิดว่าเซฟค่ะ」

เกือบไปแล้วค่ะ~

อีกนิดเดียวก็จะตายซะแล้วค่ะ

「หืมหืม ดูเหมือนว่าแมนดราโกราจะมีพิษกินไปทั้งๆแบบนั้นไม่ได้ค่ะ ถ้าโดนแสงทั้งที่ยังมีชีวิตอยู่พิษจะสลายไปแต่ว่าดูเหมือนถ้าดึงออกมาทั้งที่ยังมีชีวิตอยู่จะกรีดร้องค่ะ」

「ลำบากเลยค่ะ หนังสือเล่มนั้นได้เขียนวิธีดึงแมนดราโกราไว้รึเปล่าคะ?」

「คือว่านะคะเขียนไว้ว่า……『ผูกแมนดราโกราไวักับสุนัขที่เลี้ยงและฝึกมาแล้วดึงออกด้วยการเรียกสุนัขจากที่ไกลๆและสุนัขจะตาย』ค่ะแต่ว่า……」

「「สุนัขน่าสงสาร（ค่า~!）（ค่ะ!）」」

ไม่ไหวค่ะเรื่องแบบนั้น

ดิฉันไม่มีทางทำได้หรอกค่ะ~!

「อีกอย่างก็เขียนไว้ว่า『ดึงขึ้นมาแล้วฆ่าแมนดราโกราทันทีภายใน0.1วิเป็นวิธีฆ่าก่อนที่จะกรีดร้อง』ค่ะ」

「ไม่ไหวเด็ดขาดค่ะ! วิธีนั้นคนที่ล้มเหลวแล้วตายไปดูเหมือนจะมีเยอะแน่ค่ะ」

「ถูกต้องค่ะ ดูเหมือนว่าจะมีคนตายประมาณ100คนทุกปีค่ะ~ อันตรายค่ะ」

ด้วยเหตุนี้

「ยอมแพ้เรื่องดึงแล้วจะทดลองดูว่าถ้าจัดการด้วยเวทมนตร์ของดิฉันก่อนดึงจะทำอาหารได้รึเปล่าค่ะ」

เล็งเป้าหมายไปที่แมนดราโกรา1ตัวแล้วดิฉันก็ยิงเวทมนตร์ออกไปค่ะ

「“ปุจิไฟร์”ค่ะ！」

……แต่ว่า

「ไม่ได้ค่ะ…….อาหารไปออกมาคุณแมนดราโกราแค่ไหม้แล้วหายไปค่ะ」

ว่าแล้วเชียวถ้าสถานะมีพิษอยู่คงทำอาหารไม่ได้ล่ะมั้งคะ

น่าเศร้าค่ะ…..

「ระ ร่าเริงเข้าไว้ค่ะคุณหนู! อะอาจจะมีมอนสเตอร์ประเภทเห็ดตัวอื่นอีกก็ได้นะคะ? ฉันอยากเห็นมอนสเตอร์เห็ดตัวอื่นอีกค่ะ!」

「ตัวอื่น……นั่นสินะคะ ดูเหมือนจะมีมอนสเตอร์เห็ดเดินได้ที่เรียกว่า“มาแทงโก”อยู่ค่ะ  ดูเหมือนก้านเห็ดจะแยกเป็นสองส่วนแล้วเดินสองขาได้ละค่ะ นั่นไงทางนั้น」

ปลายทางที่ดิฉันชี้ไปมีคุณมาแทงโกที่เดินอยู่ออกมาพอดีค่ะ

ขนาดใหญ่ประมาณเท่าเอวของดิฉัน ท่าทางที่เดินเตาะแตะน่ารักสุดๆ――

「กรี๊ดดด ตัวน่าขยะแขยงออกมาแล้วค่าาา!!」

「อะร้า ทั้งที่จนถึงเมื่อกี้พูดไว้ว่า『อยากเห็นมอนสเตอร์เห็ดตัวอื่นอีก』แท้ๆ?」

「ถ้าเป็นของแบบนั้นเปลี่ยนใจแล้วค่ะ!」

「เสริมให้อีกนิดดูเหมือนว่า『จะจับเหยื่อด้วยการใช้สปอร์ที่ทำให้เป็นอัมพาตแล้วฝังเห็ดลงไป』 น่ากลัวจังเลยค่ะ」

「กรี๊ดดดดดดดดดดดด! รีบหนีเร็วเข้าค่ะคุณหนู!」

「“ปุจิไฟร์”ค่ะ」

คุณมาแทงโกลุกไหม้ในพริบตา และ――

「บัตเตอร์ซอเต้เห็ดค่าาา!!」

คราวนี้กลายเป็นอาหารอย่างดีเลยค่ะ!

「เอ๋!? คุณหนูอย่าบอกนะว่าจะกินสิ่งนั้น――」

「จะทานแล้วนะค้า~!」

หงับ

「อร่อยค่า～♪」

ถ้าพูดถึงเห็ดส่วนใหญ่จะถูกใช้เป็นส่วนผสมของซอสหรือเครื่องเคียงค่ะ

แต่ว่าเห็ดนี้มีปริมาณและความอร่อยเพียงพอสำหรับเป็นจานหลักเลยค่ะ

หง่ำหง่ำค่ะ

「อู พอเห็นคุณหนูกินเห็ดดูน่าอร่อยแล้วฉันเองก็หิวขึ้นมาแล้วค่ะ……」

「ถ้างั้น หลังจากนี้มาหามอนสเตอร์ที่แมรี่กินด้วยได้กันเถอะ」

ในตอนนั้นเสียงในหูอย่างทุกทีก็ดังขึ้นค่ะ

『เลเวลเพิ่มขึ้นจากการกินมอนสเตอร์แล้วค่ะ』

『โบนัสล่าเหยื่อมาแทงโก เรียนรู้เวทมนตร์อัมพาต“พาราไรซ์”แล้วค่ะ』

แหม! แหม! แหม!

ทุกทีเสียงในหูจะไม่รู้ความหมายแต่วันนี้เข้าใจความหมายได้นิดหน่อยค่ะ

「ดิฉันใช้เวทมนตร์ใหม่ได้แล้วค่า~!」

ดีใจดีใจจังเลยค่ะ♪

ดิฉันตั้งแต่เมื่อก่อนเคยคิดว่าอยากจะใช้เวทมนตร์หลายๆแบบมากกว่านี้ค่ะ

『กรรร!』

「แหม คุณหมาป่ามาได้เวลาพอดีเลยค่ะ “พาราไรซ์”ค่ะ!」

พอดิฉันร่ายเสร็จควันสีเหลืองก็เข้าห่อหุ้นคุณหมาป่าค่ะ

และคุณหมาป่าก็แข็งทื่อแล้วล้มลงตรงนั้นค่ะ

ราวกับกลายเป็นรูปปั้นหินเป็นสภาพที่แม้แต่เปลือกตาก็ขยับไม่ได้ค่ะ

……สำหรับตอนนี้จะกินสเต๊กอร่อยๆแล้วนะคะ

และพอกินสเต๊กแล้วดิฉันก็คิดเรื่องดีๆได้ค่ะ

「ถ้าทำให้คุณแมนดราโกราเป็นอัมพาตด้วย“พาราไรซ์”แล้วดึงขึ้นมาก็ไม่กรีดร้องแล้วค่ะ!」

「โอ้ จริงด้วยตามนั้นเลยค่ะ! คุณหนูฉลาดหลักแหลมค่ะ!」

「ฮึฮึ่ม ดิฉันในวันนี้หัวดีละค่า~」

ด้วยเหตุนี้จึงรีบไปทำให้คุณแมนดราโกราเป็นอัมพาตด้วย“พาราไรซ์”ในทันที

และ――

「１，  ２……３ค่ะ!」

ดึงคุณแมนดราโกราขึ้นค่ะ

ดึงขึ้นง่ายกว่าที่คิดอีกค่ะ

「ไม่กรีดร้องค่ะ……สำเร็จแล้วค่ะคุณหนูพิชิตแมนดราโกราได้อย่างสมบูรณ์ค่ะ!」

ดิฉันกับแมรี่แตะมือแล้วร่วมแบ่งปันความสุขกัน

「แล้วก็……“ปุจิไฟร์”ค่ะ!」

ปิดฉากคุณแมนดราโกราด้วยเวทมนตร์ของดิฉันค่ะ

และคราวนี้ก็กลายเป็นอาหารอย่างถูกต้องค่ะ

เป็นซอเต้เห็ดอยู่บนจานขนาดเล็กกว่าคุณมาแทงโก้ก่อนหน้านี้

「จะกินเดี๋ยวนี้แล้วนะค้าา!」

รสชาติที่เป็นผลลัพธ์คือ――！

　………………

　…………

　……

ธรรมดาค่ะ

รสชาติเหมือนกับเห็ดเครื่องเคียงในอาหารที่เคยกินอยู่ที่ตระกูลมาร์ควิส

เนื้อสัมผัสนุ่มชื้นๆค่ะ

「ไม่ได้แย่แต่ก็ไม่ได้อร่อยอะไรเป็นพิเศษค่ะ……」

เป็นความรู้ซับซ้อนค่ะ

หง่ำหง่ำค่ะ

『เลเวลเพิ่มขึ้นจากการกินมอนสเตอร์แล้วค่ะ』

『โบนัสล่าเหยื่อแรร์มอนสเตอร์“แมนดราโกรา” เรียนรู้สกิลทำงานตลอดเวลา“ปิดกั้นสถานะผิดปกติอย่างสมบูรณ์”แล้วค่ะ』

แถมยังเป็นเสียงในหูที่ไม่เข้าใจอีกด้วยค่ะ……

น่าเบื่อค่ะ

「ก็ไม่ได้แย่ค่ะแต่ว่าการถูกความคาดหวังหักหลังมันน่าเศร้าค่ะ……จะรีบไปค้นหาคุณมอนสเตอร์ตัวต่อไปนะคะ……อะร้า」

ในตอนนั้นเองดิฉันรับรู้ได้ถึงสัญญาณของคุณมอนสเตอร์ตัวใหม่ค่ะ

“ตึกตึกตึกตึกตึกตึกตึกตึก……”

เป็นสัญญาณที่เข้มข้นสุดๆอะไรอย่างนี้ค่ะ

นอกจากนี้ยังเล็กสุดๆด้วยค่ะ

สัญญาณนั้นเข้ามาใกล้ทางนี้ด้วยความเร็วระดับสุดยอดค่ะ!

คุณมอนสเตอร์กระโดดออกจากพงหญ้าตัดหน้าพวกดิฉันไปค่ะ

รูปร่างเป็นคุณกระต่ายแต่แค่มีเขากวางงอกออกมาจากหัวค่ะ

「นั่นมัน――“แจ็กคาโลป”ค่ะ! เป็นมอนสเตอร์ในตำนานละค่ะ! มีตำนานที่ว่ากันว่าผู้ที่จับได้จะโชคดีค่ะ!」

「แหม เป็นคุณมอนสเตอร์ชื่อดังขนาดนั้นเลยเหรอคะเนี่ย?」

คุณแจ็กคาโลปวิ่งหนีไปด้วยความเร็วระดับสุดยอดแล้วค่ะ

ไม่สามารถจับได้ด้วยเวทมนตร์ของดิฉันเลยค่ะ

อย่างไรก็ตามดิฉันรู้สึกสนใจ1เรื่องค่ะ

「คุณมอนสเตอร์ในตำนานเนี่ย จะมีรสชาติแบบไหนกันนะคะ……!」