[นิยายแปล(WN)] 狂乱令嬢ニア・リストン คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน - ตอนที่ 13 สลับฉาก เสียงของจตุรโสด

13 สลับฉาก เสียงของผู้ชม

 

” ――เมื่อประมาณปีที่แล้ว เนีย ลูกสาวของฉันได้ล้มป่วยลง พวกเราหวังพึ่งกับข่าวลือของทั้ง แพทย์ทั้งหลาย การรักษาด้วยเวทมนตร์ อำนาจของยาวิเศษ และข่าวลือต่างๆ เช่น ตำนานเมือง แต่ก็ไม่มีประโยชน์ อาการป่วยของลูกสาวฉันมีแต่จะแย่ลง”

 

โดยปกติเขามักจะมีรอยยิ้มที่สวยงามที่หลอกลวงทั้งเบื้องหน้าและเบื้องหลัง แต่ครั้งนี้เท่านั้นที่เขาแสดงท่าทางจริงจัง และมีรอยตึงบนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา

 

ขุนนางระดับขั้นที่สี่ ออร์นิท・ลิสตัน

 

เมื่อนานมาแล้ว พ่อของเขา กาเด็ตต์・ลิสตัน ได้รับบาดเจ็บจากอุบัติเหตุเรือบิน และไม่สามารถลุกจากเตียงได้ในเวลาอันสั้น เขาที่เป็นลูกชายเพียงคนเดียวจึงขึ้นมาแทนเพื่อเติมเต็มช่องว่าง

 

เขายังอายุน้อย เพิ่งอายุครบ 31 ปีในปีนั้น ――เป็นเด็กเมื่อวานซืนในฐานะผู้ปกครองเมือง

 

แต่เขามีความสามารถพิเศษ

มีบางช่วงที่เขาแสดงความโง่เขลาอันน่าอันตรายออกมา แต่ก็สามารถผ่านพ้นไปได้ด้วยความสามารถและฟุตเวิร์ค

 

เมื่อได้เห็นความสามารถเช่นนั้น กาเด็ตต์ก็ส่งมอบตำแหน่งงผู้นำตระกูลให้กับออร์นิทโดยคิดว่ายังเร็วไปหน่อยแต่ก็เป็นโอกาสที่ดี

 

นั่นคือเมื่อหกปีที่แล้ว

กาเด็ตต์ อดีตลอร์ดแห่งตระกูลลิสตัน ปัจจุบันเขาใช้ชีวิตเกษียณอย่างสุขสบายบนเกาะลอยฟ้าที่ชายขอบของดินแดนลิสตัน

 

―― ช่างเป็นเรื่องที่น่าอิจฉาเสียจริง ขุนนางระดับขั้นที่ห้า วิกซอน・ซิลเวอร์ คิดเช่นนั้น

 

“……ฮา วันนี้ก็น่าเบื่อเช่นเดิมน้อ”

 

ในขณะที่เรื่องราวออร์นิท・ลิสตันกำลังออกอากาศ เรเลียเรด ลูกสาวคนสุดท้องของตระกูลซิลเวอร์ก็กำลังมองไปที่แผ่นคริสตัลเวทมนตร์ที่ลอยอยู่ด้วยสายตาที่มองการณ์ไกลเกินไปสำหรับเด็กวัยห้าขวบ

 

ลูกสาวคนอื่น ๆ ไม่เห็นจะเป็นแบบนี้บ้างเลยน้า

พวกเธอหมกมุ่นอยู่กับอาหารเช้า และกำลังคุยกันว่าวันนี้จะไปที่ไหนกันดี

 

วิกซอน ปีนี้มีอายุห้าสิบปีซึ่งเท่ากับกาเด็ตต์อย่างน่าประหลาด ก็กำลังคิดว่าต้องการให้มีคนประสบความสำเร็จเพื่อส่งมอบดินแดนซิลเวอร์ให้ เพื่อจะได้เกษียณตัวเองโดยเร็วเช่นกัน

 

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเขามีเพียงลูกสาวจึงกลายเป็นความปรารถนาที่ยากจะสมหวัง

 

เขามีลูกสาวถึงสี่คนด้วยกัน

 

ยิ่งไปกว่านั้น ลูกสาวคนโตดูเหมือนจะไม่มีความตั้งใจหรือความปรารถนาที่จะแต่งงานแม้ว่าเธอจะอายุครบยี่สิบเจ็ดปีแล้วก็ตาม และได้ตั้งบริษัทเกี่ยวกับแฟชั่นและหมกมุ่นอยู่กับงานของเธออย่างเต็มที่

 

เมื่อมองพวกลูกสาวรอบโต๊ะอาหาร วิกซอนก็ถอนหายใจออกมา

 

ดูเหมือนว่ายังไม่พบผู้สืบทอด

 

 

 

――วิกซอนเคยฝันอยากเป็นนักผจญภัย

 

ผจญภัยบนเกาะลอยฟ้าที่ยังไม่ได้สำรวจ ทำการค้นพบสิ่งต่าง ๆ มากมาย ต่อสู้กับมอนสเตอร์ ต้องการใช้เวลาทุกวันในการผจญภัยที่ไม่คาดคิดและน่าตื่นเต้น

 

แต่เนื่องจากเขาเกิดมาในฐานะลูกชายคนโตของตระกูลซิลเวอร์ระดับขั้นที่ห้า เขาตระหนักว่าความปรารถนานี้ไม่มีทางเป็นจริง และตั้งแต่นั้นมาเขาจึงได้ผนึกความปรารถนานั้นไว้ในส่วนลึกของหัวใจ ――

 

และเป็นเมจิกวิชั่นที่ปลุกจิตวิญญาณแห่งการผจญภัยของเขาขึ้นมาอีกครั้ง

 

การที่ลูกสาวคนสุดท้องเรียกมันว่า”ของน่าเบื่อ”และ”ภาพน่าเบื่อ”นั้นก้องสะเทือนใจวิกซอนเป็นอย่างมาก

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง รายการที่มีการปรากฏตัวของนักผจญภัยที่มีออกอากาศเป็นครั้งคราว

 

――สำหรับเมจิกวิชั่นที่ได้รับการแนะนำมานั้นเป็นธุรกิจที่เขาไม่เข้าใจเลยสักนิด

 

เนื่องจากเป็นโครงการที่รอคอยมานานของเมืองหลวงอาร์ตัวร์ที่เริ่มต้นขึ้นภายใต้การชักนำขององค์ราชา เขาจึงจำเป็นต้องซื้อแผ่นคริสตัลเวทมนตร์ที่ราคาแพงอย่างน่าขันมาตามหน้าที่โดยไม่จำเป็น

แม้ว่าวิกซอนจะได้รับการอธิบายว่าทำอะไรได้บ้างมาแต่เริ่มแรกแล้ว เขาก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี

 

การออกอากาศงั้นเรอะ

สามารถมองเห็นทิวทัศน์ที่ห่างไกลได้งั้นเรอะ

 

ถ้าอยากเห็นทัวทัศน์ของที่ห่างไกลก็แค่เดินทางไปห่างไกลนั้นก็พอ

ตอนนี้ลอร์ดทุกคนต่างมีเรือเหาะ และมีเรือเหาะให้เช่าส่วนตัวของเอกชน

ไม่สิ ไม่สิ แม้แต่สามัญชนเองก็ยังมีคนที่เป็นเจ้าของ เรือลำเล็กสำหรับหนึ่งหรือสองคนไม่ใช่เรื่องแปลก ในความเป็นจริงเมดของตระกูลซิลเวอร์ก็ขึ้นเรือเหาะไปซื้อของเช่นกัน

 

การออกไปข้างนอกไม่ต้องใช้ความพยายามและไม่ต้องเสียเวลามากมายอีกต่อไป

ดังนั้นหากต้องการชมทัศนียภาพที่ไกลออกไป ก็สามารถไปโดยตรงได้ และเขาคิดว่าสมควรโดยตรงด้วยเช่นกัน

 

ใช่ เขาคิดอย่างงั้นมาตลอด

 

แต่ไม่เหมือนทิวทัศน์ เราไม่สามารถมองเห็นนักผจญภัยที่กำลังผจญภัยได้

เนื่องจากตำแหน่งของเขาทำให้ไม่สามารถไปยังเกาะลอยฟ้าที่อันตรายและยังไม่ได้สำรวจได้

 

เมจิกวิชั่นนี้จึงทำให้ความปรารถนาที่จะเป็นนักผจญภัยของเขาเป็นจริงได้แม้จะเพียงแค่เสี้ยวเล็ก ๆ ก็ตาม

 

ร่างกายของวิกซอนมีแต่จะแก่ตัวลง แต่จิตวิญญาณแห่งการผจญภัยที่ถูกขังอยู่ในหัวใจของเขาเริ่มคำรามเหมือนกับตอนที่ยังเป็นเด็ก

เขามักจะลืมกินหรือดื่มเหล้าที่เตรียมไว้เพื่อ”ดูในขณะที่ดื่ม”เสมอ และดูราวกับว่ากำลังอุทิศตน

 

――ต้องการสร้างสถานีกระจายเสียงในดินแดนซิลเวอร์ เขาเริ่มแอบคิดตั้งแต่เมื่อไหร่

 

แต่ก็ไม่สามารถเริ่มได้เพราะต้องใช้เงินมากเกินไป

หากเขาต้องการสร้างสถานีออกอากาศจริง ๆ ต่อให้ควักเงินทุนทั้งหมดของตระกูลซิลเวอร์ออกมาก็ไม่เพียงพอ

 

พูดตามตรง เขายังคิดว่าออร์นิท・ลิสตันเข้าสู่ธุรกิจเมจิกวิชั่นเร็วเกินไปด้วยซ้ำ

สำหรับธุรกิจประเภทนี้ หากรออีกหน่อย ต้นทุนก็จะลดลง

 

「สารคดีท่องเที่ยวดินแดนลิสตัน」เป็นภาพสะท้อนที่ผลิตโดยสถานีออกอากาศในดินแดนลิสตัน

แม้ไม่น่าเบื่อ

แต่ว่าสำหรับลูกสาวคนเล็กแค่แป๊บเดียวก็บอกน่าเบื่อแล้ว ไม่มีสิ่งดึงดูดใจเลยแม้แต่น้อย

 

ต้องบอกว่าเป็นภาพสะท้อนที่ผู้สูงอายุน่าจะชอบดู ――ม๊า วิกซอนก็แก่แล้ว เขาจึงมักจะชอบสั่งเหล้าท้องถิ่นและผลิตภัณฑ์พิเศษของท้องถิ่น

 

“อะ……”

 

แล้วความคิดที่กำลังฟุ้งซ่านอยู่เหมือนทุกวันว่าอยากจะสร้างสถานีกระจายเสียงของตัวเองเพื่อออกอากาศเฉพาะรายการผจญภัยก็ได้ถูกทำลายโดยเสียงอันแผ่วเบาของลูกสาวคนสุดท้อง

 

เมื่อดึงสติจากความฟุ้งซ่านกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง ภาพระยะใกล้ของลูกชายของออร์นิท・ลิสตันก็กำลังสะท้อนให้เห็นอยู่บนแผ่นคริสตัลเวทมนตร์

 

――เข้าใจล่ะ และพยักหน้า

 

แม้ว่าจะยังเป็นเด็กที่ยังไม่เข้าสู่ช่วงวัยรุ่น แต่ก็มีใบหน้าที่สวยงามราวกับว่าอนาคตถูกกำหนดไว้แล้ว

ในอนาคตเขาจะต้องเติบโตเป็นชายหนุ่มที่ทำให้เหล่าหญิงสาวต้องร้องไห้อย่างแน่นอน

 

ลูกสาวคนสุดท้องของเขาก็ดูเหมือนจะชอบด้วยเหมือนกัน ส่วนหนึ่งคงเพราะทั้งสองอยู่ในวัยเดียวกัน

 

อยากให้รีบเอาลูกเขยมาสักคนหรือรีบไปเป็นเจ้าสาวได้แล้ว

เขาสั่งลูกสาวคนสุดท้องซึ่งมีอายุเพียงห้าขวบแบบนั้นในใจ แน่นอนว่าเขาไม่ได้พูดออกไป เพราะถ้าพูดออกไปตามตรงคงโดนลูกสาวทุกคนหันมาเป็นศัตรู

 

และ――เด็กผู้หญิงผิวขาวที่นั่งอยู่บนรถเข็นที่บอกว่าช่วยเอาไว้ได้

 

เธอมีผิวขาวซีด ผมสีขาวที่ดูเหมือนสีขี้เถ้าชวนให้นึกถึงพลังเวทย์ที่หมดลง

 

สวมชุดสีขาวที่มีจีบมากมายที่ดูเหมือนจะเข้ากับเธอ รูปลักษณ์ของเธอดูผอมบางเป็นอย่างมาก ดูเหมือนว่าจะปลิวได้เมื่อถูกพัด เปราะบางจนเหมือนจะแตกเมื่อสัมผัส

 

ดวงตาสีฟ้าใสจ้องวิกซอนผ่านแผ่นคริสตัลเวทมนตร์

 

――ในชั่วพริบตา วิกซอนก็คิด

 

（……เป็นเด็กจริงหรือ?” ）

 

ลูกชายของออร์นิท・ลิสตันที่เห็นก่อนหน้านี้ยังมีความกระวนกระวายเหมือนเด็ก ๆ ท่าทีสงบของเด็กหญิงในชุดขาวที่ปรากฎตัวถัดมาจึงดูแตกต่างกันมาก

 

ความสุขุมเยือกเย็นและไม่มีความตึงเครียดจนทำให้เขาสงสัยว่าเธอยังเป็นเด็กจริง ๆ หรือ

เขาคิดว่าดูเหมือนกับพวกขุนนางเขี้ยวลากดิน แต่นั่นไม่น่าใช่การแสดงออกของเด็กอย่างแน่นอน

 

“เด็กนั่น――”

 

ก่อนที่เขาจะรู้ตัว ลูกสาวทุกคนต่างก็มองไปที่แผ่นคริสตัลเวทมนตร์

 

คนที่เปิดปากพูดคนแรกคือลูกสาวคนโตของเขาซึ่งอายุครบยี่สิบเจ็ดปีในปีนี้

 

“――ทำไมถึงให้เธอใส่เสื้อผ้าที่น่าเกลียดแบบนี้กัน?”

 

เขาไม่ค่อยรู้เรื่องแฟชั่นมากนัก แต่วิกซอนก็คิดว่าการแต่งกายของลูกหลานขุนนางส่วนใหญ่ก็เป็นแบบนั้นไม่ใช่หรือ

 

“เด็กนั่น――”

 

ตนต่อมาที่พูดคือ ลูกสาวคนที่สาวของเขาซึ่งมีอายุยี่สิบปีแล้ว

 

ของดี น่ารัก ทั้งพี่ชายทั้งน้องสาว รูปร่างงดงามทั้งพี่ทั้งน้อง กุฟุๆๆๆๆ ฮา ไอเดีย ต้องเร่งแล้ว ซู๊ด”

 

เธอชอบวาดรูปมาตั้งแต่เด็ก ๆ และตอนนี้ก็ยังวาดอยู่ แต่เขาไม่รู้เลยว่าทุกวันนี้เธอกำลังวาดรูปอะไรอยู่

 

วิกซอนสงสัยว่าจะเป็นไปได้ไหมที่เธอจะได้แต่งงานสักทีมาสักพักแล้ว ขณะที่ลูกสาวคนที่สองกำลังยิ้มหัวเราะอย่างน่าขนลุกด้วยใบหน้าที่อาจถูกฟ้องเป็นอาชญากรได้ หากเธอเป็นผู้ชาย

 

“เด็กนั่น――”

 

ถัดมาคือลูกสาวคนที่สามวัยสิบห้าปีที่ตัดสินใจเข้าเรียนมัธยมปลายที่สถาบันอาร์ตัวร์ตั้งแต่ปีหน้า

 

“――แข็งแกร่ง มาก”

 

ลูกสาวคนที่สามคลั่งไคล้ในศิลปะการตัวสู้ที่เรียกว่าเทนรุปุริว พูดบางอย่างที่เข้าใจยากพอๆ กับลูกสาวคนที่สอง

 

เมื่อมองดูเด็กหญิงที่ทั้งตัวเล็ก และผอมบาง จนดูแทบไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่น้อย ที่บอกว่า”แข็งแกร่งมาก” หมายความยังไงกัน วิกซอนไม่เข้าใจแม้แต่น้อย

 

“เห๊ะー…… ――”

 

และในที่สุดลูกสาวคนสุดท้องก็พึมพำ

 

“――เด็กผิวขาวนี้ อายุห้าขวบ อายุเท่ากันกับหนู”

 

นั่นเป็นความประทับใจที่ธรรมดาที่สุด วิกซอนคิด

 

――ในไม่กี่เดือนหลังจากนี้ เขาต้องประสบความยากลำบากเพราะความธรรมดานั่น

 

 

 

“โอโตซามะ！”

 

ที่โต๊ะอาหารเช้า ระยะหลังลูกสาวคนสุดท้องซึ่งมองแผ่นคริสตัลเวทมนตร์ด้วยอารมณ์ไม่ดี ในที่สุดก็ระเบิดออกมา

 

“ลูกอยากปรากฎตัวบนเมจิกวิชั่นเหมือนเนีย・ลิสตันค่ะ！”

 

เนีย・ลิสตันเด็กหญิงผิวขาวที่มักจะปรากฎตัวในภาพสะท้อนอย่างต่อเนื่อง หลังจากภาพสะท้อนแสดงความขอบคุณของออร์นิท・ลิสตัน

 

ภาพสะท้อนซึ่งเริ่มกำหนดเป้าหมายไปยังกลุ่มอายุที่แตกต่างจากเมื่อก่อน กลายเป็นแรงบันดาลใจทุกอย่างให้ลูกสาวคนสุดท้อง

 

เพราะคิดว่าอายุเท่ากันจึงเกิดความรู้สึกของการแข่งขัน 「ฉันไม่ต้องการแพ้เด็กคนนี้」ขึ้นมา ความอิจฉา ความมั่นใจในความเป็นเลิศของตัวเอง

 

เนื่องจากเป็นลูกสาวของขุนนาง อาจมีบางส่วนของเธอที่ถูกเลี้ยงดูมามีความถือทิฐิอยู่บ้าง

 

ยังไงก็ตาม แม้จะตัดความลำเอียงของพ่อแม่ไป วิกซอนก็ไม่คิดว่าลูกสาวคนสุดท้องของเขาจะแพ้ให้กับเนีย・ลิสตัน

 

 

 

――น่าจะเป็นในเวลานี้แน่นอน

 

ช่วงเวลาแห่งการถือกำเนิดของเรเลียเรด・ซิลเวอร์ซึ่งต่อมาจะถูกเรียกว่า เรดไอดอล ซึ่งมีความสามารถเทียบเท่ากับเนีย・ลิสตัน และจะกลายเป็นคู่แข่งในภายหลัง

 

 

 

 

 

ปล. แปลช้า เพราะกำลังเตรียมใจ คนแก่อายุร้อยปีติดโควิคคงไม่ต้องเดาผล