[นิยายแปล]โซ่ผนึก "หัวใจ" สายใยผนึก "มังกร" - ตอนที่ 161 บทที่ 8 ตอนที่ 18

บทที่ 8 ตอนที่ 18

 

เมื่อเขาเข้าไปในงานเลี้ยงก็พูดได้คำเดียวว่า “จะสวยเกินไปแล้ว……”

 

ห้องโถงของคฤหาสน์ไอริสเองก็ใหญ่อยู่ แต่ห้องที่นี่ใหญ่กว่านั้นมากกว่านั้นมาก แผ่กระจายไปทั่วหน้าโนโซมุ

 

ในห้องโถงใหญ่และงดงามมี่แขกจำนวนมากที่แต่งกายในชุดต่างๆพูดคุยพร้อมกับแว่นตาในมือ

 

งานเลี้ยงจัดเป็นรูปแบบยืนทาน และอาหารประณีตมากมายจากตะวันออกและตะวันตกเรียงรายอยู่ แต่ละคนต่างหยิบอาหารที่ตัวเองชอบ

 

นักเรียนที่คุ้นเคยกับงานเลี้ยงอยู่แล้วกำลังเดินไปทักทายกับแขกที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกเขา

 

ในทางกลับกันปฏิกิริยาของนักเรียนที่ไม่คุ้นเคยกับงานเลี้ยงจะต่างกันโดยสิ้นเชิง

 

บางคนมองไปรอบๆอย่างกระสับกระส่าย บางคนพยายามจะทักทายแขก บางคนก็ยืมฤิทธิ์ไวน์ในการเพิ่มความกล้าให้กับตนเอง

 

ในหมู่พวกเขาโนโซมุไม่ได้เข้าพวกสักเท่าไหร่เพราะ……。

 

 

 

「ยินดีที่ได้รู้จัก โนโซมุ เบลาตี้สินะ ฉันเป็นหัวหน้าตระกูลเอลดอยล์ในฟอร์ซิน่า ได้เห็นการต่อสู้จำลองของเธอแล้วล่ะ」

 

 

 

「อ๊ะ ขอบคุณมากนะครับ」

 

 

 

「ฉันบารอนมิลฮาล์นแห่งจักรวรรดเคร์มาโซน ซึ่งตั้งอยู่ทางตอนใต้ของจักรวรรดิ」

 

 

 

「ยินดีที่ได้รู้จักครับ ถ้าจำไม่ผิดแถวนั้นผลิตมิลธิลสินะครับ……」

 

 

 

「โอ้ว รู้ด้วยงั้นเหรอ？」

 

 

 

「ครับ เคยได้ยินในชั้นเรียนมาครับ……」

 

 

 

「งั้นเหรอ? เป็นเกียรติจังเลยนะที่ได้รู้จัก เมื่อเร็วๆนี้……」

 

 

 

หลังจากเข้าไปในงานก็โดนคนจำนวนมากรายล้อม

 

แขกทั้งหลายมาจากฟอร์ซิน่ากับเคร์มาโซนตามมาด้วยสุมายา

 

บางทีเพราะเขาอาจเป็นมิตรกับไอริส เลยมีคนจากฟอร์ซิน่าเข้าหาเขาค่อนข้างเยอะ

 

ขุนนางของเมือง หรือพ่อค้ารายใหญ่ที่ค้าขายผ่านพรมแดน พวกเขาล้วนมีสถานะและอำนาจทางการเงินดีกว่าโนโซมุและพวกเขาคือบุคคลที่ประสบความสำเร็จในชีวิต

 

ในทางกลับกัน ไม่เหมือนกับการต่อสู้จำลองในตอนเช้า การตอบสนองของโนโซมุนั้นค่อนข้างแข็งกระด้าง

 

บรรยากาศไม่คุ้นเคยนั้นแสดงออกอย่างเห็นได้ชัด

 

เดินทีโนโซมุเป็นสามัญชนที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับขุนนาง เขาจึงตอบกลับแบบจืดชืดด้วยความรู้ทางด้านภูมิศาสตร์และทฤษฏีเวทมนตร์ที่ได้ยินมาในชั้นเรียน แต่สำหรับตัวเขาตอนนี้กำลังยุ่งกับการตอบทีละคำถาม

 

 

 

「ตัดสินใจได้รึยังว่าจะทำอะไรหลังจากจบการศึกษา？」

 

 

 

「โอ้ เอ่อ เรื่องนั้น……」

 

 

 

「หากยังไม่ได้ตัดสินใจละก็มีเส้นทางอาชีพให้เลือกหลากหลาย หากจบการศึกษาแล้วมาหาฉันจะเตรียมรางวัลไว้ให้มากมายเลย」

 

 

 

หัวหน้าตระกูลเอลดอยล์ที่พูดคุยกับเขาก่อนหน้านี้พยายามจะเกลี้ยกล่อมเขา

 

สำหรับโนโซมุเขาอดไม่ได้ที่จะพยักหน้ากับคำพูดเหล่านั้น

 

 

 

「ขออภัยด้วยครับ ตอนนี้ผมยังไม่สามารถตัดสินใจได้……」

 

 

 

「งั้นเหรอ? เหตุผลคืออะไรล่ะความสามารถระดับนี้ยังมีอะไรต้องกังวลอยู่อีกเหรอ？」

 

 

 

「เอ่อ นอกจากนี้ไปเรียนวิชาดาบมาจากใคร? ไม่ค่อยได้ยินว่ามีคนใช้ “คาตานะ”ในสถาบันมาก่อนเลยนะ？」

 

 

 

「บางทีอาจจะตัดสินใจรับใช้ตระกูลฟรานซิสแล้วเหรอ? ดูเหมือนจะสนิทกับลูกสาวเจ้าของบ้านด้วย……」

 

 

 

เขาคิดว่าจะผ่านมันไปให้ได้จากตรงนี้ แต่แขกทั้งหลายก็ไม่ได้ให้เวลาโนโซมุตอบโต้เลย

 

ในความเป็นจริงนั่นคือสิ่งที่พวกเขาหวังเอาไว้ โนโซมุที่ไม่คุ้นเคยกับบรรยากาศในงานเลี้ยง โดนคำถามมากมายขณะกีดกันความคิด และเขาพยายามหาโอกาสจะพูด

 

แต่ว่าในที่สุดก็มีคนมาช่วย

 

 

 

「โนโซมุคุง อยู่ที่นี่เองเหรอคะ？」

 

 

 

เสียงเย็นๆดังขึ้นระหว่างโนโซมุและแขก

 

 

 

「ซีน่า？」

 

 

 

คนที่เข้ามาหาเขาคือหญิงสาวเผ่าเอลฟ์

 

เธอสวมชุดสีน้ำเงินที่วิคเตอร์ให้มาก่อนหน้านี้

 

กระโปรงแบบซีทรูโปร่งแสงขณะยังซ่อนกระโปรงสั้นของเธอและผ้าคลุมไหล่ที่พาดไหล่ช่วยเพิ่มเสน่ห์ของเธออย่างมาก

 

ในความเป็นจริงแขกต่างๆที่เข้าหาโนโซมุต่างก็หลงใหลในเสน่ห์ของซีน่า

 

 

 

「กำลังตามหาอยู่เลย ออกไปเดินเล่นกันหน่อยไหมคะ」

 

 

 

「เอ๊ะ？อืม！」

 

 

 

ในขณะที่เหล่าแขกกำลังยืนตัวแข็งซีน่าก็จับมือโนโซมุและเริ่มเดิน

 

โนโซมุรู้สึกประหลาดใจที่จู่ๆก็โดนซีน่าลากออกมา เธอเหลือบมองมาที่เขาและพึมพำ

 

 

 

「ไม่เป็นไรหรอก ไปหาที่สงบอยู่กันสักพักเถอะ」

 

 

 

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ โนโซมุก็ตระหนักได้ว่าซีน่าเป็นห่วงเขาและก็ย้ายไปแถวขอบห้องโถง

 

โนโซมุตั้งหลักในจุดที่ไม่ค่อยเด่นข้างผ้าม่าน

 

 

 

「ช่วยได้เยอะเลย ซีน่า ขอบคุณมากนะ」

 

 

 

「ไม่เป็นไรหรอก ฉันเองก็เจอสถานการณ์ลำบากเช่นดียวกันเลยอยากจะหนีออกมาอยู่เงียบๆเหมือนกันค่ะ」

 

 

 

「เอ๋？」

 

 

 

「ใช่ก็เหมือนกับนายนั่นแหละ ฉันเองก็ถูกทาบทามจากหลายๆที่เลย」

 

 

 

โนโซมุมองไปด้านข้างและมองไปรอบๆก็พบว่ามีกลุ่มคนที่จ้องมองพวกเขาระหว่างกลุ่มบุคคลที่ล้อมรอบเขา

 

สันนิษฐานว่าพวกเขาเป็นบุคคลสำคัญที่สนใจซีน่า

 

มีประมาณสิบกว่าคนได้

 

จำนวนไม่ต่างกับโนโซมุเลย

 

 

 

「ท้ายที่สุดแล้วก็โดนชวนใหญ่เลยนะ？」

 

 

 

「ฮ่ะฮ่ะ เพราะเวทย์วิญญาณของเผ่าเอลฟ์นั้นหายากมากเลยนี่ และไม่ค่อยมีเอลฟ์ปรากฏตัวในสาธารณะตั้งแต่แรก」

 

 

 

「ไม่เป็นไรนะซีน่า เจอหนักขนาดนี้？」

 

 

 

「อืม ไม่เป็นไรหรอก แต่ช่วยไม่ได้ ไม่ได้มีแค่ฉันคนเดียวที่มีช่วงเวลาที่ยากลำบาก」

 

 

 

ซีน่าเหลือบมองไปที่มุมหนึ่งของสถานที่

 

โนโซมุมองไปตามสายตาของเธอและเห็นไอริสสวมชุดงานเลี้ยงสีขาวแวววับ และวิคเตอร์แต่งตัวในชุดอันหล่อเหลา

 

บางทีเพื่อให้เข้ากับผมของไอริสซึ่งเปลี่ยนเป็นสีขาวเนื่องจากฝืนใช้พลังเวทย์

 

พวกเขาถูกรายล้อมไปด้วยผู้คนมากมายและตกแต่งอย่างหรูหราไม่แพ้กัน

 

มีมากกว่าผู้มีเกียรติที่มารวมตัวกันรอบๆโนโซมุและซีน่าและคลุมมุมหนึ่งของห้องโถงงานเลี้ยงอย่างสมบูรณ์

 

โนโซมุตกตะลึงกับจำนวนคนที่มารวมกัน

 

 

 

「ไอริสเดินไปทักทายพ่อของเธอคงจะยุ่งสักพักเลยล่ะ」

 

 

 

「ก็นั่นสินะ……」

 

 

 

แขกจำนวนมากรอบๆตัวพวกเขาเข้าหาไอริสและวิคเตอร์ทีละคน พวกเขาต่างตอบสนองด้วยรอยยิ้ม

 

โนโซมุที่ประหม่าไม่สามารถตอบสนองได้ดีในการขานรับเพียงเล็กน้อย คงเป็นไปไม่ได้ที่จะทำตัวเหมือนไอริสในตอนนี้

 

 

 

（ตอนนี้มันหนักหนาเกินไปสำหรับผม……）

 

 

 

ไอริสส่องแสงประกายท่ามกลางผู้คน เหมือนดวงจันทร์ที่ส่องสว่างยามค่ำคืน

 

ชุดที่เข้ากับผมของเธอที่เปลี่ยนเป็นสีขาวมากเกินไปยังช่วยพลิกภาพลักษณ์ที่งดงามของเธอจนถึงตอนนี้

 

นอกจากนี้ หากมองใกล้ๆชุดเดรสตกแต่งด้วยเงิน ซึ่งช่วยเพิ่มภาพลักษณ์ “สีขาวบริสุทธิ์”ที่เธอมีอยู่ตอนนี้

 

บางทีด้วยเหตุนี้ แขกที่คุยกับไอริสดูเหมือนจะอายุน้อยกว่าคนที่คุยกับวิคเตอร์

 

โนโซมุตกใจที่เห็นไอริสยังคงยิ้มได้ แต่พอได้เห็นแบบนั้นเขาก็รู้สึกเจ็บแปร๊บที่หน้าอกของเขา

 

 

 

「แล้วมาร์ล่ะ?」

 

 

 

ราวกับจะปกปิดความเจ็บปวดของโนโซมุ เขาหันกลับมามองซีน่า

 

 

 

「มาร์ ฟีโอ ทิม่า และ ทอม อยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับนาย พวกเขากำลังพูดคุยกับเจ้าหน้าที่ของจักรวรรดิและฟีโอกำลังพูดคุยกับผู้คนจากสหพันธ์สุมายา ถ้าไปตอนนี้ล่ะก็โดนล้อมแน่นอน」

 

 

 

「อึก……」

 

 

 

เมื่อจินตนาการถึงภาพนั้น สีหน้าของโนโซมุก็ดูเศร้า

 

คำพูดที่เหมือนจะผลักดันนั้นออกมาจากปากของซีน่า

 

 

 

「นอกจากนี้ หากอยู่คนเดียวจะยิ่งถูกรายล้อมมากยิ่งขึ้น ไม่ใช่แค่คนก่อนหน้านี้เท่านั้น……」

 

 

 

「เอ๊ะ……？」

 

 

 

ซีน่าตกตะลึง เขาชี้ไปที่โต๊ะหนึ่งของสถานที่จัดงาน

 

มีกลุ่มผู้หญิงแต่งตัวในชุดหลากสี

 

เห็นได้ชัดว่าอายุรุ่นราวคราวเดียวกับโนโซมุ แต่เขากลับมองไม่ออกเลย

 

 

 

「……ใครเหรอ？」

 

 

 

「ลูกสาวของเหล่าแขกผู้มีเกียรติ เมื่อทักทายเหล่าหัวหน้าตระกูล ก็ต้องไปทักทายกับลูกสาวพวกเขาด้วย」

 

 

 

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ได้อยู่ในอาคาร์ซัม แต่มาจากนอกเมืองเพื่อให้ตรงกับการร่วมงาน

 

หากมองใกล้ๆจะเห็นได้ว่าการจ้องมองจะจับจ้องมาที่โนโซมุราวกับเห็นเหยื่อ

 

สาวๆที่สบตากับโนโซมุต่างหน้าย้อมเป็นสีแดงทันที

 

ลูกสาวของขุนนางห่างโหยหาวีรบุรุษและอยากมีลูกกับเขา

 

บางทีเพราะภาพลักษณ์ของโนโซมุที่ต่อสู้กับจิฮัดได้อย่างสูสีราวกับวีรบุรุษ

 

ในความเป็นจริงมีปฏิกิริยาหลากหลายสาวๆที่ตัวสั่นอย่างตื่นเต้น สาวๆที่มองมาทางนี้ราวกับเห็นเหยื่ออันโอชะและผู้ที่ซ่อนใบหน้าอย่างเขินอายกับพัดในมือ แต่พวกเขาต่างถูกแต่งแต้มด้วยความอยากรู้อยากเห็นและความปรารถนา

 

 

 

「ดูเหมือนจะเป็นที่นิยมมากเลยนะ นายท่าน~!」

 

 

 

「ไม่ อย่าแซวกันแบบนั้นสิ ผมอายนะ……」

 

 

 

โนโซมุที่ไม่คุ้นเคยกับการเป็นศูนย์กลางของความสนใจยักไหล่เมื่อเขารู้สึกว่าแก้มของเขาเริ่มกระตุก

 

เมื่อเร็วๆนี้โนโซมุมักได้รับการจ้องมองที่ดีจากสถาบัน แต่ถึงกระนั้น เขาก็ถูกบังคับให้ตอบสนองด้วยวิธีที่ไม่คุ้นเคยก่อนหน้านี้ และคราวนี้เป็นการจ้องมองอันแสนร้อนแรงจากลูกสาวขุนนางผู้สูงศักดิ์

 

แค่นั้นก็เพียงพอที่จะทำให้โนโซมุกลัวและเสียขวัญกำลังใจ  

(T/N:เข้าใจดีเลย คนเก็บตัว เข้ากับสาวไม่เก่ง พอได้อยู่ต่อหน้าสาวๆ มันก็จะเกร็งโครตๆ)

 

 

 

「อะฮ่าฮ่า…………สุดท้ายก็เป็นเหมือนกับดอกฟ้าสินะ ฉันเองก็อยากเป็นบ้างจัง」

 

 

 

「เฮ้อ นี่เธอคิดว่าตัวเองเป็นผู้ชายงั้นเหรอ？」

 

 

 

เมื่อเห็นโนโซมุยักไหล่ ซีน่าก็หัวเราะออกมา

 

โนโซมุอดไม่ได้ที่จะบ่นกับสาวเอลฟ์ตรงหน้าเขา

 

 

 

「ไม่ดีงั้นเหรอ อยากจะเป็นคนจืดจางที่เป็นอากาศธาตุเหรอ……」

 

 

 

「แบบนั้นก็ไม่ใช่ดอกฟ้าแล้วล่ะ เป็นแค่ไม้เลื้อยบนกับแพงแล้ว……」

 

 

 

ซีน่าคร่ำครวญโดยไม่ตั้งใจเมื่อเห็นโนโซมุราวกับจะกลายเป็นอากาศธาตุในตอนนี้

 

วิชาดาบของชายคนนี้ไม่ธรรมดาอย่างจริงจัง แต่เขาก็เชี่ยวชาญในการตรวจจับการจ้องมองของผู้คน

 

ไม่เพียงแค่นั้น แต่เนื่องจากการฝึกฝนกับอาจารย์ของเขา (การทรมานฝ่ายเดียว) เขายังมีประสบการณ์ในการจัดการสัตว์ปีศาจมากมาย

 

โดยธรรมชาติแล้วพวกเขายังรู้วิธีซ่อนตัวจากศัตรู

 

อันที่จริงโนโซมุมีประวัติการต่อสู้กับอบิส กิฟุ และ อบิส เชส ในป่าและหลบหนีได้อย่างยอดเยี่ยม

 

ถ้าโนโซมุซ่อนตัวจริงๆจะไม่มีใครหาเจอ

 

 

 

(ไม่เป็นไรใช่ไหมเนี่ย? แต่ที่นี่ไม่ใช่ป่า และเสื้อผ้าก็เด่น……)

 

 

 

ตอนนี้โนโซมุอยู่ในบ้านรับแขก ไม่ใช่ในป่า และเนื่องจากโนโซมุแต่งกายในชุดทางการที่ไม่เหมาะกับการปกปิด เขาอาจจะโดนเจอก็ได้

 

แม้ในขณะที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ซีน่าที่เห็นความบ้าบอของชายตรงหน้าสลัดความวิตกกังวลที่เข้ามาในใจ

 

 

 

「เอ๊ะ？」

 

 

 

ในขณะที่ซีน่ากังวลอย่างจริงจังเกี่ยวกับการที่โนโซมุจะซ่อนตัว โนโซมุก็เห็นคนโดดเด่นสองสามคนจากมุมตาเขา

 

คนหนึ่งเป็นชายชราค่อนข้างแก่ อีกคนเป็นชายหนุ่มที่เหมือนนักแสดงละครเวที และทั้งคู่แต่งกายด้วยชุดพื้นเมืองที่มีสีเขียวและสีขาว

 

เหนือสิ่งอื่นใดมีลักษณะหูยาว เป็นหูแบบเดียวกับซีน่า

 

 

 

「เอลฟ์เหรอ？」

 

 

 

ชายชรานั้นไม่คิดจะซ่อนสายตาที่มองไปรอบๆ และจ้องมองมาทางโนโซมุกับซีน่า

 

ชายหนุ่มรูปงานมีรอยยิ้มอ่อนโยนบนใบหน้า แต่สายตาของเขาราวกับจะมองทะลุพวกโนโซมุ

 

เมื่อได้ยินคำพูดของโนโซมุ ซีน่าก็เข้าใจได้ทันที

 

และเธอถอนหายใจอย่างหนักราวกับยอมแพ้ด้วยเหตุผลบางอย่าง

 

 

 

「……เฮ้อ หนึ่งในผู้อาวุโสของเอลฟ์ ถึงเวลาสำหรับการตัดสินแล้วงั้นเหรอ」

 

 

 

โนโซมุไม่แน่ใจ แต่เห็นได้ชัดว่าชายชราคนนั้นค่อนข้างเก่ง

 

 

 

「คนรู้จักเหรอ？」

 

 

 

「อืม เขาเป็นปู่ทวดฉันน่ะ」

 

 

 

「……เอ๊ะ？」

 

 

 

ห่างไกลจากคนรู้จักแต่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด

 

โนโซมุตกใจกับข้อเท็จจริงดังกล่าว

 

 

 

「ไม่ได้บอกนายเหรอ? น้องสาวของฉันเป็นมิโกะหญิงที่คอยปกปักรักษาต้นไม้ใหญ่ในบ้านเกิด เอลฟ์จำนวนน้อยมากที่จะไปถึงตำแหน่งนั้น」

 

 

 

「เพิ่งเคยได้ยินว่าเธอมีน้องสาวนี่แหละ……」

 

 

 

โนโซมุรู้ว่าซีน่าเป็นพี่สาว และน้องสาวของเธอเสียชีวิตไปแล้วพร้อมกับพ่อแม่ของเธอระหว่างการรุกรานครั้งใหญ่

 

แต่เขาไม่รู้ว่าญาติของซีน่ามีบทบาทสำคัญเช่นนี้

 

 

 

「บางทีซีน่าอาจจะเหมือนไอริส……」

 

 

 

「แตกต่างจากไอริสเล็กน้อย ในอาณาจักรมนุษย์ สายเลือดนี้มีความสำคัญอย่างมาก แต่สิ่งที่เรียกว่ามิโกะหญิงแห่งต้นไม้ใหญ่คือความสามารถในการตอบสนองกับเหล่าภูติและทำสัญญากับพวกมัน」

 

 

 

มิโกะหญิงแห่งค้นไม้ใหญ่หนึ่งในตำแหน่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเผ่าเอลฟ์

 

ด้วยการทำสัญญากับต้นไม้ใหญ่ในใจกลางป่าฟอเกียและสื่อสารกับมันป่าฟอเกียจะกลายเป็นป้อมปราการใหญ่ที่คอยปกป้องเผ่าเอลฟ์

 

 

 

ซึ่งในบรรดาสายเลือดเหล่านั้นถูกขนานนามกันว่า “ไฮเอลฟ์”

 

 

ในแง่หนึ่งมีอำนาจมากกว่าพวกผู้อาวุโส

 

 

 

「เมื่อตอนที่ฉันอยู่ที่บ้านเกิด ฉันเองก็เป็นหนึ่งในผู้ถูกรับเลือกให้เป็นมิโกะ แต่ก็เป็นแค่ผู้เข้าชิง เธอไม่สามารถทำสัญญาวิญญาณได้ และแม้จะเป็นตอนนี้ก็ยังเทียบกับน้องสาวฉันไม่ได้เลย」

 

 

 

คำพูดของซีน่าทำให้โนโซมุอึดอัด

 

พลังเวทย์วิญญาณของเธอเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับโนโซมุในเหตุการ์ณอบิส ในความเป็นจริงเธอใช้เวทย์วิญญาณเพื่อปิดผนึกการเคลื่อนไหวของ อบิส

 

แล้วคนที่เก่งกว่าซีน่ามันจะต้องระดับไหนกันแน่

 

 

 

「ถึงกระนั้น ก็เป็นหนึ่งในผู้สมัครไม่กี่คนที่รอดชีวิต โดยธรรมชาติแล้วผู้อาวุโสจะต่อต้านการมาที่อาคาร์ซัม」

 

 

 

แม้จะสูญเสียป่าฟอเกียไปแล้ว แต่เอลฟ์ที่รอดชีวิตได้สร้างที่ซ่อนใกล้พรมแดนระหว่างจักรวรรดิเคร์มาโซน และ สมาพันธ์สุมายาและรอดชีวิตจนถึงปัจจุบัน

 

อย่างไรก็ตาม มันไม่ง่ายเลยที่จะเปลี่ยนไปใช้ความคิดเฉพาะตัวโดยกำเนิด

 

ผู้อาวุโสหลายคนต้องการทวงคืนบ้านเกิดของคน แต่ก็ยังลังเลที่จะมีส่วนร่วมกับเผ่าพันธุ์อื่น

 

 

 

「มันไร้สาระ ในตอนแรกพวกเราก็เสียบ้านเกิดไปแล้ว……」

 

 

 

ในความเป็นจริงปัจจัยไปสู่การล่มสลายของป่าฟอเกีย นั้นเกิดจากอารมณ์ของเผ่าเอลฟ์

 

จนกระทั่งต้นไม้ใหญ่ถูกทิ้งเอลฟ์ไม่อนุญาตให้เผ่าอื่นเข้าไปในป่า

 

ด้วยเหตุนี้ตำแหน่งของเอลฟ์ในแนวร่วมจึงยังไม่ดี

 

 

 

（เป็นไปได้ไหมว่าผู้อาวุโสเผ่าเอลฟ์จะพาซีน่ากลับไป？）

 

 

 

ความคิดดังกล่าวเข้ามาในใจโนโซมุ

 

แต่ซีน่ายิ้มออกมาราวกับจะสะบัดความคิดของโนโซมุออกไป

 

 

 

「ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ปู่ทวดของฉันไม่สามารถพาฉันกลับไปได้แล้วล่ะ เพราะมีเหตุผลบางอย่างอยู่」

 

 

 

「……เอ๊ะ？」

 

 

 

「ปู่ทวดของฉันต่อต้านอย่างมากเพราะไม่สามารถใช้เวทย์วิญญาณได้ เขาบอกฉันว่าอย่าออกไปข้างนอกเพราะไม่สามารถป้องกันตัวเองได้」

 

 

 

ซีน่าไม่สามารถทำสัญญาวิญญาณได้ตั้งแต่ตอนที่เธอสูญเสียบ้านเกิดจนกระทั่งได้พบกับโนโซมุ

 

นี่เป็นเพราะความบอบช้ำจากการสูญเสียครอบครัว แต่ได้รับการแก้ไขด้วยความพยายามของโนโซมุและมิมูรุ

 

 

 

「แต่นั่นไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว เพราะตอนนี้ฉันสามารถใช้เวทย์วิญญาณได้แล้ว」

 

 

 

「ถ้างั้นเธอก็……」

 

 

 

「อ่า ต้องขอบคุณนายจริงๆ」

 

 

 

ซีน่ายิ้มให้กับโนโซมุ

 

สำหรับโนโซมุผิวขาวๆของเธอราวกับถูกแผดเผาด้วยความร้อน

 

รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความไว้วางใจ เสน่หา ไร้ซึ่งความกังวล

 

รูปลักษณ์ที่เหมือนนางฟ้าของเธอรวมกับชุดของเธอทำให้เธอเต็มไปด้วยเสน่ห์อันลึกลับ

 

 

 

「…………」

 

 

 

แก้มของโนโซมุที่เห็นใบหน้าของซีน่าที่แสดงออกอย่างน่ารักแดงขึ้นโดยไม่รู้ตัว

 

พวกเขาสองคนซึ่มแก้มแดงพร้อมๆกันต่างก็เงียบไปชั่วขณะในบรรยากาศที่หวานอมเปรี้ยว

 

ในที่สุดดวงตาของซีน่าที่จ้องมองโนโซมุด้วยความเขินอายก็แสดงสีหน้าราวกับคิดเล่นตลก

 

 

 

「เฮ้อ อายเนอะ？」

 

 

 

「ก็ไม่นี่……」

 

 

 

ซีน่าแกล้งเขาด้วยแววตาผ่อนคลาย แต่โนโซมุทำได้แค่เบือนหน้าหนี

 

พูดตรงๆโนโซมุนั้นอายมาก

 

เดินทีเอลฟ์นั้นมีรูปลักษณ์งดงามมากอยู่แล้ว

 

อาจกล่าวได้ว่ารูปลักษณ์ของซีน่า ซึ่งเป็นเหมือนดั่งนางฟ้าก็โดดเด่นมากภายในสถาบันแห่งนี้

 

ถ้าเธอยิ้มให้เขาในระยะประชิด เขาก็คงเผลอตกหลุมรักเธอไปแล้ว

 

ราวกับอ่านความคิดของโนโซมุ ซีน่ายังหยอกล้อโนโซมุด้วยความซุกซน

 

 

 

「ไม่อายเลจริงๆเหรอ พวกเราพูดเรื่องแบบนี้กันในที่สาธารณชนเลยนะ อายไหม ฮิฮิ？」

 

 

 

「ถ้าเป็นเช่นนั้น ทำไมเธอถึงได้พูดออกมาได้อย่างเป็นธรรมชาติเล่า……」

 

 

 

「ก็เพราะว่าฉันชอบนายไง……」

 

 

 

「ครับ？」

 

 

 

เธอพึมพำด้วยน้ำเสียงต่ำๆจนโนโซมุไม่ได้ยิน และซีน่าก็เปลี่ยนรอยยิ้มอันทรงเสน่ห์และเหลียวมองสาวๆที่กำลังสนใจโนโซมุ

 

แม้ว่าเธอจะไม่เด่นเท่าซีน่า แต่ลูกสาวของเจ้าสัวที่แต่งตัวดีก็มีเสน่ห์และมีรูปลักษณ์ที่สะดุดตาอย่างแน่นอน

 

สายตาของพวกเขาต่างจับจ้องโนโซมุ ราวกับว่าได้พบกับคนที่ชื่นชอบ

 

แต่นั่นแหละ

 

การได้ยินและการมองเห็นที่ยอดเยี่ยมของเธอที่ได้รับการฝึกฝนในป่าของซีน่าและเหนือสิ่งอื่นใดสัญชาตญาณของเธอในฐานะผู้หญิงเธอรับคำท้าชนของเหล่าผู้หญิงที่คิดจะมาจีบโนโซมุ

 

ไม่ว่าจะมีอำนาจ ยิ่งใหญ่มาจากไหน แต่การจะชอบพอใครสักคนก็วัดกันที่เสน่ห์และความเป็นผู้หญิง

 

สายตายของเหล่าลูกสาวขุนนางที่ไม่เคยรู้จักเนื้อแท้ของโนโซมุ เบลาตี้

 

ชอบเพราะแข็งแกร่งเกือบเทียบเท่าจิฮัด? มันเป็นเพียงชื่อเสียงและข่าวลือที่ขับเคลื่อนความชอบในตัวเขางั้นเหรอ

 

เหตุผลเหล่านั้นสำหรับซีน่ามันน่าขันสิ้นดี

 

เข้าใจได้ว่าเพราะซีน่านั้นมีความสันพันธ์ลึกซึ้งกับเขา

 

โนโซมุ เบลาตี้ ไม่ใช่คนที่บอบบางจะไปโลดแล่นเหมือนวีรบุรุษของเรื่องในหน้ากระดาษ

 

ตัวเขาไม่ได้สมบูรณ์แบบ ไม่ได้เข้มแข็ง

 

เป็นคนที่หงุดหงิด บอบบาง แต่ก็ยังลุกขึ้นมาทุกครั้งที่ล้มลงไป โนโซมุ เบลาตี้ ชายที่สาวเอลฟ์คนนี้ให้การสนับสนุนแม้ว่าเธอจะปกปิดเรื่องพันธสัญญาโลหิตที่ทำกับเขาก็ตาม

 

 

 

“อ่า ฉันเข้าใจแล้ว……”

 

 

 

ความรู้สึกหึงหวงเล็กๆน้อยๆ เริ่มโผล่มาในใจเธอ

 

เธอก็ตระหนักถึงธรรมชาติที่แท้จริงความร้อนที่อาศัยอยู่ในอกของเธอ

 

 

 

“ฉันอยากจะอยู่เคียงข้างโนโซมุตลอดไป……”

 

 

 

มันเป็นความปรารถนาเช่นเดียวกับไอริสทุกประการ

 

โนโซมุ เบลาตี้ เพื่อได้ใกล้ชิดกับเขา ตราบใดที่เวลาได้เอื้ออำนวย แม้ว่าเราจะไม่สามารถอยู่ในที่เดียวกันได้ แต่จิตวิญญาณของเธอเองก็ปรารถนาถึงความรักที่หลงใหลและลึกซึ้งอยากจะอยู่เคียงข้างเขา

 

เพื่อทำความปรารถนาของเธอให้เป็นจริงคือการทำพันธสัญญาโลหิต

 

 

 

「วิญญาณของเราสื่อถึงกันสินะ？」

 

 

 

「อืม ผมเองก็พอจะรับรู้ได้ แต่ไม่รู้เลยว่าเจตจำนงคืออะไร……」

(T/N: โนโซมุเข้าใจงว่าคุยเรื่องสัมผัสถึงตัวภูติ)

 

 

 

ขณะที่เขาพูดเช่นนั้น โนโซมุชี้ไปโคมระย้าที่ส่องสว่างในสถานที่

 

ดวงตาของโนโซมุมองเห็นบางสิ่งที่เกาะติดกับโคมระย้าอย่างคลุมเครือ แต่ดวงตาของซีน่ามองเห็นวิญญาณแห่งไฟและแสงที่กำลังสนุกสนานอย่างมีความสุขรอบเปลวไฟ

 

 

 

“แต่ว่าฉันน่ะรู้สึกกับนาย……”

 

 

 

ความพยายามของเธอที่พยายามจะเป็นพลังให้กับโนโซมุ แม้กระทั่งการใช้พันธสัญญาโลหิต ซึ่งเป็นพิธีศักดิ์สิทธิ์ของเอลฟ์ที่ทำได้ครั้งเดียวในชีวิต ล้วนมาจากความชื่นชอบ ความเคารพ และหลงใหลตัวโนโซมุ

 

พิธีกรรมอันศักดิ์สิทธิ์ของพันธสัญญาโลหิตได้กลายเป็นพันธนาการที่คล้องดวงใจของซีน่ากับโนโซมุเอาไว้

 

พันธสัญญาโลหิตเป็นกฏพันธสัญญาแห่งความเท่าเทียมในการแบ่งปันวิญญาณของเผ่าเอลฟ์

 

สามารถทำได้โดยที่ผู้ไว้วางใจซึ่งกันและกันอย่างเต็มที่เท่านั้น

 

พิธีกรรมนี้เดิมทีจะทำกันระหว่างเผ่าเดียวกัน และจะอยู่ด้วยกันจนฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะตาย

 

ความจริงที่โนโซมุและซีน่าสามารถทำข้อตกลงนี้ได้นั้นหมายถึงความแน่นแฟ้นและความไว้วางใจของทั้งสองที่มีต่อกันนั้นสูงมาก

 

เนื่องจากเธอเป็นเอลฟ์เธอเข้าใจเจตนาของอีกฝ่ายได้ดีมากกว่าโนโซมุที่เป็นมนุษย์ผ่านทางวิญญาณ

 

 

 

“แม้ว่าฉันจะไม่ได้บอกถึงความหมายที่แท้จริงของพันธสัญญาโลหิตก็ตาม……”

 

 

 

เธอมีความสุขมากที่ได้รับความไว้วางใจจากเขา แต่ในขณะเดียวกันมันก็ยิ่งทำให้ซีน่ารู้สึกดีมากขึ้น

 

เพื่อที่จะปกปิดความเจ็บปวดที่ไหลผ่านหน้าอกซีน่าเหลือบมองไปยังมุมห้อง

 

ปู่ทวดและบริวารยังจ้องมองมาที่โนโซมุกับซีน่า

 

 

 

「แล้วไม่คิดจะไปทักทายหน่อยเหรอ？」

 

 

 

「ไม่จำเป็นหรอก ฉันคิดว่าผู้อาวุโสจะตรวจสอบฉันและใช้โอกาสนี้เพื่อพาฉันกลับไป แต่ก็ไร้ประโยชน์ไปแล้วค่ะ」

 

 

 

โนโซมุ เบลาตี้ ไม่รู้ความหมายของพันธสัญญาโลหิต เขารู้เพียงแคผิวเผิน

 

เนื่องจากการฝึกควบคุมพลังเทียแมตซีน่าจึงไม่ได้บอกเจตนาที่แท้จริง

 

นั่นเป็นเหตุผลที่การปรากฏตัวของญาติที่รู้ความหมายของพิธีกรรมจึงเป็นเรื่องที่น่าปวดหัวสำหรับซีน่า

 

ถ้าทำได้ก็อย่ามาคุยกันเลย

 

อย่างไรก็ตาม นอกเหนือจากความตั้งใจที่แท้จริงของเธอแล้ว ปู่ทวดของเธอยังเข้าหาโนโซมุและซีน่าพร้อมกับบริวารของเขา

 

 

 

「เฮ้อ ช่วยไม่ได้ ขอโทษนะ ขอโทษนะ」

 

 

 

「ฮะ เฮ้ย……」

 

 

 

ต้องรีบหนีไปจากที่นี่แล้ว

 

ซีน่ารีบร้อนที่จะออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว แต่โนโซมุหยุดเธอ

 

 

 

「อะไรเหรอโนโซมุ？」

 

 

 

「ซีน่าช่วยให้ผมก้าวข้ามอุปสรรค แม้ว่าจะเล็กน้อย ผมเองก็อยากจะขอบคุณเธอ ขอบคุณมากจริงๆ……」

 

 

 

ซีน่าหันกลับมาและเห็นโนโซมุขอบคุณเธอ

 

ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไว้วางใจและความรักที่ไม่มีอะไรคลุมเครือ เช่นเดียวกับที่สัมผัสได้ผ่านสัญญา

 

แม้ว่าพวกเขาจะรู้สึกในใจ แต่พลังแห่งความรักที่แสดงออกด้วยคำพูดนั้นมหาศาล

 

ใบหน้าของซีน่าแดงเป็นปลาหมึกต้ม

 

 

 

（นี่มันขี้โกงกันนี่โนโซมุ เล่นแบบนี้ไม่ซื่อเลยนะ！）

 

 

 

ซีน่าหันกลับมามองด้านหน้าและหันหลัง

 

ขณะที่กดหน้าอกที่เต้นรัวหายใจเข้าลึกๆหนึ่งถึงสองครั้ง

 

 

 

「……ไม่เป็นไร ต้องขอบคุณที่นายทำให้ฉันไม่ยอมแพ้ในความฝันของฉัน」

 

 

 

「เรื่องบ้านเกิดเหรอ？」

 

 

 

「อืม จะเอาบ้านเกิดกลับคืนมา นั่นคือเป้าหมายของฉัน」

 

 

 

ซีน่าพูดถึงเป้าหมายที่สาบานไว้ แต่เธอไม่สามารถพูดได้ว่าเธอต้องการอะไรที่แท้จริง ความรู้สึกผิดยังคงอยู่ในอก

 

 

 

「ไว้เจอกันใหม่ล่ะ แล้วก็อย่าตามคนแปลกหน้าไปเด็ดขาดเลยนะเข้าใจไหม？」

 

 

 

「นี่ทำเหมือนกับผมเป็นเด็กเลยนะ！」

 

 

 

「ก็ขนาดฉันยังพานายออกมาได้ง่ายๆเลยนี่？」

 

 

 

ลูกสาวของเหล่าบุคคลสำคัญยังจ้องรอโอกาส

 

อย่างไรก็ตาม อาจเป็นเพราะซีน่ากำลังคุยกับโนโซมุอย่างสนุกสนาน ซึ่งกระตุ้นความอิจฉาริษยา สายตาของเธอจึงเริ่มแสดงความหึงหวงออกมา

 

 

 

「หนอย ยัยพวกนี้……」

 

 

 

「ไว้เจอกันใหม่นะ」

 

 

 

「อะ! เดี๋ยวก่อนสิ……」

 

 

 

ราวกับสลัดสายตาที่แสวงหาความช่วยเหลือจากด้านหลังซีน่าหันไปหาเพื่อนร่วมกลุ่มของเธอ

 

ฉันดีใจที่ได้ช่วยคนที่ฉันรัก และยังคงรู้สึกถึงความเร่าร้อนในใจ

 

 

ซีน่า 1 แต้ม

 

สนับสนุนผู้แปลได้ที่ QR Code ข้างล่าง หรือเลขบัญชี108-0-77984-1 กรุงไทย ครับ

 

ลงให้อ่านแค่สองที่เท่านั้นคือ Goshujin.tk กับ Nekopost อ่านจากที่อื่นไม่มีภาพประกอบเพราะโดดดูดไปลงนั่นเอง