[นิยายแปล]สโนไวท์ปากร้าย - ตอนที่ 0 prologue

เสียงกริ่งดังก้องกังวานบอกใบ้ถึงช่วงเวลาสิ้นสุดการเรียนรู้ในวันนี้และนั่นหมายความว่าสงครามกำลังจะอุบัติขึ้นในไม่ช้า ขณะที่เพื่อนร่วมชั้นต่างวุ่นวายกับการเก็บข้าวของพูดคุยถึงแผนผจญภัยหลังเลิกเรียน ซาซาฮาระ  นาโอยะ  ก็มุ่งหน้าไปยังล็อกเกอร์รองเท้าทันทีที่เขายื่นมือไปยังช่องเก็บของตนเสียงใสราวกับเสียงน้ำทิพย์ก็ลอยมาทักทายข้างหู

“แหม แหม บังเอิญจังเลยนะคะ ซาซาฮาระคุง”

ร่างระหงของหญิงสาวผู้งดงามราวกับภาพวาดปรากฏขึ้นจากเงามืดของล็อกเกอร์ความงามสะกดทุกสายตาคู่กับรสนิยมอันเลิศล้ำปลุกความริษยาในใจของหญิงสาวทุกคน เส้นผมสีเงินยวงสลวยดุจแพรไหมยาวจรดสะโพกผลิบไหวไปตามจังหวะก้าวเดินของเธอเธอคือ ชิโรกาเนะ  โคยูกิ  สาวงามที่เพิ่งจะรู้จักคุ้นเคยกับ นาโอยะ ได้ไม่นานนัก โคยูกิ จ้องมองเขาด้วยแววตาหยอกเย้าริมฝีปากแย้มยิ้มเย้ยหยัน

“วันนี้ก็กลับบ้านคนเดียวอีกแล้วเหรอคะช่างน่าสงสารจริงๆเลยนะคะ ใช้ชีวิตวัยหนุ่มแบบนี้ในขณะที่เพื่อนสมัยเด็กสองคนเค้ากำลังสวีทหวานกันอยู่”

“หือ…” นาโอยะ เกาคางเบาๆจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างพิจารณา

สิ่งที่เธอพยายามจะสื่อ…ก็คือ…

“งั้นก็กลับบ้านด้วยกันสิ”

“ห๊ะ…!?ทำไมถึงมาตอบกลับมาแบบนั้นล่ะ!?” โคยูกิ อุทานสีหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ”แบบนี้มันเหมือนกับว่าฉันมารอนายอยู่ตรงนี้เพื่อที่จะได้กลับบ้านด้วยกันเลยนะ!”

“มันก็ใช่อย่างที่พูดไม่ใช่เหรอก็เห็นแอบมองมาจากหน้าห้องเรียนตั้งนาน”

ขณะที่ทุกคนเตรียมตัวกลับบ้าน นาโอยะ สังเกตเห็น โคยูกิ แอบมองเขาอยู่หน้าห้องเรียนเธอคงเห็นเขาเดินออกไปกับนักเรียนคนอื่นจึงหรี่ตาลงด้วยสีหน้าเศร้าสร้อยสิ่งนั้นชัดเจนว่าเธอ’อยากกลับบ้านด้วยกัน’ นาโอยะ พูดสิ่งที่คิดออกไปตรงๆซึ่งทำให้ โคยูกิ ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันมองเขาด้วยสายตาไม่พอใจ

“หึ้ย!”  โคยูกิ สางผมสีเงินยวงของเธอ”นั่นมันก็แค่เรื่องเข้าใจผิดต่างหาก!ถึงอย่างนั้น…ถ้านายไม่มีใครกลับบ้านด้วยก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ ฉันไม่รังเกียจที่จะกลับกับนายหรอก ฉันชอบช่วยเหลือคนอื่นที่เดือดร้อนอยู่แล้ว”

“เข้าใจแล้ว~งั้น…ช่วยฉันถือของที่ซื้อระหว่างทางกลับบ้านหน่อยได้ไหมฉันจะเลี้ยงน้ำผลไม้เป็นการตอบแทนเอง”

“ก็ได้ ถ้านายต้องการแบบนั้นล่ะก็!” โคยูกิ ตอบรับเสียงดังก่อนจะเดินเคียงข้าง นาโอยะ 

นี่คือจุดเริ่มต้นของความรักโรแมนติกแสนหวานระหว่างหนุ่มผู้เฉียบแหลมและหญิงสาวผู้ปากร้าย!