-เรื่องราวสลับฉาก ความหวาดกลัวที่โจมตีหมู่บ้าน! หมอกแดงมาแล้ว!!-

Side:ตัวละครหลัก (เรื่องราวของเซน่อนคุงผู้ไม่ยอมแพ้)

(แม่งเอ๊ย! ต้องทำอะไรสักอย่าง ต้องทำอะไรสักอย่าง……!)

เซน่อน แอชกำลังตื่นตระหนก เขาถูกโจมตีด้วยความรู้สึกไม่สบายใจที่ว่าจะต้องทำอะไรสักอย่างกับสถานการณ์ปัจจุบันของตนเองเพื่อฟันฝ่าไปให้ได้

เหตุผลนั้นก็แน่นอน เพราะขอบเขตการเคลื่อนไหวของตนเองที่ถูกจำกัดไว้แบบบังคับในการสนทนาวันก่อน

ผลลัพธ์จากการเคลื่อนไหวโดยเมินเฉยต่อซีนาริโอ้เพื่อปกป้องแคลร์ตัวละครที่ชื่นชอบจากยูโก เคลย์ซึ่งเป็นตัวร้าย  ทำให้อีเว้นต์ปริศนาที่ไม่เคยมีใน【ลูมินัส ฮิสทรี่】ดั้งเดิมเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง

เหล่าผู้กลับชาติมาเกิดคนอื่นๆตัดสินว่าเซน่อนคือต้นเหตุนี้ การเคลื่อนไหวของเขาจึงถูกจำกัดขอบเขตเป็นระยะเวลาหนึ่งในฐานะบทลงโทษนั้น

เกี่ยวกับเรื่องนั้นเป็นผลกรรมของเขาเอง หากพิจารณาถึงการสูญเสียที่เกิดขึ้นเรื่องการตายของรัชซึ่งเป็นตัวละครมีชื่อกับการที่ไม่สามารถนำเมลต์ซึ่งเป็นนางเอกยอดนิยมมาเป็นพวกพ้องได้ การลงโทษนี้เองก็คงจะช่วยไม่ได้

แต่ว่า บทลงโทษนี้เป็นส่วนหนึ่งในแผนการเพื่อกำจัดเซน่อนซึ่งเป็นคู่แข่งของเหล่าผู้กลับชาติมาเกิดคนอื่นๆ หากมองจากมุมมองของเขาซึ่งเข้าใจในเรื่องนั้นดีมันไม่ใช่สถานการณ์ที่จะนิ่งเงียบอยู่เฉยๆได้ในหลายๆความหมาย

ถ้าปล่อยไว้แบบนี้แคลร์ที่อุตส่าห์ช่วงชิงมาจากยูโกคงถูกเหล่าผู้กลับชาติมาเกิดคนอื่นๆขโมยไปแน่ มีแค่เรื่องนั้นที่ต้องหลีกเลี่ยงให้ได้

ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้ซึ่งเป็นช่วงต้นเกม หากปล่อยปละละเลยการรับมือนี้ละก็ ต่อจากนี้ชีวิตในเกมที่จะต้องถูกพวกเขาเอาพวกพ้องและอุปกรณ์ที่แข็งแกร่งไปเรื่อยๆคงรออยู่เป็นแน่

ต้องทำอะไรสักอย่าง ต้องฟันฝ่าสถานการณ์นี้ให้ได้……เซน่อนที่คิดเช่นนั้นกำลังเดินไปรอบๆสถาบันลูมินัสเพื่อคลำหาวิธีนั้น

ปัจจุบัน สถาบันปิดทำการเนื่องจากเหตุการณ์ที่รัชก่อขึ้น(คนที่รู้เรื่องนั้นน้อยเอามากๆ) แต่ในพื้นที่มีโรงอาหารและหอพักอยู่ด้วย ร้านค้าจึงเปิดทำการปกติ เพราะงั้นจึงสามารถพบเห็นเหล่านักเรียนได้ทั่วไป

เมื่อไม่นานมานี้เพียงแค่ตนเองเดินไปตามโถงทางเดินก็ทำให้นักเรียนหญิงส่งเสียงกรี๊ดกร๊าด เหล่านักเรียนชายมองด้วยสายตาเคารพนับถือแต่ว่า……ตอนนี้บรรยากาศเช่นนั้นได้หายไปอย่างสิ้นเชิง

ไม่ใช่ว่าถูกเกลียดเลย และคุณสมบัติพิเศษปริศนาซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของตัวละครหลักเองก็ไม่ได้สูญเสียไปแต่มันแตกต่างกันอย่างมากกับช่วงที่ผลลัพธ์มันแสดงออกมาอย่างถึงที่สุด

สถานการณ์นั้นเองก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เซน่อนเริ่มกระวนกระวายใจ เขาซึ่งต้องการจะนำความรุ่งโรจน์ในอดีตกลับคืนมาอีกครั้ง(ถึงดูเหมือนจะเร็วเกินไปสักหน่อยที่จะบอกว่าตกต่ำก็เถอะ)ได้เดินมุ่งไปทางแผนกกิจการนักเรียนของสถาบัน

เป้าหมายคือคำร้องที่ถูกติดประกาศไว้ที่นั่น หรือสรุปสั้นๆคือพิชิตซับอีเว้นต์นั่นเอง

「……เจอแล้ว อันนี้ อันนี้แหละ……!」

เซน่อนที่พบเข้ากับคำร้องซึ่งกำลังมองหาจากในบรรดากระดาษที่ถูกติดประกาศไว้ตรงนั้นยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

เขาสัมผัสกระดาษนั้น คัดลอกเนื้อหาลงในสมุดบันทึกนักเรียนและอ่านอย่างละเอียดเพื่อยืนยันสิ่งที่เขียนอยู่ในนั้นเพื่อความแน่ใจ

『คำร้องจัดส่งสัมภาระไปยังกระท่อมบนภูเขา』

『ต้องการให้ส่งสัมภาระไปยังกระท่อมบนภูเขาซึ่งตั้งอยู่ทั่วภูเขายัมยัมทางเหนือ เพราะมีจำนวนมากถ้าจำนวนคนรับมากก็จะช่วยได้เยอะ นอกจากนี้เพราะสัมภาระได้ฝากไว้ในหมู่บ้านซึ่งอยู่ไม่ไกลจากภูเขา ก่อนอื่นจึงอยากให้ช่วยไปที่นั่นก่อน』

(เยี่ยม ไม่ผิดแน่! ถ้ารับคำร้องนี้ละก็ยังมีโอกาสพลิกกลับมาได้อยู่!)

เซน่อนยิ้มออกมาขณะที่ฝึกจำลองเนื้อหานั้น โดยใช้องค์ความรู้ก่อนเกิดใหม่อย่างเต็มที่

หากตนเองคิดถูกละก็……เมื่อมองไปรอบๆพร้อมกับคาดหวังถึงบางสิ่งบางอย่างก็เห็นเมลต์กำลังยืนยันคำร้องแบบเดียวกันอยู่ตรงนั้น

「ไง เมลต์จัง! เธอเองก็มารับคำร้องเหมือนกันเหรอ?」

「อ๊ะ……! ก็นะ มันก็ใช่อยู่หรอก……」

เซน่อนส่งเสียงทักเมลต์อย่างเป็นกันเองโดยแสร้งทำเป็นว่าเจอกันโดยบังเอิญ แต่ดูเหมือนเธอจะระแวงเล็กน้อยและตอบกลับอย่างคลุมเครือ

จากการตอบสนองนั้น แม้จะทำให้เซน่อนนึกถึงฉากที่เธอผู้เป็นที่รักจูบกับยูโกตัวร้ายจนอารมณ์ด้านลบปะทุขึ้นมาภายในใจไปชั่วขณะแต่เขาก็พยายามระงับสิ่งนั้นเอาไว้อย่างเต็มที่พร้อมกับพูดต่อ

「เธอเองก็รับคำร้องนี้เหมือนกันเหรอ? ไปด้วยกันกับฉันสินะ! วันนั้นขอฝากตัวด้วยนะ!」

「อา อืม……ก็ใช่ ฝากตัวด้วยนะ……」

เมื่อยื่นมือขวาเพื่อขอจับมือ ถึงแม้จะส่งเสียงหดหู่เล็กน้อยแต่เมลต์ก็ช่วยตอบรับสิ่งนั้น

นุ่มนิ่มนุ่มนิ่ม และสัมผัสของมือเด็กผู้หญิงอันอ่อนโยนในครั้งนี้ทำให้เซน่อนระเบิดความรู้สึกดีใจออกมา แต่ก็พูดกับเธอต่อในขณะที่อดกลั้นเอาไว้อย่างสุดชีวิต

「ถ้ามีปัญหาอะไรละก็ ปล่อยให้ฉันจัดการเอง! จะพิสูจน์ให้เห็นเองว่าฉันสามารถพึ่งพาได้! ถ้างั้นเจอกันวันนั้นนะ!」

「อะฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮะ……」

เข้าใจอยู่ว่าตนเองฉุดลากเมลต์นิดหน่อย ทว่าเซน่อนไม่ได้ใส่ใจเรื่องนั้น

ถ้าถามว่าทำไม ก็เพราะคำร้องนี้เป็นโอกาสดีที่จะทำให้การประเมินของเธอพลิกกลับยังไงล่ะ

มองเผินๆ คำร้องนี้เหมือนจะเป็นการจัดส่งในภูเขาไม่มีอะไรพิเศษทว่า……เซน่อนที่เข้าเล่น【ลูมินัส ฮิสทรี่】ซ้ำๆรู้อยู่แล้วว่าอะไรจะเกิดขึ้น

คำร้องนี้จะรับโดยมีสถานการณ์ที่เมลต์จะถูกบังคับให้ต้องเข้าร่วมปาร์ตี้ จึงเป็นเหตุผลที่เซน่อนมองหาเธอ

ตัวละครหลักที่รับคำร้องด้วยกันกับเธอจะเข้าไปพัวพันกับเหตุการณ์บางอย่างแต่ว่านักเรียนนอกจากตนเองไม่ได้รู้ถึงเรื่องนั้นเลย

เหล่าผู้กลับชาติมาเกิดคนอื่นๆที่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในคำร้องนี้ ดูเหมือนจะรู้สึกรำคาญในการรับงานที่ไม่ค่อยน่าสนใจนี้

ก็จริงนั่นแหละ พวกเขาในตอนนี้คงไม่รู้สึกว่าจำเป็นจะต้องรับคำร้องนี้เท่าไหร่ เพราะงั้นละ เซน่อนจึงไม่ต้องกังวลว่าพวกเขาจะตำหนิการกระทำนี้ด้วย

ได้รับค่าประสบการณ์เพราะเรื่องนี้ ความนิยมของเหล่านักเรียนเองก็เพิ่มขึ้น หากเปลี่ยนการประเมินของเมลต์ได้ละก็ยังมีโอกาสพลิกกลับอยู่

หากเป็นตนเองละก็ไม่ว่าสถานการณ์จะยากลำบากแบบไหนก็น่าจะสามารถปีนป่ายขึ้นมาได้ เพราะตนเองคือตัวละครหลัก เป็นตัวตนอันสมบูรณ์แบบในเกมนี้ยังไงล่ะ

(ได้รับระดับความชื่นชอบของเมลต์จังในระหว่างคำร้องและอีเว้นต์เองก็เกิดขึ้นด้วย ถ้าทำแบบนั้นฉันก็……อุอุฮึฮึฮึฮึฮึ……!!)

เซน่อนยิ้มอย่างน่าขนลุกในขณะที่เดินอยู่ในโถงทางเดิน

คิดว่าตนเองน่าจะได้รับความเชื่อใจอย่างล้นหลามจากเมลต์ในไม่กี่วันหลังจากนี้ เขากำลังลุ่มหลงกับความเฟ้อฝันเช่นนั้น จินตนาการถึงฉากแบบนั้นแบบนี้ที่จะเกิดขึ้นกับเธอหลังจากนั้น และกำลังอารมณ์ดีแต่ทว่า――

———————————————-

-หายไปสักพักเลยแหะๆงานยุ่งๆเลยไม่ค่อยว่างมาแปล